Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Najdziwniejsze książka Schmidt i dla mnie chyba najlepsza. Dużo ładnych zdań, niecodzienny pomysł, wciągająca jak na ten typ książek akcja, trochę rzeczy do przemyśleń. Nie zgadzam się na porównywanie Schmitta z Coelho ponieważ dla mnie Coelho jest dużo bardziej nachalny z wciskaniem czytelnikowi swoich przemyśleń niż autor "Kiedy byłe,m dziełem sztuki". Niektóre opinie zarzucają tej pozycji słabe zakończenie, małoplastyczną wizję głównego bohatera i nie wytłumaczył decyzję oddania się szalonemu artyście. O ile z tym pierwszym się zgadzam, to drugi i trzeci zarzut postaram się odeprzeć. Nie każdemu autorowi zależy na przekazaniu konkretnej wizji świata. Woli on, by napracowała się wyobraźnia czytelnika lub kładzie nacisk na inną wartość niż plastyczne obrazy. Tak tłumaczę sobie słaby opis Adama. Co do niezrozumienia decyzji będą potrzebowała dłuższego wywodu. Jeśli ktoś, jak w książce główny bohater jest w tak głębokiej depresji wywołanej przecietnością, że chce się zabić, to perspektywa nowego, popularnego życia wydaje mu się być korzystna za każdą cenę. Nikt w sytuacji bohatera nie myślałby długofalowo nad konsekwencjami czynu i tego, że może mu się odwidzieć. A jak do propozycji życia w sławie i błogostanie dochodzi jeszcze zaufanie wybawicielowi i chęć zemsty, to zaprzedanie życia nie jest wygórowane... Jako, że piszę z telefonu i nie da się zrobić porządnego akapitu, w ciągu polecam przeczytanie, chociażby żeby wyrobić sobie opinię.

Najdziwniejsze książka Schmidt i dla mnie chyba najlepsza. Dużo ładnych zdań, niecodzienny pomysł, wciągająca jak na ten typ książek akcja, trochę rzeczy do przemyśleń. Nie zgadzam się na porównywanie Schmitta z Coelho ponieważ dla mnie Coelho jest dużo bardziej nachalny z wciskaniem czytelnikowi swoich przemyśleń niż autor "Kiedy byłe,m dziełem sztuki". Niektóre opinie...