Zbiory opowiadań od różnych autorów w Polsce prawie nigdy nie wychodzą dobrze. Tutaj nawet nawet się to udało.

Zbiory opowiadań od różnych autorów w Polsce prawie nigdy nie wychodzą dobrze. Tutaj nawet nawet się to udało.

fajne, choć nie równe

fajne, choć nie równe

Jak to w antologiach bywa są lepsze i gorsze opowiadania, i tu też niestety tak się zdarza. Jedno opowiadanie bardziej do mnie przemawia a inne mniej, jednakże lekturę uznaję za udaną i przyjemną.

"Wunderwafle" A. Pilipiuk
Zastanawiacie się czasem jak potoczyłaby się historia gdyby Hitler nie został przywódcą III Rzeszy? W tym opowiadaniu dostajemy alternatywną wizję świata, gdzie Adolf jest niedocenionym malarzem, a Rosjanie wygrali wojnę i w III Rzeszy to Żydzi są u władzy i najbardziej poważanym narodem.
Historia bardzo mi się spodobała jednak przeraża to jak wielki wpływ może mieć życie jednego człowieka na losy całego państwa a może i świata.

"Wędrowiec" D. Domagalski
Ludziom od lat marzą się podróże kosmiczne, ale jaki mają one wpływ na psychikę człowieka? W tym opowiadaniu jest to świetnie ukazane jaki wpływ ma kosmos na człowieka i jego wiarę, oraz co można w nim odnaleźć.
Opowiadanie przeraża i zarazem poddaje w wątpliwość wiarę i to czy człowiek ma tylko jedno oblicze.

"Strasznie mi się podobasz" M. Kozak
Opowiadanie dotyczy misji w Afganistanie. Co takiego się wydarzyło podczas ataku w nim opisanego przekonajcie się sami, ba za wiele nie mogę zdradzić by nie zepsuć przyjemności z lektury.

"Impostorzy" M. Mortka
Co powiecie na opowieść o Hobbitach? Opowiadanie pokazuje do czego jest zdolny ten pokojowy lud, gdy ktoś zagrozi ich domowi i wiosce.
Nieźle się bawiłam przy tym opowiadaniu i było dość zabawne, a jego zakończenie było po prostu idealne.

"Konstelacja Ananke" R. Dębski
Opowiadanie o kacie, jego rozmyślaniach o życiu i pracy. Czasem to kat może się stać ofiarą. Świetnie spisane rozmowy między katem a sędzią.
Przedstawiona została w nim ciekawa koncepcja i myślę, że chętnie poznam inne dzieła autora, bo było to moje pierwsze spotkanie z jego twórczością.

"Miasto Cieni i Luster" A. Przechrzta
Czyżby kolejna opowieść o wampirze?
Ja się niestety w tym opowiadaniu pogubiłam i nie wiele z niego wyniosłam, może kiedyś jeszcze do niego wrócę i następnym razem uda mi się je zrozumieć.

Podsumowując antologię oceniam na dość dobrą. Opowiadania były ciekawe, świeże i w większości warte polecenia. Idealny przerywnik między ambitniejszymi lekturami.

Jak to w antologiach bywa są lepsze i gorsze opowiadania, i tu też niestety tak się zdarza. Jedno opowiadanie bardziej do mnie przemawia a inne mniej, jednakże lekturę uznaję za udaną i przyjemną.

"Wunderwafle" A. Pilipiuk
Zastanawiacie się czasem jak potoczyłaby się historia gdyby Hitler nie został przywódcą III Rzeszy? W tym opowiadaniu dostajemy alternatywną wizję...

nuuda

nuuda

Zróżnicowany zbiór, jak to z antologiami bywa. Opowiadanie „Wunderwaffe” można znaleźć również w tomie „Szewc z Lichtenrade” autorstwa Pilipiuka. To porządnie napisany kawałek prozy, ale bez zachwytów, mówiący o tym jak ciężki los może przypaść w udziale odważnemu żołnierzowi, który podjął się misji wypróbowania prototypu maszyny do przenoszenia w alternatywne rzeczywistości. Kim będzie Adolf Hitler w tym świecie? Czy uda się sprowadzić sojuszników, aby wsparli zamierającą ofensywę wojsk niemieckich? „Wędrowiec” stawia pytanie o los boskiej kreacji. Czym jest człowiek w ręku Boga? Kim jest Wielki Destruktor? Kolejna poprawnie napisana historia, lecz nie zrobiła na mnie większego wrażenia. Tytułowe „Strasznie mi się podobasz” jest ciekawe, z nietuzinkowym zakończeniem. Realistycznie przedstawiony obraz, ukazujący jak wygląda codzienne życie żołnierzy i personelu medycznego w Afganistanie. „Impostorzy” Marcina Mortki to mój faworyt. Pokazuje do czego może doprowadzić wcielanie w życie marzeń o byciu bohaterem, zwłaszcza jeżeli jest się członkiem spokojnej, hobbiciej społeczności, a do korzystania z wiedzy encyklopedycznej wyznaczy się gapowatych towarzyszy broni. Na uwagę zasługuje również „Konstelacja Ananke”. Ciekawie skonstruowane opowiadanie o kacie, z dobrze dopracowaną specyfiką zawodu, szkoleniem oraz poglądami. Historia, którą z powodzeniem można rozbudować. „Miasto cieni i luster” jest trudne w odbiorze, ze względu na złożoność świata przedstawionego. Autor wrzuca czytelnika od razu na głęboką wodę i, przyznam szczerze, trochę się poharatałam brzytwą, której tonący się chwyta. Ciekawe, lecz z przewidywalnym zakończeniem. Podsumowując zbiór na mocną czwórkę, w skali szkolnych ocen.

Zróżnicowany zbiór, jak to z antologiami bywa. Opowiadanie „Wunderwaffe” można znaleźć również w tomie „Szewc z Lichtenrade” autorstwa Pilipiuka. To porządnie napisany kawałek prozy, ale bez zachwytów, mówiący o tym jak ciężki los może przypaść w udziale odważnemu żołnierzowi, który podjął się misji wypróbowania prototypu maszyny do przenoszenia w alternatywne...

Fabryka Słów słynie ze świetnych wydań literatury fantastycznej. Tak też zbiór opowiadań Strasznie mi się podobasz prezentuje się bardzo atrakcyjnie. Ciekawa okładka, dobrej jakości papier, przyjazna dla oka czcionka, interesujące, pasujące do treści ilustracje Dominika Brońka. Pod kątem wizualnym, czyli bardzo ważnym, bo częstokrotnie, jeśli nie zazwyczaj, decydującym o zakupie książki, zbiorek wypada wspaniale.
Inaczej sprawa się ma z samymi opowiadaniami. Przede wszystkim ich poziom jest bardzo nierówny. Oczywiście nie ma się czemu dziwić, w końcu mamy do czynienia z różnymi autorami. To bardziej informacja dla tych, którzy liczą na sześć niezwykle wciągających, samych wybitnych historii. Z pewnością zbiór opowiadań jest dobrą opcją dla czytelników mających do czynienia z piórem pisarzy po raz pierwszy. Takie mam odczucie jako osoba, która spośród tej szóstki – Mortka, Przechrzta, Pilipiuk, Dębski, Kozak, Domagalski – zetknęła się tylko z tym ostatnim, w dodatku wyłącznie raz (w książce Vlad Dracula). Lektura niektórych opowiadań zachęciła mnie do sięgnięcia po kolejne dzieła autorów, innych wręcz przeciwnie. Gdybym miała przyznać miejsca od pierwszego do ostatniego wynik przedstawiałby się następująco: Konstelacja Ananke Rafała Dębskiego, Wędrowiec Dariusza Domagalskiego, Wunderwaffe Andrzeja Pilipiuka, Impostorzy Marcina Mortki, Strasznie mi się podobasz Magdaleny Kozak i Miasto cieni i luster Adama Przechrzty. Poniżej nieco bardziej szczegółowy protokół z moich jakże skromnych, jednoosobowych obrad.
Dębski ujął mnie unikalnym klimatem i nietypowym rozwiązaniem kwestii nieśmiertelności. Nie ma tu miejsca na wampiry i eliksiry młodości z dziewiczej krwi, za to jest przechowywanie / przechwytywanie cudzych dusz, które może wywołać niepożądane skutki, jak rozdwojenie osobowości. Bardzo ciekawym wątkiem jest Akademia Katowska i przemyślenia głównego bohatera na temat zadawania prawdziwego bólu podczas przesłuchań w sali tortur. No i miejsce akcji – Lublin. Nie jestem w stanie do końca wytłumaczyć skojarzenia z Mistrzem i Małgorzatą, ale rozmowy kata i sędziego mają w sobie coś z dialogów między Jeszuą Ha-Nocri a Poncjuszem Piłatem. To opowiadanie najbardziej przypadło mi do gustu.
Wędrowiec Domagalskiego przyprawił mnie o dreszcze i prawdziwe, ale na szczęście tylko chwilowe, przerażenie. Trudno napisać więcej o fabule, bo od razu trzeba by było zdradzić najważniejszy motyw, a nie chcę pozbawiać czytelników napięcia podczas lektury. W każdym razie niezwykle interesujące spojrzenie i totalne zakrzywienie wielkiej wartości i tajemnicy przyprawiły mnie o straszne myśli. Mimo iż nie przepadam za akcją rozgrywającą się w kosmosie, w tym wypadku Domagalski dobrał klimat mistrzowsko, zwiększając jeszcze wszechobecną w opowiadaniu panikę i niemoc.
Zaskoczeniem był dla mnie Pilipiuk i jego Wunderwaffe. Rewelacyjny pomysł z alternatywnymi rzeczywistościami II wojny światowej. Z początku trudno mi się było połapać, kto jest kto i kiedy co mówi, ale w miarę opanowywania światów i postaci, ciekawość rosła, żeby w finalnej scenie zaskoczyć i wywołać uśmiech na twarzy. Przejście głównego bohatera z roli gnębiącego w rolę gnębionego, rozpacz i niezrozumienie biegu zdarzeń zostały przedstawione fenomenalnie. Naprawdę interesujące spojrzenie.
Impostorzy trochę za bardzo kojarzyli mi się z Hobbitem (zabieg zapewne celowy) i początkowo trudno było spojrzeć na historię przez pryzmat nietolkienowski. Nawet imiona bohaterów Marcina Mortki zbliżone są do znanych i uwielbianych postaci Śródziemia. Stąd też towarzyszyło mi uczucie czytania tego samego po raz kolejny. Ale opowiadanie ratuje się zabawną nieporadnością bohaterów i humorem.
Niestety zawiodłam się na jedynej przedstawicielce płci żeńskiej w zbiorze opowiadań. Magdalena Kozak w Strasznie mi się podobasz jest za bardzo… babska? Brzmi to dziwnie, ale momentami miałam wrażenie, że czytam zwierzenia rozhisteryzowanej nastolatki lub zdesperowanej niezamężnej „trzydzieści +”. Fakt, że rozwiązanie motywu miłosnego jest zaskakujące i ciekawe, ale po opowiadaniu, którego tytuł przejął cały zbiór, spodziewałam się znacznie więcej inwencji twórczej. Do tego dochodzi częste „rzucanie” żargonem prosto z pola bitwy, w żaden sposób nietłumaczonego, co dodatkowo utrudnia lekturę.
Ostatni w Spisie rzeczy i jednocześnie na mojej liście – Adam Przechrzta. Miasto cieni i luster jest dla mnie po prostu niezrozumiałe. Nie do końca odgadłam, jaką historię chciał przedstawić autor. Pozostawia dużo niewytłumaczonych spraw, mnóstwo niedociągnięć, przynajmniej w moim odczuciu, do tego wieje sztampowością. Od imienia głównego bohatera, przez zwierzęta, które mu służą, po picie krwi. A w tle niewyjaśniona historia Dracu i w ogóle poplątana akcja.
Nie mogę powiedzieć, że z całego serca polecam zbiór opowiadań polskich pisarzy, ale, jak wspomniałam na początku, daje on pewien obraz twórczości poszczególnych autorów i zachęca lub nie do sięgnięcia po ich inne tytuły. Jedne historie mnie zainteresowały, przez inne nie mogłam przebrnąć, dlatego antologia wydaje mi się taka trochę nijaka. Pomysł wstawienia przed opowiadaniami krótkiej notki z przymrużeniem oka o każdym z pisarzy jest bardzo trafny, ale przy niektórych „robi nadzieję” na dobrą historię, po czym przychodzi rozczarowanie. Niemniej samo stworzenie takiego zbioru to jak najbardziej dobra idea i podoba mi się – może nie STRASZNIE, ale się podoba.

Fabryka Słów słynie ze świetnych wydań literatury fantastycznej. Tak też zbiór opowiadań Strasznie mi się podobasz prezentuje się bardzo atrakcyjnie. Ciekawa okładka, dobrej jakości papier, przyjazna dla oka czcionka, interesujące, pasujące do treści ilustracje Dominika Brońka. Pod kątem wizualnym, czyli bardzo ważnym, bo częstokrotnie, jeśli nie zazwyczaj, decydującym o...

Niby 6 opowiadań, każde inne, inny styl pisania, ale niedosyt pozostał.
Rozumiem, że piątka poza Pilipiukiem potrzebuje jakiegoś mecenasa co ich okaże światu, dlatego dopisali się do listy i promują nazwiskiem P. Pochwalam.
Ale liczyłem... no właśnie... na co? Rozbestwiłem się stylem P. i szukam pod niego...

Niby 6 opowiadań, każde inne, inny styl pisania, ale niedosyt pozostał.
Rozumiem, że piątka poza Pilipiukiem potrzebuje jakiegoś mecenasa co ich okaże światu, dlatego dopisali się do listy i promują nazwiskiem P. Pochwalam.
Ale liczyłem... no właśnie... na co? Rozbestwiłem się stylem P. i szukam pod niego...

Wyłącznie dla opowiadania Magdaleny Kozak.

Wyłącznie dla opowiadania Magdaleny Kozak.

Kilka opowiadań, ale nie zwala z nóg.

Kilka opowiadań, ale nie zwala z nóg.

Kilka opowiadań różnych autorów.
Każde opowiadanie inne, niektóre bardziej fantasy, inne skierowane w stronę SF.
Mamy wizję alternatywnego świata w roku 1943, gdzie Niemcy już są po przegranej.
Jest wioska hobbitów, gdzie bohaterami są młodzi, próbujący obronić swoją miejscowość przed impostorami i przekonują się, że jak się podsłuchuje, to warto to robić uważnie.
Możemy wczuć się w rolę lekarki w Afganistanie i spojrzeć śmierci w twarz.
Wędrowiec przeraża wizją syna Bożego.
Czy kat może żyć wiecznie? Do czego są potrzebne dusze ludzkie? Jedno z opowiadań pokazuje jak kończy się pakt z diabłem.
A na końcu możemy zastanowić się czy warto dążyć do zaszczytów za wszelką cenę.
Moim zdaniem dobre opowiadania, a ponieważ tak są różne i poruszają inne tematy, czyta się je z przyjemnością.

Kilka opowiadań różnych autorów.
Każde opowiadanie inne, niektóre bardziej fantasy, inne skierowane w stronę SF.
Mamy wizję alternatywnego świata w roku 1943, gdzie Niemcy już są po przegranej.
Jest wioska hobbitów, gdzie bohaterami są młodzi, próbujący obronić swoją miejscowość przed impostorami i przekonują się, że jak się podsłuchuje, to warto to robić uważnie.
Możemy...