Jesteśmy społecznością, która kocha książki

48/180/2024
Jes, jes, jes! doczekałam się! kilka tomów temu postulowałam, aby rozmemłany Daniel, król niedecyzyjności herbu ojejku-co-mam-zrobić palnął sobie w czerep i nas wszystkich od siebie uwolnił. Jo.
Wprawdzie nie całkiem w czerep, ale jednak żywot marny zakończył, i teraz sobie leży w mogiłce obok ukochanej Emilii. Co to ją na dobre sobie ukochał dopiero jak kipła... I weź go lub, człowieku.
"Żadanicę" chwaliłam ostatnio, ale niestety "Zgłoba" znów obniżyła loty. Po pierwsze - rozmiar. Znowu za gruba. Po drugie, Sara Król i jej anglojęzyczne wtręty. Kto mówi na swojego chłopaka / partnera / faceta boyfriend?? Na szczęście stała się Sara jedną z ofiar, pardąsik, one of the victims, więc szybko zamilkła. Po trzecie "szmata". Naprawdę tak policjanci mówią na swoją legitymację służbową? Po czwarte, i najważniejsze, niewiarygodny morderca i jego motywy. I to już niestety kaplica...
Tym razem matula Daniela rozsiewa ciasteczka na mniejszą skalę (zapewne dlatego, że rzadko się pojawia), a pod koniec powieści propozycja jej pierniczka nawet mnie rozśmieszyła.
No i powieść jest perspektywiczna, bo skoro klątwa została rzucona na cały ród, a wciąż jeszcze żyją dwa potomki (synowie dwóch Emilii, sióstr przyrodnich, jakkolwiek wariacko to brzmi...), to zawsze można do niej wrócić! Bo kto powiedział, że odczynianie uroków na końcu powieści zadziałało?
Może i ostatnią czarownicę spalono w Reszlu, może w powieściowym Puszczykowie, a może jeszcze gdzieś, ale za to pierwszą na Chwaliszewie, dzisiejszej części poznańskiego Starego Miasta.
Nie wiem, czym się tak chwalę, jak jaka durna...

48/180/2024
Jes, jes, jes! doczekałam się! kilka tomów temu postulowałam, aby rozmemłany Daniel, król niedecyzyjności herbu ojejku-co-mam-zrobić palnął sobie w czerep i nas wszystkich od siebie uwolnił. Jo.
Wprawdzie nie całkiem w czerep, ale jednak żywot marny zakończył, i teraz sobie le...

Rozwiń Zwiń

47/180/2024
Lepsza niż trzy poprzednie, chociaż trup pojawia się dopiero w połowie powieści. Powieści chudszej, należy z uznaniem podkreślić!
Jest wichura i pełnia księżyca. A jak wichura i pełnia, to wiadomo. Wilki wyją, samochody padają, ludzie wariują...
Chociaż pewne rzeczy są niezmienne. Matka Daniela jak zwykle usiłuje upaść swoimi wypiekami każdego, kto się nawinie, bo wszyscy wszak bledziutcy, szczuplutcy, słabiutcy... Chociaż na plus trzeba zaliczyć to, że pojawia się rzadziej niż poprzednio. A więc pasie słodkim mniej. A więc jest bardziej strawna.
"Kopp czasem nie mogła oprzeć się wrażeniu, że oni wszyscy żyli tu niczym w brazylijskiej telenoweli." Witaj w klubie, Kopp, piona!
No dobra, nie ma co narzekać, jeno lecieć sprawdzić, czy kolejna część już czeka na półce. Bo zakończenie "Żadanicy" jakieś nie tenteges...

47/180/2024
Lepsza niż trzy poprzednie, chociaż trup pojawia się dopiero w połowie powieści. Powieści chudszej, należy z uznaniem podkreślić!
Jest wichura i pełnia księżyca. A jak wichura i pełnia, to wiadomo. Wilki wyją, samochody padają, ludzie wariują...
Chociaż pewne rzeczy są niezmi...

Rozwiń Zwiń

46/180/2024
Jak to w Ustce u Jadowskiej. Jak się zjawią trzy babuchy, to ani policja nie poradzi, ani strażak, ani włamywacz, o psie nie wspominając.
Okropnie lubię jadowskie kryminały, szkoda, że pisze je niejako pobocznie. Ale za to czekam na kolejne dwie części. W końcu nie wiemy, co to za trup zmumifikowany się znalazł, ani jaką tajemnicę skrywa Agata. Akurat na dwie kolejne części trylogii :-)

46/180/2024
Jak to w Ustce u Jadowskiej. Jak się zjawią trzy babuchy, to ani policja nie poradzi, ani strażak, ani włamywacz, o psie nie wspominając.
Okropnie lubię jadowskie kryminały, szkoda, że pisze je niejako pobocznie. Ale za to czekam na kolejne dwie części. W końcu nie wiemy, co t...

Rozwiń Zwiń

45/180/2024
"Dwanaście współczesnych bestsellerowych autorek"?? Że co? Obiła mi się o uszy jedno Ruth Ware...
Ale nie szkodzi, nic a nic, wszak to nie bestselleryzm świadczy o udanej twórczości. A te opowiadania są bardzo udane. Panna Marple bryka w nich jak dzika, to Włochy, to Singapur, to Stany, o różnych kątach rodzimej Wielkiej Brytanii nie wspominając. Pojawia się cała banda znajomków z dawnych lat: pastor z chichoczącą żoneczką, Dolly Bantry (już nie jako pani na włościach), siostrzeniec Raymond, inspektor Slack, a także ten stary ze Schotland Yardu, zapomniało mi się jego nazwisko... Brakuje tylko tego z Karaibów, co to potem zlecił pannie Nemezis wyjaśnienie sprawy jego synka, wojennego pilota...
Nie wiem, jak wy, ale ja nie zauważyłam zupełnie, że te opowiadania nie wyszły spod ręki Agathy Christie. A to dla mnie zaleta kolosalna!

45/180/2024
"Dwanaście współczesnych bestsellerowych autorek"?? Że co? Obiła mi się o uszy jedno Ruth Ware...
Ale nie szkodzi, nic a nic, wszak to nie bestselleryzm świadczy o udanej twórczości. A te opowiadania są bardzo udane. Panna Marple bryka w nich jak dzika, to Włochy, to ...

Rozwiń Zwiń

44/180/2024
Bardzo udany początek nowej serii. Wprawdzie jak bohaterka jest biedna, to musi zapoznać bogatego, a także mieć nie tylko bogatą, ale także ustosunkowaną psiapsi, ażeby razem z nią pojechać na luksusowe wakacje (w naszej Wiśle, nie na Malediwach, jednak nadal luksusowe), ale luksusów wymaga intryga powieściowa, więc się nie czepiam.
Niepodobne do Matyszczak jest to, że nie ma w tej książce zwierząt. Prawie :-)
Miła rozrywka, polecam każdemu, kto lubi kryminały na wesoło. Czekam na dalszy ciąg. I to szybko, bo ciekawa jestem dalszego ciągu!

44/180/2024
Bardzo udany początek nowej serii. Wprawdzie jak bohaterka jest biedna, to musi zapoznać bogatego, a także mieć nie tylko bogatą, ale także ustosunkowaną psiapsi, ażeby razem z nią pojechać na luksusowe wakacje (w naszej Wiśle, nie na Malediwach, jednak nadal luksusowe), ale lu...

Rozwiń Zwiń

43/180/2024
Jest ok. Intryga niezła, jak zwykle chyba u tego autora, Watykan jest siedzibą wszelkiego zła :-)
Tylko słaba korekta, literówki, zdania jakieś pokraczne, wydaje się że czasem nawet pogubione słowa. Może wydawnictwo raczkowało dopiero...

43/180/2024
Jest ok. Intryga niezła, jak zwykle chyba u tego autora, Watykan jest siedzibą wszelkiego zła :-)
Tylko słaba korekta, literówki, zdania jakieś pokraczne, wydaje się że czasem nawet pogubione słowa. Może wydawnictwo raczkowało dopiero...

42/180/2024
Jejku, piękna opowieść! Nie zrażajcie się tytułem, tytułowy święty to tylko pretekst do odkrywania tajemnic zwykłego człowieka, ustalania prawdziwej wersji zdarzeń, dochodzenia do prawdy. Jak w prawdziwym kryminale!
Ksiądz prałat z pomocnikiem-wikarym prowadzą postępowanie, którego celem jest ustalenie, czy zmarły dwanaście lat wcześniej po ciężkiej chorobie nowicjusz (tak chyba się nazywa kandydat na zakonnika...) rzeczywiście przyczynił się do cudów. Jeśli tak, mógłby zostać świętym.
Prałat jest sceptyczny. Cuda są lipne. Powołanie chyba szczere, ale choroba mogła być leczona. Ale nie była. Bo czy wyleczony może sprawiać cuda? Jak nie cierpiał za życia, to co z niego za święty?
Prawie cała akcja powieści dzieje się w 1943 roku, od lata do Bożego Narodzenia. W dochodzenie prałata wkracza więc wielka polityka. ŚWIĘTY MUSI BYĆ, BO JEST WĘGROM BARDZO POTRZEBNY. Nieważne, że świątobliwy żywot i cuda są naciągane. Nieważne, że prałat mocno wątpi. ŚWIĘTY MUSI BYĆ! Czy prałat się ugnie? Czy poniesie konsekwencje swojej decyzji? I jakie?
Wyczytałam w internecie, że powieść została przez autora dostosowana do wystawienia an scenie. Pod koniec lat 70-tych prałata grał Zygmunt Kęstowicz. Młodzi nie kojarzą, ale starsi pamiętają: jeśli nie właściciela piątkowego psa Pankracego, to na pewno seniora roku Lubiczów. Klanu Lubiczów :-)

42/180/2024
Jejku, piękna opowieść! Nie zrażajcie się tytułem, tytułowy święty to tylko pretekst do odkrywania tajemnic zwykłego człowieka, ustalania prawdziwej wersji zdarzeń, dochodzenia do prawdy. Jak w prawdziwym kryminale!
Ksiądz prałat z pomocnikiem-wikarym prowadzą postępowanie, kt...

Rozwiń Zwiń