Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieść znakomita formalnie i fabularnie, a przy tym poruszająca ważne społecznie tematy (jak zwykle u Atwood).

Trzyma w napięciu do ostatnich stron.

Powieść znakomita formalnie i fabularnie, a przy tym poruszająca ważne społecznie tematy (jak zwykle u Atwood).

Trzyma w napięciu do ostatnich stron.

Bardzo przyjemna lektura. Można się uśmiechnąć i wzruszyć.

Bardzo przyjemna lektura. Można się uśmiechnąć i wzruszyć.

Spodoba się tym, którzy pokochali 'Małe życie'.

Wciągająca, miejska, smutna.

Spodoba się tym, którzy pokochali 'Małe życie'.

Wciągająca, miejska, smutna.

Jest tu kilka przebłysków dawnego talentu Bator, ale w sumie uzbiera się tego nie więcej niż strona, może półtorej.

Cała reszta to bełkot i żenada. Szkoda.

Jest tu kilka przebłysków dawnego talentu Bator, ale w sumie uzbiera się tego nie więcej niż strona, może półtorej.

Cała reszta to bełkot i żenada. Szkoda.

Żenująca jest ta książka. Mam nadzieję, że w CIA jednak nie zatrudniają takich kretynek, jak główna bohaterka...

Żenująca jest ta książka. Mam nadzieję, że w CIA jednak nie zatrudniają takich kretynek, jak główna bohaterka...

Reportaż równie błyskotliwy, co przerażający.

Autorka w przejmujący sposób potrafi przedstawić zarówno losy aktorów dramatu, jak i przebieg masakry na wyspie Utoya. Powstrzymuje się od łatwych osądów, pokazuje, jak wielkie znaczenie dla ludzkich losów ma rodzina i wychowanie. Każdą osobę opisuje z ogromną wrażliwością i zrozumieniem.

Reportaż równie błyskotliwy, co przerażający.

Autorka w przejmujący sposób potrafi przedstawić zarówno losy aktorów dramatu, jak i przebieg masakry na wyspie Utoya. Powstrzymuje się od łatwych osądów, pokazuje, jak wielkie znaczenie dla ludzkich losów ma rodzina i wychowanie. Każdą osobę opisuje z ogromną wrażliwością i zrozumieniem.

Wartko płynąca akcja, przekonująco zarysowani bohaterowie i dobre tłumaczenie - to przepis na lekką lekturę na leniwy wakacyjny dzień.

Parę szczegółów niekoniecznie pasowało do całości, ale ogólnie nie ma się czego czepiać.

Wartko płynąca akcja, przekonująco zarysowani bohaterowie i dobre tłumaczenie - to przepis na lekką lekturę na leniwy wakacyjny dzień.

Parę szczegółów niekoniecznie pasowało do całości, ale ogólnie nie ma się czego czepiać.

Głównymi zaletami tej powieści są jej greckość i świetne tłumaczenie. Bohaterowie sympatyczni, chętnie bym ich oglądała w popołudniowym serialu.

Jeśli chodzi o samą intrygę - no cóż, mnie nie przekonała, rozwiązanie nieco na siłę, trochę zbyt patetyczne.

Raczej dla miłośników Grecji niż miłośników kryminałów.

Głównymi zaletami tej powieści są jej greckość i świetne tłumaczenie. Bohaterowie sympatyczni, chętnie bym ich oglądała w popołudniowym serialu.

Jeśli chodzi o samą intrygę - no cóż, mnie nie przekonała, rozwiązanie nieco na siłę, trochę zbyt patetyczne.

Raczej dla miłośników Grecji niż miłośników kryminałów.

Przy lekturze co parę stron myślałam sobie o Hansenie "Ależ to był straszny człowiek". A jeszcze częściej: "Jakie to były wspaniałe idee, jaki rozmach, jaki głęboki humanizm".

Filip Springer pisze z wielką wrażliwością, dodatkowy plus u mnie za zauważanie zwierząt i oddanie im to tu, to tam paru słów na kartach książki.

Przy lekturze co parę stron myślałam sobie o Hansenie "Ależ to był straszny człowiek". A jeszcze częściej: "Jakie to były wspaniałe idee, jaki rozmach, jaki głęboki humanizm".

Filip Springer pisze z wielką wrażliwością, dodatkowy plus u mnie za zauważanie zwierząt i oddanie im to tu, to tam paru słów na kartach książki.

Bardzo przyzwoita powieść. O wiele lepsza niż te ostatnio modne Dziewczyny w oknie i Kobiety w pociągu (czy na odwrót). Autor oczywiście nie jest jeszcze tak znakomity jak Agatha Christie, ale jest na dobrej drodze.

Polecam na leniwe niedzielne popołudnie.

Bardzo przyzwoita powieść. O wiele lepsza niż te ostatnio modne Dziewczyny w oknie i Kobiety w pociągu (czy na odwrót). Autor oczywiście nie jest jeszcze tak znakomity jak Agatha Christie, ale jest na dobrej drodze.

Polecam na leniwe niedzielne popołudnie.

Świetna historia.
Konstrukcja powieści i nawiązania do "Burzy" to prawdziwy pisarski majstersztyk.

Świetna historia.
Konstrukcja powieści i nawiązania do "Burzy" to prawdziwy pisarski majstersztyk.

Wspaniała powieść - wyjątkowa społeczna wrażliwość autorki podparta wiedzą o realiach epoki sprawiają, że ta historia pozostaje z czytelnikiem bardzo długo.

Bardzo sprytnie jest zbudowana postać głównej bohaterki - im więcej poznajemy faktów z jej życia, tym mniej o niej jako o osobie wiadomo.

Podoba mi się zakończenie. Polecam.

Wspaniała powieść - wyjątkowa społeczna wrażliwość autorki podparta wiedzą o realiach epoki sprawiają, że ta historia pozostaje z czytelnikiem bardzo długo.

Bardzo sprytnie jest zbudowana postać głównej bohaterki - im więcej poznajemy faktów z jej życia, tym mniej o niej jako o osobie wiadomo.

Podoba mi się zakończenie. Polecam.

Bardzo smutna książka o żałobie. I o tym, że niektóre zmiany są tak bolesne, że nie można się z nich podnieść.

Bardzo smutna książka o żałobie. I o tym, że niektóre zmiany są tak bolesne, że nie można się z nich podnieść.

Od początku wiadomo, że to się dobrze nie skończy, więcej - od początku wiadomo, jak dokładnie to się skończy, a mimo to opowieść trzyma w napięciu do ostatniego słowa.

King także tutaj pokazuje, że człowieczeństwo to nasza największa siła.

Od początku wiadomo, że to się dobrze nie skończy, więcej - od początku wiadomo, jak dokładnie to się skończy, a mimo to opowieść trzyma w napięciu do ostatniego słowa.

King także tutaj pokazuje, że człowieczeństwo to nasza największa siła.

Piękna historia, którą można odczytywać na kilku poziomach. Najbardziej zachwyca mnie w książkach Kinga jego wiara w zwykłych ludzi.

Piękna historia, którą można odczytywać na kilku poziomach. Najbardziej zachwyca mnie w książkach Kinga jego wiara w zwykłych ludzi.

Duuużo dobrego Kinga, dużo pięknych pomysłów i przerażających wizji przyszłości.

Afirmacja natury jest tu ważnym toposem i bardzo mi się to podoba.

Zakończenie wcale mnie nie przekonało. Powinno być jednak inaczej.

Duuużo dobrego Kinga, dużo pięknych pomysłów i przerażających wizji przyszłości.

Afirmacja natury jest tu ważnym toposem i bardzo mi się to podoba.

Zakończenie wcale mnie nie przekonało. Powinno być jednak inaczej.