Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jaka piękna historia! Ile ja tygodni żyłami, myśląc o tej książce!
Brakuję mi słów, żeby opisać jaką przyjemność sprawiało mi czytanie tej powieści.
Bator jest wspaniała w swoich opowieściach.

Jaka piękna historia! Ile ja tygodni żyłami, myśląc o tej książce!
Brakuję mi słów, żeby opisać jaką przyjemność sprawiało mi czytanie tej powieści.
Bator jest wspaniała w swoich opowieściach.

Książka bardzo wartościowa, polemizująca ze stereotypem psychopaty, który kojarzy nam się z takimi osobami jak Hannibal Lecter, Jeffrey Dahmer czy Ted Bundy.
Otóż seryjni mordercy to osoby mające antyspołeczne zaburzenie osobowości, natomiast w terminologii medyczno-psychologicznej nie ma takiej nazwy jak psychopatia/psychopata. To przyjęte określenie funkcjonujące w świadomości społecznej opisujące osobę niezrównoważoną psychicznie, kojarzące się z kimś kto pod wpływem impulsu i bez żadnego powodu czyni krzywdę drugiej osobie. A prawdziwy psychopata zachowuje się zupełnie inaczej. To osoba, która od pierwszego kontaktu z nią roztacza wokół siebie aurę uroku, wchodzi w związek z drugą osobą w celu manipulowania nią oraz osiągnięcia różnego typu korzyści (majątkowych, społecznych). Ponadto psychopata potrafi oszukać nawet najbardziej doświadczonego psychiatrę czy psychologa.
Ta pozycja daje myślenia. Rozszerza wątki poruszone w książce "Mądrość psychopatów" - także wartą przeczytania.

Książka bardzo wartościowa, polemizująca ze stereotypem psychopaty, który kojarzy nam się z takimi osobami jak Hannibal Lecter, Jeffrey Dahmer czy Ted Bundy.
Otóż seryjni mordercy to osoby mające antyspołeczne zaburzenie osobowości, natomiast w terminologii medyczno-psychologicznej nie ma takiej nazwy jak psychopatia/psychopata. To przyjęte określenie funkcjonujące w...

Książka jest zbiorem rozmów z osobami, którym na codzień bliska jest tematyka archetypu czarownicy. Autorka podjemuje się dialogu, w którym pragnie odkryć kim jest współczesna wiedźma, czarownica, jak blisko jej do feminizmu czy dzisiejszy świat ma.miejsce jeszcze na intuicję, zielarstwo, astrologię.
Pozycja bardzo interesująca i inspirująca do dalszych poszukiwań. W rozmowach znajdziemy odwołania do mitologii, historii, psychologii i filozofii.

Książka jest zbiorem rozmów z osobami, którym na codzień bliska jest tematyka archetypu czarownicy. Autorka podjemuje się dialogu, w którym pragnie odkryć kim jest współczesna wiedźma, czarownica, jak blisko jej do feminizmu czy dzisiejszy świat ma.miejsce jeszcze na intuicję, zielarstwo, astrologię.
Pozycja bardzo interesująca i inspirująca do dalszych poszukiwań. W...

Przepiękna opowieść, której bohaterką jest Violettę, która po śmierci córki wraca do życia. Pierwszy raz w życiu płalałam tak długo nad losami bohaterów. Wspaniały styl, bogaty świat przeżyć wewnętrznych. Świetne charakterystyki postaci, a w szczególności głównej bohaterki. Opisy jej losów są wiarygodne na tyle, że ta historia zostaję długo w pamięci, że się do niej wraca.

Przepiękna opowieść, której bohaterką jest Violettę, która po śmierci córki wraca do życia. Pierwszy raz w życiu płalałam tak długo nad losami bohaterów. Wspaniały styl, bogaty świat przeżyć wewnętrznych. Świetne charakterystyki postaci, a w szczególności głównej bohaterki. Opisy jej losów są wiarygodne na tyle, że ta historia zostaję długo w pamięci, że się do niej wraca.

Postawiłam przeczytać tę książkę, ponieważ pomyślałam, że może być dobrym pomysłem na polecenie jej dla rodziców w przedszkolu, w którym pracuję. Jednak nie, nie trafi na listę lektur do przeczytania.
Mam mieszane uczucia chcąc ocenić tę pozycję. Bo rozumiem zamierzenie autorek, ale niestety cel nie został osiągnięty.
W tym poradniku mamy otrzymać rady, jak nie krzyczeć na swoje dziecko i jedyne co zostaje nam polecenie, to praca nad sobą i swoją złością i jeśli to nie wychodzi, to możemy udać się do specjalisty.
Jedyną tezą, z jaką zgadzam się, to to, że mając dziecko mamy okazję skonfrontować się z naszym dzieciństwem i pewne rzeczy przepracować, naprawić to, co się nie udało naszym rodzicom.
Plus za zwrócenie się ku pracy z ciałem oraz odwołania do systemowego rozumienia rodziny.

Postawiłam przeczytać tę książkę, ponieważ pomyślałam, że może być dobrym pomysłem na polecenie jej dla rodziców w przedszkolu, w którym pracuję. Jednak nie, nie trafi na listę lektur do przeczytania.
Mam mieszane uczucia chcąc ocenić tę pozycję. Bo rozumiem zamierzenie autorek, ale niestety cel nie został osiągnięty.
W tym poradniku mamy otrzymać rady, jak nie krzyczeć na...

Bardzo uwalniająca książka - uwalniająca z poczucia winy, schematów i stereotypów, ciągłego oceniania siebie i pytania czy jestem dobrą matką.
Dla mnie ten zbiór reportaży pokazuje, że za słowem matka kryje się wiele znaczeń. Bo matka to psycholog, logistyk, lekarz, kucharka, praczka, sprzątaczka, pielęgniarka, przyjaciółka, ale macierzyństwo ma swój cień, mroczną stronę. Bo niektóre matki sięgają po alkohol, żałują, że mają dzieci, zmagają się z niepełnosprawnością dziecka i trudnościami z nią związanymi, zostają same z dziećmi, bo facet po prostu znika, cierpią na depresję poporodową, która nieleczona ciągnie się latami.
Te historie pokazują jak zmienia się życie kobiety w momencie przyjścia na świat dziecka i nic już nie jest takie jak było. Pojawia się tęsknota za życiem przed dziećmi, chęć ucieczki, zostawienia wszystkiego za siebie i to jest normalne, i to jest ok. Niestety społeczeństwo pokazuje nam środkowy palec - mamy stać w cieniu własnych dzieci, poświęcać się, rezygnować z planów, marzeń. Otóż nie! Pokazujmy naszym dzieciom, że mamy przestrzeń dla siebie, uczmy córki asertywności, nie wpędzajmy je w poczucie wstydu i winy.
W tych opowieściach każda kobieta znajdzie siebie, swoje rozterki, żale, oczekiwania, szczęścia i radości.
Polecam jako lekturę obowiązkową dla kobiet, mężczyzn, dla wszystkich, którzy mają coś do powiedzenia matkom, którzy pochopnie oceniają matki, ich sposób wychowywania dzieci, postawę, którzy myślą, że jak kobieta staje się matką, to już tylko nią jest i nikim więcej, że w momencie zajścia w ciążę staje się inkubatorem na dwóch nogach. Czy na pewno?

Bardzo uwalniająca książka - uwalniająca z poczucia winy, schematów i stereotypów, ciągłego oceniania siebie i pytania czy jestem dobrą matką.
Dla mnie ten zbiór reportaży pokazuje, że za słowem matka kryje się wiele znaczeń. Bo matka to psycholog, logistyk, lekarz, kucharka, praczka, sprzątaczka, pielęgniarka, przyjaciółka, ale macierzyństwo ma swój cień, mroczną stronę....

Wraz z zakończeniem roku szkolnego, skończyłam czytać tę książki i szczerze? Mam przesyt i chyba czytałam tę serię nie w tej kolejności co trzeba. :D
Lubię wątki szkolne, bo liceum to jeden z najfajniejszych okresów w moim życiu, ale ilość nieszczęść spadających na młodzież z liceum im. Z. Freuda jest wręcz nieprawdopodobna.

Wraz z zakończeniem roku szkolnego, skończyłam czytać tę książki i szczerze? Mam przesyt i chyba czytałam tę serię nie w tej kolejności co trzeba. :D
Lubię wątki szkolne, bo liceum to jeden z najfajniejszych okresów w moim życiu, ale ilość nieszczęść spadających na młodzież z liceum im. Z. Freuda jest wręcz nieprawdopodobna.

Wspaniała książka poruszająca temat ludzi żyjących z porażeniem mózgowym. Pełno w niej wrażliwości, wzruszeń i ognia. Ognia, bo bohaterowie tej historii spalają się jak ćmy lecące w płomienie.
Sięgając po powieść Małeckiego ma się pewność, że będzie to emocjonalna uczta i czytelnik znajdzie tam kawałki siebie. Przejrzy się w oczach któregoś z bohaterów.

Wspaniała książka poruszająca temat ludzi żyjących z porażeniem mózgowym. Pełno w niej wrażliwości, wzruszeń i ognia. Ognia, bo bohaterowie tej historii spalają się jak ćmy lecące w płomienie.
Sięgając po powieść Małeckiego ma się pewność, że będzie to emocjonalna uczta i czytelnik znajdzie tam kawałki siebie. Przejrzy się w oczach któregoś z bohaterów.

Czytając tę książkę można odnieść wrażenie, że lepiej jednak chodzić do szkoły w małym mieście, bo tam się nic złego nie wydarzy.
Ponownie mamy doczynienia z uczniami liceum im. Zygmunta Freuda, ale tym razem otrzymujemy historię rodem z Ameryki - zamach terrorystyczny w szkole.
Książka wciągająca do ostatniej strony, pokazująca, ile zła może tkwić w młodym człowieku oraz jak bardzo samotność i brak zrozumienia i wsparcia w świecie realnym prowadzi do katastrofy i do ucieczki w świat wirtualny na tyle mocno, że ten drugi staje się ważniejszy i jest warunkiem przetrwania jednostki.

Czytając tę książkę można odnieść wrażenie, że lepiej jednak chodzić do szkoły w małym mieście, bo tam się nic złego nie wydarzy.
Ponownie mamy doczynienia z uczniami liceum im. Zygmunta Freuda, ale tym razem otrzymujemy historię rodem z Ameryki - zamach terrorystyczny w szkole.
Książka wciągająca do ostatniej strony, pokazująca, ile zła może tkwić w młodym człowieku oraz...

Gerritsen trzyma poziom. Akcja jest wciągająca, że nie sposób się oderwać aż do samego zakończenia. Ja przez z jej kryminały chodzę spać przed drugą w nocy!
Nie spodziewałam się, że kolejny tom serii będzie jeszcze bardziej trzymający w napięciu od poprzednich.
Chwilowo robię przerwę na inne pozycję.

Gerritsen trzyma poziom. Akcja jest wciągająca, że nie sposób się oderwać aż do samego zakończenia. Ja przez z jej kryminały chodzę spać przed drugą w nocy!
Nie spodziewałam się, że kolejny tom serii będzie jeszcze bardziej trzymający w napięciu od poprzednich.
Chwilowo robię przerwę na inne pozycję.

Pozycja obowiązkowa dla każdego nastolatka i każdego rodzica mającego dziecko w wieku dorastania.
Aż strach pomyśleć, ile młodych ludzi zmaga się z problemami, o których ich rodzice nie mają pojęcia i jak szybko muszą dorosnąć i przybrać maski pozorów, by ukryć to, z czym naprawdę się zmagają.

Pozycja obowiązkowa dla każdego nastolatka i każdego rodzica mającego dziecko w wieku dorastania.
Aż strach pomyśleć, ile młodych ludzi zmaga się z problemami, o których ich rodzice nie mają pojęcia i jak szybko muszą dorosnąć i przybrać maski pozorów, by ukryć to, z czym naprawdę się zmagają.

Nooo! Myślałam, że po poprzedniej części porzucę tę serię na jakiś czas i zacznę czytać coś innego, ale ciągnęło mnie bardzo, aby poznać dalsze losy detektyw Rizzoli i dokor Isles.
Tym razem się nie zawiodłam. Gerritsen trzyma poziom, a poprzedni tom widocznie pisała nie mając pomysłu, jak dalej pociągnąć fabułę.
A tutaj naprawdę się nie zawiodłam. W planach mam przeczytanie całej serii, ale może być tak, jak z Siedmioma Siostrami, że będą przerwy na czytanie innych pozycji.

Nooo! Myślałam, że po poprzedniej części porzucę tę serię na jakiś czas i zacznę czytać coś innego, ale ciągnęło mnie bardzo, aby poznać dalsze losy detektyw Rizzoli i dokor Isles.
Tym razem się nie zawiodłam. Gerritsen trzyma poziom, a poprzedni tom widocznie pisała nie mając pomysłu, jak dalej pociągnąć fabułę.
A tutaj naprawdę się nie zawiodłam. W planach mam...

Och nie!
Będąc pod wrażeniem, jakie wywarła na mnie pierwsza i druga część, zabrałam się szybciutko za trzecią i no... cóż... rozczarowałam się.
Książka bardzo nierówna. Miejscami bardzo dobra, a miejscami odnosiłam wrażenie, że autorka pisze na przymus, utknęła lub nie bardzo wie, jak dalej pociągnąć akcję.

Och nie!
Będąc pod wrażeniem, jakie wywarła na mnie pierwsza i druga część, zabrałam się szybciutko za trzecią i no... cóż... rozczarowałam się.
Książka bardzo nierówna. Miejscami bardzo dobra, a miejscami odnosiłam wrażenie, że autorka pisze na przymus, utknęła lub nie bardzo wie, jak dalej pociągnąć akcję.

Będąc pod sporym wrażeniem pierwszej części sagi o Lipowie, dosyć szybko sięgnęłam po drugi tom i... cóż... no... zawiodłam się.
Zabrakło mi rozbudowanych charakterystyk bohaterów, zirytowała mnie postać Klementyny i osoba mordercy.
O ile "Motylek" był spójny, logiczny i wciągający, to nic z tych rzeczy nie ma w "Więcej czerwieni".
Co do wątku Podgórskiego i Nowakowskiej to mam wrażenie, że autorka pisząc drugą część jeszcze nie zdecydowała jak dalej potoczy się ich relacja i to niestety widać w tekście, bo odczuwa się niechęć do tych bohaterów, którzy notabene są póki co filarem całej sagi.

Będąc pod sporym wrażeniem pierwszej części sagi o Lipowie, dosyć szybko sięgnęłam po drugi tom i... cóż... no... zawiodłam się.
Zabrakło mi rozbudowanych charakterystyk bohaterów, zirytowała mnie postać Klementyny i osoba mordercy.
O ile "Motylek" był spójny, logiczny i wciągający, to nic z tych rzeczy nie ma w "Więcej czerwieni".
Co do wątku Podgórskiego i Nowakowskiej...

Dopiero, co odkryłam Puzyńską i Link, a teraz Gerritsen. Że też ja na nią nie wpadłam wcześniej!
Książka trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Fabuła wciąga na tyle, że w dwa dni pochłonęłam ją, ciągnąc książkę za sobą wszędzie. Dużo ciekawostek medycznych, a dla fanki dra Housa i wszelkiego rodzaju seriali kryminalno-medycznych to nielada gratka!
Z niecierpliwością zabiorę się za drugi tom serii.

Dopiero, co odkryłam Puzyńską i Link, a teraz Gerritsen. Że też ja na nią nie wpadłam wcześniej!
Książka trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Fabuła wciąga na tyle, że w dwa dni pochłonęłam ją, ciągnąc książkę za sobą wszędzie. Dużo ciekawostek medycznych, a dla fanki dra Housa i wszelkiego rodzaju seriali kryminalno-medycznych to nielada gratka!
Z...

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Charlotte Link i na pewno nieostanie. Dobrze zarysowane postaci, ciekawy wątek i osadzenie fabuły w angielskiej wsi.
Pozycja skłaniająca do refleksji nad tym, czym jest przyjaźń i czy osoby, które nazywamy mianem przyjaciół rzeczywiście nimi są? Oraz do czego może doprowadzić toksyczna miłość.
Dodatkowo tajemnice bohaterów nadają charakteru całości.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Charlotte Link i na pewno nieostanie. Dobrze zarysowane postaci, ciekawy wątek i osadzenie fabuły w angielskiej wsi.
Pozycja skłaniająca do refleksji nad tym, czym jest przyjaźń i czy osoby, które nazywamy mianem przyjaciół rzeczywiście nimi są? Oraz do czego może doprowadzić toksyczna miłość.
Dodatkowo tajemnice bohaterów nadają...

Nareszcie! Nareszcie jest historia siostry, jednej z siedmiu, która mnie wciągnęła mocno i w której odnalazłam trochę siebie, ponieważ główna bohaterka interesuje się literaturą i ma okazję pracować w fantastycznym antykwariacie.
W tym tomie poznajemy historię trzeciej z sióstr - Asterope. Dowiadujemy się jak to się stało, że trafiła pod opiekuńcze skrzydła Pal Salta oraz zapoznajemy z najbardziej zawiłą historią rodzinną jak do tej pory.
Bardzo mi się spodobał wątek romantyczny w tej historii - kiedy miłość rodzi się wolno, powoli wkrada się w serca bohaterów oraz wątek obyczajów dawnej Anglii.

Nareszcie! Nareszcie jest historia siostry, jednej z siedmiu, która mnie wciągnęła mocno i w której odnalazłam trochę siebie, ponieważ główna bohaterka interesuje się literaturą i ma okazję pracować w fantastycznym antykwariacie.
W tym tomie poznajemy historię trzeciej z sióstr - Asterope. Dowiadujemy się jak to się stało, że trafiła pod opiekuńcze skrzydła Pal Salta oraz...

Dobra pozycja poruszająca najważniejsze zagadnienia z życia małego dziecka takie jak: jedzenie, sen, stawianie granic, zabawa, odpieluchowanie, nagradzanie i karanie oraz adaptacja przedszkolna. Dobra, ale na początek, a nie żeby zagłębiać dane zagadnienia. Jest dobrym wstępem do szukania rozwinięcia poruszonych w niej tematów. Napisana w duchu rodzicielstwa bliskości – co jest dużym plusem. A kolejnym jest niewymuszony, prosty styl językowy, który sprawia, że treści przedstawione w tej książce są zrozumiałe dla każdego czytelnika.

Dobra pozycja poruszająca najważniejsze zagadnienia z życia małego dziecka takie jak: jedzenie, sen, stawianie granic, zabawa, odpieluchowanie, nagradzanie i karanie oraz adaptacja przedszkolna. Dobra, ale na początek, a nie żeby zagłębiać dane zagadnienia. Jest dobrym wstępem do szukania rozwinięcia poruszonych w niej tematów. Napisana w duchu rodzicielstwa bliskości – co...

Druga część sagi opowiada historię drugiej siostry – Ally, a właściwie Alkione. I cóż…
Do tej książki podeszłam z ogromnym entuzjazmem, nie mogąc się doczekać jak autorka przedstawi losy drugiej z adoptowanych córek Pa Salta. I nieco się zawiodłam, ponieważ druga część oparta jest na tym samym schemacie, co pierwsza. I też znowu rysą na szkle całej tej opowieści jest to, co spotyka Ally. Owszem poznaje ona swoją biologiczną rodzinę, odnajduje szczęście i spokój, ale to, że jest pogodzona z sytuacją utraty ukochanego, bo pozostawił po sobie w jej ciele maleńką część do mnie nie przemawia. Zakrawa to tandetny wątek telenoweli brazylijskiej, które lubię, ale w tym przypadku zawiodłam się bardzo.
Plusem książki jest osadzenie historii Ally w klimatach zimnej Norwegii oraz nawiązanie do skandynawskich mistrzów – Ibsena i Griega.
W książkach tego typu szukam podobieństw ze mną do głównych bohaterek. Póki co nie odnalazłam w osobowościach Mai i Ally nic mojego. Jak na razie potrzebuję innego rodzaju literatury, choć ciekawość losów kolejnych sióstr nadal jest frapująca. Za jakiś czas sięgnę po trzecią część.

Druga część sagi opowiada historię drugiej siostry – Ally, a właściwie Alkione. I cóż…
Do tej książki podeszłam z ogromnym entuzjazmem, nie mogąc się doczekać jak autorka przedstawi losy drugiej z adoptowanych córek Pa Salta. I nieco się zawiodłam, ponieważ druga część oparta jest na tym samym schemacie, co pierwsza. I też znowu rysą na szkle całej tej opowieści jest to,...

Książkę, a właściwie całą serię, poleciła mi teściowa. Zwykle nie sięgam po tego rodzaju literaturę, ale opisy na okładce i recenzje w Internecie bardzo mnie zaintrygowały. Poza tym kiedyś byłam fanką telenoweli i styl autorki przypomniał mi fabułę zawiłych tasiemców brazylijskich.
Pierwsza część sagi wciągnęła mnie bez reszty. Cała historia utrzymana jest w klimacie baśniowej opowieści, która pochłania czytelnika już od pierwszych akapitów. Poznajemy w niej Maję, pierwszą, najstarszą siostrę. Wraz z kolejnymi rozdziałami dowiadujemy się o jej przeszłości i jak to się stało, że trafiła do adopcji, a następnie do domu Pa Salta. Wraz z główną bohaterką dowiadujemy się o jej biologicznej rodzinie, ale także zauważamy zmianę, jaka zachodzi w niej na skutek poznanej przeszłości.
Całość czyta się bardzo dobrze, choć dla mnie sympatia do Mai mija w momencie, kiedy wyjawia swój skrycie chowany sekret. Już w połowie książki wiedziałam, że po jej zakończeniu od razu sięgnę po następną część.

Książkę, a właściwie całą serię, poleciła mi teściowa. Zwykle nie sięgam po tego rodzaju literaturę, ale opisy na okładce i recenzje w Internecie bardzo mnie zaintrygowały. Poza tym kiedyś byłam fanką telenoweli i styl autorki przypomniał mi fabułę zawiłych tasiemców brazylijskich.
Pierwsza część sagi wciągnęła mnie bez reszty. Cała historia utrzymana jest w klimacie...