Scarlet

Autorka zrobila coś niesamowitego. Nie sądziłam, że polubię sagę księżycową, a ja nie mogę doczekać się czytania kolejnych tomów.
Autorka spowodowała, że coś niesamowicie przyciąga mnie do boharerów, przez co czytanie sprawia mi ogrom frajdy. Moją ulubioną postacią jest Thorne. Irytuje, a jednocześnie ma w sobie brawurę oraz lojalność. Bardzo lubię też Scarlet i jej połączenie naiwności z ogromną odwagą. Uwielbiam też Cinder, która walczy między uwielbieniem i nienawiścią dla swojego odkrytego daru. Wilk jak na razie jest dla mnie najmniej ulubioną postacią chociaż intryguje na tyle, że chcę poznać jego dalsze losy.
Podobnie jak przy pierwszym tomie fabuła będzie prosta do przewidzenia, ale wydarzenia, które dzieją się pomiędzy główną osią fabularną już nie. Na pewno mamy tu więcej akcji niż w Cinder. Dostajemy też kolejne elementy układanki związane z przeszłością bohaterki pierwszego tomu.
Jedna rzecz, której nie znoszę to wątek miłosny. Nie mogę tego czytać i nikt mi nie wmówi, że wystarczy jeden dzień aby kogoś pokochać i wywrócić całe swoje życie do góry nogami. Mogę być kamieniem bez serca, ale w takie bzdury to ja nie wierzę. Jeśli dodamy do tego okoliczności, np. Porwanie babci i kto za tym wszystkim stoi to jeszcze trudniej uwierzyć mi w ten wybuch miłości.
Spędziłam świetnie czas czytając Scarlet i będę polować na kolejny tom.

Autorka zrobila coś niesamowitego. Nie sądziłam, że polubię sagę księżycową, a ja nie mogę doczekać się czytania kolejnych tomów.
Autorka spowodowała, że coś niesamowicie przyciąga mnie do boharerów, przez co czytanie sprawia mi ogrom frajdy. Moją ulubioną postacią jest Thorne. Irytuje, a jednocześnie ma w sobie brawurę oraz lojalność. Bardzo lubię też Scarlet i jej...

❤️

❤️

„Scarlet” to drugi tom Sagi Księżycowej i jednocześnie retelling „Czerwonego Kapturka”.
Tu Scarlet (nasz Kapturek) nie chadza przez las z koszyczkiem łakoci do babci. Razem z babcią prowadzi farmę gdzieś we Francji a swoje plony dowozi do odbiorców statkiem powietrznym.
W tej opowieści nie może zabraknąć Wilka który jest zmodyfikowanym genetycznie lunarskim żołnierzem z tajną misją.
Co się wydarzy gdy ognistowłosa Scarlet z równie gorącym charakterem spotka „samotnego” Wilka? A co się stanie gdy Ci dwoje spotkają Kopciuszka?
O tym można się przekonać czytając ten tom Sagi Księżycowej.
Autorka w tej książce sprytnie przeplata różne wątki przez co nie sposób oderwać się od lektury. Znajdziemy tu podobnie jak w „Cinder” przygodę, miłość, fascynujący i ciekawie rozbudowany świat.
Polecam.

„Scarlet” to drugi tom Sagi Księżycowej i jednocześnie retelling „Czerwonego Kapturka”.
Tu Scarlet (nasz Kapturek) nie chadza przez las z koszyczkiem łakoci do babci. Razem z babcią prowadzi farmę gdzieś we Francji a swoje plony dowozi do odbiorców statkiem powietrznym.
W tej opowieści nie może zabraknąć Wilka który jest zmodyfikowanym genetycznie lunarskim żołnierzem z...

Drugi tom baśniowej opowieści "Scarlet", która opowiada o Czerwonym Kapturku, który spotyka Kopciuszka.
To właśnie dostajemy w drugiej części sagi.

Drugi tom baśniowej opowieści "Scarlet", która opowiada o Czerwonym Kapturku, który spotyka Kopciuszka.
To właśnie dostajemy w drugiej części sagi.

Poczułam się trochę zawiedziona tym tomem, gdy już na początku utknęłam i nie mogłam się wgryźć. Zrobiłam sobie przerwę i fakt pomogła, bo resztę wciągnęłam w jeden dzień, ale z dużymi przerwami i nie moge powiedzieć, że jakoś mocno mnie porwała. Lubię Scarlet i jej opowieść, ale chyba nie lubię Czerwonego Kapturka, bo to wariacja na jego temat. W porównaniu do pierwszego tomu było średnio, ale to nie jest zła książka, bardziej po prostu nie moja historia, nie mój retelling, ale pióro świetne i pomysł na fabułę wciąż genialny. Chwila oddechu i zaraz wyląduję w tomie trzecim, bo świat jest świetny i już mnie znowu woła do siebie (:.

Poczułam się trochę zawiedziona tym tomem, gdy już na początku utknęłam i nie mogłam się wgryźć. Zrobiłam sobie przerwę i fakt pomogła, bo resztę wciągnęłam w jeden dzień, ale z dużymi przerwami i nie moge powiedzieć, że jakoś mocno mnie porwała. Lubię Scarlet i jej opowieść, ale chyba nie lubię Czerwonego Kapturka, bo to wariacja na jego temat. W porównaniu do pierwszego...

3,5/5 ✨

❝Cinder zawsze pragnęła wolności. Wolności od macochy i od reguł, którym nie potrafiła sprostać. Wolności od życia wypełnionego nieustanną pracą, które nie oferowało nic w zamian.❞

"Scarlet" to drugi tom Sagi Księżycowej. W tym tomie śledzimy dalsze przygody Cinder, która w tejże części spotyka Scarlet.

"Scarlet" była dla mnie dość chaotycznym tomem. Ciężko było się wgryźć, a to przez zmianę perspektywy. Dopiero jakoś po 66 stronach już się mniej więcej orientowałam w fabule 🙌 Nie przepadam za sci-fi :(( Głównie dlatego przerzuciłam się na śledzenie tekstu i go słuchałam do końca (albo to też ze względu, że pobrałam złego ebooka xD).

W tym tomie oprócz motywu Kopciuszka z pierwszej części, w tym tomie pojawia się motyw Czerwonego Kapturka 🥰 Z Czerwonym Kapturkiem mam dużo wspaniałych wspomnień (występ teatralny w gimnazjum, kiedy byłam drzewem XD czy tydzień temu na kolokwium z tłumaczeń hah).
Wyszło tutaj to całkiem, całkiem 🤌

Scarlet i Wilk to the best ship 💖 I love them so much 💞 Są przesłodcy. Lubię ich bardziej niż Cinder i Kaia. Świetnie się bawiłam przy tym tomie. Lubię humor Kapitana.

Levana do wora, a wór do jeziora ✌️

3,5/5 ✨

❝Cinder zawsze pragnęła wolności. Wolności od macochy i od reguł, którym nie potrafiła sprostać. Wolności od życia wypełnionego nieustanną pracą, które nie oferowało nic w zamian.❞

"Scarlet" to drugi tom Sagi Księżycowej. W tym tomie śledzimy dalsze przygody Cinder, która w tejże części spotyka Scarlet.

"Scarlet" była dla mnie dość chaotycznym tomem. Ciężko było...

Skończyłam i jacie, ja się pytam, co tu się na końcówce wydarzyło? Przyznam, że sięgając po tę serię, nie spodziewałam się, że się w nią wkręcę aż tak. Nie jest ona idealna, ale sprawia, że podczas czytania dobrze się przy niej bawię.

Poznałam w tej części nowych i ciekawych bohaterów. Wilk mnie niejednokrotnie zaskoczył, a humor Thorne'a mi podpasował. Jeszcze pojawiła się Scarlet, którą od razu polubiłam. Może trochę brakowało mi Kaia, ale za to do Cinder się powoli przekonuję.

I już się nie mogę doczekać na kolejną część, bo wiem, że będzie się działo.

Skończyłam i jacie, ja się pytam, co tu się na końcówce wydarzyło? Przyznam, że sięgając po tę serię, nie spodziewałam się, że się w nią wkręcę aż tak. Nie jest ona idealna, ale sprawia, że podczas czytania dobrze się przy niej bawię.

Poznałam w tej części nowych i ciekawych bohaterów. Wilk mnie niejednokrotnie zaskoczył, a humor Thorne'a mi podpasował. Jeszcze pojawiła...

Powtórzę się pewnie, ale to świetnie napisana seria. Zwinnie przerobione tradycyjne bajki i królewnie Śnieżce a w tej części pojawia się czerwony kapturek i wilk. Przygoda naszych bohaterów się rozwija. Czy uda się im przeciwstawić złu? Zapraszam do przeczytania. Nadmiernie jeszcze je pięknie wydana została ta seria.

Powtórzę się pewnie, ale to świetnie napisana seria. Zwinnie przerobione tradycyjne bajki i królewnie Śnieżce a w tej części pojawia się czerwony kapturek i wilk. Przygoda naszych bohaterów się rozwija. Czy uda się im przeciwstawić złu? Zapraszam do przeczytania. Nadmiernie jeszcze je pięknie wydana została ta seria.

Przyznam szczerze, że bardzo ciężko mi się ocenia teraz książki. Właściwie czytałam na przekór kryzysowi czytelniczemu, który na ten moment mam. Postaram się być jak najbardziej obiektywna.

Jest to bezpośrednia kontynuacja pierwszego tomu. Poznajemy dalsze losy Cinder, o których nie mogę powiedzieć, ponieważ zdradziłabym zbyt wiele. Za to mogę powiedzieć, że bardzo fajnym wątkiem, który się pojawił w drugim tomie, był wątek Wilka i tytułowej Scarlett. Naprawdę bohaterowie drugiego tomu, którzy się pojawili, podobaja mi się nawet bardziej niż postacie w pierwszym. Ta relacja wilka i Scarlet była chyba taka bardziej naturalna, łatwiej w nią było uwierzyć. Natomiast relacja Cinder i księcia w moim odczuciu była stworzona na siłę i nie było czuć tam głębszej więzi między nimi. A tutaj dzieje się to tak bardzo naturalnie i realnie. Bardzo fajna kontynuacja, oceniam ją tak samo jak pierwszą część.

Tylko niestety, gdybym miała odnieść się do tego, że czytałam na siłę, to pewnie oceniłabym ją troszkę niżej bo po prostu się męczyłam, jednak wiem, że nie dlatego, że książka była zła albo nie zachęcająca, tylko dlatego że mam straszny opór czytelniczy. I postanowiłam na ten moment nie zmuszać się do czytania, sięgne po coś lekkiego, jakąś obyczajówkę i będę sobie spokojnie czytać 😊 czy wrócę do tej serii? Nie wiem. Zazwyczaj jeśli robię sobie dłuższe przerwy od serii, to później nie chce mi się do nich po prostu wracać. Zobaczymy.

Przyznam szczerze, że bardzo ciężko mi się ocenia teraz książki. Właściwie czytałam na przekór kryzysowi czytelniczemu, który na ten moment mam. Postaram się być jak najbardziej obiektywna.

Jest to bezpośrednia kontynuacja pierwszego tomu. Poznajemy dalsze losy Cinder, o których nie mogę powiedzieć, ponieważ zdradziłabym zbyt wiele. Za to mogę powiedzieć, że bardzo fajnym...

Słabsza od pierwszej części ale wciąż przyjemna. Cinder dalej on top!

Słabsza od pierwszej części ale wciąż przyjemna. Cinder dalej on top!