Z wielką przyjemnością wróciłam do Milkont i Wilna by spotkać się z Narwojszami i Birkontami. Miałam nadzieję, że książka będzie przynajmniej tak dobra jak część pierwsza, a okazała się chyba lepsza.

Akcja ma miejsce kilkadziesiąt lat później, a życie bohaterów Silva Rerum, Urszuli, Kazimierza i Jana Kirdeja, dobiega, lub dobiegło już końca. Rozliczanie się z przeszłością przynosi gorzkie konstatacje, więc i nastrój jest tutaj nieco cięższy niż w pierwszej części. Nie poprawia go też młodsze pokolenie, bo życie przypadło im na czas szwedzkich najazdów i epidemii dżumy, a i charaktery ich nie są aż tak wyraziste jak starszego pokolenia. Nie zmienia to faktu, że fabuła rozwija się smakowicie, zarówno ta "współczesna", jak i ta, która wydarzyła się pomiędzy oboma tomami i powoli odkrywa tutaj swoje tajemnice.

To wszystko byłoby jednak "tylko" ciekawą powieścią, gdyby nie język - poetyki, barwny, płynny, który przenosi w czasie i przestrzeni i zdecydowanie wynosi narrację na literackie wyżyny. Tym językiem naprawdę można się delektować.

Z wielką przyjemnością wróciłam do Milkont i Wilna by spotkać się z Narwojszami i Birkontami. Miałam nadzieję, że książka będzie przynajmniej tak dobra jak część pierwsza, a okazała się chyba lepsza.

Akcja ma miejsce kilkadziesiąt lat później, a życie bohaterów Silva Rerum, Urszuli, Kazimierza i Jana Kirdeja, dobiega, lub dobiegło już końca. Rozliczanie się z przeszłością...

Jeśli ktoś bardzo się interesuje historią tego okresu to na pewno będzie zadowolony, mnie naprawdę brak dialogu a sytuacja trochę przypomnij na obecną w Polsce,król słabiutki podobnie jak obecny prezydent bo jemu wydaje się , że jest królem stąd prawo abolicji,dzisiaj dwa wrogie stronnictwa tam dwie wrogie rodziny,Sapiechy i Radziwiłłowie do tego szalejącą dżuma a obecnie nierozliczona gospodarka po co idzie,na pewno przeczytam tom trzeci ale muszę zrobić małą przerwę

Jeśli ktoś bardzo się interesuje historią tego okresu to na pewno będzie zadowolony, mnie naprawdę brak dialogu a sytuacja trochę przypomnij na obecną w Polsce,król słabiutki podobnie jak obecny prezydent bo jemu wydaje się , że jest królem stąd prawo abolicji,dzisiaj dwa wrogie stronnictwa tam dwie wrogie rodziny,Sapiechy i Radziwiłłowie do tego szalejącą dżuma a obecnie...

Fragmentami - rewelacja! Ala całość nieco nużąca i mocno meldramatyczna.

Fragmentami - rewelacja! Ala całość nieco nużąca i mocno meldramatyczna.

💀"(...) wszystko się mieści między dwoma liczbami, że wszystkie święta Bożego Narodzenia i Wielkiejnocy obchodzone w dzieciństwie, wszystkie podróże, łzy, pocałunki i grzechy, każda śmierć i każde narodziny, wszystkie wojny i wesela stają się w końcu tym krótkim myślnikiem pomiędzy dwiema datami (...)".
W drugim tomie "Silva rerum" Kristina Sabaliauskaitė zabiera Czytelnika w podróż do miejsc znanych z pierwszej części, lecz zmienionych próchnicą czasu. Dawny przepych dworu w Milkontach został przykryty pokrowcami, jak meble zdobiące jego wnętrza, błysk bogactwa zmatowiał, uwidaczniając zaniedbania i zniszczenia nieudolnie ukrywane przez służbę. Po dawnej potędze nie ma śladu - obecni mieszkańcy muszą się mierzyć z głodem i oddziałem szwedzkich dezerterów, postanawiającym uczynić z dworku bezpieczną kryjówkę. Wzrok Autorki tym razem podąży w kierunku kobiecych postaci - Anny Katarzyny Najworszowej i Urszuli Birontowej. Ich burzliwe i trudne losy zostały wplecione w warkocz dziejów litewskiej wspólnoty. Wilno, nękane najazdem obcych wojsk, równocześnie toczy nierówną walkę z dżumą, która w danse macabre zabiera wszystkich, niezależnie od ciężaru sakiewki i blichtru pełnionej funkcji.
💀 Motyw kruchości i marności życia wybrzmiewa tu ze zdwojoną mocą, pogłębiając wątpliwości związane z celowością ziemskiej wędrówki. Dużo w tym tomie zmysłowości i alkowy, dużo zawiedzionych miłości, dużo starań Birontowej, uparcie zabiegającej o kontynuację rodowej linii, tak by nazwisko Najworsz nie zginęło w szufladzie pamięci. Czytelnik odnajdzie w tym tomie porywającą opowieść, napisaną przecudownym językiem, wciągającym od pierwszej litery do ostatniej krągłości kropki. Polecam każdemu, naprawdę warto! Wyśmienita literacka przygoda, skutecznie łagodząca ból codzienności.

💀"(...) wszystko się mieści między dwoma liczbami, że wszystkie święta Bożego Narodzenia i Wielkiejnocy obchodzone w dzieciństwie, wszystkie podróże, łzy, pocałunki i grzechy, każda śmierć i każde narodziny, wszystkie wojny i wesela stają się w końcu tym krótkim myślnikiem pomiędzy dwiema datami (...)".
W drugim tomie "Silva rerum" Kristina Sabaliauskaitė zabiera Czytelnika...

Książkę wartko się czytało, choć miałam wrażenie, że wszystko kręci się wokół spraw alkowy

Książkę wartko się czytało, choć miałam wrażenie, że wszystko kręci się wokół spraw alkowy

Wspaniali bohaterowie, doskonałe wątki, cudowny język (brawa dla tłumaczki). To chyba najlepsza powieść napisana w tym stuleciu. Już tom pierwszy był extra, ale to w jaki sposób została napisana ta książka, przeszła moje oczekiwania.
Ostatnio tak zachwyciła mnie Donna Tartt, a przedtem Marquez.

Wspaniali bohaterowie, doskonałe wątki, cudowny język (brawa dla tłumaczki). To chyba najlepsza powieść napisana w tym stuleciu. Już tom pierwszy był extra, ale to w jaki sposób została napisana ta książka, przeszła moje oczekiwania.
Ostatnio tak zachwyciła mnie Donna Tartt, a przedtem Marquez.

74/180/2022
Skończyłam pierwszy tom, wzięłam drugi i hop! Przeskoczyłam ze czterdzieści lat. Jesteśmy na początku XVIII wieku, Szwedzi napadają, Moskale napadają, a potem napada jeszcze nieurodzaj i dżuma. A propos dżumy, pięknie opisane jest, kto się od kogo i w jaki sposób w Wilnie zaraził (gdzieś ok. 230-240 strony). Ale skoro wojny, głód i epidemia, to wiadomo, wesoło nie jest. Możecie zapomnieć o tych ucztach z pierwszej części, z uciech zostaje tylko łoże. Dość często się pojawiające, ale da się wytrzymać. Pierwsze rozdziały powieści opowiadają o synowej Kazimierza, czyli żonie bratanka Urszuli. Na szczęście Urszula, chociaż ledwo już zipie, wkracza do akcji i wiele spraw udaje się jej naprostować. Naprostować według ówczesnych standardów oczywiście.
Warto zapamiętać dawnych bohaterów, bo wyskakują zupełnie nieoczekiwanie, jak diabły z pudełka.
Pierwszy tom uważam za sielankowy. Drugi to rozliczanie się z przeszłością, często gorzkie. A oba razem budzą we mnie melancholię, że ten czas tak pędzi, i życie mija, i nic nie zostaje. Ale tak to już jest, jak się czyta sagi, których akcja pędzi przez dziesięciolecia: trudno tego przemijania nie zauważyć.
W przyszłym tygodniu kolejny tom. Mam szczerą nadzieję, że czwarty już się tłumaczy…

74/180/2022
Skończyłam pierwszy tom, wzięłam drugi i hop! Przeskoczyłam ze czterdzieści lat. Jesteśmy na początku XVIII wieku, Szwedzi napadają, Moskale napadają, a potem napada jeszcze nieurodzaj i dżuma. A propos dżumy, pięknie opisane jest, kto się od kogo i w jaki sposób w Wilnie zaraził (gdzieś ok. 230-240 strony). Ale skoro wojny, głód i epidemia, to wiadomo, wesoło...

Zauważyłem, że wielu czytelników uważa, że Silva II jest lepsza od części pierwszej. Nie wiem. Po prostu część pierwsza była genialna i chyba ciężko napisać coś lepszego. Nie wiem, czy nie ciężej utrzymać poziom wcześniejszego tomu, a to się autorce udało. Genialna książka, genialny język, genialna opowieść, klimat, narracja. Dzieje Narwojszów osadzone w historycznych czasach, które autorka ma znakomicie opanowane, dzięki czemu z każdą kolejną stroną, coraz mocniej zapuszczamy się na XVII wieczne ziemie litewskie, zakamarki Wilna i szlacheckie majątki. Różnica pomiędzy tomami wynika tylko z opisywanych czasów. Te z części drugiej są mroczniejsze (epidemia),bohaterowie bardziej poturbowani przez życie, dlatego tom II wydaje mi się trochę cięższy niż tom I. Nie zmienia to jednak faktu, że książka jest doskonała i trudno się od niej oderwać. Dlatego trzeba przeczytać.

Zauważyłem, że wielu czytelników uważa, że Silva II jest lepsza od części pierwszej. Nie wiem. Po prostu część pierwsza była genialna i chyba ciężko napisać coś lepszego. Nie wiem, czy nie ciężej utrzymać poziom wcześniejszego tomu, a to się autorce udało. Genialna książka, genialny język, genialna opowieść, klimat, narracja. Dzieje Narwojszów osadzone w historycznych...

Jeszcze lepsze niz czesc pierwsza. Pisane ku zlamaniu serc.

Jeszcze lepsze niz czesc pierwsza. Pisane ku zlamaniu serc.

Wspaniały język. Świetna znajomość czasów opisanych w książce. Pięknie opisane postacie i ich charakterystyki. Wszystko to zawdzięczamy oczywiście autorce, ale również znakomitemu przekładowi pani Izabeli Korybut-Daszkiewicz.

Wspaniały język. Świetna znajomość czasów opisanych w książce. Pięknie opisane postacie i ich charakterystyki. Wszystko to zawdzięczamy oczywiście autorce, ale również znakomitemu przekładowi pani Izabeli Korybut-Daszkiewicz.