Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Naprawdę nie wiem ile gwiazdek wstawić.
To nie jest powieść tak zabawna, jak te z Adrianem Mole, nie jest też w stylu powieści o monarchii (Królowa i ja, Królowa Camilla).
Jest dziwna, początkowo budzi zaciekawienie i intryguje, ale w końcu zaczyna nużyć.
Dobrnęłam do końca nie z ciekawości, ale przez sentyment do autorki.

Naprawdę nie wiem ile gwiazdek wstawić.
To nie jest powieść tak zabawna, jak te z Adrianem Mole, nie jest też w stylu powieści o monarchii (Królowa i ja, Królowa Camilla).
Jest dziwna, początkowo budzi zaciekawienie i intryguje, ale w końcu zaczyna nużyć.
Dobrnęłam do końca nie z ciekawości, ale przez sentyment do autorki.

Trochę się zawiodłam. Miałam nadzieję na dystopijny klimat, a dostałam powieść sensacyjną z super wyszkolonym do zabijania głównym bohaterem. Susza była tylko tłem….

Trochę się zawiodłam. Miałam nadzieję na dystopijny klimat, a dostałam powieść sensacyjną z super wyszkolonym do zabijania głównym bohaterem. Susza była tylko tłem….

Jak dobrze, że pojawiają się kolejne tomy o "zwariowanej" łowczyni nagród.
Dzięki nim mogę się pośmiać wieczorami:)

Jak dobrze, że pojawiają się kolejne tomy o "zwariowanej" łowczyni nagród.
Dzięki nim mogę się pośmiać wieczorami:)

Nie ma co się rozpisywać - dobra i wciągająca:)

Nie ma co się rozpisywać - dobra i wciągająca:)

Trochę się zawiodłam. Cyklem z profilerem Heinzem autor podniósł poprzeczkę, spodziewałam się czegoś w podobnym stylu, a tu niespodzianka. Słusznie ktoś napisał w jednej z opinii, że główny bohater Hłasko, to trochę taki podrabiany Myron Bolitar z powieści sensacyjnych Cobena. Oczywiście dużo mu do niego brakuje, ale nie to jest problemem.
W trakcie czytania miałam wrażenie wszechogarniającego chaosu - szybka akcja, przeplatające się różne wątki, w tym te z przeszłości, polityczne i prywatne, część jakby niedopowiedziana, niezakończona…...
Może autor zbyt dużo chciał zmieścić w tej jednej powieści, może było to celowe w związku z planowanymi, kolejnymi książkami z cyklu? Na pewno poczekam na następną i to sprawdzę :)

Trochę się zawiodłam. Cyklem z profilerem Heinzem autor podniósł poprzeczkę, spodziewałam się czegoś w podobnym stylu, a tu niespodzianka. Słusznie ktoś napisał w jednej z opinii, że główny bohater Hłasko, to trochę taki podrabiany Myron Bolitar z powieści sensacyjnych Cobena. Oczywiście dużo mu do niego brakuje, ale nie to jest problemem.
W trakcie czytania miałam wrażenie...

Kryminał z akcją w Islandii - czego chcieć więcej :)
Może akcja niezbyt śpieszna, ale prawie do końca lektury nie udało mi się wytypować sprawcy. Czyli tak jak być powinno.

Kryminał z akcją w Islandii - czego chcieć więcej :)
Może akcja niezbyt śpieszna, ale prawie do końca lektury nie udało mi się wytypować sprawcy. Czyli tak jak być powinno.

To było tak - otworzyłam, zaczęłam czytać i nie przerwałam, dopóki nie dotarłam do ostatniej strony. Czy to był dzień stracony? Zdecydowanie nie.
O ile po lekturze pierwszego tomu z trylogii miałam trochę mieszane odczucia (zbyt dużo było tam -jak dla mnie - pojęć i opisów funkcjonowania w sieci), tak tom drugi już tylko wzbudził mój apetyt na kolejny, któremu postawiłam wysoką poprzeczkę.
Nie zawiodłam się i mogę stwierdzić, że autorce udało się stworzyć obraz "zombi-apokalipsy" odbiegający od tego, do czego już zdążyły nas przyzwyczaić inne pozycje.

To było tak - otworzyłam, zaczęłam czytać i nie przerwałam, dopóki nie dotarłam do ostatniej strony. Czy to był dzień stracony? Zdecydowanie nie.
O ile po lekturze pierwszego tomu z trylogii miałam trochę mieszane odczucia (zbyt dużo było tam -jak dla mnie - pojęć i opisów funkcjonowania w sieci), tak tom drugi już tylko wzbudził mój apetyt na kolejny, któremu postawiłam...

Już kiedyś obiecałam sobie, że nie sięgnę więcej po książkę Wiśniewskiego.
Jednak opis na okładce mnie skusił, przemówiło do mnie umieszczenie akcji w moim ukochanym 3-mieście. I znowu zawód, nie tego się spodziewałam…..

Już kiedyś obiecałam sobie, że nie sięgnę więcej po książkę Wiśniewskiego.
Jednak opis na okładce mnie skusił, przemówiło do mnie umieszczenie akcji w moim ukochanym 3-mieście. I znowu zawód, nie tego się spodziewałam…..

Właśnie takie powieści kryminalne lubię - odkrycie zbrodni, śledztwo i rozwikłanie zagadki na koniec, a w tle dodatkowo migawki z życia śledczych.
Wpisuję K.Ohlsson na swoją listę :)

Właśnie takie powieści kryminalne lubię - odkrycie zbrodni, śledztwo i rozwikłanie zagadki na koniec, a w tle dodatkowo migawki z życia śledczych.
Wpisuję K.Ohlsson na swoją listę :)

"Odpoczywaj w pokoju" to bardziej powieść obyczajowa z wątkami kryminalnymi niż rasowy kryminał. Nie oznacza to jednak, że uważam to za wadę - wręcz przeciwnie :)
Czyta się świetnie, właściwie połyka.

"Odpoczywaj w pokoju" to bardziej powieść obyczajowa z wątkami kryminalnymi niż rasowy kryminał. Nie oznacza to jednak, że uważam to za wadę - wręcz przeciwnie :)
Czyta się świetnie, właściwie połyka.

I kolejni autorzy skandynawscy, których dopisuję na swoją listę.
Niektórzy narzekają na wysyp skandynawskich kryminałów, ale ja nie zaliczam się do tego grona. Dla mnie to są właściwie powieści z wątkami kryminalnymi, sensacyjnymi oraz świetnie przedstawionymi realiami współczesnej Skandynawii.
A co do "Przypływu" mogę tylko napisać, iż początkowo miałam wątpliwości, czy uczynienie młodej adeptki szkoły policyjnej jedną z głównych postaci było dobrym posunięciem. Na szczęście w miarę lektury przestało mi to przeszkadzać i mogłam spokojnie śledzić rozwój wydarzeń. Pojawiło się kilka nietuzinkowych postaci, a i zakończenia nie dało się przewidzieć. Będę czekać na kolejne z cyklu.

I kolejni autorzy skandynawscy, których dopisuję na swoją listę.
Niektórzy narzekają na wysyp skandynawskich kryminałów, ale ja nie zaliczam się do tego grona. Dla mnie to są właściwie powieści z wątkami kryminalnymi, sensacyjnymi oraz świetnie przedstawionymi realiami współczesnej Skandynawii.
A co do "Przypływu" mogę tylko napisać, iż początkowo miałam wątpliwości, czy...

Pomysł świetny - drugie życie po transplantacji mózgu.
Niestety wyszło tak sobie..... Pomijam dłużyzny, dialogi głównego bohatera zbyt często zaczynające się od "cha, cha ..." - było to chwilami drażniące, ale dało się strawić.

Od jakiegoś momentu zaczęłam mieć wrażenie, że czytam moralizatorską opowiastkę o przemianie złego w dobrego, wykłady o dobrej polityce i gospodarce prospołecznej.
Nie wiem, może przesadzam, ale było to - przynajmniej dla mnie - takie nachalne i mało strawne.

Pomysł świetny - drugie życie po transplantacji mózgu.
Niestety wyszło tak sobie..... Pomijam dłużyzny, dialogi głównego bohatera zbyt często zaczynające się od "cha, cha ..." - było to chwilami drażniące, ale dało się strawić.

Od jakiegoś momentu zaczęłam mieć wrażenie, że czytam moralizatorską opowiastkę o przemianie złego w dobrego, wykłady o dobrej polityce i...