Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciekawa opowieść o życiu i pracy dwóch wybitnych naukowców wpisana w kontekst historyczny. Po opisie spodziewałam się gorącego, wieloletniego konfliktu, tymczasem są to równoległe poprowadzone historie, które w pewnych momentach się splatają. Sporo specjalistycznej terminologii, szczególnie w zakresie operacji matematycznych, ale metafory autora są względnie przystępne. Dla mnie szczególnie ciekawa była historia Einsteina, jego przekonanie o deterministycznej naturze wszechświata i upór w poszukiwaniu wielkiej unifikacji oddziaływań.

Ciekawa opowieść o życiu i pracy dwóch wybitnych naukowców wpisana w kontekst historyczny. Po opisie spodziewałam się gorącego, wieloletniego konfliktu, tymczasem są to równoległe poprowadzone historie, które w pewnych momentach się splatają. Sporo specjalistycznej terminologii, szczególnie w zakresie operacji matematycznych, ale metafory autora są względnie przystępne. Dla...

Udany prezent. Zimą w garach wrzało od curry.

Udany prezent. Zimą w garach wrzało od curry.

Niezdrowizna, aż boli, ale mam do niej słabość. Ładnie mi pachnie, ładnie mi robi.

Niezdrowizna, aż boli, ale mam do niej słabość. Ładnie mi pachnie, ładnie mi robi.

Głównie sałatki i mieszaniny warzyw, idealne przepisy na kolacje. Niestety zabrakło mi ciekawych propozycji dań głównych. Za to niezmiennie Yotam wygrywa aromatami i połączeniami smaków.

Głównie sałatki i mieszaniny warzyw, idealne przepisy na kolacje. Niestety zabrakło mi ciekawych propozycji dań głównych. Za to niezmiennie Yotam wygrywa aromatami i połączeniami smaków.

Kilka wykładów, które w dużej mierze rozwijają idee zawarte w "Krótkiej historii..." (teoria strun, czarne dziury), wzbogacone o teorię bran i arcyciekawe refleksje o złożoności biologicznej i elektronicznej systemów. Krótka, acz intensywna lektura.

Kilka wykładów, które w dużej mierze rozwijają idee zawarte w "Krótkiej historii..." (teoria strun, czarne dziury), wzbogacone o teorię bran i arcyciekawe refleksje o złożoności biologicznej i elektronicznej systemów. Krótka, acz intensywna lektura.

Książka zajmuje szczególne miejsce w mojej prywatnej top-liście, ponieważ opisana idea holo rozpaliła mój mózg. Pierwsza część to przybliżenie teorii holograficznego umysłu i wszechświata podane w sposób klarowny, przystępny, obrazowy. I na tym lektura mogłaby się zakończyć. Gwiazdek 9. Potem jednak autor używa teorii do wyjaśnienia wielu zjawisk parapsychicznych. Opisy są czasami niezwykle ciekawe, a badania wręcz fascynujące. Ale pod koniec przytłoczyły mnie te UFO-SaiBabo odloty. Nagle okazuje się, że idea nadaje się do wyjaśnienia każdego niewytłumaczalnego pierdnięcia na świecie... Dla mnie przesada. Było jednak sporo superciekawych momentów nawet w tej drugiej, nienaukowej części.

Książka zajmuje szczególne miejsce w mojej prywatnej top-liście, ponieważ opisana idea holo rozpaliła mój mózg. Pierwsza część to przybliżenie teorii holograficznego umysłu i wszechświata podane w sposób klarowny, przystępny, obrazowy. I na tym lektura mogłaby się zakończyć. Gwiazdek 9. Potem jednak autor używa teorii do wyjaśnienia wielu zjawisk parapsychicznych. Opisy są...

Jaka to szkoda, że książka Krzysztofa Miklaszewskiego nie jest o Tadeuszu Kantorze. Książka Krzysztofa Miklaszewskiego jest natomiast od początku do końca o Krzysztofie Miklaszewskim, co jest nie do zniesienia. Autor o Kantorze wspomina czasem tylko dlatego, bo wypada, bo tytuł zobowiązuje... Tymczasem na kartach popisuje się swoją znajomością świata kultury, podróżami, statusem w zespole Kantora, na każdym kroku serwując przemyślaną autoprezentację. Załącznik "Role aktorskie Krzysztof Miklaszewskiego w teatrze Cricot 2 1973-1987" powinien rozwiać wątpliwości każdego niedowiarka.

"Kantor od kuchni" jest zatem przykładem literatury automasturbacyjnej, która w dodatku gwałci zasady konstruowania prozy biograficznej nieumiejętnym językiem. Styl Miklaszewskiego jest ciężki, wymagający, plątający narracje. Jedyne co ratuje lekturę to te momenty, w których poznajemy Mistrza.

Jaka to szkoda, że książka Krzysztofa Miklaszewskiego nie jest o Tadeuszu Kantorze. Książka Krzysztofa Miklaszewskiego jest natomiast od początku do końca o Krzysztofie Miklaszewskim, co jest nie do zniesienia. Autor o Kantorze wspomina czasem tylko dlatego, bo wypada, bo tytuł zobowiązuje... Tymczasem na kartach popisuje się swoją znajomością świata kultury, podróżami,...

Niezbyt poruszająca to historia, ale oryginalne pióro Cabre wynagradza słabości fabuły.

Niezbyt poruszająca to historia, ale oryginalne pióro Cabre wynagradza słabości fabuły.

Choć nie jestem szczególną fanką gatunku, to sagę o Wiedźminie przeczytałam jednym tchem. Tym bardziej było mi przykro stwierdzić w połowie "Sezonu", że dalsza lektura to strata czasu. W wielu miejscach książka jest po prostu nieudolna stylistycznie, jakby Sapkowski zapomniał jak się pisze. Irytował mnie też kloaczny humor, tandetne metafory i pretensjonalne próby komentowania rzeczywistości. Całość wiała nudą. Nawet Wiedźmin był jakiś taki mało wiedźmiński...

Choć nie jestem szczególną fanką gatunku, to sagę o Wiedźminie przeczytałam jednym tchem. Tym bardziej było mi przykro stwierdzić w połowie "Sezonu", że dalsza lektura to strata czasu. W wielu miejscach książka jest po prostu nieudolna stylistycznie, jakby Sapkowski zapomniał jak się pisze. Irytował mnie też kloaczny humor, tandetne metafory i pretensjonalne próby...