Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rewelacja.

Rewelacja.

Oczekiwania miałem duże zwłaszcza,że czytałem kiedyś opowiadania Haska i mi się bardzo podobały. Tutaj niestety za mało się działo. Mało przygód w samych przygodach. Dużo wojennych opowiastek i takich anegdot opowiadanych przez bohaterów. Niestety często się zamyślałem podczas lektury. Na plus język, to że czasem się uśmiałem i akcja w czasie pierwszej wojny światowej.

Oczekiwania miałem duże zwłaszcza,że czytałem kiedyś opowiadania Haska i mi się bardzo podobały. Tutaj niestety za mało się działo. Mało przygód w samych przygodach. Dużo wojennych opowiastek i takich anegdot opowiadanych przez bohaterów. Niestety często się zamyślałem podczas lektury. Na plus język, to że czasem się uśmiałem i akcja w czasie pierwszej wojny światowej.

Mam mieszane uczucia. Opowiadanie opowiadaniu nierówne, choć wszystkie uttzymane w tej samej tendencji. Bywały jednak takie podczas których nie potrafiłem się skupić. Za dużo dziwnych niewiele wnoszących do treści nazw i odwołań. Nie mój klimat, ale rozumiem że to może się podobać. Duży plus za fantazję autora.

Mam mieszane uczucia. Opowiadanie opowiadaniu nierówne, choć wszystkie uttzymane w tej samej tendencji. Bywały jednak takie podczas których nie potrafiłem się skupić. Za dużo dziwnych niewiele wnoszących do treści nazw i odwołań. Nie mój klimat, ale rozumiem że to może się podobać. Duży plus za fantazję autora.

Jak zwykle Szczerek nie zawodzi, mistrzostwo. Uwielbiam klimat jego reportaży, czyta się lekko i przyjemnie, a przy okazji można się dużo dowiedzieć!

Jak zwykle Szczerek nie zawodzi, mistrzostwo. Uwielbiam klimat jego reportaży, czyta się lekko i przyjemnie, a przy okazji można się dużo dowiedzieć!

Bardzo przyjemna lektura. Pełna ciepła i optymizmu. Polecam każdemu kto ma ochotę na coś lekkiego i niezobowiązującego.

Bardzo przyjemna lektura. Pełna ciepła i optymizmu. Polecam każdemu kto ma ochotę na coś lekkiego i niezobowiązującego.

Dziwi mnie tak niska średnia ocen. Chyba, że większość tych czwórek i piątek to gimnazjaliści, którym każe się czytać Syzyfowe Prace na polskim. Moim zdaniem "rusyfikacja młodzieży polskiej tuż po upadku powstania styczniowego " to nie jest szczególnie interesujący temat dla większości podrostków. Sam tego w gimnazjum nie mogłem znieść i odstawiłem - i dobrze. Dziś czytałem z ogromną przyjemnością i zainteresowaniem. Temat rusyfikacji przedstawiony rzeczowo. Marcin Borowicz - interesujący, momentami inspirujący chłopak. Stylistycznie - brak tu taniej przesady i egzaltacji, co tak często się Żeromskiemu zarzuca. Kolejna powieść Stefana obok Przedwiośnia czy Ludzi Bezdomnych m.in, którą szczerze polecam. Bez wątpienia trzeba do niej dojrzeć.

Dziwi mnie tak niska średnia ocen. Chyba, że większość tych czwórek i piątek to gimnazjaliści, którym każe się czytać Syzyfowe Prace na polskim. Moim zdaniem "rusyfikacja młodzieży polskiej tuż po upadku powstania styczniowego " to nie jest szczególnie interesujący temat dla większości podrostków. Sam tego w gimnazjum nie mogłem znieść i odstawiłem - i dobrze. Dziś...

Genialne. Że Prus nie dostał nigdy Nobla to jakieś nieporozumienie. Mógł chociaż za całokształt. Bardzo przyjemna powieść o chłopach. Nie mogłem się oderwać. I ten ich język... Polecam!

Genialne. Że Prus nie dostał nigdy Nobla to jakieś nieporozumienie. Mógł chociaż za całokształt. Bardzo przyjemna powieść o chłopach. Nie mogłem się oderwać. I ten ich język... Polecam!

baśniowy klimat we wschodniosłowiańskim wydaniu. Polecam.

baśniowy klimat we wschodniosłowiańskim wydaniu. Polecam.

Rewelacja! Houellebecq jak zwykle nie zawodzi.

Rewelacja! Houellebecq jak zwykle nie zawodzi.

Cholernie dlugie dialogi.

Cholernie dlugie dialogi.

To już moje trzecie spotkanie z Hrabalem. Zacząłem od "Pociągów..." przez "Auteczko", aż trafiłem na TO. Jestem po raz kolejny zachwycony. Rewelacja!

To już moje trzecie spotkanie z Hrabalem. Zacząłem od "Pociągów..." przez "Auteczko", aż trafiłem na TO. Jestem po raz kolejny zachwycony. Rewelacja!

Wydawało mi się chwilami, że to powieść o niczym... Lekkostrawna pozycja, tak czy inaczej.

Wydawało mi się chwilami, że to powieść o niczym... Lekkostrawna pozycja, tak czy inaczej.

Lekkie i niezobowiązujące.

Lekkie i niezobowiązujące.

Nieee, to jakaś skrajna abstrakcja... Nie mogłem jej skończyć mimo że taka krótka.

Nieee, to jakaś skrajna abstrakcja... Nie mogłem jej skończyć mimo że taka krótka.

Jakkolwiek próżnie i dziwnie to nie zabrzmi... Chciałbym żyć w tym świecie. Byłoby o wiele łatwiej i przede wszystkim... naprawdę pięknie. Osobiście - odpowiada mi ta wizja, a samą książkę czyta się bardzo przyjemnie.

Jakkolwiek próżnie i dziwnie to nie zabrzmi... Chciałbym żyć w tym świecie. Byłoby o wiele łatwiej i przede wszystkim... naprawdę pięknie. Osobiście - odpowiada mi ta wizja, a samą książkę czyta się bardzo przyjemnie.

Jedna z tych ksiazek, ktora wplynela na mnie wplynela. Bardzo przejmujaca. Kocham, po prostu kocham i na mysl o niej mam ochote uronic kilka lez wzruszenia.

Jedna z tych ksiazek, ktora wplynela na mnie wplynela. Bardzo przejmujaca. Kocham, po prostu kocham i na mysl o niej mam ochote uronic kilka lez wzruszenia.

Proza Kisa wzbudza we mnie wspaniałe emocje. Nie dziwią mnie zatem pogłoski głoszące, że autor prawdopodobnie byłby mianowany do Nagrody Nobla, gdyby nie przedwczesna śmierć. Nie dziwią również pochlebne słowa Kundery na temat Kisa. Wszystko to, co w prozie najpiękniejsze znajduję w tej powieści. "Ogród popiół" to obrazy malowane słowami, ale obrazy, których oglądanie uderza w najczulsze struny ludzkiego ducha.

Proza Kisa wzbudza we mnie wspaniałe emocje. Nie dziwią mnie zatem pogłoski głoszące, że autor prawdopodobnie byłby mianowany do Nagrody Nobla, gdyby nie przedwczesna śmierć. Nie dziwią również pochlebne słowa Kundery na temat Kisa. Wszystko to, co w prozie najpiękniejsze znajduję w tej powieści. "Ogród popiół" to obrazy malowane słowami, ale obrazy, których oglądanie...

Swoista specyfika (masło maślane?) tej powieści mnie onieśmiela.

Swoista specyfika (masło maślane?) tej powieści mnie onieśmiela.

Nigdy wcześniej nie miałem do czynienia z rumuńską prozą. Majtreji to moje pierwsze rumuńskie doświadczenie. Wybrałem ją ze względu na nazwisko - wiele już o Eliade słyszałem, między innymi to, że nie można zapominać o tym, iż był również powieściopisarzem. Książkę czyta się bardzo dobrze, nie mógłbym jej nic zarzucić, poza tym, że tak szybko się kończy. Niewątpliwie bardzo interesujące zetknięcie się kultur zachodniego i wschodniego świata. Postać głównego bohatera sama w sobie jest sla mnie nad wyraz inspirująca. Polecam, polecam, i jeszcze raz polecam!

Nigdy wcześniej nie miałem do czynienia z rumuńską prozą. Majtreji to moje pierwsze rumuńskie doświadczenie. Wybrałem ją ze względu na nazwisko - wiele już o Eliade słyszałem, między innymi to, że nie można zapominać o tym, iż był również powieściopisarzem. Książkę czyta się bardzo dobrze, nie mógłbym jej nic zarzucić, poza tym, że tak szybko się kończy. Niewątpliwie...

Lektura szkolna! Kolejna książka, którą dane mi było przeczytać z okazji zajęć z literatury współczesnej byłej Jugosławii. Niesamowita! Zaskakująca! Czyta się ją świetnie, a świadomość, że opisy warunków sarajewskich, są wiernym odzwierciedleniem rzeczywistości (Sam autor pochodzi z bośniackiej stolicy), potęgują czytelnicze doznania, zwłaszcza osobom, których krąg zainteresowań dotyczy Jugosławii, burzliwej historii, i w gruncie rzeczy niedawnych wydarzeń. Dla mnie rewelacja.

Lektura szkolna! Kolejna książka, którą dane mi było przeczytać z okazji zajęć z literatury współczesnej byłej Jugosławii. Niesamowita! Zaskakująca! Czyta się ją świetnie, a świadomość, że opisy warunków sarajewskich, są wiernym odzwierciedleniem rzeczywistości (Sam autor pochodzi z bośniackiej stolicy), potęgują czytelnicze doznania, zwłaszcza osobom, których krąg...