Silva Rerum II

Uczta, po prostu uczta.

Autorka w tomie pierwszym ustawiła sobie poprzeczkę niezwykle wysoko - a w tomie drugim poziom utrzymała, a może nawet wzniosła się jeszcze wyżej? Doskonały styl, mistrzowsko dopracowany, dopieszczony, konsekwentny. Znakomita powieść historyczna, wymagająca od autorki ogromnej wiedzy. Epoka wojen i dżumy odmalowana z całym jej naturalizmem, okrucieństwem i bólem. Ciekawie skonstruowane, złożone postacie, fascynujące w swojej niejednoznaczności (co do niektórych do końca wahałam się, czy ich lubię, czy nie...). Jakby tego było mało - wielkie namiętności i parę niespodzianek na zakończenie.

Wielkie ukłony dla autorki!

Uczta, po prostu uczta.

Autorka w tomie pierwszym ustawiła sobie poprzeczkę niezwykle wysoko - a w tomie drugim poziom utrzymała, a może nawet wzniosła się jeszcze wyżej? Doskonały styl, mistrzowsko dopracowany, dopieszczony, konsekwentny. Znakomita powieść historyczna, wymagająca od autorki ogromnej wiedzy. Epoka wojen i dżumy odmalowana z całym jej naturalizmem,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

,,....zaiste dziwna jest natura ludzka: zawsze czegoś pragnąć, ale nigdy tego, co się właśnie posiada, i nawet w objęciach jednej kobiety już skrycie marzyć o innej."

Literackie delicje. Ta saga to perełka na ksiegarskich półkach. Czysta przyjemność czytania. Takich książek sobie życzę, takich opowieści pragnę i takich historii szukam. Pięknie napisana, barwnie, klimatycznie i spokojnie. Ukłony dla tłumacza.
Polecam

,,....zaiste dziwna jest natura ludzka: zawsze czegoś pragnąć, ale nigdy tego, co się właśnie posiada, i nawet w objęciach jednej kobiety już skrycie marzyć o innej."

Literackie delicje. Ta saga to perełka na ksiegarskich półkach. Czysta przyjemność czytania. Takich książek sobie życzę, takich opowieści pragnę i takich historii szukam. Pięknie napisana, barwnie,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książkę się czyta jednym tchem nie tylko z powodu długich zdań. Opis drogi przekazywania zarazków dżumy dla mnie jest mistrzowski. Przy stoku autorki wyobraźnia pęka w szwach.

Książkę się czyta jednym tchem nie tylko z powodu długich zdań. Opis drogi przekazywania zarazków dżumy dla mnie jest mistrzowski. Przy stoku autorki wyobraźnia pęka w szwach.

Pokaż mimo to

Ogromnie polecam tę powieść. Czyta się ją z przyjemnością od początku do końca. Kristina przywiązuje wielką uwagę do szczegółów historii nie tracąc przy tym na wartkości i tempie historii.
Serdecznie polecam!

Ogromnie polecam tę powieść. Czyta się ją z przyjemnością od początku do końca. Kristina przywiązuje wielką uwagę do szczegółów historii nie tracąc przy tym na wartkości i tempie historii.
Serdecznie polecam!

Pokaż mimo to

Drugi tom "Silva rerum" wciąga tak samo jak pierwszy. Jedyne, co może nieco irytować, to fakt, że wiele sytuacji staje się przewidywalnych, kiedy znamy już bohaterów. Sabaliauskaite zabiera nas teraz do Litwy z początków XVIII wieku, kilkadziesiąt lat po wydarzeniach z pierwszego tomu. Część znanych nam postaci już nie żyje, inni zestarzeli się i z mniejszym lub większym sentymentem wspominają swoją młodość. Na pierwszy plan wychodzą zaś ich dzieci i wnukowie - w końcu jednym z celów Urszuli jest zachowanie ciągłości rodu. Nie jest to najłatwiejsze zadanie w ogarniętym wojną kraju, gdzie rodzina często musi się rozdzielić nawet na lata. O ile w pierwszym tomie to Wilno tętniło życiem, tak w drugim to życie z Wilna ucieka, wraz z ogarniającą je dżumą. Akcja więc przenosi się z powrotem do dworku w Milkontach - zamiast zabaw oraz studenckich przygód mamy tu teraz wojnę i głód. Takie tło wydarzeń może sprawić, że mniej przygodowa książka wyda się mniej ciekawsza, ale mi to nieszczególnie przeszkadzało. Postacie są tak ciekawie nakreślone, a do tego wojna i dżuma zmuszają je do podejmowania trudnych decyzji, że z lekturą nie da się nudzić. Do tego całość kończy się w taki sposób, że już nie mogę się doczekać, aż przetłumaczony tom trzeci trafi w moje ręce... :)

Drugi tom "Silva rerum" wciąga tak samo jak pierwszy. Jedyne, co może nieco irytować, to fakt, że wiele sytuacji staje się przewidywalnych, kiedy znamy już bohaterów. Sabaliauskaite zabiera nas teraz do Litwy z początków XVIII wieku, kilkadziesiąt lat po wydarzeniach z pierwszego tomu. Część znanych nam postaci już nie żyje, inni zestarzeli się i z mniejszym lub większym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kupiona, leżała przy łóżku,a ja odwlekałam moment, kiedy po nią sięgnę. Bo wiedziałam, że jak zacznę, to popłynę. No i popłynęłam. To jak czarna dziura - wciąga, wciąga, wciąga.

Kupiona, leżała przy łóżku,a ja odwlekałam moment, kiedy po nią sięgnę. Bo wiedziałam, że jak zacznę, to popłynę. No i popłynęłam. To jak czarna dziura - wciąga, wciąga, wciąga.

Pokaż mimo to

Naczekałam się na tom II, na tyle, że już niewiele pamiętałam z tego, co działo się w pierwszym Silva Rerum. Ale "dwójka" nie jest jej bezpośrednią kontynuacją, z bohaterami spotykamy się po wielu latach, niektórzy już nie żyją. Ale powieść nadal zachwyca: opisaniem tamtych czasów, poetycko, a zarazem realnie aż do bólu, kipiącymi namiętnościami, no i tym językiem... To jest powieść historyczna inna, niż wszystkie.
Mam nadzieję, że na tom III nie przyjdzie nam czekać kolejnych 5 lat, zwłaszcza, że w oryginale ukazał się on już parę lat temu.

Naczekałam się na tom II, na tyle, że już niewiele pamiętałam z tego, co działo się w pierwszym Silva Rerum. Ale "dwójka" nie jest jej bezpośrednią kontynuacją, z bohaterami spotykamy się po wielu latach, niektórzy już nie żyją. Ale powieść nadal zachwyca: opisaniem tamtych czasów, poetycko, a zarazem realnie aż do bólu, kipiącymi namiętnościami, no i tym językiem... To...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kristina Sabaliauskaitė trzyma poziom. Drugi tom tej litewskiej sagi zachwyca zupełnie tak samo jak pierwszy. Kwiecisty styl, pełen barwnych opisów i ciekawych porównań to ogromny atut tej książki. Współcześnie rzadko spotyka się tak napisane opowieści. Do tego mamy bardzo ciekawą, wielowątkową historię, pełną fascynujących, pełnych sprzeczności i tajemnic postaci. Cieszę się też, że seria jest tak pięknie wydana, że tym razem wyjątkowo treść i forma idą w parze. To była prawdziwa uczta literacka i mam nadzieję, że na trzeci tom tej sagi nie będę musiała czekać tak długo jak na drugi. Już wypatruję go z ciekawością i nadzieją na kolejne arcydzieło.

https://korcimnieczytanie.blogspot.com/2019/01/kristina-sabaliauskaite-silva-rerum-ii.html

Kristina Sabaliauskaitė trzyma poziom. Drugi tom tej litewskiej sagi zachwyca zupełnie tak samo jak pierwszy. Kwiecisty styl, pełen barwnych opisów i ciekawych porównań to ogromny atut tej książki. Współcześnie rzadko spotyka się tak napisane opowieści. Do tego mamy bardzo ciekawą, wielowątkową historię, pełną fascynujących, pełnych sprzeczności i tajemnic postaci. Cieszę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świetnie. Piękna proza, świetnie zbudowane postaci, rozmach i pochylenie się Nad detalem, do tego cudne poczucie humoru.

Świetnie. Piękna proza, świetnie zbudowane postaci, rozmach i pochylenie się Nad detalem, do tego cudne poczucie humoru.

Pokaż mimo to

Czytanie powieści Kristiny Sabaliauskaite to jak powrót do trylogii Sienkiewicza, tylko dla dorosłych...
"Silva rerum II" to świetnie napisana i zaplanowana kontynuacja opowieści o rodzinie Narwojszów. Wraz z akcją powieści przenosimy się w czas przełomu XVII oraz XVIII w., poznajemy nowych członków rodziny, którzy swoją życiową nieudolnością nieco rozczarowują, oraz wracamy do znanych nam już bohaterów, pozostających silnymi charakterami. Nie sposób pominąć barwnego korowodu postaci drugoplanowych, które wspaniale dopełniają snutą opowieść, przykładem jest żydowski lekarz Gordon, który wzbudza sympatię od pierwszych stron, na których się pojawia.
Autorka nie od razu zdradza losy rodziny Narwojszów z czasu, który akcja powieści pomija, sygnalizuje jedynie zmiany, jakie zaszły w ich życiu, nie wyjaśniając przyczyn, co buduje napięcie całej historii. Z zapartym tchem zatem oczekujemy wyjaśnienia co się właściwie stało pomiędzy Urszulą a Janem Kirdejem, a łamiącą serce odpowiedź dostajemy dopiero na końcu... Choć kolejne pokolenia Narwojszów odchodzą, a dwór w Milkontach popada w ruinę, autorka daje nam nadzieje, subtelnie wskazując na nowe pokolenie rodziny, które dopiero zaczyna poznawać świat. Z niecierpliwością czekam na kolejny tom!
Bohaterem książki oprócz ludzi jest znowu Wilno, dręczone zarazą, popadające w apokaliptyczny stan zniszczenia. Autorka mistrzowsko opisuje sposób rozprzestrzeniania się choroby oraz jej skutki i choć to nieprzyjemny temat, nie można się oderwać od lektury. Podobnie jak w poprzedniej części sagi, książka zachwyca wielością historycznych szczegółów z życia ówczesnych mieszczan i ziemian.
"Silva rerum II" zawiera wszystko czego oczekuję od powieści - wartką akcję, wyrazistych bohaterów, wspaniałe tło. Warto się zaczytać!

Czytanie powieści Kristiny Sabaliauskaite to jak powrót do trylogii Sienkiewicza, tylko dla dorosłych...
"Silva rerum II" to świetnie napisana i zaplanowana kontynuacja opowieści o rodzinie Narwojszów. Wraz z akcją powieści przenosimy się w czas przełomu XVII oraz XVIII w., poznajemy nowych członków rodziny, którzy swoją życiową nieudolnością nieco rozczarowują, oraz...

więcej

mniej

Pokaż mimo to