Płomień

Dominujący wątek fabularny przez większość książki nie porywa, szczególnie ciekawie robi się dopiero po 200 stronach

Dominujący wątek fabularny przez większość książki nie porywa, szczególnie ciekawie robi się dopiero po 200 stronach

No no no zakończenie niewątpliwie podbiło ocenę tej pozycji lekko licząc o 2 gwiazdki. Ale od początku. Bardzo podoba mi się konstrukcja książki czyli trzy, wydawać by się mogło, niezwiązane ze sobą wątki, które na koniec pięknie się zazębiają. Wątki niestety są nierówne, a ten główny wydaje sie najbardziej przegadany i spowalniający całą akcje. Niemiej rozumiem zamysł autorki, która przygotowuje grunt pod zadanie fundamentalnych pytań, na które czytelnik musi sam udzielić sobie odpowiedzi. Ta warstwa filozoficzna powieści stanowi tak naprawdę clou tej historii i choć pytania nie są oryginalne i wielokrotnie pojawiały się na kartach książek sf to "sposób podania" jest atrakcyjny i wraz ze świetnym zakończeniem stanowi bardzo dobrą całość.

No no no zakończenie niewątpliwie podbiło ocenę tej pozycji lekko licząc o 2 gwiazdki. Ale od początku. Bardzo podoba mi się konstrukcja książki czyli trzy, wydawać by się mogło, niezwiązane ze sobą wątki, które na koniec pięknie się zazębiają. Wątki niestety są nierówne, a ten główny wydaje sie najbardziej przegadany i spowalniający całą akcje. Niemiej rozumiem zamysł...

Bardzo podobała mi się konstrukcja 3 historii, równolegle prowadzonych, początkowo nie związanych ze sobą. Oczywiście pod koniec pięknie wyjaśnionych :)

Bardzo podobała mi się konstrukcja 3 historii, równolegle prowadzonych, początkowo nie związanych ze sobą. Oczywiście pod koniec pięknie wyjaśnionych :)

Początek powieści wprowadza nieco chaosu poznawczego - dostajemy jednocześnie dwie czy trzy narracje i - mimo iż mamy od początku tego przeczucie - trochę czasu mija, nim orientujemy się, że oto obserwujemy kilka historii, z których jedne są innych konsekwencjami. Jakoś tak nam się przynajmniej wydaje. Łatwego wejścia w ten świat autorka nam jednak nie daje i w sumie - chwała jej za to, bowiem już od początku zmusza nas do namysłu nad treścią wydarzeń. Mamy wprawdzie pewne dość jasne sugestie pomagające nam “nawigować” na osi czasu, ale nie do końca znamy jej skalę i nie wiemy początkowo, jak odległe od siebie w czasie fragmenty opowieści obserwujemy. Irytuje to nieco i zmusza do łowienia kolejnych okruchów informacji. Wydaje nam się, że to właśnie wiemy.
Osią powieści jest pełna rozmachu wyprawa terraformizacyjna na planetę oddaloną o lata świetlne od ziemi, a bardzo do niej podobną. Przyglądamy się procesowi decyzyjnemu na etapie projektowania misji (nie tylko o sam statek i jego technikę tu chodzi, a o nie mniej ważne aspekty ludzkie, logistyczne, etyczne),a potem obserwujemy jej przebieg w kilku punktach czasowych (sam przelot na odległą planetę zaplanowano na sto lat).
Bardzo inteligentnie prowadzona narracja: umiejętnie rozstawiane przez autorkę na czytelnika pułapki, dozowane mu okruchy wiedzy, ale i podsuwane mylne tropy. Rozwiązanie intrygi i ukazanie nici łączących główne wątki powieści długo skrywane przed czytelnikiem, choć już po fakcie dość oczywiste i spójne (a nie za bardzo na to wyglądało w czasie lektury).
Pomysł na intrygę założycielską powieści wprost olśniewający, a realizacja tej idei nie mniej rewelacyjna. Cholernie dobrą książkę napisała pani Magdalena Salik! Hard-SF z zacięciem filozoficzno-społeczno-etycznym… Uwspółcześniona wersja Lema i Zajdla łącznie.
Chyba lekturę książki-laureata Nagrody im. Janusza A. Zajdla (zresztą już nominatów!) wprowadzę na stałe do kalendarza czytelniczego (podobnie jak przyglądanie się Angelusowi, Nagrodzie Literackiej Gdynia czy Nike)? Przeważnie ważniejsze to pozycje, niż literacki Nobel. Niniejszą pozycję gorąco polecam - nie tylko fanom SF.

Początek powieści wprowadza nieco chaosu poznawczego - dostajemy jednocześnie dwie czy trzy narracje i - mimo iż mamy od początku tego przeczucie - trochę czasu mija, nim orientujemy się, że oto obserwujemy kilka historii, z których jedne są innych konsekwencjami. Jakoś tak nam się przynajmniej wydaje. Łatwego wejścia w ten świat autorka nam jednak nie daje i w sumie -...

Koncept główny bardzo ciekawy, niestety w dużej mierze książka jest przegadana. Niemniej jednak warto.

Koncept główny bardzo ciekawy, niestety w dużej mierze książka jest przegadana. Niemniej jednak warto.

Oczekiwania rozminęły się z treścią powieści

Oczekiwania rozminęły się z treścią powieści

Bardzo dobrze się czyta.

Bardzo dobrze się czyta.

Dość skomplikowana jest lektura tej powieści, bo przeplatają się w niej trzy historie, które dotyczą różnych osób, różnych miejsc, a i czas jest nie ten sam. Łączy je międzynarodowy projekt lotu "Płomieniem" na planetę, która mogłaby być drugą Ziemią. Szkopuł w tym, że lot potrwa 100 lat. Mamy tu perspektywę Evelyn, która zajmuje się problemami etycznymi, mamy walczącego o przetrwanie i wodę Wynfreda i mamy Keri, pilotkę, która podejrzewa jednego z towarzyszy kosmicznej podróży o jakieś niecne zamiary. Historia jest wciągająca, bo chce się odkryć, o co tu chodzi, jak łączą się losy bohaterów, tym bardziej że Wynfred wciąż wpada w zagrażające życiu tarapaty. A rozwiązanie akcji jest naprawdę zaskakujące, wszystko na końcu wskakuje na swoje miejsce.
To książka wymagająca skupienia, bardzo przemyślana, choć w pewnym momencie miałam wrażenie, że powiela znane klisze. Jednak warto ją wziąć do ręki.

Dość skomplikowana jest lektura tej powieści, bo przeplatają się w niej trzy historie, które dotyczą różnych osób, różnych miejsc, a i czas jest nie ten sam. Łączy je międzynarodowy projekt lotu "Płomieniem" na planetę, która mogłaby być drugą Ziemią. Szkopuł w tym, że lot potrwa 100 lat. Mamy tu perspektywę Evelyn, która zajmuje się problemami etycznymi, mamy walczącego o...

Przyszłość. „Płomień” jest statkiem kosmicznym, który ludzkość postanawia wysłać w kosmos. Celem tego przedsięwzięcia jest przygotowanie kolejnej planety do kolonizacji. Główny pomysłodawca Albert Townsend - astrofizyk i inżynier technologii kosmicznych, zatrudnia do pomocy przy projekcie doktor Evelyn Brin, psycholożkę. Okazuje się bowiem, że nad eksperymentem ciąży ryzyko wątpliwej moralnej procedury, naruszającej tożsamość cielesną astronautów i Al chce ten problem rozwiązać. Czy jednak jest to możliwe, kiedy rozwój techniki nie idzie w parze z rozwojem moralnym?
„Technologia wkroczyła już na etap, na którym nie da się intuicyjnie odróżnić dobra od zła. Naturalny kompas moralny, w który wyposażyła nas przyroda i społeczeństwo, kręci się opętańczo, jakbyśmy zostali uwięzieni na etycznym biegunie (…)” str. (194)
Jednocześnie poznajemy załogę statku, a także dwóch mężczyzn, którzy już na wiele lat po wysłaniu statku w kosmos, zmagają się z życiem na Ziemi po globalnej katastrofie. Kim są? Jakie mają zadanie?

(cd recenzji na fb)

https://www.facebook.com/KsiazkaZamiastKwiatka/photos/a.967792129913564/8712885992070767/

Przyszłość. „Płomień” jest statkiem kosmicznym, który ludzkość postanawia wysłać w kosmos. Celem tego przedsięwzięcia jest przygotowanie kolejnej planety do kolonizacji. Główny pomysłodawca Albert Townsend - astrofizyk i inżynier technologii kosmicznych, zatrudnia do pomocy przy projekcie doktor Evelyn Brin, psycholożkę. Okazuje się bowiem, że nad eksperymentem ciąży...

Podczas lektury powieści „Płomień” czytelnicy muszą dokonać pewnego wysiłku intelektualnego i skupić się na wątkach, jakie się pojawiają. Powieść trzyma w napięciu, choć to nie zwroty akcji są tu najważniejsze. Wszystko przez zmieniające się narracje i wątki oraz problemy, jakie porusza pisarka. To sprawia, że chcemy jak najszybciej poznać powiązania, przez co trudno się oderwać od książki. Magdalena Salik opowiada nam o człowieku, posługując konwencją science fiction. Zmusza nas do zadawania pytań na temat ludzkiej kondycji i o tym, jak daleko mogą posunąć się wynalazcy, a dzięki ukazaniu perspektywy Evelyn, widzimy na czym polega odpowiedzialność twórców „Płomienia”. Kwestia etyki nauki jest tu mocno podkreślana, ale autorka nie podsuwa nam odpowiedzi. Sami musimy rozstrzygnąć, jakie jest nasze zdanie. Po odłożeniu książki, jeszcze długo będziemy się zastanawiać nad problemami poruszonymi przez pisarkę.

Podczas lektury powieści „Płomień” czytelnicy muszą dokonać pewnego wysiłku intelektualnego i skupić się na wątkach, jakie się pojawiają. Powieść trzyma w napięciu, choć to nie zwroty akcji są tu najważniejsze. Wszystko przez zmieniające się narracje i wątki oraz problemy, jakie porusza pisarka. To sprawia, że chcemy jak najszybciej poznać powiązania, przez co trudno się...