Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo potrzebny głos w dyskusji na temat wyboru świadomej bezdzietności. Książka warta przeczytania w celu poznania perspektywy kobiety, która od zawsze wie, że nie chce mieć dzieci.

Bardzo potrzebny głos w dyskusji na temat wyboru świadomej bezdzietności. Książka warta przeczytania w celu poznania perspektywy kobiety, która od zawsze wie, że nie chce mieć dzieci.

Ciekawa i inspirująca książka, uchylająca między innymi rąbka tajemnicy jak wygląda życie pierwszej damy. Nieco przydługawa i nużąca. Miejscami miałam wrażenie, że to takie długie przemówienie.

Ciekawa i inspirująca książka, uchylająca między innymi rąbka tajemnicy jak wygląda życie pierwszej damy. Nieco przydługawa i nużąca. Miejscami miałam wrażenie, że to takie długie przemówienie.

Do 150 strony książka jest naprawdę wciągająca, ale potem to już tylko flaki z olejem.

Do 150 strony książka jest naprawdę wciągająca, ale potem to już tylko flaki z olejem.

Główna bohaterka nieco mniej irytująca, jednak nadal naiwna. Historia wciągająca i myślę, że dużo ciekawiej oglądałoby się ją na ekranie kinowym. Podobnie jak w "Szmaragdowej tablicy" bohaterowie z przeszłości dużo bardziej ciekawsi, postaci przemyślane, z charakterem i ich losy są bardziej wciągające niż losy Any.

Główna bohaterka nieco mniej irytująca, jednak nadal naiwna. Historia wciągająca i myślę, że dużo ciekawiej oglądałoby się ją na ekranie kinowym. Podobnie jak w "Szmaragdowej tablicy" bohaterowie z przeszłości dużo bardziej ciekawsi, postaci przemyślane, z charakterem i ich losy są bardziej wciągające niż losy Any.

Taki Dan Brown w kobiecym wydaniu.
Sam pomysł i przeplatanie się różnych przestrzeni czasowych bardzo ciekawe. Jednak główna bohaterka bardzo infantylna, denerwująca i naiwna.

Taki Dan Brown w kobiecym wydaniu.
Sam pomysł i przeplatanie się różnych przestrzeni czasowych bardzo ciekawe. Jednak główna bohaterka bardzo infantylna, denerwująca i naiwna.

Warto przeczytać. Nie będę się rozpisywać, bo nie ma takich słów, które oddałyby piękno i ból zawarte w tej historii.

Warto przeczytać. Nie będę się rozpisywać, bo nie ma takich słów, które oddałyby piękno i ból zawarte w tej historii.

Jaka piękna historia! Ile ja tygodni żyłami, myśląc o tej książce!
Brakuję mi słów, żeby opisać jaką przyjemność sprawiało mi czytanie tej powieści.
Bator jest wspaniała w swoich opowieściach.

Jaka piękna historia! Ile ja tygodni żyłami, myśląc o tej książce!
Brakuję mi słów, żeby opisać jaką przyjemność sprawiało mi czytanie tej powieści.
Bator jest wspaniała w swoich opowieściach.

Książka bardzo wartościowa, polemizująca ze stereotypem psychopaty, który kojarzy nam się z takimi osobami jak Hannibal Lecter, Jeffrey Dahmer czy Ted Bundy.
Otóż seryjni mordercy to osoby mające antyspołeczne zaburzenie osobowości, natomiast w terminologii medyczno-psychologicznej nie ma takiej nazwy jak psychopatia/psychopata. To przyjęte określenie funkcjonujące w świadomości społecznej opisujące osobę niezrównoważoną psychicznie, kojarzące się z kimś kto pod wpływem impulsu i bez żadnego powodu czyni krzywdę drugiej osobie. A prawdziwy psychopata zachowuje się zupełnie inaczej. To osoba, która od pierwszego kontaktu z nią roztacza wokół siebie aurę uroku, wchodzi w związek z drugą osobą w celu manipulowania nią oraz osiągnięcia różnego typu korzyści (majątkowych, społecznych). Ponadto psychopata potrafi oszukać nawet najbardziej doświadczonego psychiatrę czy psychologa.
Ta pozycja daje myślenia. Rozszerza wątki poruszone w książce "Mądrość psychopatów" - także wartą przeczytania.

Książka bardzo wartościowa, polemizująca ze stereotypem psychopaty, który kojarzy nam się z takimi osobami jak Hannibal Lecter, Jeffrey Dahmer czy Ted Bundy.
Otóż seryjni mordercy to osoby mające antyspołeczne zaburzenie osobowości, natomiast w terminologii medyczno-psychologicznej nie ma takiej nazwy jak psychopatia/psychopata. To przyjęte określenie funkcjonujące w...

Książka jest zbiorem rozmów z osobami, którym na codzień bliska jest tematyka archetypu czarownicy. Autorka podjemuje się dialogu, w którym pragnie odkryć kim jest współczesna wiedźma, czarownica, jak blisko jej do feminizmu czy dzisiejszy świat ma.miejsce jeszcze na intuicję, zielarstwo, astrologię.
Pozycja bardzo interesująca i inspirująca do dalszych poszukiwań. W rozmowach znajdziemy odwołania do mitologii, historii, psychologii i filozofii.

Książka jest zbiorem rozmów z osobami, którym na codzień bliska jest tematyka archetypu czarownicy. Autorka podjemuje się dialogu, w którym pragnie odkryć kim jest współczesna wiedźma, czarownica, jak blisko jej do feminizmu czy dzisiejszy świat ma.miejsce jeszcze na intuicję, zielarstwo, astrologię.
Pozycja bardzo interesująca i inspirująca do dalszych poszukiwań. W...

Przeciętny i dość przewidywalny kryminał. Dobry na jeden, dwa wieczory.
Ponieważ jest to jedna z pierwszych powiesci autora, więc ocena jest wyższa.

Przeciętny i dość przewidywalny kryminał. Dobry na jeden, dwa wieczory.
Ponieważ jest to jedna z pierwszych powiesci autora, więc ocena jest wyższa.

Mam słabość do skandynawskich autorów. Jeśli jakąś powieść, kryminał czy thriller wyszedł spod pióra Szweda, Norwega, Fina czy Duńczyka, to ja jestem zawsze urzeczona i pochłonięta.
Tym razem było podobnie, choć zupełnie czegoś innego spowiedziewałam się po tej książce.
Sama historia jest dość banalna, przewidywalna, prosta, ale mimo to wciągająca. Zachwyciły mi opisy wysp, jesieni i zimy oraz życia w przyportowym miasteczku.
Całość fabuły osnuta jest wokół emerytowanego lekarza, siedemdziesięciolatka, który odczuwa samotność, wspomina dawne lata, marzy o miłości i który w ostatniej chwili ratuje się z płonącego domu.

Mam słabość do skandynawskich autorów. Jeśli jakąś powieść, kryminał czy thriller wyszedł spod pióra Szweda, Norwega, Fina czy Duńczyka, to ja jestem zawsze urzeczona i pochłonięta.
Tym razem było podobnie, choć zupełnie czegoś innego spowiedziewałam się po tej książce.
Sama historia jest dość banalna, przewidywalna, prosta, ale mimo to wciągająca. Zachwyciły mi opisy...

Przepiękna opowieść, której bohaterką jest Violettę, która po śmierci córki wraca do życia. Pierwszy raz w życiu płalałam tak długo nad losami bohaterów. Wspaniały styl, bogaty świat przeżyć wewnętrznych. Świetne charakterystyki postaci, a w szczególności głównej bohaterki. Opisy jej losów są wiarygodne na tyle, że ta historia zostaję długo w pamięci, że się do niej wraca.

Przepiękna opowieść, której bohaterką jest Violettę, która po śmierci córki wraca do życia. Pierwszy raz w życiu płalałam tak długo nad losami bohaterów. Wspaniały styl, bogaty świat przeżyć wewnętrznych. Świetne charakterystyki postaci, a w szczególności głównej bohaterki. Opisy jej losów są wiarygodne na tyle, że ta historia zostaję długo w pamięci, że się do niej wraca.

Postawiłam przeczytać tę książkę, ponieważ pomyślałam, że może być dobrym pomysłem na polecenie jej dla rodziców w przedszkolu, w którym pracuję. Jednak nie, nie trafi na listę lektur do przeczytania.
Mam mieszane uczucia chcąc ocenić tę pozycję. Bo rozumiem zamierzenie autorek, ale niestety cel nie został osiągnięty.
W tym poradniku mamy otrzymać rady, jak nie krzyczeć na swoje dziecko i jedyne co zostaje nam polecenie, to praca nad sobą i swoją złością i jeśli to nie wychodzi, to możemy udać się do specjalisty.
Jedyną tezą, z jaką zgadzam się, to to, że mając dziecko mamy okazję skonfrontować się z naszym dzieciństwem i pewne rzeczy przepracować, naprawić to, co się nie udało naszym rodzicom.
Plus za zwrócenie się ku pracy z ciałem oraz odwołania do systemowego rozumienia rodziny.

Postawiłam przeczytać tę książkę, ponieważ pomyślałam, że może być dobrym pomysłem na polecenie jej dla rodziców w przedszkolu, w którym pracuję. Jednak nie, nie trafi na listę lektur do przeczytania.
Mam mieszane uczucia chcąc ocenić tę pozycję. Bo rozumiem zamierzenie autorek, ale niestety cel nie został osiągnięty.
W tym poradniku mamy otrzymać rady, jak nie krzyczeć na...