Końcem grudnia zaliczyłam powrót do przeszłości i to dosłownie, jak i w przenośni. A wszystko za sprawą „Magicznej gondoli” Evy Völler, która czekała na mnie od dwóch lat.

Anna wraz z rodziną spędza wakacje w Wenecji. Pewnego dnia jej uwagę przyciąga czerwona gondola – wszak wszystkie są czarne. Szybko jednak tłumaczy to zbliżającym się wydarzeniem, którym jest parada historycznych łodzi. Gdy podczas niej wpada do kanału, z pomocą spieszy przystojny młodzieniec, który wciąga ją na pokład czerwonej gondoli właśnie. W niewytłumaczalny sposób Anna nie trafia jednak na powrót w objęcia rodziny, a do Wenecji A.D. 1499.

„Magiczna gondola” to młodzieżówka z 2012 roku i to się czuje. To książka z czasów Hannah Montana, iPodów, zupełnie inna w stylu od aktualnych trendów, z problemami rzeczywistymi nastolatkom. Na pewno nie podejdzie przez to wszystkim czytelnikom. Mam nawet wątpliwości, jak oceniłby ją współczesne rówieśnice Anny.

Niemniej historii, mimo iż prosta, nie można zarzucić nudy – znajdziecie tu kilka zwrotów akcji, podejrzanych bohaterów, naprawdę dobre zakończenie, które skłania do myślenia od zaraz o drugim tomie oraz wątek romantyczny. Oczywiście, że instalove, ale taki uroczy, że do przełknięcia. To, co podobało mi się jednak najbardziej, to wenecki średniowieczny klimat oddany bez koloryzowania oraz pomysł na same podróże w czasie. Znajdują się tu więc pewne ograniczenia z nim związane, reguły i określony porządek, których naruszenie grozi katastrofą, a nad wszystkim czuwają odpowiednie „służby” w postaci Posłańców, Obrońców i Strażników. Świat przedstawiony i mechanizm jego działania poznajemy stopniowo wraz z Anną, tak samo jej udział w całości.

„Czas zna wiele dróg i wiele światów, a niektóre z nich są bardziej realne, niż ktokolwiek mógłby przypuszczać”.

Warto też zwrócić uwagę na naprawdę piękne okładki całej serii, szczególnie jeśli przypomnimy sobie koszmarki wydawnicze z tamtego okresu. A te tutaj mimo upływu lat ciągle zachwycają. Czyżby jakiś podróżnik maczał w tym palce?

Jeśli pragniecie nostalgicznego powrotu do książek sprzed kilkunastu lat, myślę, że ta lekka lektura może się Wam spodobać.

Końcem grudnia zaliczyłam powrót do przeszłości i to dosłownie, jak i w przenośni. A wszystko za sprawą „Magicznej gondoli” Evy Völler, która czekała na mnie od dwóch lat.

Anna wraz z rodziną spędza wakacje w Wenecji. Pewnego dnia jej uwagę przyciąga czerwona gondola – wszak wszystkie są czarne. Szybko jednak tłumaczy to zbliżającym się wydarzeniem, którym jest parada...

Moim zdaniem książkę bardzo przyjemnie się czytało, wciągnęła mnie i od razu sięgałam po kolejny tom. Idealna aby odpocząć i się zrelaksować, była odskocznią od rzeczywistości. Osobiście lubię wracać do tej serii.

Moim zdaniem książkę bardzo przyjemnie się czytało, wciągnęła mnie i od razu sięgałam po kolejny tom. Idealna aby odpocząć i się zrelaksować, była odskocznią od rzeczywistości. Osobiście lubię wracać do tej serii.

Jestem dosyć rozczarowana tą książką. Mało podróży w czasie i ciężki, niezbyt przyjemny styl pisania autorki. Durnowata główna bohaterka i wkurzający typ głównego bohatera. Bardzo podobna klimatem do gorączki Dee Shulman. Schematyczna i mało ciekawa, ale dam szansę, bo to tylko trylogia.

Jestem dosyć rozczarowana tą książką. Mało podróży w czasie i ciężki, niezbyt przyjemny styl pisania autorki. Durnowata główna bohaterka i wkurzający typ głównego bohatera. Bardzo podobna klimatem do gorączki Dee Shulman. Schematyczna i mało ciekawa, ale dam szansę, bo to tylko trylogia.

Przeciętna...

"Magiczna gondola" to typowa powieść młodzieżowa. Ma zarówno swoje plusy, jak i wady.

Fabuła książki jest dość prosta. Świat wykreowany jest całkiem przyjemny, jednak pewne rzeczy są niewyjaśnione, co trochę mnie irytowało. Zamiast skupić się na poszczególnych czynnościach, które robiła bohaterka, wolałabym dowiedzieć się więcej o tych podróżach w czasie, ich mechanizmie i skutkach.

Historia opisana jest z perspektywy pierwszoosobowej. Bohaterka jest miłą osobą, jednak brak w niej jakiejś większej głębi. Wyjątkowo natomiast nietrafione jest ciągle używanie współczesnych słów, przez co nie do końca mogłam się odnaleźć w tej renesansowej Wenecji. Po prostu jej nie czułam. A szkoda...

Inne postacie są bardzo interesujące, jednak, tak samo jak w przypadku głównej bohaterki, są one jednowymiarowe. Nie do końca potrafię je zrozumieć, gdyż nie czuje ich motywacji, intencji i przeszłości.

Sama linia fabularna nie jest zła. Jest jednak dość mocno rozwleczona. Niemniej jednak książkę dość szybko się czytało i jednocześnie nie była wymagająca. Ogromnym plusem jest umieszczenie akcji w Wenecji.

Książka jest dość prosta, interesujący pomysł na podróże w czasie. Wszystko jest jednak owinięte momentami w cukierkowy papierek. Przebija się tu mocno infantylizm - czy to samej autorki, czy jej intencji? Trudno określić.

Na końcu pozostaje pytanie - czy przeważająca większość powieści dla młodzieży (ale też i nie tylko) musi pokazywać dobre i szczęśliwe zakończenia, bez praktycznie żadnej refleksji nad światem?

Ciekawa jestem drugiej części...

Przeciętna...

"Magiczna gondola" to typowa powieść młodzieżowa. Ma zarówno swoje plusy, jak i wady.

Fabuła książki jest dość prosta. Świat wykreowany jest całkiem przyjemny, jednak pewne rzeczy są niewyjaśnione, co trochę mnie irytowało. Zamiast skupić się na poszczególnych czynnościach, które robiła bohaterka, wolałabym dowiedzieć się więcej o tych podróżach w czasie,...

Niestety książka okazała się gorsza, niż się zapowiadało. Cenię bogate opisy, powolne wprowadzenie w nastrój i staranne budowanie świata przedstawionego, ale autorka mogła odpuścić sobie tak drobiazgowe opisywanie... choćby kąpieli głównej bohaterki, czy zwracanie uwagi na każdą wycieczkę do wychodka. Rozumiem zamysł mieszania współczesności z przeszłością i zarysowywania różnic między Anną, a pozostałymi bohaterami, ale wtrącenia o ipadzie i facebooku skutecznie psuły mi klimat. Bohaterowie - niestety nie tylko trzecioplanowi, ale główni również - wydają się płascy i przewidywalni, podobnie zresztą jak zakończenie. Książkę co prawda czyta się szybko, ale nie sięgnęłabym po nią drugi raz.

Niestety książka okazała się gorsza, niż się zapowiadało. Cenię bogate opisy, powolne wprowadzenie w nastrój i staranne budowanie świata przedstawionego, ale autorka mogła odpuścić sobie tak drobiazgowe opisywanie... choćby kąpieli głównej bohaterki, czy zwracanie uwagi na każdą wycieczkę do wychodka. Rozumiem zamysł mieszania współczesności z przeszłością i zarysowywania...

@wenecki_swiat_ksiazek


🎭RECENZJA🎭

Wiecie, że nie zawsze gondole były czarne? Jeszcze kilka wieków temu wszystkie gondole w lagunie prezentowały się we wszystkich kolorach tęczy i były zdobione tysiącami kolorowych ozdób. Dopiero na przestrzeni XVI-XVII wieku wydano dekret mówiący o tym, że wszystkie gondole musza być czarne. Do tego wykorzystano pak - czarną substancję, która jest pochodnym produktem przy produkcji ropy. Ciekawe, prawda?

Takim krótkim wstępem zapraszam was do recenzji Magicznej Gondoli.

Nastoletnia Anna przebywa na wakacjach w Wenecji, gdzie jej ojciec zajmuje się wykopaliskami w jednym ze starych Palazzo. Pewnego dnia dostrzega wśród kanałów czerwoną gondole i bierze ją za jedną z łodzi, mających wziąć udział w La Regata Storica. Podczas samych regat wpada do kanału i zostaje wyciągnięta na pokład owej gondoli. Powietrze zaczyna falować, zapada ciemność, a Anna budzi się w roku 1499, w brudnej i zaniedbanej uliczce Wenecji. I aby wrócić do swoich czasów, musi wykonać zadanie zlecone przez starych podróżników w czasie - Jose i Esperanze.

Na początku nie byłam przekonana do lektury przez prosty język w książce, ale z każdą kolejną stroną autorka zaczęła się rozkręcać, a ja wciągać. Historia Anny (a później także Sebastiana) porwała mnie do reszty. Już dawno nie bawiłam się tak dobrze podczas czytania książki. Mamy tu nieco fantastyki, dawnej Wenecji, gondole oraz wartką i ciekawą akcje, która trzyma w napięciu aż do samego końca. Naprawdę fantastyczna młodzieżówka fantasy. W dodatku niesamowicie dobrze opisany wątek podróży w czasie!

@wenecki_swiat_ksiazek


🎭RECENZJA🎭

Wiecie, że nie zawsze gondole były czarne? Jeszcze kilka wieków temu wszystkie gondole w lagunie prezentowały się we wszystkich kolorach tęczy i były zdobione tysiącami kolorowych ozdób. Dopiero na przestrzeni XVI-XVII wieku wydano dekret mówiący o tym, że wszystkie gondole musza być czarne. Do tego wykorzystano pak - czarną substancję,...

Według mnie nie jest to nic specjalnego, a liczyłam że będzie dobre

Według mnie nie jest to nic specjalnego, a liczyłam że będzie dobre

Fabuła była wciągająca, kiedy kończyłam jeden rozdział, od razu chciałam zacząć kolejny. Doceniam to, że autorka opisała realia życia w tamtych czasach, np. jak wyglądała higiena, dzięki czemu nadała tej historii choć trochę autentyczności. Niektóre fragmenty były zabawne, ale zdarzały się też takie, przy których czułam zażenowanie. Na początku postaci wydawały się stereotypowe, niezbyt odróżniające się od przeciętnych bohaterów powieści młodzieżowych. Książka ma pewne wady, ale zainteresowała mnie na tyle, że zamierzam przeczytać kontynuację.

Fabuła była wciągająca, kiedy kończyłam jeden rozdział, od razu chciałam zacząć kolejny. Doceniam to, że autorka opisała realia życia w tamtych czasach, np. jak wyglądała higiena, dzięki czemu nadała tej historii choć trochę autentyczności. Niektóre fragmenty były zabawne, ale zdarzały się też takie, przy których czułam zażenowanie. Na początku postaci wydawały się...

Od pierwszej strony wciągnęłam się tę historię. I do samego końca kibicowałam Annie żeby zdążyła wrócić do domu. Od momentu, kiedy poczułam, że Sebastiana i Anne coś do siebie ciągnie, shippowałam ich razem. Mam nadzieję na rozwinięcie tej relacji. Ogólnie świat przedstawiony jest naprawdę świetny. Nie czytałam jeszcze książek z takim wątkiem.

Od pierwszej strony wciągnęłam się tę historię. I do samego końca kibicowałam Annie żeby zdążyła wrócić do domu. Od momentu, kiedy poczułam, że Sebastiana i Anne coś do siebie ciągnie, shippowałam ich razem. Mam nadzieję na rozwinięcie tej relacji. Ogólnie świat przedstawiony jest naprawdę świetny. Nie czytałam jeszcze książek z takim wątkiem.

Nie mogłam niestety wczuć się w klimat 15 wiecznej Wenecji ze względu na ciągłe wtrącenia bohaterki o swoim iPadzie. No błagam, za dużo. Swoją drogą główna bohaterka irytowała mnie nie tylko ciągłym gadaniem o iPadzie, Facebooku, Naszej Klasie itd., ale ogólnie jakąś taką swoją infantylnością. Relacja z Sebastianem bardzo naciągana, zbyt szybko się to wszystko zadziało ,zbyt było płaskie. Książkę czytało się łatwo i szybko, dokończyłam ją, ponieważ byłam ciekawa jak się to wszystko zakończy. Po następne tomy nie sięgnę. Być może jest to książka dla młodszych czytelników

Nie mogłam niestety wczuć się w klimat 15 wiecznej Wenecji ze względu na ciągłe wtrącenia bohaterki o swoim iPadzie. No błagam, za dużo. Swoją drogą główna bohaterka irytowała mnie nie tylko ciągłym gadaniem o iPadzie, Facebooku, Naszej Klasie itd., ale ogólnie jakąś taką swoją infantylnością. Relacja z Sebastianem bardzo naciągana, zbyt szybko się to wszystko zadziało...