Wiedźmin. Ostatnie życzenie

Bardzo mi się podobała. Świetnie wykreowany świat i bohaterowie. Wsiąknęłam i mam ochotę na więcej. Dobrze, że to dopiero początek ;)

Bardzo mi się podobała. Świetnie wykreowany świat i bohaterowie. Wsiąknęłam i mam ochotę na więcej. Dobrze, że to dopiero początek ;)

Pokaż mimo to

Kot oglądał serial z zapartym tchem. Czarownice, smoki, wojownicy. Nic więcej do szczęścia nie było mu potrzebne. No, może oprócz jedzenia. Mruknął. Człowiek, który siedział zaraz obok, podał mu pachnący przysmak.
Pochłaniali odcinek za odcinkiem. Delektowali się wspaniałymi widokami i z przyjemnością smakowali zabawnych dialogów. Gdy serial dobiegł końca, byli wciąż nienasyceni.
Jedna scena zapadła Kotu wyjątkowo w pamięci. Cały czas zastanawiał się, jakby to było, gdyby znalazł dżina, który spełnia życzenia. Zadumał się. Nie wiedział, czego by zażądał. Wybór był duży. Pieniędzy? Sławy? Wiecznego zapasu karmy?
Gdzie on mógłby się schować? – zastanawiał się.
Ponoć dżiny lubiły oświetlone miejsca. Kot rozejrzał się po mieszkaniu. Zlokalizował pstrokaty żyrandol. Tam? – zapytał. W życiu! Żaden szanujący się duch nie zamieszkałby w czymś tak paskudnym! A już na pewno nie potężny dżin.
Kot zastanawiał się długo, aż przypomniał sobie o lampce, która stała przy łóżku Człowieka. Używał jej wieczorami, kiedy czytał. To z pewnością była ona. Nierzucająca się w oczy, a zarazem piękna w swojej prostocie. Kot podjął decyzję. Poczeka.
Zapadł zmrok. Człowiek włączył lampkę i oddał się lekturze. Kot bacznie obserwował swój cel. Czaił się, nie zmieniając pozycji ani razu. Gdy Człowiek poszedł do łazienki, Kot wykorzystał okazję.
Skoczył.
Nie wycelował dobrze i uderzył głową o kant nocnej szafki. Runął na podłogę.
– Co jest? – zaniepokoił się Człowiek.
Kot wstał, zatoczył się i ponownie upadł. Człowiek wziął go na ręce i pogłaskał po głowie. Kot zapiszczał. Na jego czole w zatrważającym tempie wyrastał guz.
– A tobie co się stało? – zapytał Człowiek. – Wyglądasz jak jakiś kotorożec.
– Miau! – poskarżył się Kot i skinął w kierunku lampki, z której przyglądał im się dżin.
Chyba jednak czas zamieszkać w brudnym żyrandolu – pomyślał duch. – Tam przynajmniej to żarłoczne kocisko mnie nie dosięgnie.

Kot oglądał serial z zapartym tchem. Czarownice, smoki, wojownicy. Nic więcej do szczęścia nie było mu potrzebne. No, może oprócz jedzenia. Mruknął. Człowiek, który siedział zaraz obok, podał mu pachnący przysmak.
Pochłaniali odcinek za odcinkiem. Delektowali się wspaniałymi widokami i z przyjemnością smakowali zabawnych dialogów. Gdy serial dobiegł końca, byli wciąż...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po długich namowach w końcu sięgnęłam po Wiedźmina. Za cel postawiłam sobie przeczytać całą sagę.
Już dużo wcześniej "Ostatnie Życzenie" przewijało się gdzieś na półkach mojego brata, jednak nie miałam odwagi sięgnąć po książkę, aż do teraz ;).
"Ostatnie Życzenie" jest prostym, wciągającym zbiorem opowiadań. Myślę, że spodoba się każdej osobie, która uwielbia fantasty.
W tej książce spotkamy jednych z ważniejszych bohaterów. Możemy przyjrzeć się nie tylko ich wyglądowi, ale również charakterom (osobiście moje serce na "dzień dobry" zostało skradzione przez Jaskra). Zapewne znajdzie się część czytaczy, którym przeszkadzać będą niepowiązane ze sobą wątki w książce, ale to w końcu zbiór opowiadań. Osobiście uważam, że warto sięgnąć po tą książkę i sama z chęcią przygarnę kolejny zbiór :).

Po długich namowach w końcu sięgnęłam po Wiedźmina. Za cel postawiłam sobie przeczytać całą sagę.
Już dużo wcześniej "Ostatnie Życzenie" przewijało się gdzieś na półkach mojego brata, jednak nie miałam odwagi sięgnąć po książkę, aż do teraz ;).
"Ostatnie Życzenie" jest prostym, wciągającym zbiorem opowiadań. Myślę, że spodoba się każdej osobie, która uwielbia fantasty.
W...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

przyznam, ze z niepewnością sięgnęłam po Wiedźmina, ale wciąga mnie ten czarodziejski świat i fajny, pełen humoru styl pisania ... sięgam po następne.

przyznam, ze z niepewnością sięgnęłam po Wiedźmina, ale wciąga mnie ten czarodziejski świat i fajny, pełen humoru styl pisania ... sięgam po następne.

Pokaż mimo to

Czytałem ją w podstawówce, i pamiętam, że bardzo mi się spodobała. Sapkowski stworzył fantastyczny świat, do którego zagląda się z przyjemnością.

Czytałem ją w podstawówce, i pamiętam, że bardzo mi się spodobała. Sapkowski stworzył fantastyczny świat, do którego zagląda się z przyjemnością.

Pokaż mimo to

Jak kazda poprzednia czesc tak i ta porywa nas w fanstastyczny swiat Geralta, z ktorego za nic nie chce sie wychodzic. Wiec tkwie i siegam po kolejna czesc... :-)

Jak kazda poprzednia czesc tak i ta porywa nas w fanstastyczny swiat Geralta, z ktorego za nic nie chce sie wychodzic. Wiec tkwie i siegam po kolejna czesc... :-)

Pokaż mimo to

Fajniutkie!

Fajniutkie!

Pokaż mimo to

Książka zawiera niezwiązane ze sobą opowiadania, co bardzo obniża ogólny odbiór książki. Jednak napisana została prostym, nieskomplikowanym językiem i stanowi bardzo dobry wstęp do przyszłej sagi.

Książka zawiera niezwiązane ze sobą opowiadania, co bardzo obniża ogólny odbiór książki. Jednak napisana została prostym, nieskomplikowanym językiem i stanowi bardzo dobry wstęp do przyszłej sagi.

Pokaż mimo to

Sapkowski ma niepowtarzalny styl, niesamowity talent i umiejętności pisarskie, które są godne zestawień światowych. Nawiązania do klasycznych bajek w zestawieniu z mitologią słowiańską i specyficznym humorem autora sprawiają, że jest to niesamowicie wciągająca lektura.

Sapkowski ma niepowtarzalny styl, niesamowity talent i umiejętności pisarskie, które są godne zestawień światowych. Nawiązania do klasycznych bajek w zestawieniu z mitologią słowiańską i specyficznym humorem autora sprawiają, że jest to niesamowicie wciągająca lektura.

Pokaż mimo to

eee... czarodziejki były wg mnie w opisie w oryginale - ładniejsze.

eee... czarodziejki były wg mnie w opisie w oryginale - ładniejsze.

Pokaż mimo to