korespondencja pomiędzy matka, a córkami.
Listy dotyczące codzienności, prozy życia jak również spraw intymnych, prywatnych.
Czytelnik ma możliwość wejść w relacje pomiędzy matką noblistką, a ich córkami.
Po przeczytaniu tej książki zupełnie inaczej patrzy się na Marię Skłodowską.

korespondencja pomiędzy matka, a córkami.
Listy dotyczące codzienności, prozy życia jak również spraw intymnych, prywatnych.
Czytelnik ma możliwość wejść w relacje pomiędzy matką noblistką, a ich córkami.
Po przeczytaniu tej książki zupełnie inaczej patrzy się na Marię Skłodowską.

Jak oceniać czyjeś listy? Nie czyta się ich zazwyczaj dla wartości literackiej, to raczej podglądanie kogoś...
Mając w pamięci fatalnie wydane listy Hłaski, tutaj powiedzieć mogę, że wszystko układało się w logiczną całość, mieliśmy przedstawioną wymianę listów, biogramy i indeks osób. Ogólnie polecam.

Jak oceniać czyjeś listy? Nie czyta się ich zazwyczaj dla wartości literackiej, to raczej podglądanie kogoś...
Mając w pamięci fatalnie wydane listy Hłaski, tutaj powiedzieć mogę, że wszystko układało się w logiczną całość, mieliśmy przedstawioną wymianę listów, biogramy i indeks osób. Ogólnie polecam.

Postać Marii Skłodowskiej - Curie od lat nieodmiennie budzi mój wielki szacunek, podziw i ogromną sympatię. Genialny umysł, wyjątkowa intuicja wybitnego naukowca, lata żmudnych badań i niewyobrażalnych wyrzeczeń zaowocowały osiągnięciami o porażającej skali i bezcennym znaczeniu dla współczesnej nauki. Jednak Maria była nie tylko wybitną uczoną; jej bogata i skomplikowana natura pozwalała jej realizować się również w roli żony i matki. Po tragicznej śmierci męża Piotra, z której Maria nigdy do końca się nie otrząsnęła, to na jej barkach spoczął ciężar samotnego wychowania dwóch córek: Ireny i Ewy.
Czy udało jej się pogodzić te dwie tak odmienne, wymagające, a nieraz wykluczające się role: matki i naukowca? Niejednokrotnie zarzuca się Marii, że zaniedbywała swoje dzieci więcej uwagi niźli im poświęcając badaniom naukowym, lecz uważna lektura niniejszej publikacji zadaje oczywisty kłam tym zarzutom.

"Maria Curie i córki. Listy" to zbiór ponad 200 listów napisanych przez matkę i córki od roku 1905 do śmierci Marii w 1934 roku. Zostały one starannie wyselekcjonowane i opracowane przez Helenę Langevin - Joliot (wnuczkę Marii, córkę Ireny Joliot) oraz Monique Bordry, dyrektor Muzeum Curie.
Listy mówią same za siebie, nie wymagają żadnego dodatkowego komentarza - czytelnik sam wyciąga wnioski co do charakteru łączących matkę i córki relacji. A nie pozostawiają one najmniejszych wątpliwości co do siły więzi uczuciowych, głębokiego wzajemnego szacunku, szczerego zainteresowania, wzruszającej troski i czułości.
Przywiązanie, miłość i ciepło promieniujące ze słów korespondencji, którym nie zaszkodziły liczne długie rozstania, przejawiają się nie w wielkich słowach, zdawkowych sformułowaniach czy pustych frazesach. Kryją się w troskliwych pytaniach o zdrowie i samopoczucie, szczerych zwierzeniach, dzieleniu się marzeniami i codziennymi troskami, zainteresowaniu tak drobnymi, zwyczajnymi sprawami, jak i doniosłymi wydarzeniami o dużym znaczeniu dla każdej z nich: sprawami związanymi z laboratorium, spotkaniami ze sławnymi naukowcami, międzynarodową działalnością Marii, karierą artystyczną Ewy oraz naukowymi dokonaniami Ireny i jej męża Fryderyka Joliot.
Bogata i różnorodna korespondencja daje świadectwo nie tylko stale umacnianych wzajemnych więzi; wyłania się z niej portret trzech wybitnych kobiet: genialnej matki o światowej sławie, jej kontynuatorki Ireny, która również osiągnęła szczyty naukowej kariery oraz Ewy odnoszącej liczne sukcesy w sferze artystycznej. Czyż osiągnięcia córek nie świadczą o sukcesie Marii także jako matki?

Listy zostały podzielone na cztery rozdziały, każdy poprzedzony krótką notatką pozwalającą umieścić je w odpowiednim kontekście i okresie życia Marii i jej córek. Wraz z serią fotografii z rodzinnego albumu oraz aneksem zawierającym biografie Marii Curie, Ireny Joliot - Curie oraz Ewy Labouisse - Curie stanowią one wyjątkowo wszechstronną pracę dającą pełny wgląd nie tylko w imponujący dorobek naukowy Marii i Ireny oraz artystyczny Ewy, ale również w sferę ich intrygujących osobowości, ich myśli, uczuć, emocji, marzeń. Publikacja ta w nadzwyczaj autentyczny, wzruszający sposób oddaje atmosferę wyjątkowej bliskości i intymności oraz ducha łączących je więzi, z których nieodparcie przebija wzajemna miłość, przywiązanie, głęboka czułość i szacunek.
Warto poznać bliżej te trzy niezwykłe kobiety i ich fascynujące, skomplikowane losy, a w szczególności mniej znane oblicze naszej genialnej noblistki - bardziej ludzkie, może bardziej kobiece, do którego dostęp mieli tylko najbliżsi. Gorąco polecam!

Postać Marii Skłodowskiej - Curie od lat nieodmiennie budzi mój wielki szacunek, podziw i ogromną sympatię. Genialny umysł, wyjątkowa intuicja wybitnego naukowca, lata żmudnych badań i niewyobrażalnych wyrzeczeń zaowocowały osiągnięciami o porażającej skali i bezcennym znaczeniu dla współczesnej nauki. Jednak Maria była nie tylko wybitną uczoną; jej bogata i skomplikowana...