Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W pewnym momencie ciężkawa, zabierałam się drugi raz i prawie wysiadłam w tym samym momencie, ale na szczęście wytrwałam, bo koniec był tego warty.

W pewnym momencie ciężkawa, zabierałam się drugi raz i prawie wysiadłam w tym samym momencie, ale na szczęście wytrwałam, bo koniec był tego warty.

Świetna, polska fantastyka, wciągająca od pierwszej do ostatniej kartki. Kozak po mistrzowsku odmalowuje postaci i akcję, bezlitośnie nie pozwalając oderwać się od lektury. Czytałam dawno i na pewno do niej wrócę, a potem zabiorę się za dalsze części. Takie książki warto czytać po kilka razy ;]

Świetna, polska fantastyka, wciągająca od pierwszej do ostatniej kartki. Kozak po mistrzowsku odmalowuje postaci i akcję, bezlitośnie nie pozwalając oderwać się od lektury. Czytałam dawno i na pewno do niej wrócę, a potem zabiorę się za dalsze części. Takie książki warto czytać po kilka razy ;]

Jak to u Pilipiuka przy opowiadaniach, strasznie zmienny poziom. Sześć gwiazdek za opowiadanie o dzwonie i Szkopo-jadzie (rozwaliło mnie to xD), ale przez początek trudno było przebrnąć.
Jednak wolę od tomową twórczość Pilipiuka.

Jak to u Pilipiuka przy opowiadaniach, strasznie zmienny poziom. Sześć gwiazdek za opowiadanie o dzwonie i Szkopo-jadzie (rozwaliło mnie to xD), ale przez początek trudno było przebrnąć.
Jednak wolę od tomową twórczość Pilipiuka.

Kolejny przykład na to, że polska fantastyka "szondzi śffiatem" i wymiata w kosmos. Pomimo małej ilości sci-fi w sci-fi, Fiolet to naprawdę dobra książka z przekonującymi opisami, rysami charakterologicznymi bohaterów, w dobrym sensie pogmatwaną fabułą i niebanalnymi wątkami miłosnymi (czego mi, prawdę mówiąc, brakowało w sadze Nocarza).
Chętnie przeczytałabym kontynuację.

Kolejny przykład na to, że polska fantastyka "szondzi śffiatem" i wymiata w kosmos. Pomimo małej ilości sci-fi w sci-fi, Fiolet to naprawdę dobra książka z przekonującymi opisami, rysami charakterologicznymi bohaterów, w dobrym sensie pogmatwaną fabułą i niebanalnymi wątkami miłosnymi (czego mi, prawdę mówiąc, brakowało w sadze Nocarza).
Chętnie przeczytałabym kontynuację.