Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Irlandia, rok 1900
Castle Deverill - wspaniały, majestatyczny zamek, majątek rodziny Deverill.
Na tle piękna i historii Irlandii poznajemy losy trzech kobiet, ich rodzin, skrywanych sekretów i pragnień.
- Kitty Deverill – piękna, płomienno - ruda angloirlandzka córka dziedziców zamku, niekochana przez matkę, mająca ukojenie w ukochanej babci Adeline, z którą łączy ją magiczny, niesamowity sekret.
- Bridie Doyle – córka irlandzkiej kucharki.
- Celia Deverill – angielska kuzynka Kitty.
Małe dziewczynki łączy przyjaźń, nieistotne są dla nich podziały klasowe i bogactwo… wraz z dorastaniem, życie tych młodych kobiet diametralnie się zmienia…

Przewspaniała, obszerna historia, szalenie barwna, plastyczna, zachwyca przyrodą i ogarniętą wojną Irlandią. Wspaniale wykreowane postaci.
W zakamarkach Castle Deverill, panuje mroczny, ulotny, absolutnie magiczny, wręcz bajkowy klimat. A wokół pobrzmiewa poezja Yeatsa.

Montefiore jak zwykle zachwyca mnie swą powieścią. Literacka Cudność!!! Całość tej historii, to wspaniały kolarz: miłości, namiętności, nienawiści, goryczy, chęci zemsty, skrywanych, rodzinnych tajemnic, bolesnych pragnień i nieutulonego żalu.

Lipiec 2017

Irlandia, rok 1900
Castle Deverill - wspaniały, majestatyczny zamek, majątek rodziny Deverill.
Na tle piękna i historii Irlandii poznajemy losy trzech kobiet, ich rodzin, skrywanych sekretów i pragnień.
- Kitty Deverill – piękna, płomienno - ruda angloirlandzka córka dziedziców zamku, niekochana przez matkę, mająca ukojenie w ukochanej babci Adeline, z którą łączy ją...

Kiedy rzeczywistość, staje się koszmarem…

Bohaterkami tej powieści są dwie młode dziewczyny:
- 1995 Izzy Stone, zagubiona niespełna 18-latka, przebywająca w rodzinie zastępczej, zmagająca się z demonami przeszłości. Podczas pomocy przy porządkowaniu zbiorów muzealnych, fotografowane są walizki byłych pacjentów szpitala psychiatrycznego Willard. Izzy natrafia tam na wyjątkowy kufer jej rówieśniczki, młodej kobiety, której historia zamknięta jest w pamiętniku i listach do ukochanego.
- 1929 Clara Cartwright - zakochana we włoskim imigrancie… za brak posłuszeństwa wobec swoich wyjątkowo surowych rodziców, za miłość, za chęć dokonania własnego wyboru, zostaje zamknięta wbrew swojej woli w szpitalu psychiatrycznym…

Autorka umiejętnie splotła losy tych dwóch młodych kobiet, na dwóch płaszczyznach czasowych - gdzie postępowanie i działania rodziców obu dziewczyn miały ogromny wpływ na ich życie.
I nie, moim zdaniem absolutnie nie jest to młodzieżówka. A książka wyjątkowa, od której nie można się oderwać. Wzrusza, niepokoi, smuci, wywołuje niesamowite emocje… Historia toczy się na tle tak okropnych wydarzeń jakie działy się w Willard i jak tam traktowano pacjentów. Przeraża, że trafiali tam też zupełnie zdrowi ludzie i gdzie można było bezkarnie przejąć kontrolę nad czyimś życiem.
Historia Izzy jest bardziej zwyczajna, za to Clary dosłownie przygniata swym okropieństwem… normalnie na końcu się popłakałam. Ciężar jaki Clara musiała dźwigać przez prawie całe swoje życie, upokorzenia i cierpienia jakim została poddana i jej siła z jaką to wszystko znosiła, wzruszyła mnie niesamowicie. Nieludzkie metody stosowane w szpitalu powodują, że całość ma bardzo niepokojący klimat. A świadomość, że ludzie trafiający tam do szpitala, nigdy z niego nie zostali wypisani – sprawiają, iż ciarki przechodzą po plecach.

Kiedy rzeczywistość, staje się koszmarem…

Bohaterkami tej powieści są dwie młode dziewczyny:
- 1995 Izzy Stone, zagubiona niespełna 18-latka, przebywająca w rodzinie zastępczej, zmagająca się z demonami przeszłości. Podczas pomocy przy porządkowaniu zbiorów muzealnych, fotografowane są walizki byłych pacjentów szpitala psychiatrycznego Willard. Izzy natrafia tam na...

Kiedy życie plecie, nieznany dla nas warkocz…
~~~
Trudna historia o bohaterkach sobie nieznanych, które dzieli wszystko: kontynenty, kultura, Życie każdej z nich diametralnie się od siebie różni, ale łączy je jedno - pragnienie wolności. Prawo do bycia sobą! Chęć i wola walki o siebie i swoje rodziny.
Tak niewielka książeczka, z taką małą ilością stron, skrywa tak ogromną dawkę emocji, bólu, niesprawiedliwości, niemego krzyku i nieutulonego żalu. Warkocz, to proza która wyzwala tak silne emocje, że pękają i rozpadają się w drobny mak… później pozostaje już tylko zebrać się z podłogi… i iść dalej… bo zawsze warto walczyć!!! o siebie!!! Krótka, treściwa, wyrazista. O kobietach, niesamowicie silnych, o ich losach splecionych ze sobą jak warkocz. I ten symboliczny, ale jakże wyrazisty „warkocz” - wywarł na mnie niesamowite wrażenie.

Bohaterkami są: Smita, Giulia i Sara. Młode kobiety, które wydawałoby się znalazły na dnie własnej rozpaczy i sytuacji bez jakiegokolwiek wyjścia. Życie tych kobiet jest niesamowite, smutne, ciężkie, ale też dające ogromną nadzieję, że da się wyjść nawet z największego DNA!!! Te historie pokazują jak ogromna siła drzemie w każdym z nas! Historia Smity była dla mnie wręcz niewyobrażalna, a jej sytuacja bez absolutnego wyjścia, drżałam o jej losy… i choć autorka pozwoliła mi spotkać się z nią tylko na krótką chwile, to właśnie jej najbardziej kibicowałam.

Otwarte zakończenie sprawia, że tej książki się nie zapomina! I wciąż myśli o bohaterkach i o tym jak mogły ułożyć się ich losy… wierzę, że już tylko lepiej!

Kiedy życie plecie, nieznany dla nas warkocz…
~~~
Trudna historia o bohaterkach sobie nieznanych, które dzieli wszystko: kontynenty, kultura, Życie każdej z nich diametralnie się od siebie różni, ale łączy je jedno - pragnienie wolności. Prawo do bycia sobą! Chęć i wola walki o siebie i swoje rodziny.
Tak niewielka książeczka, z taką małą ilością stron, skrywa tak ogromną...