Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dałam książce 5/10 trochę "na zachętę" bo widać w tej pozycji ciężką pracę i zaangażowanie autora. Jednak sama historia, o ile można tu mówić o jakiejś historii, jest opowiedziana w sposób bardzo chaotyczny. Widać, że autor czepia się jakichś wątków, próbując je później dokleić do innych na siłę, z czego finalnie wyszedł istny kronenberg. Widać również, kiedy duma rozpiera autora, gdy użył jakiejś figury retorycznej lub prezentuje jakieś pseudobłyskotliwe wywody, podczas gdy ani to błyskotliwe, ani głębokie. Historia dziennikarek miała być chyba szkieletem opowieści, ale coś nie wyszło i wzmianki o dwóch kobietach są rzucane to tu to tam, bez sensu. Autor sili się na pseudopoetycki przegląd dominikańskiej flory w rozdziale o narodowej bohaterce i wolę myśleć, że był to przejaw zacięcia botanicznego, niż próba zastosowania żałosnej przenośni o niewinności protagonistki. Cała narracja obudowana jest na machismo - idei samca alfa i buhaja, raz ciągnącego kobietę do sypialni, a raz posyłającego ją do kuchni. Co w tej historii robi rozbudowany wątek pedofilii w kościele? Wspomnę jeszcze o nieprzemyślanym tytule, który autor stworzył chyba 5 minut przed posłaniem swojego dzieła do druku. Książka mogłaby być niezła, gdyby autor skupił się na jednym wątku i poprawił warsztat reporterski. Trzymam kciuki.

Dałam książce 5/10 trochę "na zachętę" bo widać w tej pozycji ciężką pracę i zaangażowanie autora. Jednak sama historia, o ile można tu mówić o jakiejś historii, jest opowiedziana w sposób bardzo chaotyczny. Widać, że autor czepia się jakichś wątków, próbując je później dokleić do innych na siłę, z czego finalnie wyszedł istny kronenberg. Widać również, kiedy duma rozpiera...

Czytając recenzje książki spodziewałam się arcydzieła, więc nieco się rozczarowałam kiedy książka okazała się po prostu dobra. Lśnienie trzyma oczywiście przyzwoity poziom, ale nie wywołało u mnie efektu 'nie mogę się oderwać', a to w przypadku mistrza Kinga zdarza mi się nader często.

Czytając recenzje książki spodziewałam się arcydzieła, więc nieco się rozczarowałam kiedy książka okazała się po prostu dobra. Lśnienie trzyma oczywiście przyzwoity poziom, ale nie wywołało u mnie efektu 'nie mogę się oderwać', a to w przypadku mistrza Kinga zdarza mi się nader często.

Mmm, czytałam całą serię z przyjemnością. Moje pierwsze horrory :)

Mmm, czytałam całą serię z przyjemnością. Moje pierwsze horrory :)

Tak, wiem, że wyświechtane określenie, ale ta książka rzeczywiście jest ponadczasowa. Jako lektura w dzieciństwie mocno wbija się w pamięć, a dzięki temu, że ma mroczny klimat, świetnie sobie ją odświeżyć nawet w życiu dorosłym. Znakomita w wersjach adaptacyjnych, jako słuchowisko jak i sztuka teatralna. Chętnie obejrzałabym tę książkę w wersji filmowej wyreżyserowaną przez Tima Burtona :)

Tak, wiem, że wyświechtane określenie, ale ta książka rzeczywiście jest ponadczasowa. Jako lektura w dzieciństwie mocno wbija się w pamięć, a dzięki temu, że ma mroczny klimat, świetnie sobie ją odświeżyć nawet w życiu dorosłym. Znakomita w wersjach adaptacyjnych, jako słuchowisko jak i sztuka teatralna. Chętnie obejrzałabym tę książkę w wersji filmowej wyreżyserowaną przez...

Mimo, że przeczytałam tą historyjkę w 3 klasie podstawówki, do dziś wydaje mi się atrakcyjna. Pamiętam to morze łez, które wylałam podczas przygody z Psem, który jeździł koleją ;)

Mimo, że przeczytałam tą historyjkę w 3 klasie podstawówki, do dziś wydaje mi się atrakcyjna. Pamiętam to morze łez, które wylałam podczas przygody z Psem, który jeździł koleją ;)

10/10. Książka świdruje mózg, zagnieżdża się gdzieś głęboko i co jakiś czas przypomina o sobie. Miałam to szczęście przeczytać ją dwa razy i to w znacznym odstępie czasu. Pierwszy raz w podstawówce, kiedy to nie rozumiałam jej zupełnie, ale przerażała mnie. Za drugim razem - na studiach. Ku swojemu zdumieniu zdałam sobie sprawę, że dalej mnie przeraża. Książka - torpeda.

10/10. Książka świdruje mózg, zagnieżdża się gdzieś głęboko i co jakiś czas przypomina o sobie. Miałam to szczęście przeczytać ją dwa razy i to w znacznym odstępie czasu. Pierwszy raz w podstawówce, kiedy to nie rozumiałam jej zupełnie, ale przerażała mnie. Za drugim razem - na studiach. Ku swojemu zdumieniu zdałam sobie sprawę, że dalej mnie przeraża. Książka - torpeda.

Tylko więcej takich lektor szkolnych!

Tylko więcej takich lektor szkolnych!

Książkę przeczytałam, ale ocenić nie potrafię. Lektura w podstawówce - jakimż cudem? Żaden dzieciak tego nie zrozumie, tak jak i ja nie zrozumiałam, wtedy był to dla mnie bełkot.

Książkę przeczytałam, ale ocenić nie potrafię. Lektura w podstawówce - jakimż cudem? Żaden dzieciak tego nie zrozumie, tak jak i ja nie zrozumiałam, wtedy był to dla mnie bełkot.

Wzięłam do ręki bo była u koleżanki na półce. Czytało się nieźle. Ale drugiej części już nie zdzierżyłam.

Wzięłam do ręki bo była u koleżanki na półce. Czytało się nieźle. Ale drugiej części już nie zdzierżyłam.

Najlepsza książka Coelho!

Najlepsza książka Coelho!

Mimo wszechobecnego hejtu muszę powiedzieć, że bardzo przyjemnie mi się tą książkę czytało. Z tym, że miałam wtedy 17 lat, nie wiem czy teraz by do mnie trafiła tak samo.

Mimo wszechobecnego hejtu muszę powiedzieć, że bardzo przyjemnie mi się tą książkę czytało. Z tym, że miałam wtedy 17 lat, nie wiem czy teraz by do mnie trafiła tak samo.

Ta książka to niechcący popełnione arcydzieło! Nie tyle literackie co emocjonalne.

Ta książka to niechcący popełnione arcydzieło! Nie tyle literackie co emocjonalne.

Jedna z lepszych książek w programie lektur szkolnych.

Jedna z lepszych książek w programie lektur szkolnych.

Gdy mi się nudzi albo czuję zbyt mocno swoją cielesność, otwieram książkę na losowej stronie i przystępuję do zabawy :) P.S. Wypróbujcie numer z odwróceniem perspektywy ziemia - niebo. Naprawdę działa :)

Gdy mi się nudzi albo czuję zbyt mocno swoją cielesność, otwieram książkę na losowej stronie i przystępuję do zabawy :) P.S. Wypróbujcie numer z odwróceniem perspektywy ziemia - niebo. Naprawdę działa :)

Długo opierałam się trylogii Larssona, ale gdy już w końcu kupiłam książkę, zaczęłam czytać w autobusie, nie spoczęłam, aż nie skończyłam.

Długo opierałam się trylogii Larssona, ale gdy już w końcu kupiłam książkę, zaczęłam czytać w autobusie, nie spoczęłam, aż nie skończyłam.

Nic specjalnego. Ot, (nie)przyjemna książeczka do poczytania w wolnej chwili

Nic specjalnego. Ot, (nie)przyjemna książeczka do poczytania w wolnej chwili

No i znowu, jak to u Mastertona, świetna fabuła, rozwinięcie akcji i zjazd po bandzie na zakończenie, które powinno trwać 200 stron, a zamknięte jest na 10.

No i znowu, jak to u Mastertona, świetna fabuła, rozwinięcie akcji i zjazd po bandzie na zakończenie, które powinno trwać 200 stron, a zamknięte jest na 10.

Książka byłaby naprawdę fajna, gdyby nie jeden szczegół, tak charakterystyczny dla twórczości Mastertona. Autor wspaniale rozbudowuje fabułę, ale zakończenie, najbardziej burzliwe, zapisuje na kilku stronach, jakby mu się nie chciało już więcej pisać.

Książka byłaby naprawdę fajna, gdyby nie jeden szczegół, tak charakterystyczny dla twórczości Mastertona. Autor wspaniale rozbudowuje fabułę, ale zakończenie, najbardziej burzliwe, zapisuje na kilku stronach, jakby mu się nie chciało już więcej pisać.

W przedmowie do książki autor przeprasza czytelnika za to, że powieść, którą stworzył znacznie odbiega od perfekcji. Moim zdaniem niesłusznie. W książce widać kunszt literacki, a fabuła porywa od samego początku.

W przedmowie do książki autor przeprasza czytelnika za to, że powieść, którą stworzył znacznie odbiega od perfekcji. Moim zdaniem niesłusznie. W książce widać kunszt literacki, a fabuła porywa od samego początku.

Do dziś nawiedza mnie maska byczka Fernando :)

Do dziś nawiedza mnie maska byczka Fernando :)