W samym środku zimy

Lubię takie książki. Lekkie, przyjemne, ale z jakąś prawdą o świecie.
Książka idealna na wyjazd, wakacje ( choć o zimie). Czyta się szybko, bo chyba jest interesująca, dla mnie tak.

Znów złapałam się na tym jak mało wiem o świecie, problemach innych ludzi tzw. kolorowych emigrantów. I, że żyję w raju, z ciepłą wodą, youtube'm i basenem :) To takie dla mnie must- have .
Nie będę streszczać fabuły.
Napiszę tylko, że autorka wykorzystuje częsty motyw przypadku, splotu niefortunnych zdarzeń, które na zawsze łączą bohaterów i wyciągają ich z ich strefy komfortu.

zachęcam do lektury

Lubię takie książki. Lekkie, przyjemne, ale z jakąś prawdą o świecie.
Książka idealna na wyjazd, wakacje ( choć o zimie). Czyta się szybko, bo chyba jest interesująca, dla mnie tak.

Znów złapałam się na tym jak mało wiem o świecie, problemach innych ludzi tzw. kolorowych emigrantów. I, że żyję w raju, z ciepłą wodą, youtube'm i basenem :) To takie dla mnie must- have ....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

O "W samym środku zimy" tak jak zwykle nie wiedziałam za wiele. Po prostu spodobała mi się okładka i postanowiłam ją wypożyczyć, a opis przeczytałam dopiero później. Jednak pierwszy raz od dawna krótkie streszczenie fabuły totalnie mnie zmyliło.

Generalnie zakładałam, że książka będzie właśnie o wypadku samochodowym, nielegalnej imigrantce i jakichś kłopotach z tym związanych. Jednak to stanowiło maksymalnie 30% powieści. W rzeczywistości "W samym środku zimy" dotyczyło głównie przeszłości Lucii, Richarda oraz Evelyn. Po każdym rozdziale opisującym teraźniejsze wydarzenia, pojawiały się 1-2 rozdziały opowiadające o dawnym życiu bohaterów. Szczerze to zdecydowanie nie było coś czego się spodziewałam, ale nie mam zamiaru narzekać, bo przeszłość bohaterów była dużo ciekawsza niż to, co zapowiadał opis 😂 Autorka opisała między innymi życie biedniejszych warstw społecznych w krajach Ameryki Południowej, trudne doświadczenia związane z mafią oraz emigracją i wiele innych. Muszę przyznać, że to właśnie te historie chciałam poznać bliżej, a "główny wątek" interesował mnie dużo mniej. Podsumowując książkę mogę wam polecić, ale nie dajcie się zwieść opisowi 😂

https://www.instagram.com/livquebooks/

O "W samym środku zimy" tak jak zwykle nie wiedziałam za wiele. Po prostu spodobała mi się okładka i postanowiłam ją wypożyczyć, a opis przeczytałam dopiero później. Jednak pierwszy raz od dawna krótkie streszczenie fabuły totalnie mnie zmyliło.

Generalnie zakładałam, że książka będzie właśnie o wypadku samochodowym, nielegalnej imigrantce i jakichś kłopotach z tym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ok, ale nie porywa, zbyt trywialne zakończenie. Jak na tą cudowną autorkę - małe rozczarowanie.

Ok, ale nie porywa, zbyt trywialne zakończenie. Jak na tą cudowną autorkę - małe rozczarowanie.

Pokaż mimo to

Podobała mi się bogata fabuła tej powieści oraz liczne odwołania do losów bohaterów, autorka porusza wiele kwestii społecznych i pokazuje realia życia Latynoamerykanów we współczesnym świecie. W powieści brakowało mi jednakże dialogów i interakcji między bohaterami, opisy były przytłaczające i stanowiły większą część historii, co spowodowało, że czytało się ją wolno.

Podobała mi się bogata fabuła tej powieści oraz liczne odwołania do losów bohaterów, autorka porusza wiele kwestii społecznych i pokazuje realia życia Latynoamerykanów we współczesnym świecie. W powieści brakowało mi jednakże dialogów i interakcji między bohaterami, opisy były przytłaczające i stanowiły większą część historii, co spowodowało, że czytało się ją wolno.

Pokaż mimo to

Z oceną tej powieści mam niemały problem. Chociaż od dawna planowałam przeczytać książkę autorstwa Isabel Allende, udało mi się to dopiero teraz. Nie można nie dostrzec, że pisarka zgrabnie operuje warsztatem, snucie opowieści przychodzi jej łatwo, język jest elegancki i dojrzały. To co mi zgrzytało to zbyt duży kontrast pomiędzy tym, co stanowiło punkt wyjścia zawiązania fabuły czyli splecenie się losów trójki bohaterów i ich pełne humoru perypetie podczas sekretnej przeprawy z Nowego Jorku do Kanady, względem ich dramatycznych losów, z czasów kiedy każde z nich żyło daleko, daleko poza Stanami i zasypanym śniegiem Brooklynem. Fragmenty współczesne przypominały mi pełne lekkości, zabawne brytyjskie komedie, w których zderzenie różnych charakterów i temperamentów wywołuje salwy śmiechu. Dlatego mimo dramatyzmu w opisie losów nielegalnej imigrantki z Gwatemali, burzliwych perypetii gorąco krwistej Chilijki Lucii oraz pełnego zawirowań życia, które w latach swojej świetności wiódł Richard Bowmaster – nie byłam w stanie w pełni zrozumieć jaką tak naprawdę historię autorka chce mi przekazać. Dlatego tak jak szybko przeczytałam tę książkę tak szybko pewnie wyparuje ona z mojej głowy, nie pozostawiając żadnych sentymentów.

Z oceną tej powieści mam niemały problem. Chociaż od dawna planowałam przeczytać książkę autorstwa Isabel Allende, udało mi się to dopiero teraz. Nie można nie dostrzec, że pisarka zgrabnie operuje warsztatem, snucie opowieści przychodzi jej łatwo, język jest elegancki i dojrzały. To co mi zgrzytało to zbyt duży kontrast pomiędzy tym, co stanowiło punkt wyjścia zawiązania...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

'' Znalazła w samym środku siebie punkt absolutnego spokoju .Pozostało już tylko czekać. Wyciszyć hałas świata ''

Otwierając książkę Isabel Allende '' W samym środku zimy '', wpadamy głową w dół i zanurzamy się w wielkim mrozie i szalejącej śnieżycy która właśnie przetacza się przez Brooklyn. Kto może, siedzi w domu i za radą specjalnych służb, nie wyściubia nawet nosa na zewnątrz . Niestety Richard Bowmaster musi jechać z jednym ze swoich kotów do weterynarza, w drodze powrotnej, przy minimalnej widoczności, wjeżdża swoim samochodem w tył innego wozu. Ta stłuczka uruchamia lawinę innych zdarzeń, mniej lub bardziej przypadkowych . Główni bohaterowie tej historii to wspomniany już Ryszard i Lucia , jest to para ludzi w wieku 60+, oraz młodziutka uciekinierka i nielegalna imigrantka z Gwatemalii o nazwisku Evelyn Ortega . Tych troje połączy pewne zdarzenie, niemal kryminalne, jednak moim zdaniem , jest ono tylko przyczynkiem do rozwinięcia przez autorkę historii tych trzech osób sprzed ich spotkania i poznania się. Tym bardziej że odniosłam dziwne wrażenie że historię która ich połączyła, pisarka jakoś nie bardzo wiedziała jak zakończyć, a może właśnie taki koniec miał być ? Nie wiem, ale mnie on jakoś nie pasuje. Za to historie ich wszystkich z osobna i po kolei są naprawdę zajmujące i ciekawe , bardzo dramatyczne i trudne do ogarnięcia tym którzy nigdy nie musieli znaleźć się w podobnych sytuacjach. Wydaje mi się też iż autorka chciała również pokazać że ludzie z metryką 60+ to wciąż ludzie i mimo niewiarygodnych przeżyć i pogruchotanych życiorysów, wciąż mają prawo myśleć, tęsknić kochać, pragnąć, a nie tylko pozwolić się wyrzucić na złomowisko staruszków. Książkę przeczytałam z dość dużą dozą ciekawości, oraz bez zbytniego znudzenia czy zniecierpliwienia, pewnie to za sprawą pięknego języka jakim posługuje się pani Allende, chociażby takie zdanie ''Byli osobnymi bytami w tej samej przestrzeni, tak odległymi, że żyło im się spokojnie, bo kłócenie się wymaga bliskości ''. Jednak mimo tragizmu ukazanych losów głównych bohaterów i ładnych zdań, ta pozycja nie porwała i nie wzruszyła mnie tak bardzo jak przecudny '' Dom duchów ''. Może zbyt wiele oczekiwałam....nie wiem.

'' Znalazła w samym środku siebie punkt absolutnego spokoju .Pozostało już tylko czekać. Wyciszyć hałas świata ''

Otwierając książkę Isabel Allende '' W samym środku zimy '', wpadamy głową w dół i zanurzamy się w wielkim mrozie i szalejącej śnieżycy która właśnie przetacza się przez Brooklyn. Kto może, siedzi w domu i za radą specjalnych służb, nie wyściubia nawet nosa na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To moja pierwsza książka tej autorki, jednak po Allende spodziewałam się mimo wszystko odrobinę więcej. Przede wszystkim więcej akcji. Za dużo było odniesień do przeszłości bohaterów, która i tak nie miała większego wpływu na współczesną akcję, a za mało skupienia na tym, co obecnie spotyka postaci. Wątek romantyczny też był wpleciony jakby od niechcenia i na szybko. Najpierw ona go podrywa, a on nie jest zainteresowany, a potem nagle jemu się odwidziało, jedno zdanie i piją kawę w łóżku. To nie jest takie proste i tak przedstawione w powieści sprawia, że historia wydaje się infantylna i banalna. Sięgnę jeszcze kiedyś po Allende, ale na tej pozycji odrobinę się zawiodłam.

To moja pierwsza książka tej autorki, jednak po Allende spodziewałam się mimo wszystko odrobinę więcej. Przede wszystkim więcej akcji. Za dużo było odniesień do przeszłości bohaterów, która i tak nie miała większego wpływu na współczesną akcję, a za mało skupienia na tym, co obecnie spotyka postaci. Wątek romantyczny też był wpleciony jakby od niechcenia i na szybko....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Allende umie pięknie prowadzić historię, oprowadza nas w wyśmienity sposób, że chce się iść dalej

Allende umie pięknie prowadzić historię, oprowadza nas w wyśmienity sposób, że chce się iść dalej

Pokaż mimo to

Albo Pani Allende postanowiła trochę poeksperymentować z formą, albo nigdy nie miałam okazji trafić na jej książkę pisana w taki sposób.
Historia mimo tego, o czym opowiada, jest napisana w sposób bardzie ciepły. Bohaterowie dają się lubić mimo swoich wad i chce się im kibicować.

Albo Pani Allende postanowiła trochę poeksperymentować z formą, albo nigdy nie miałam okazji trafić na jej książkę pisana w taki sposób.
Historia mimo tego, o czym opowiada, jest napisana w sposób bardzie ciepły. Bohaterowie dają się lubić mimo swoich wad i chce się im kibicować.

Pokaż mimo to

Nie jest to typowa powieść dla Isabel Allende; trochę w niej romansu, trochę kryminału, a trochę historii Chile, Gwatemali oraz życiowych przeżyć, które wspominają główne bohaterki.

Wszystko zaczyna się w pewną śnieżną zimową noc, kiedy powracający z kliniki weterynaryjnej sześćdziesięcioletni Richard Bowmaster, najeżdża na tył białego Lexusa, prowadzonego przez młodą kobietę. Dziewczyna jest tak wystraszona zdarzeniem, że trudno nawiązać z nią kontakt, dlatego Richard zostawia jej swoją wizytówkę. Po kilku godzinach poszkodowana - Evelyn Ortega pojawia się na progu jego mieszkania. Ponieważ Richard nie zna dobrze języka kobiety, prosi o pomoc swoją koleżankę z uczelni, pochodzącą z Chile - Lucię Maraz, której wynajmuje małe mieszkanie.

Okazuje się, że w uszkodzonym bagażniku samochodu znajdują się zwłoki innej młodej kobiety, zaś pojazd, który Evelyn nielegalna imigrantka z Gwatemali zabrała bez zgody właściciela, należy do pracodawcy dziewczyny, znanego brooklynskiego mafiosa. Lucia postanawia pomóc dziewczynie, wciągając w to niebezpieczne przedsięwzięcie, przerażonego całą sprawą Richarda. Ta karkołomna i wprost nieprawdopodobna historia zbliża do siebie dwoje sześćdziesięciolatków, którym przez myśl nie przeszło, że jeszcze może ich czekać w życiu miłość. Z ich zwierzeń i wyznań oraz opowieści Evelyn poznajemy historię życia bohaterów: dramatów, osobistych porażek, rozczarowań, zawodów, utraty bliskich czy własnych oczekiwań.

Czyta się nieźle, choć to nie jest klimat jaki znałam z dotychczasowych powieści Isabel Allende, choć fragmenty wspomnieniowe bohaterów sięgają do tych kwestii i zagadnień, które przewijają się w wielu utworach tej autorki i które tak bardzo w nich lubiłam i ceniłam.

Nie jest to typowa powieść dla Isabel Allende; trochę w niej romansu, trochę kryminału, a trochę historii Chile, Gwatemali oraz życiowych przeżyć, które wspominają główne bohaterki.

Wszystko zaczyna się w pewną śnieżną zimową noc, kiedy powracający z kliniki weterynaryjnej sześćdziesięcioletni Richard Bowmaster, najeżdża na tył białego Lexusa, prowadzonego przez młodą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to