Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Profesjonalny reportaż kryminalny przedstawiający smutną i niepokojącą historię dziewczyny, którą pochłonęło najbezpieczniejsze miasto na świecie - Tokio. To historia bliskich, rodziny i wszystkich, którzy mieli do czynienia ze sprawą zaginięcia Lucie Blackman. Richard Lloyd Parry, brytyjski korespondent The Times, nie szuka taniej sensacji, analizuje historię Lucie Blackman obiektywnie (na tyle ile to możliwe). Prezentuje w swojej opowieści nie tylko kontrasty kulturowe między Japonią a Europą Zachodnią, ale także różnice w funkcjonowaniu wymiaru sprawiedliwości i sposobie postrzegania kobiet. Dziennikarz zwraca także uwagę na wpływ opinii publicznej i mediów na całą sprawę. Jestem pod ogromnym wrażeniem ilości materiałów, jakie zebrał. Warto poznać tę historię, chociażby ku przestrodze. Polecam :)

http://obsesyjna.com/richard-parry-ludzie-ktorzy-jedza-ciemnosc-recenzja/

Profesjonalny reportaż kryminalny przedstawiający smutną i niepokojącą historię dziewczyny, którą pochłonęło najbezpieczniejsze miasto na świecie - Tokio. To historia bliskich, rodziny i wszystkich, którzy mieli do czynienia ze sprawą zaginięcia Lucie Blackman. Richard Lloyd Parry, brytyjski korespondent The Times, nie szuka taniej sensacji, analizuje historię Lucie...

Książka, która poruszyła mnie dogłębnie. Mocna, trudna, smutna. Glukhovsky potrafi przedstawić pesymistyczną wizję przyszłości w taki sposób, że zmusza do refleksji. Długo nie mogłam się otrząsnąć po lekturze. Wstrząsnęła ona moim wnętrzem. Przeżywałam każdą emocję z bohaterami, momentami byłam wyczerpana, bo te emocje były bardzo ciężkie i trudne.

Sama nie raz zastanawiałam się jakby to było być nieśmiertelną? Jakby to było gdyby ludzkość wynalazła lek na starzenia się? Po lekturze Futu.re widzę jaka jest gorzka cena nieśmiertelności.

W powieście jest wiele odniesień do współczesności, nie trzeba nawet wybiegać w tak odległą przyszłość. Porusza problem kultu młodości i odrzucania wszystkiego co stare, brzydkie i inne. Czy pragnienie wiecznej młodości doprowadzi nas kiedyś do takiej rzeczywistości jaką kreuje autor? Mam nadzieję, że nie.

http://obsesyjna.com/futu-re/

Książka, która poruszyła mnie dogłębnie. Mocna, trudna, smutna. Glukhovsky potrafi przedstawić pesymistyczną wizję przyszłości w taki sposób, że zmusza do refleksji. Długo nie mogłam się otrząsnąć po lekturze. Wstrząsnęła ona moim wnętrzem. Przeżywałam każdą emocję z bohaterami, momentami byłam wyczerpana, bo te emocje były bardzo ciężkie i trudne.

Sama nie raz...

Oprawa graficzna jest niesamowita – piękne, minimalistyczne ilustracje i twarda okładka. Ogarnął mnie przyjemny dreszcz kiedy przewracałam kartki kredowego papieru. Na nieco ponad 100 stronach poznajemy Odda, jego historię i problemy z jakimi musi się zmagać. Udajemy się z nim i trzema osobliwymi postaciami – orłem, niedźwiedziem i lisem - w wyjątkową podróż. Zanurzyłam się w tym baśniowym świecie i skandynawskiej mitologii, zapominając o codzienności. Gaiman swoim sposobem opowiadania i opisami wprowadza czytelnika w odpowiedni nastrój. Myślę, że to propozycja dla osób w każdym wieku. Mimo prostoty przekazu i naiwności, książka wzbogaca i sprawia wiele radości.

http://obsesyjna.com/odd-i-lodowi-olbrzymi/

Oprawa graficzna jest niesamowita – piękne, minimalistyczne ilustracje i twarda okładka. Ogarnął mnie przyjemny dreszcz kiedy przewracałam kartki kredowego papieru. Na nieco ponad 100 stronach poznajemy Odda, jego historię i problemy z jakimi musi się zmagać. Udajemy się z nim i trzema osobliwymi postaciami – orłem, niedźwiedziem i lisem - w wyjątkową podróż. Zanurzyłam się...

Dziecko Odyna to pierwszy tom, otwierający serię Krucze Pierścienie. To fascynująca i wciągająca opowieść, od której nie mogłam się oderwać. Pochłonęła mnie całkowicie. Zanurzyłam się w krainie Ym bez reszty. Skandynawskie klimaty należą do moich ulubionych, a fantastyka w tym wydaniu z elementami mitologii staronordyckiej była ucztą dla wyobraźni. Chłonęłam opisy i powoli odkrywałam tajemnice bohaterów.

Hirka, bezogoniasta rudowłosa dziewczyna, mieszka z niepełnosprawnym ojcem na uboczu wioski. Stroni od kontaktów z ludźmi. Straciła ogon jeszcze jako niemowlę i z tego powodu czuje się inna, a cześć rówieśników z niej szydzi. Zbliżają się jej piętnaste urodziny, a więc czas kiedy musi przejść Rytuał. Dowiaduje się od ojca prawdy o swoim pochodzeniu. Prawda ta zmieni całkowicie jej życie. Hirka jest człekiem. Dzieckiem Odyna. Zgnilizną. Po tragicznych wydarzeniach musi uciekać z miejsca, w którym do tej pory toczyło się jej życie. Czy tajemnica jej pochodzenia wyjdzie na jaw?

Rime, przyjaciel Hirki i dziedzic arystokratycznego rodu, wyrzeka się miejsca w Radzie by oddać się służbie jako Ciemny Cień. Urd, nowy członek Rady, który zajął miejsce zmarłego ojca chce wprowadzić w życie swój plan i nie cofnie się przed niczym. Czy rudowłosa dziewczyna pokrzyżuje jego plany? A może tylko dzięki niej sukces będzie możliwy do osiągnięcia?

Dziecko Odyna to pochłaniającą bez reszty podróż do niezwykłego świata.
Fabuła jest wyważona, nie ma w niej chaosu i tandetnych efektów. Widać, że autorka włożyła w powieść całe serce i całą siebie. Czekam na kolejne tomy.

http://obsesyjna.com/dziecko-odyna/

Dziecko Odyna to pierwszy tom, otwierający serię Krucze Pierścienie. To fascynująca i wciągająca opowieść, od której nie mogłam się oderwać. Pochłonęła mnie całkowicie. Zanurzyłam się w krainie Ym bez reszty. Skandynawskie klimaty należą do moich ulubionych, a fantastyka w tym wydaniu z elementami mitologii staronordyckiej była ucztą dla wyobraźni. Chłonęłam opisy i powoli...

"Znakomity thriller. Nie mogłem się oderwać przez całą noc." Stephen King
Przyznaję się szczerze, że właśnie z uwagi na tę rekomendację przeczytałam Dziewczynę z pociągu. I nie zawiodłam się. Wiem, że wiele osób jest bardzo rozczarowanych, zwłaszcza główną bohaterką.

Rachel faktycznie nie jest kobietą, z którą chciałoby się identyfikować, ale czy nie jest w tym jak najbardziej normalna? Ile z nas nie przechodzi w życiu załamania, kiedy to wszystko się sypie. Rachel nie potrafiła sobie z tym poradzić. Jest uzależniona od alkoholu przez co popełnia wiele błędów i zachowuje się żałośnie. Jest gruba, zaniedbana i samotna. Jest człowiekiem, który sięga dna po to by się od niego w końcu odbić. Wiem, że znacznie lepiej czyta się o pięknych, młodych kobietach i ich perypetiach, a znacznie trudniej widzi się wśród bohaterek powieści kobiety z prawdziwymi problemami i nieprzyjemnymi uzależnieniami. Mi absolutnie nie przeszkadzała postać Rachel, a wręcz bardzo się nią przejęłam.

Pomijając postać głównej bohaterki, thriller napisany został prawidłowo. Morderstwo, zagadka i zaskakujące zakończenie. Może nie było specjalnych zwrotów akcji (akurat mi wcale nie są one potrzebne), ale thriller trzymał w napięciu. Przyjemnie się czytało, w dodatku warstwa psychologiczna i same postacie były dla mnie wyjątkowo ciekawe. Bardzo lubię thrillery i kryminały z głęboką warstwą psychologiczną, a także obyczajową.

http://obsesyjna.com/dziewczyna-z-pociagu/

"Znakomity thriller. Nie mogłem się oderwać przez całą noc." Stephen King
Przyznaję się szczerze, że właśnie z uwagi na tę rekomendację przeczytałam Dziewczynę z pociągu. I nie zawiodłam się. Wiem, że wiele osób jest bardzo rozczarowanych, zwłaszcza główną bohaterką.

Rachel faktycznie nie jest kobietą, z którą chciałoby się identyfikować, ale czy nie jest w tym jak...

Rewelacyjny, trzymający w napięciu i zaskakujący thriller. Poruszane wątki i zawiła fabuła wciągają bez reszty. Seryjny morderca prowadzi grę ze śledczymi. Grę przerażającą, a jednocześnie fascynującą i porywająca, w której ceną jest życie małej dziewczynki. Grę planowaną od dawna, w której każdy ma przypisaną swoją rolę. Donato Carrisi dużo uwagi poświęca kryminologii i tworzeniu profilu mordercy, dzięki czemu tworzy niepowtarzalny klimat którego nie znalazłam nigdzie indziej. W Zaklinaczu nic nie jest dziełem przypadku, wszystko to przemyślana manipulacja psychopaty. Polecam wszystkim tym, którzy szukają mocnych wrażeń w formie pozbawionej tandetnej sensacji.

Rewelacyjny, trzymający w napięciu i zaskakujący thriller. Poruszane wątki i zawiła fabuła wciągają bez reszty. Seryjny morderca prowadzi grę ze śledczymi. Grę przerażającą, a jednocześnie fascynującą i porywająca, w której ceną jest życie małej dziewczynki. Grę planowaną od dawna, w której każdy ma przypisaną swoją rolę. Donato Carrisi dużo uwagi poświęca kryminologii i...

Czerwoną Królową czyta się przyjemnie i szybko. Poruszany w niej temat nierówności społecznych często pojawia się w tego typu powieściach. Srebrni i Czerwoni. Srebrni górują nad Czerwonymi. Posiadają moce, o których Czerwonym nawet by się nie śniło. Ich krew jest kolory srebra. Potrafią kontrolować żywioły, panować nad metalami, kamieniem czy nawet umysłami. To głównie arystokratyczne rody żyjące dostatnio pod rządami króla Tyberiasza. Czerwony kolor krwi uważany jest za gorszy. Czerwoni żyją często w ubóstwie, ciężko pracują, są wysyłani na wojny toczone między Srebrnymi. Służą Srebrnym i boją się ich. Jak to bywa przy tak wyraźnych nierównościach pojawia się bunt i chęć dokonania przewrotu. Wśród Czerwonych, ale też i Srebrnych, pojawiają się osoby zdeterminowane by zmienić porządek świata. Szkarłatna Gwardia nie będzie dłużej siedzieć w cieniu.

17-letnia Mare Barrow, Czerwona złodziejka, przez zbieg okoliczność na oczach króla i królowej ujawnia moce, których nie powinna posiadać. Jest jednocześnie Czerwoną i Srebrną, a może kimś więcej? Mare stanie się pionkiem w grze między Srebrnymi, a Szkarłatną Gwardią. Z dnia na dzień wbrew swojej woli zostaje księżniczką, dostaje nową tożsamość, ale w jej sercu rośnie żal i nienawiść do Srebrnych. Musi przetrwać i chronić swoją rodzinę, więc zgadza się na odgrywanie swojej roli.

Przyznam, że trochę irytowała mnie postać Mare i jej naiwność. Ale w końcu to nastolatka. Dopiero uczy się życia i poznaje do czego mogą prowadzić żądza władzy, intrygi i kłamstwa. W dodatku musi zmierzyć się z niesprawiedliwością świata i odważyć się stanąć w obronie tych, którzy cierpią na tej niesprawiedliwości najbardziej. Szczególnie spodobały mi się moce Srebrnych. Wątki miłosne nie przytłumiają fabuły, co bardzo mnie ucieszyło. Intrygi, oszustwa, fantastyczne moce i młoda dziewczyna z niezwykłą mocą pośrodku tych wszystkich wydarzeń. Dziewuszka od błyskawic.

Historia opowiadana jest w pierwszej osobie, dzięki czemu łatwiej nam zrozumieć co czuje Mare i jak postrzegane są wydarzenia z jej perspektywy. Akcja jest wciągająca, a ponieważ jest to początek trylogii wiele jeszcze przed nami.

Czerwoną Królową czyta się przyjemnie i szybko. Poruszany w niej temat nierówności społecznych często pojawia się w tego typu powieściach. Srebrni i Czerwoni. Srebrni górują nad Czerwonymi. Posiadają moce, o których Czerwonym nawet by się nie śniło. Ich krew jest kolory srebra. Potrafią kontrolować żywioły, panować nad metalami, kamieniem czy nawet umysłami. To głównie...

Uwielbiam skandynawskie klimaty. Są specyficzne, czuje się tę atmosferę Północy. Jednak nie mogę się przekonać do Camilii Lackberg.

Księżniczka z Lodu zaczęła się naprawdę ciekawie. Byłam zachwycona - miałam nadzieję na naprawdę klimatyczne dzieło.
Później doznałam zawodu. Wcale nie mam na myśli tutaj fabuły, która faktycznie potrafiła wyprowadzić mnie na manowce. Bohaterowie są dla mnie zbyt płytcy. Uwielbiam trudne, głębokie postacie i rozbudowaną warstwę psychologiczną. Tutaj mamy typowy schemat. Pisarka wraca do rodzinnego miasteczka, gdzie została zamordowana jej przyjaciółka. Oczywiście, bohaterka jest singielką. Oczywiście sprawę morderstwa prowadzi jej przyjaciel z dzieciństwa. Oczywiście, on też aktualnie jest samotny. Oczywiście, zakochują się w sobie. Oczywiście kwestie romansu zajmują w książce całkiem sporo miejsca. Wstawki o rajstopach i modelującej bieliźnie naprawdę nie pasują mi do klimatu kryminału. Może jestem przewrażliwiona, ale musiałam się zmuszać aby przez to przebrnąć. Albo czytam zbyt dużo „męskich” książek.

Ciężko mi się ją czytało, wszystko sprowadzone zostało do rodzinnych dramatów i miłosnych perypetii, a niektóre dialogi w stylu "Mody na Sukces" po prostu mnie zniesmaczyły. Natomiast z wątku kryminalnego jestem bardzo zadowolona.

Uwielbiam skandynawskie klimaty. Są specyficzne, czuje się tę atmosferę Północy. Jednak nie mogę się przekonać do Camilii Lackberg.

Księżniczka z Lodu zaczęła się naprawdę ciekawie. Byłam zachwycona - miałam nadzieję na naprawdę klimatyczne dzieło.
Później doznałam zawodu. Wcale nie mam na myśli tutaj fabuły, która faktycznie potrafiła wyprowadzić mnie na manowce....