Czytając miałem wrażenie, że Pan Murakami i ja siedzimy w wygodnych fotelach przed kominkiem. Ogień wesoło tańczy, a Haruki Murakami opowiada mi luźno o pisaniu książek.

Czytając miałem wrażenie, że Pan Murakami i ja siedzimy w wygodnych fotelach przed kominkiem. Ogień wesoło tańczy, a Haruki Murakami opowiada mi luźno o pisaniu książek.

To książka zdecydowanie o zawodzie, jak sam tytuł wskazuje niż o osobowości Murakamiego. Pisarz jawi się czytelnikom tego zbioru esejów jako postać skromna, cierpliwa i spokojna. Liczyłem, że autor udostępni swoim fanom swoją wnikliwą wiwisekcję, jednak łudziłem się na własne życzenie. Chyba też nie powinienem się spodziewać wielu głębokich analiz, filozoficznych przemyśleń i tak dalej, skoro Japończyk przyzwyczaił swoich czytelników do prostoty w wyrażaniu myśli, zwyczajności przekazu i pisarskiego luzu. Szukałem w tej książce pomocy dla mojej pracy naukowej, ale przemyślenia Murakamiego bardzo często opierają się na pewnym ,,rozkładaniu rąk'' - coś się stało, za bardzo nie rozumiem dlaczego, ale tkwię w tym dalej, bo dobrze mi idzie. Wielu odpowiedzi na moje pytania odnalazłem z poprzedzającym (w domyśle) ,,po prostu'' od pisarza. Lektura nie odsłoniła mi nowych rzeczy o Japończyku. Nie mniej jednak, czyta się przyjemnie i gładko. Topowy pisarz na lato.

To książka zdecydowanie o zawodzie, jak sam tytuł wskazuje niż o osobowości Murakamiego. Pisarz jawi się czytelnikom tego zbioru esejów jako postać skromna, cierpliwa i spokojna. Liczyłem, że autor udostępni swoim fanom swoją wnikliwą wiwisekcję, jednak łudziłem się na własne życzenie. Chyba też nie powinienem się spodziewać wielu głębokich analiz, filozoficznych przemyśleń...

Felietony o pisaniu, pisarzach i życiu Murakamiego. Można tu znaleźć kilka ciekawych rad dla osób, które tworzą własne teksty, ale chyba więcej jest o samym autorze.

Felietony o pisaniu, pisarzach i życiu Murakamiego. Można tu znaleźć kilka ciekawych rad dla osób, które tworzą własne teksty, ale chyba więcej jest o samym autorze.

Przeczytałam, chcąc dowiedzieć się nieco więcej o sposobie pracy Murakamiego, ale po lekturze odczuwam pewien niedosyt. Zbyt wielu interesujących szczegółów jednak w niej nie odnalazłam, odniosłam za to wrażenie, że niektóre akapity to takie typowe "zapchajdziury".

Zdecydowanie bardziej wolę powieści i opowiadania Murakamiego.

Przeczytałam, chcąc dowiedzieć się nieco więcej o sposobie pracy Murakamiego, ale po lekturze odczuwam pewien niedosyt. Zbyt wielu interesujących szczegółów jednak w niej nie odnalazłam, odniosłam za to wrażenie, że niektóre akapity to takie typowe "zapchajdziury".

Zdecydowanie bardziej wolę powieści i opowiadania Murakamiego.

Spotkanie po latach z jednym z moich pierwszych Mistrzów Literatury. Minęło 20 lat od kiedy zaczytywałam się w Murakamim w stopniu zakrawającym na uzależnienie. Jakiś czas temu w formie eksperymentu powtórzyłam przygodę z „ Norwegian wood”. Rezultat wskazał na ponadczasowość.

Dojrzałam wraz z Murakamim i pomyślałam, że to dobry czas by do niego wrócić i poznać jego nowsze teksty.

Tu swoisty poradnik dla początkującego pisarza ubrany w formę refleksyjnych esejów nie tylko na temat pisania. Jak na pisarza z ponad 30-letnim dorobkiem wyróżnia się niesamowitą wręcz skromnością. Otwarcie opowiada o swojej pisarskiej drodze. Udziela kilku wskazówek dla początkującego twórcy z niejakim zażenowaniem, że stawia się w roli mentora. Opowiada też o specyfice japońskiego rynku wydawniczego i swoich początkach na rynku amerykańskim i europejskim.

Było to urokliwe i bardzo inspirujące spotkanie. Poznałam kulisy powstania książek, które tak pochłaniałam w młodości. Mimo przerwy, sentyment do Murakamiego był ze mną przez te wszystkie lata i czuję, że to się nie zmieni.

Spotkanie po latach z jednym z moich pierwszych Mistrzów Literatury. Minęło 20 lat od kiedy zaczytywałam się w Murakamim w stopniu zakrawającym na uzależnienie. Jakiś czas temu w formie eksperymentu powtórzyłam przygodę z „ Norwegian wood”. Rezultat wskazał na ponadczasowość.

Dojrzałam wraz z Murakamim i pomyślałam, że to dobry czas by do niego wrócić i poznać jego...

pisarzem nie jestem i z pewnością nie będę. Jestem jednak fanem japońskiej literatury i samego Murakamiego :) A jest tu sporo wyjaśnień, ciekawostek o samym autorze i o sposobie pisania książek.

pisarzem nie jestem i z pewnością nie będę. Jestem jednak fanem japońskiej literatury i samego Murakamiego :) A jest tu sporo wyjaśnień, ciekawostek o samym autorze i o sposobie pisania książek.

Przeczytałam z ciekawością. Skonfrontowałam parę spraw. Książka dla wielbicieli autora. Nie wszystkich zachwyci, wielu zadowoli.

Przeczytałam z ciekawością. Skonfrontowałam parę spraw. Książka dla wielbicieli autora. Nie wszystkich zachwyci, wielu zadowoli.

Lekko napisana opowieść (felietony) z wątkami autobiograficznymi, której motywem przewodnim jest bycie powieściopisarzem. Przebija się przez nią pasja do pisania i skromna osobowość autora.
"Można powiedzieć, że żeby pisać, trzeba przede wszystkim dużo czytać, żeby opisywać ludzi, trzeba znać wielu ludzi."

Lekko napisana opowieść (felietony) z wątkami autobiograficznymi, której motywem przewodnim jest bycie powieściopisarzem. Przebija się przez nią pasja do pisania i skromna osobowość autora.
"Można powiedzieć, że żeby pisać, trzeba przede wszystkim dużo czytać, żeby opisywać ludzi, trzeba znać wielu ludzi."

Jest to praktyczny poradnik, jak pokornie pisać, który jest ubrany w zgrabną opowieść.

Jest to praktyczny poradnik, jak pokornie pisać, który jest ubrany w zgrabną opowieść.

Murakami o pisaniu, swoich książkach i mimochodem też o sobie. Lubię takie "niebiografie", bo pisarze interesują mnie przede wszystkim jako twórcy, a ich losy spisane w stylu: "w tym a tym roku był tam i robił to" - o ile te fakty nie mają przełożenia na ich twórczość - średnio mnie interesują. Właśnie takie "niebiografie" mówią o nich zdecydowanie więcej, co dobitnie potwierdza ten zbiór esejów Murakamiego.

Murakami o pisaniu, swoich książkach i mimochodem też o sobie. Lubię takie "niebiografie", bo pisarze interesują mnie przede wszystkim jako twórcy, a ich losy spisane w stylu: "w tym a tym roku był tam i robił to" - o ile te fakty nie mają przełożenia na ich twórczość - średnio mnie interesują. Właśnie takie "niebiografie" mówią o nich zdecydowanie więcej, co dobitnie...