Jesteśmy społecznością, która kocha książki

nudna taka :/

nudna taka :/

Trochę taka bez polotu. Tutaj coś się dzieje, tam coś się dzieje...ale jakoś to do mnie nie dociera, nie utożsamiam się z bohaterami i czuję się jak bardzo oddalona osoba trzecia. Niektóre wątki były ciekawe, ale nic się nie wyjaśniło, może miałaś się nad tym zastanowić, jakoś przemyśleć sprawę, ale i tak czuję, że nie ma tu wielkiego rozwiązania :/

Trochę taka bez polotu. Tutaj coś się dzieje, tam coś się dzieje...ale jakoś to do mnie nie dociera, nie utożsamiam się z bohaterami i czuję się jak bardzo oddalona osoba trzecia. Niektóre wątki były ciekawe, ale nic się nie wyjaśniło, może miałaś się nad tym zastanowić, jakoś przemyśleć sprawę, ale i tak czuję, że nie ma tu wielkiego rozwiązania :/

Meh.

Meh.

Nie wiem czy powinnam ją określić mianem przeczytanej (poddałam się w jednej trzeciej), ale niech będzie. Więc od początku...
Jako że była o bogach, uznałam, że musi mi się spodobać. Na początku była niezła (powiedzmy). Trochę mnie zdziwiło, czemu tak wiele dziwnych rzeczy jest ze sobą połączonych, ale uznałam, że autor lubi się bawić w abstrakcję (zresztą jestem po lekturze "Autostopem przez galaktykę", nic mnie nie zdziwi). Moje rozważania podkreśliły liczne wątki takie jak nagłe wybranie się gdzieś bohaterów, spotkanie tam ojca jednego z nich, dziwna i niewnosząca nic do akcji rozmowa o umieszczeniu jego notatek w encyklopedii syna, po czym śmierć tegoż pana. Czytałam dalej licząc na ciekawe elementy jakie mogłyby się pojawić w związku z tym, że bohaterów mają uczyć... BOGOWIE OLIMPIJSCY! Czekałam, czekałam...trafiłam tylko na Atlasa, który w zamierzeniu autora jako, że jest kimś kto zwykle trzyma na plecach Planetę, będzie tachać na każde ich zajęcia modele testowe światów (no jasneee!). Skończyłam na scenie wyjętego z...kontekstu Van Gogha, który oczywiście odciął sobie ucho czy coś w tym stylu.
Konkluzja jest taka, że żarty do mnie nie trafiają, a pomysł, mimo iż ciekawy niezbyt się udał. A szkoda. Można się było bardziej wysilić, a na prawdę byłabym zachwycona.

Nie wiem czy powinnam ją określić mianem przeczytanej (poddałam się w jednej trzeciej), ale niech będzie. Więc od początku...
Jako że była o bogach, uznałam, że musi mi się spodobać. Na początku była niezła (powiedzmy). Trochę mnie zdziwiło, czemu tak wiele dziwnych rzeczy jest ze sobą połączonych, ale uznałam, że autor lubi się bawić w abstrakcję (zresztą jestem po...

Trochę za dużo wątków było. Wszystko miało niby dążenie do końca, ale nie mogłam tu wyczuć jakiegoś celu tej książki. Ale przeczytałam i uważam, że nawet szybko mi się udało lekturę skończyć :)

Trochę za dużo wątków było. Wszystko miało niby dążenie do końca, ale nie mogłam tu wyczuć jakiegoś celu tej książki. Ale przeczytałam i uważam, że nawet szybko mi się udało lekturę skończyć :)

Nie dotarłam do przeczytania tej książki. Może to jednak dlatego, że byłam przygotowana na coś podobnego do Świata Dysku, a ten świat jest zupełnie inny.

Nie dotarłam do przeczytania tej książki. Może to jednak dlatego, że byłam przygotowana na coś podobnego do Świata Dysku, a ten świat jest zupełnie inny.

Trochę mnie nudziła.

Trochę mnie nudziła.

Oh, jakie piękne drzewa! Jakie urodziwe lasy! Ah, i grzyby! I porosty! Niestety nie jestem fanką romansideł, tym bardziej, że w środku lektury koleżanka przeczytała mi ostatnią stronę. NIE CZYTAĆ OSTATNIEJ STRONY!

Oh, jakie piękne drzewa! Jakie urodziwe lasy! Ah, i grzyby! I porosty! Niestety nie jestem fanką romansideł, tym bardziej, że w środku lektury koleżanka przeczytała mi ostatnią stronę. NIE CZYTAĆ OSTATNIEJ STRONY!