Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytanie "Dziecięcej matematyki" sprawiło mi przyjemność, a podczas lektury trudno było się nudzić. Mimo że wybrałam ją z listy sugerowanej literatury przypadkiem, nie żałuję poświęconego czasu. Myślę, że należy zacząć od tego, iż "Dziecięca matematyka" nie jest typową książką naukową. To poradnik, stworzony z myślą o rodzicach, jak również wychowawcach w instytucjach. Z powodzeniem mogą z niego korzystać obie te grupy. Zważywszy na cel, w jakim książka powstała, do jej największych zalet zaliczyłabym prosty język, w pełni zrozumiały dla laików. Drugi plus to fakt, że w "Dziecięcej matematyce" najwięcej miejsca poświęcono kształtowaniu kompetencji matematycznych w praktyce, przy minimalnej ilości teoretyzowania. Ćwiczenia, mające formę zabaw, zostały przedstawione w kolejności, jakiej należy je przeprowadzać. Czytelnik jest prowadzony krok po kroku, co stanowi znaczne ułatwienie we wdrażaniu nowych metod pracy. Proponowane formy aktywności nie są trudne do przeprowadzenia, nie wymagają też wielu specjalistycznych pomocy naukowych (nawet większość z przewidzianego "Zestawu pomocy" można przygotować samodzielnie). Najważniejsze, by dorosłemu chciało się chcieć. Autorka nie pozostawia złudzeń, że matematyzacja odbywa się na podstawie własnych doświadczeń dziecka, wielu doświadczeń, a to wymaga czasu. Co do samych zabaw, podoba mi się, że są nakreślone w sposób ogólny, jako pomysł, propozycja, z możliwością modyfikacji czy uatrakcyjniania. Chodzenie pod dyktando można na przykład przeprowadzić z zamkniętymi oczami (oczywiście dopiero gdy dzieci opanują tę umiejętność na tyle, by modyfikacja nie zaowocowała ustawicznym wpadaniem na ławki, ściany i inne obiekty). Zabawę w sklep można natomiast połączyć ze zdobywaniem informacji o różnych rodzajach sklepów, bawiąc się w aptekę czy piekarnię. Największe jednak możliwości daje tworzenie gier. Tutaj przede wszystkim dziecko ma pole do popisu, może w swojej grze zrobić praktycznie wszystko. Grunt, żeby nie było nudno. Do ważnych kwestii poruszonych na kartach omawianej lektury dodałabym jeszcze zwracanie uwagi na zamianę ról między dzieckiem a dorosłym. Dziecko nie ma jedynie rozwiązywać zadań, ale też je tworzyć i dawać do rozwiązania dorosłemu (który od czasu do czasu może, a nawet powinien się pomylić przy rozwiązywaniu). Podoba mi się też stawianie dziecka w roli nauczyciela dla misia. To z pewnością sprawi uczącemu się przyjemność oraz podniesie jego poczucie własnej wartości. Z "Dziecięcej matematyki" oprócz pomysłów na zajęcia można wynieść coś jeszcze. Książka wyjaśnia najczęstsze przyczyny niepowodzeń szkolnych, wskazuje, że każde dziecko jest inne, rozwija się w nieco innym tempie, cechuje się inną odpornością emocjonalną, pamięcią, umiejętnością koncentracji. Nauczyciele są tu uwrażliwiani na te różnice, uświadamia im się, jak trudne jest dla dziecka sprostanie wymaganiom szkolnym oraz przestrzega się ich przed powszechnymi błędami i zaniedbaniami. Po tak długiej liście superlatyw powinny pojawić się wady omawianej książki, ale trudno mi je znaleźć. Może tylko fakt, że niektóre przedstawione ćwiczenia byłyby trudne do przeprowadzenia w grupie, jednak na tle wszystkich zalet to drobiazg. "Dziecięcą matematykę" mogłabym z czystym sumieniem polecić wszystkim wychowawcom przedszkolnym i wczesnoszkolnym, a gdybym nie była przeciwnikiem czytania pod przymusem, zasugerowałabym ją jako lekturę obowiązkową. W tej cienkiej, prostej i przystępnie napisanej książeczce zawiera się wszystko to co, pedagog powinien umieć w kontekście nauczania matematyki. Gdyby wszyscy stosowali się do jej zaleceń, dzieci nie tylko osiągałyby lepsze wyniki z tego przedmiotu, ale wierzę też, że wiele z nich szczerze polubiłoby matematykę. *Powyższa recenzja była moją pracą zaliczeniową