Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nawet najlepszym pisarzom zdarza się napisać słabą książkę. King nawet jak pisze o prostych sprawach, to najczęściej wypada to dobrze. Jego gawędziarski styl pisania to zapewnia. Tym razem wypadło niezbyt rewelacyjnie. Mnie od razu skojarzył się z jago książką „Chudszy” napisaną przez Kinga 40 lat temu. Powielenie tematu nie pomogło. Ocena nie do końca obiektywna.
Plusy:
- opowiadanie o tym, żeby w życiu starć się być życzliwym dla innych ludzi;
- poruszenie tematu nietolerancji społeczeństwa odmienną orientację seksualną;
- ważna jest przyjaźń, zaufanie i szacunek dla drugiego człowieka;
- trzeba dążyć do łamania stereotypów, łamania barier które nas ograniczają;
- każdy może zmienić się na lepsze, trzeba po prostu tylko chcieć;
- zakończenie, którego się nie spodziewałem.
Minusy:
- pomimo teoretycznej utraty dużej wagi bieganie wymaga treningu, nie da się z dnia na dzień zostać mistrzem, liczy się ogólna wydolność organizmu;
- drażnią elementy propagandy marksistowskiej, które King coraz częściej serwuje;
- miał być horror, a była powieść obyczajowa z wątkiem fantastycznym.
Ogółem książka dobra, ale liczyłem na więcej.

Nawet najlepszym pisarzom zdarza się napisać słabą książkę. King nawet jak pisze o prostych sprawach, to najczęściej wypada to dobrze. Jego gawędziarski styl pisania to zapewnia. Tym razem wypadło niezbyt rewelacyjnie. Mnie od razu skojarzył się z jago książką „Chudszy” napisaną przez Kinga 40 lat temu. Powielenie tematu nie pomogło. Ocena nie do końca obiektywna.
Plusy:
-...

Ostatnimi czasy nie miałem szczęścia do porządnych horrorów. Te które przeczytałem okazywały się dobre, jednak nie robiły na mnie większego wrażenia. Postanowiłem sięgnąć po sprawdzonego w tym gatunku mistrza Kinga.
Plusy:
- każdy w życiu ma swoje marzenia, dąży do tego aby się spełniły;
- człowiek jest gotowy zapłacić wiele i zrobić wszystko aby jego najskrytsze pragnienia miały szansę na realizację;
- jednak ślepa chciwość i żądza posiadania są wręcz niszczycielskie;
- niesamowita kreacja portretów psychologicznych dużego grona ludzi;
- pokazanie, jak umiejętność manipulowania człowiekiem ma potężną moc;
- konflikty rodzą się i narastają z każdą mijającą godziną;
- jeden niewinny „żart” może jak pojedynczy kamyk wywołać lawinę zdarzeń;
- zbyt atrakcyjne oferty w stylu prawie za darmo zawsze kryją jakiś haczyk;
- już dawno nie widziałem u Kinga nawet w horrorach takiej ilości przemocy i krwi;
- marzenia trzeba realizować stopniowo, nawet jak zmusza nas to do wysiłku;
- epilog i kolejny pomysł na sklepik gdzie „wysłuchane są modlitwy”.
Minusy:
- ocena byłaby wyższa, gdyby nie zakończenie które nie przypadło mi do gustu.
Ogółem książka bardzo dobra.

Ostatnimi czasy nie miałem szczęścia do porządnych horrorów. Te które przeczytałem okazywały się dobre, jednak nie robiły na mnie większego wrażenia. Postanowiłem sięgnąć po sprawdzonego w tym gatunku mistrza Kinga.
Plusy:
- każdy w życiu ma swoje marzenia, dąży do tego aby się spełniły;
- człowiek jest gotowy zapłacić wiele i zrobić wszystko aby jego najskrytsze...

Nie do końca jestem przekonany, gdy pisarze eksperymentują i zmieniają gatunki literackie w których się sprawdzili. Nesbo jako autor thrillerów jest moim ulubionym pisarzem, jako twórca horrorów nie do końca przekonał mnie do siebie.
Z sentymentu dla autora ocena lekko zawyżona.
Plusy:
- w porównaniu z innymi „skokami w bok” dość udana próba napisania historii innej niż sztandarowy cykl HH;
- podobało mi się takie zaszufladkowanie poszczególnych części;
- dopiero po przeczytaniu końcowych akapitów, ułożeniu wszystkich elementów układanki mamy obraz całości;
- nagłe zwroty akcji zaskakiwały mnie, ale nie poprawiały odbioru;
- chyba najbardziej będą zadowoleni młodzi czytelnicy;
- pokazanie jak trudno odnaleźć się w nowej rzeczywistości młodemu chłopakowi;
- eksperyment przeprowadzono, ale czy wynik zadowolił, trudno ocenić.
Minusy:
- za bardzo zalatywało mi tutaj Kingiem, wzór bardzo podobny;
- pożeranie przez słuchawkę telefonu rozbroiło mnie, horror dla dzieci;
- wyjaśnienie całej historii nijakie, nic zaskakującego;
- pomimo niedużej objętości książka mnie wymęczyła.
Ogółem książka dobra, ale bez rewelacji.

Nie do końca jestem przekonany, gdy pisarze eksperymentują i zmieniają gatunki literackie w których się sprawdzili. Nesbo jako autor thrillerów jest moim ulubionym pisarzem, jako twórca horrorów nie do końca przekonał mnie do siebie.
Z sentymentu dla autora ocena lekko zawyżona.
Plusy:
- w porównaniu z innymi „skokami w bok” dość udana próba napisania historii innej niż...

Ostatnimi czasy nie mam szczęścia do horrorów. Simmons, King, a teraz Masterton nie zachwycili przeczytanymi przeze mnie książkami. Niby wszystko było ok, ale nie do końca jestem zadowolony po lekturze.
Plusy:
- kolejna wersja domu, w którym dzieją się niesamowite rzeczy;
- lubię mroczny klimat nawiedzonych domów, zawsze mam ciarki na skórze;
- miejscami jest brutalnie, czuć kryjące się za ścianami zło;
- dookoła słychać szepty, skrzypienie podłogi, stukanie, dom żyje;
- sporo legend i mitów związanych z okolicznymi terenami;
- ciekawy pomysł na zatrzymanie czasu i życie w danej chwili;
- wiele ciekawostek na temat kryjówek dla księży montowanych w Anglli;
- nie zawsze czarownica, czy też ksiądz egzorcysta są w stanie pomóc;
- czasami trzeba wziąć sprawy w swoje ręce;
- jak na Mastertona udane zakończenie całej historii.
Minusy:
- początek mnie wynudził, brak napięcia, jak powieść obyczajowa;
- egzorcyści nieudacznicy i ich metody rozśmieszyły mnie do łez (ślimak z igłami);
- za mało było momentów w których poczułbym większe emocje.
Ogółem książka dobra.

Ostatnimi czasy nie mam szczęścia do horrorów. Simmons, King, a teraz Masterton nie zachwycili przeczytanymi przeze mnie książkami. Niby wszystko było ok, ale nie do końca jestem zadowolony po lekturze.
Plusy:
- kolejna wersja domu, w którym dzieją się niesamowite rzeczy;
- lubię mroczny klimat nawiedzonych domów, zawsze mam ciarki na skórze;
- miejscami jest brutalnie,...

Ostatnimi czasy nie mam szczęścia do horrorów. Simmons, Masterton, a teraz King nie zachwycili przeczytanymi przeze mnie książkami. Mam problem z oceną tej książki i mieszane odczucia. Miejscami zachwyca, miejscami nudzi.
Plusy:
- ciekawy pomysł na widzenie otaczających ludzi aur, zarówno dobrych jak i złych;
- jeszcze bardziej podobała mi się koncepcja poziomów egzystencji;
- czy nasze życie nie jest tylko halucynacją lub urojeniem;
- nieważne po której stronie się stoi, wszelki fanatyzm zawsze jest zagrożeniem;
- bardzo dobrze wykreowane postacie Ralpha i sąsiadki Lois;
- w podeszłym wieku też można kochać, mieć oparcie w bliskiej osobie;
- pokazanie jak ludzie starsi są niedostrzegani i omijani przez młodszych;
- wiele refleksji na temat śmierci, życia w podeszłym wieku, radzenia sobie po stracie ukochanej osoby, przemijaniem;
- człowiek zawsze będzie się zastanawiał co czeka go „po drugiej stronie”;
- kilka intrygujących nawiązań do „To” i cyklu „Mroczna Wieża”.
Minusy:
- zbyt przydługa, miejscami wręcz niemrawa jak na horror;
- szczególnie pierwsza część wywoływała u mnie poczucie (bez)senności;
- brakowało mi pełnego wsiąknięcia w książkę, może byłem za mało skupiony.
Ogółem książka dobra.

Ostatnimi czasy nie mam szczęścia do horrorów. Simmons, Masterton, a teraz King nie zachwycili przeczytanymi przeze mnie książkami. Mam problem z oceną tej książki i mieszane odczucia. Miejscami zachwyca, miejscami nudzi.
Plusy:
- ciekawy pomysł na widzenie otaczających ludzi aur, zarówno dobrych jak i złych;
- jeszcze bardziej podobała mi się koncepcja poziomów...

Nie mam ostatnio szczęścia do horrorów Simmonsa „Zimowe nawiedzenie” czy „Letnia noc” nie zachwyciły, „Drood” podobnie. Mam mieszane odczucia i sam do końca nie wiem dlaczego. Wolę jednak zdecydowanie gdy DS pisze fantastykę, która bardziej mi odpowiada, wpisuje się w moje gusta.
Plusy:
- oryginalny pomysł na wykorzystanie postaci Charlesa Dickensa;
- przedstawienie wielu ciekawych momentów z życia pisarza;
- mieszanka prawdziwych faktów oraz fikcji wyszła niebanalnie;
- barwna postać Wilkiego Collinsa, współpracownika i przyjaciela Charlesa;
- bezpardonowa rywalizacja tych dwóch pisarzy, aż do pogrążenia się obu;
- skrywana niechęć i pogarda, a wręcz nienawiść zawsze kończą się tragicznie;
- pisanie książki na styl powieści wiktoriańskiej ma swoje zalety, ale i wady;
- opisy miejskich slumsów, palarni opium, kanałów gdzie żyją najbiedniejsi;
- miasto to nie tylko piękno, to również bród, smród i ubóstwo;
- daje się odczuć klimat XIX-wiecznego Londynu.
Minusy:
- zbyt wiele dłużyzn, zmniejszenie objętości o połowę nic by nie zaszkodziło książce;
- zbędne opisy powieści obu pisarzy, nic nie wnoszące i spowalniające fabułę;
- za dużo Dickensa, Collinsa, za mało samego Drooda i opisów podziemia.
Ogółem książka dobra.

Nie mam ostatnio szczęścia do horrorów Simmonsa „Zimowe nawiedzenie” czy „Letnia noc” nie zachwyciły, „Drood” podobnie. Mam mieszane odczucia i sam do końca nie wiem dlaczego. Wolę jednak zdecydowanie gdy DS pisze fantastykę, która bardziej mi odpowiada, wpisuje się w moje gusta.
Plusy:
- oryginalny pomysł na wykorzystanie postaci Charlesa Dickensa;
- przedstawienie wielu...

Simmons potrafi zaskakiwać. Pozytywnie cyklami „Hyperion” czy „Ilion”. Tym razem mam mieszane odczucia. Niby wszystko było ok, ale jakoś nie do końca jestem zadowolony. Sam nie wiem w sumie co wpłynęło na moje odczucia.
Plusy:
- dobry pomysł na fabułę, powrót do miejsca znanego z dzieciństwa;
- próba zmierzenia się z duchami przeszłości, pokonanie trawiącej bohatera traumy;
- specyficzny mroczny klimat, czuć narastającą atmosferę strachu;
- co jest rzeczywistością, a co senną marą, podświadomym koszmarem;
- jak negatywnie na człowieka wpływa samotność, odarcie ze złudzeń;
- czy możliwe jest znalezienie dalszego sensu życia, otrząśnięcie się po traumie;
- dodatkowy efekt grozy potęgują zjawiska nadprzyrodzone;
- retrospekcje związane z tragicznie zmarłym przyjacielem Dale’a;
- pomimo braku krwawych scen, cały czas jesteśmy delikatnie straszeni;
- nie wszystko jest jednoznaczne, pozostaje wiele niedomówień;
- dynamiczne zakończenie, które dodatkowo podniosło ocenę.
Minusy:
- na początku zbyt wiele obyczajówki, niewiele się działo;
- jak dla mnie zbyt wiele wątków, niewiele wnoszących do fabuły.
Ogółem książka dobra.

Simmons potrafi zaskakiwać. Pozytywnie cyklami „Hyperion” czy „Ilion”. Tym razem mam mieszane odczucia. Niby wszystko było ok, ale jakoś nie do końca jestem zadowolony. Sam nie wiem w sumie co wpłynęło na moje odczucia.
Plusy:
- dobry pomysł na fabułę, powrót do miejsca znanego z dzieciństwa;
- próba zmierzenia się z duchami przeszłości, pokonanie trawiącej bohatera...

Pomimo przeczytania ponad 40 książek Kinga jeszcze sporo mi zostało. Staram się stopniowo odrabiać zaległości. Ciekawa mieszanka obyczajówki, thrillera i grozy.
Plusy:
- poruszenie ważnego tematu jakim jest znęcania się nad słabszymi;
- pokazanie jak bezduszni, bezwzględni i okrutni potrafią być ludzie;
- maltretowanym i poniewieranym osobom ciężko jest się wyrwać z więzów sadysty;
- bardzo dobrze wykreowane postacie Rosie i jej kata męża Normana;
- dogłębne przedstawienie pokręconego rozumowania psychopaty;
- agresja, nietolerancja wobec inności, pogarda dla innych ludzi;
- kobieca psychika i mentalność na pewno różnią się od męskiej;
- oryginalny wątek paranormalny, sam pomysł na obraz Rose Madder dobry, dla jednych będzie to zaleta, dla innych wada;
- przerażała mnie realność opisów, manipulowanie uczuciami, czułem wręcz pogardę dla Normana;
- w życiu trzeba walczyć, zawsze jest nadzieja na wyjście z patowej sytuacji;
- czasami wystarczy mały impuls (kropla krwi), aby wywołać lawinę.
Minusy:
- miejscami za bardzo się dłużyła, niektóre opisy zbędne;
- jak dla mnie zakończenie zbyt fantastyczne i bajkowe.
Ogółem książka dobra.

Pomimo przeczytania ponad 40 książek Kinga jeszcze sporo mi zostało. Staram się stopniowo odrabiać zaległości. Ciekawa mieszanka obyczajówki, thrillera i grozy.
Plusy:
- poruszenie ważnego tematu jakim jest znęcania się nad słabszymi;
- pokazanie jak bezduszni, bezwzględni i okrutni potrafią być ludzie;
- maltretowanym i poniewieranym osobom ciężko jest się wyrwać z więzów...

Pierwszy w dorobku, a kolejny przeczytany przeze mnie zbiór 20 opowiadań mistrza Kinga. Czasami wydaje mi się, że im książki King są starsze, tym bardziej do mnie przemawiają. O tym czy są warte przeczytania niech świadczy fakt, że ponad połowę z nich zekranizowano lub wykorzystano w filmach. Tym razem wyjątkowo nie oceniam całości, tylko poszczególne opowiadania bez uzasadniania opinii. Lubię zbiory opowiadań, bo można je czytać jako przerywnik pomiędzy innymi książkami.
Ocena 10: „Czasami wracają”; „Gzyms”; „Quitters, Inc.”;
Ocena 9: „Pole walki”; „Wiem, czego ci potrzeba”; „Dzieci kukurydzy”;
Ocena 8: „Cmentarna szychta”; „Ostatni szczebel w drabinie”;
Ocena 7: „Dola Jerusalem” (później rozwinięte w Miasteczko Salem, kojarzy mi się z prozą Lovecrafta); „Jestem bramą”; „Czarny Lud”; „Truskawkowa wiosna”; „Ktoś na drodze” (nawiązanie do Doli Jerusalem); „Kobieta na sali”;
Ocena 6: „Nocny przypływ” (zajawka do Bastionu); „Magiel”; „Szara materia”; „Człowiek, który kochał kwiaty”;
Ocena 5: „Ciężarówki” (takie duże Christine); „Kosiarz trawy”.
Średnia 7,4.
Ogółem zbiór opowiadań warty przeczytania.

Pierwszy w dorobku, a kolejny przeczytany przeze mnie zbiór 20 opowiadań mistrza Kinga. Czasami wydaje mi się, że im książki King są starsze, tym bardziej do mnie przemawiają. O tym czy są warte przeczytania niech świadczy fakt, że ponad połowę z nich zekranizowano lub wykorzystano w filmach. Tym razem wyjątkowo nie oceniam całości, tylko poszczególne opowiadania bez...

H. P. Lovecraft pisarz niedoceniony za życia. Teraz znany, głównie z mitologii Cthulhu. Po długich poszukiwaniach i analizie twórczości Lovecrafta, udało mi się wybrać 6 zbiorów opowiadań przedstawiających większość z ponad stu jego utworów (głównie opowiadań). Szkoda, że to koniec przygody.
Szósty zbiór – 46 opowiadań.
Plusy:
- spora dawka opowiadań o różnorodnej tematyce;
- ludzka świadomość to niezbadany odmęt, nie do odgadnięcia;
- Lovecraft potrafi wciągnąć czytelnika w swój niesamowity świat;
- człowiekowi trudno walczyć z niezwykłymi istotami z innych wymiarów;
- w każdym człowieku w chwilach zagrożenia budzi się pierwotny lęk;
- świetnie oddana atmosfera zagrożenia, wszechogarniającego strachu;
- wiele starożytnych potwornych i przerażających rytuałów,
- wskazane jest stopniowe dawkowanie sobie poszczególnych historii;
- intrygujące opowiadanie „W murach Eryksu” – tajemniczy niewidzialny labirynt;
- jak dla mnie najlepsze to „Sny w domu wiedźmy” oraz „Bestia w jaskini”.
Minusy:
- sporo opowiadań powtarza się z poprzednio przeczytanych zbiorów;
- niektóre opowiadania bardzo schematyczne, oparte na podobnym szkicu akcji.
Ogółem książka dobra.

H. P. Lovecraft pisarz niedoceniony za życia. Teraz znany, głównie z mitologii Cthulhu. Po długich poszukiwaniach i analizie twórczości Lovecrafta, udało mi się wybrać 6 zbiorów opowiadań przedstawiających większość z ponad stu jego utworów (głównie opowiadań). Szkoda, że to koniec przygody.
Szósty zbiór – 46 opowiadań.
Plusy:
- spora dawka opowiadań o różnorodnej...

H. P. Lovecraft pisarz niedoceniony za życia. Teraz znany, głównie z mitologii Cthulhu. Po długich poszukiwaniach i analizie twórczości Lovecrafta, udało mi się wybrać 6 zbiorów opowiadań przedstawiających większość z ponad stu jego utworów (głównie opowiadań).
Piąty zbiór z wieloma współautorami – 17 opowiadań.
Plusy:
- kolejna dawka ciekawych i intrygujących mrocznych opowiadań;
- pierwsza część z opowiadaniami grozy bardzo dobra;
- powieści grozy trzymają w napięciu, czuć klimat niepokoju, zagrożenia;
- jak zwykle mamy mroczne rytuały, czczenie przedwiecznych, eksperymenty;
- ludzka ciekawość nie raz zaprowadziła wścibskich w sidła strachu;
- widać wielki potencjał Lovecrafta w przedstawianiu grozy;
- opisy niektórych zagrożeń niesamowite, strach się bać;
- jak dla mnie najlepsze to rewelacyjne „Drzewo na wzgórzu” oraz „Pułapka” - tajemnice starego lustra .
Minusy:
- daje się odczuć, że sporo opowiadań zostało dokończonych przez innych pisarzy;
- niektórzy współautorzy nie wykazali się zbytnią inwencją twórczą;
- druga część z opowiadaniami humorystycznymi przeciętna.
Ogółem książka dobra.

H. P. Lovecraft pisarz niedoceniony za życia. Teraz znany, głównie z mitologii Cthulhu. Po długich poszukiwaniach i analizie twórczości Lovecrafta, udało mi się wybrać 6 zbiorów opowiadań przedstawiających większość z ponad stu jego utworów (głównie opowiadań).
Piąty zbiór z wieloma współautorami – 17 opowiadań.
Plusy:
- kolejna dawka ciekawych i intrygujących mrocznych...

King rzadko mnie rozczarowuje. Tym razem nie trafił w mój gust. Chciałoby się powiedzieć „ale to już było”. Jak dla mnie słaba namiastka „Mrocznej wieży” czy „Bastionu”. Kolejna wędrówka młodego bohatera w celu ocalenia świata.
Plusy:
- ciekawy pomysł na świat równoległy, podróż przez nieznane Terytoria;
- pokazanie, że świat pełen jest zakłamania, zła, wykorzystywania ludzi przez ludzi;
- ale świat to również rzeczy dobre, odwaga, poświęcenie, przyjaźń, honor;
- dobrze wykreowana postać Jacka Wędrowniczka, może nawet za idealnie jak na 12-letniego chłopca;
- oryginalni bohaterowie Osmond, Morgan, Richard oraz niesamowity Wilk;
- z jednej strony świat realny, z drugiej ten magiczny pełen potworów,
- czy w ośrodkach karnych jest naprawdę tak okropnie;
- druga połowa książki bardziej dynamiczna i wciągająca.
Minusy:
- bardzo nierówny poziom, są momenty ciekawe, ale i fragmenty nudne;
- jak dla mnie niektóre opisy ciągnęły się w nieskończoność, zapychacz stron;
- atak dwóch małoletnich chłopców na garnizon wojskowy, strzelanie z uzi, rzucanie granatami rozbawił mnie z niedowierzania do łez (kto ich wyszkolił - Rambo);
- połączenie sił pisarskich Kinga i Strauba wypadło słabo.
Ogółem książka przeciętna, liczyłem na więcej.

King rzadko mnie rozczarowuje. Tym razem nie trafił w mój gust. Chciałoby się powiedzieć „ale to już było”. Jak dla mnie słaba namiastka „Mrocznej wieży” czy „Bastionu”. Kolejna wędrówka młodego bohatera w celu ocalenia świata.
Plusy:
- ciekawy pomysł na świat równoległy, podróż przez nieznane Terytoria;
- pokazanie, że świat pełen jest zakłamania, zła, wykorzystywania...

Może się powtórzę, ale sam do końca nie wiem dlaczego lubię czasami sięgnąć po horrory Mastertona, nie tylko te najnowsze.
Plusy:
- dobry pomysł na fabułę, mieszanka powieści grozy, dramatu, baśni i fantastyki;
- ciekawe wykorzystanie baśni „Królowa śniegu” H. Ch. Andersena;
- pokazanie, że wyobraźnia człowieka nie zna granic;
- każdy powinien zostać rozliczony za swoje czyny;
- strata najbliższej osoby zawsze jest tragedią, a bólu nie da się opisać;
- nadmierna opieka nad kochanymi osobami też nie jest dobrym rozwiązaniem;
- jest wiele momentów wiejących zimnym strachem;
- oryginalny wątek wyobraźni, która żyje jeszcze po naszej śmierci;
- jak to u Mastertona wiele śmiałych scen seksu;
- realistyczne opisy krwawych makabrycznych wydarzeń;
- dla czytelników o odpornych żołądkach i mocnych nerwach.
Minusy:
- trochę zbyt zagmatwane zakończenie, nie byłem zachwycony;
- środkowa część książki mało dynamiczna, czasami wręcz nudna;
- lekko drażniły niespodziewane przeskoki czasowe.
Ogółem książka dobra.

Może się powtórzę, ale sam do końca nie wiem dlaczego lubię czasami sięgnąć po horrory Mastertona, nie tylko te najnowsze.
Plusy:
- dobry pomysł na fabułę, mieszanka powieści grozy, dramatu, baśni i fantastyki;
- ciekawe wykorzystanie baśni „Królowa śniegu” H. Ch. Andersena;
- pokazanie, że wyobraźnia człowieka nie zna granic;
- każdy powinien zostać rozliczony za swoje...

H. P. Lovecraft pisarz niedoceniony za życia. Teraz znany, głównie z mitologii Cthulhu. Po długich poszukiwaniach i analizie twórczości Lovecrafta, udało mi się wybrać 6 zbiorów opowiadań przedstawiających większość z ponad stu jego utworów (głównie opowiadań).
Czwarty zbiór, współautor August Derleth – 16 opowiadań.
Plusy:
- kolejne spotkanie z twórczością Lovecrafta dość przyjemne;
- dobrze, że znalazł się ktoś kto dokończył wiele utworów pisarza;
- pomysły na niektóre opowiadania po prostu niesamowite;
- człowiek najbardziej boi się tego czego nie może do końca zrozumieć;
- dodatkowo wyobraźnię pobudzają niepełne opisy zagrożenia;
- na szczególną uwagę zasługują opowiadania „Cień z przestworzy”, „Ciemne bractwo” oraz mini-powieść „Czyhajacy w progu”;
- kto lubi takie klimaty, ten będzie zadowolony;
- ostatnie tytułowe opowiadanie urywa się nagle, jakby w ten chciano dobitnie zaakcentować śmierć Lovecrafta.
Minusy:
- czytając da się odczuć po stylu pisania, że większość opowiadań dokończył lub napisał Derleth, specyficzna atmosfera już nie ta;
- opowiadania schematyczne, wydaje się, że to już gdzieś było i to kolejna kopia.
Ogółem książka dobra.

H. P. Lovecraft pisarz niedoceniony za życia. Teraz znany, głównie z mitologii Cthulhu. Po długich poszukiwaniach i analizie twórczości Lovecrafta, udało mi się wybrać 6 zbiorów opowiadań przedstawiających większość z ponad stu jego utworów (głównie opowiadań).
Czwarty zbiór, współautor August Derleth – 16 opowiadań.
Plusy:
- kolejne spotkanie z twórczością Lovecrafta dość...

Mały jubileusz. 1 000 opinia zamieszczona na LC. Trwało to kilkanaście lat. Jest powód do świętowania. Dobrze, że opinia dotyczy mojego ulubionego pisarza. Klasyka w twórczości Kinga. Kto lubi jego styl nie będzie zawiedziony.
Plusy:
- co może straszyć w horrorach, chyba już wszystko wymyślono, jednak ważne jest odpowiednie przedstawienie historii;
- co się stanie jak pasja zmieni się w obsesję, opętanie plymouthem ’58;
- do czego może doprowadzić toksyczny związek Arniego i Christine;
- brutale i sadyści jak Buddy Repperton zawsze się pojawiają w życiu;
- dogłębne obserwacje socjologiczne i psychologiczne społeczeństwa;
- stopniowe budowanie napięcia, aż do finałowej rozgrywki;
- narracja, styl pisania, prowadzenie wątków bardzo mi odpowiadały;
- zachwyca klimat książki, strach, szaleństwo, a wręcz narastająca furia;
- pierwsze młodzieńcze zauroczenia, miłości, fascynacje, zawody uczuciowe;
- czasami trzeba dać młodym „wolną rękę” (mówię to ja prawie dziadek);
- dobro nie zawsze zwycięża, nie każda historia kończy się happy endem.
Minusy:
- nie lubię postrzegania ludzi przez ich wygląd, nie każdy gruby, okularnik, pryszczaty, chuderlawy, rudy (jak ja) od razu musi być wyrzucony poza margines społeczny.
Ogółem książka bardzo dobra.

Mały jubileusz. 1 000 opinia zamieszczona na LC. Trwało to kilkanaście lat. Jest powód do świętowania. Dobrze, że opinia dotyczy mojego ulubionego pisarza. Klasyka w twórczości Kinga. Kto lubi jego styl nie będzie zawiedziony.
Plusy:
- co może straszyć w horrorach, chyba już wszystko wymyślono, jednak ważne jest odpowiednie przedstawienie historii;
- co się stanie jak pasja...

Chattam zawsze mnie intrygował. Po przeczytaniu tej książki mam mieszane odczucia. Książka z pogranicza horroru i thrillera. W opisie czytamy, że jest to hołd złożony dla Stephena Kinga i H.P. Lovecrafta. Ja bym dodał jeszcze Mastertona i Koontz’a. Całość wypadła jakoś tak średnio.
Plusy:
- oryginalny pomysł na fabułę, do czego może doprowadzić … (nie zdradzam);
- początkowo czuć klimat Kinga, małe miasteczko i jego sekrety;
- wiele motywów nawiązujących do twórczości Kinga (To, Lśnienie, Smętarz dla zwierzaków);
- aura tajemnicy i zbliżającego się nieuchronnie niebezpieczeństwa;
- nie wiadomo z której strony uderzy grom;
- naiwność ludzka jest olbrzymia, jeśli coś wykracza poza ich obszar rozumienia, jest po prostu niemożliwe;
- pokazanie naszych największych lęków, obaw, strachów;
- brutalność i makabra niektórych mogą przerazić;
- bohaterowie nie są niezniszczalni, chociaż było mi ich szkoda.
Minusy:
- wątki paranormalne wypadają słabo, wolę Chattama w thrillerach;
- mało było miejsc w których czułem dreszczyk emocji;
- zakończenie słabe, zbyt proste, nie tego się spodziewałem.
Ogółem książka dobra.

Chattam zawsze mnie intrygował. Po przeczytaniu tej książki mam mieszane odczucia. Książka z pogranicza horroru i thrillera. W opisie czytamy, że jest to hołd złożony dla Stephena Kinga i H.P. Lovecrafta. Ja bym dodał jeszcze Mastertona i Koontz’a. Całość wypadła jakoś tak średnio.
Plusy:
- oryginalny pomysł na fabułę, do czego może doprowadzić … (nie zdradzam);
-...

H. P. Lovecraft pisarz niedoceniony za życia. Teraz znany, głównie z mitologii Cthulhu. Po długich poszukiwaniach i analizie twórczości Lovecrafta, udało mi się wybrać 6 zbiorów opowiadań przedstawiających większość z ponad stu jego utworów (głównie opowiadań).
Trzeci zbiór z kilkoma współautorami – 7 opowiadań.
Plusy:
- Lovecrafta albo się lubi, albo lepiej nie podchodzić do jego twórczości;
- szkoda, że cieszy się tak małym zainteresowaniem czytelników;
- pomimo, że zbiór opowiadań niepokaźny, to dość interesujący;
- najlepiej czytać z przerwami, opowiadania opierają się na podobnym schemacie;
- każde opowiadanie ma coś w sobie, nie można się nudzić;
- wiele opowiadań związanych z mitologią Cthulhu, co mnie zawsze fascynowało.
- demoniczna atmosfera, groza i horror na każdym kroku;
- pomimo krótkiej formy dreszczyk emocji gwarantowany;
- jak dla mnie najlepsze to „Skrzydlata śmierć” oraz „Ostatnia próba”.
Minusy:
- szkoda że tak mało opowiadań w tym zbiorze, słabe opowiadanie „Old bugs”;
- utwory nie związane z mitologią Cthulhu już nie takie ciekawe.
Ogółem książka dobra.

H. P. Lovecraft pisarz niedoceniony za życia. Teraz znany, głównie z mitologii Cthulhu. Po długich poszukiwaniach i analizie twórczości Lovecrafta, udało mi się wybrać 6 zbiorów opowiadań przedstawiających większość z ponad stu jego utworów (głównie opowiadań).
Trzeci zbiór z kilkoma współautorami – 7 opowiadań.
Plusy:
- Lovecrafta albo się lubi, albo lepiej nie podchodzić...

Ogólnie lubię Mastertona. Ta książka jednak mnie nie porwała. Niby wszystko było ok, ale zarazem po przeczytaniu jestem lekko zawiedziony.
Dla czytelników o mocnych nerwach i odpornych żołądkach.
Plusy:
- dobry pomysł na fabułę, średniowieczna czeska legenda o Zielonym Janku;
- kontrowersyjne eksperymenty genetyczne;
- ekologowie, nie do końca wiedzący co robią;
- mroczny horror, miejscami naprawdę wywołuje ciarki na plecach;
- sporo krwawych scen, wręcz makabrycznych scen, może nawet za wiele;
- początek mocny z przytupem, ale później napięcie spada;
- zakończenie, nie zawsze wszystko kończy się happy endem.
Minusy:
- zbyt wiele chaosu, poplątanie wątków, totalne zakręcenie;
- wątek z senatorem wynudził mnie przeokrutnie;
- absurdy, typu tkanka mózgowa dziecka wszczepiona świni;
- śmiałem się gdy przeczytałem, że w X wieku w Czechach uprawiano ziemniaki, zabrakło wiedzy albo chęci sprawdzenia.
Ogółem książka taka sobie.

Ogólnie lubię Mastertona. Ta książka jednak mnie nie porwała. Niby wszystko było ok, ale zarazem po przeczytaniu jestem lekko zawiedziony.
Dla czytelników o mocnych nerwach i odpornych żołądkach.
Plusy:
- dobry pomysł na fabułę, średniowieczna czeska legenda o Zielonym Janku;
- kontrowersyjne eksperymenty genetyczne;
- ekologowie, nie do końca wiedzący co robią;
- mroczny...

Koontz to jeden z moich ulubionych pisarzy. Czytałem jego książki mając kilkanaście lat. Teraz czasami sięgam po jego książki których nie czytałem. Tym razem pełny zawód. Tak słaba jak „Inwazja”, czy „Twoje serce należy do mnie”.
Plusy:
- fabuła, coś co mnie zawsze interesowało, eksperymenty genetyczne;
- próby poprawiania natury najczęściej kończą się fiaskiem;
- uzmysławia nam jak wiele tajemnic jest skrywanych pod płaszczykiem doświadczeń dla tzw. dobra ludzkości;
- dobrze wykreowany bohater Chris Snow i jego nocne życie spowodowane wadą genetyczną;
- oryginalnie przedstawione funkcjonowanie magicznego pociągu, wehikułu czasu;
- dobrze wykreowane portrety psychologiczne bohaterów;
- dość dobre zakończenie.
Minusy:
- fabuła zbyt obszerna, akcja wlecze się jak flaki z olejem;
- przewidywalna, schematyczna, nie nadążałem za fantazją autora;
- jakiś wątek wtrącony znienacka, nie ma później dalszego rozwinięcia, zapycha tylko fabułę i wprowadza zamieszanie;
- zastanawiam się czy to na pewno napisał Koontz.
Ogółem książka przeciętna.

Koontz to jeden z moich ulubionych pisarzy. Czytałem jego książki mając kilkanaście lat. Teraz czasami sięgam po jego książki których nie czytałem. Tym razem pełny zawód. Tak słaba jak „Inwazja”, czy „Twoje serce należy do mnie”.
Plusy:
- fabuła, coś co mnie zawsze interesowało, eksperymenty genetyczne;
- próby poprawiania natury najczęściej kończą się fiaskiem;
-...

Kto lubi gawędziarski styl pisania Kinga ten nie będzie zawiedziony. Chociaż ja po przeczytaniu miałem mieszane uczucia. Czyżby zbyt wygórowane wymagania. Czemu zaliczono książkę do horroru, przecież to thriller z elementami fantastyki.
Plusy:
- ciekawy pomysł na fabułę, wykorzystanie telepatii i telekinezy w eksperymentach;
- pokazanie jak wielkie i niezbadane są jeszcze możliwości ludzkiego mózgu;
- poruszenie wielu aspektów moralnych;
- czy można poświęcić życie jednego człowieka lub kilku ludzi w celu ratowania może nawet milionów;
- okrucieństwo i zło zawsze były, są i będą w ludziach;
- stopniowe budowanie napięcia, oczekiwania na kataklizm;
- mali bohaterowie na czele z Luke do których od razu czujemy sympatię;
- lubię czytać książki które zmuszają mnie do przemyśleń i rozważań;
- zakończenie z happy endem, ale takie trochę zbyt spokojne i statyczne.
Minusy:
- porównanie praktyk w instytucie do hitlerowskich obozów koncentracyjnych to jednak nie ta skala okrucieństwa i barbarzyństwa;
- za wiele politycznych przytyków, drażnią mnie marksistowskie wtrącenia.
Ogółem książka dobra, ale od Kinga wymagam więcej.

Kto lubi gawędziarski styl pisania Kinga ten nie będzie zawiedziony. Chociaż ja po przeczytaniu miałem mieszane uczucia. Czyżby zbyt wygórowane wymagania. Czemu zaliczono książkę do horroru, przecież to thriller z elementami fantastyki.
Plusy:
- ciekawy pomysł na fabułę, wykorzystanie telepatii i telekinezy w eksperymentach;
- pokazanie jak wielkie i niezbadane są jeszcze...