Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Opowieść: pełna niedowierzania,
język: poetycki,
akcja: brak, a mimo to czyta się ją z wypiekami i z zapałem,
przesłanie: każdy znajdzie dla coś dla siebie, ja w tej powieści odnalazłem to oślepiające nieobecne światło, które jest w każdym z nas.
Literatura Maghrebu - powiew świeżości w literaturze światowej.
Chciałem jeszcze dodać, że polskie tłumaczenie tej powieści jest naprawdę wybitne!

Opowieść: pełna niedowierzania,
język: poetycki,
akcja: brak, a mimo to czyta się ją z wypiekami i z zapałem,
przesłanie: każdy znajdzie dla coś dla siebie, ja w tej powieści odnalazłem to oślepiające nieobecne światło, które jest w każdym z nas.
Literatura Maghrebu - powiew świeżości w literaturze światowej.
Chciałem jeszcze dodać, że polskie tłumaczenie tej powieści...

Ciężko mi odnieść się do tej książki. Doceniam mistrzostwo formy (podobno złożonej z cytatów wielkich klasyków literatury jak Kafka, Proust, Joyce, Dostojewski, Camus)... ale bardzo ciężko czytało mi się tę powieść. Nie do końca zgodzę się, że jest to studium depresji, widzę pewne analogie, jednak dla mnie jest to raczej książka o wypaleniu. O takim stanie duszy, który przeżywa każdy człowiek w różnych momentach życia. Mimo ciężkiego stylu bardzo podobało mi się wędrowanie, oniryczne wręcz, po Paryżu, poznawanie codziennego, monotonnego życia bohatera. Nie umiem inaczej odnieść się do tej książki. Jest w niej coś co pociąga, ale równocześnie coś co sprawia, że czyta się ją z trudem i chciałoby się ją rzucić w kąt.
Może trzeba się nią delektować, wędrować powoli, bez pośpiechu jak główny bohater?
Z całym szacunkiem dla kunsztu i pomysłu autora na książkę, jednak mnie ona nie porwała.

Ciężko mi odnieść się do tej książki. Doceniam mistrzostwo formy (podobno złożonej z cytatów wielkich klasyków literatury jak Kafka, Proust, Joyce, Dostojewski, Camus)... ale bardzo ciężko czytało mi się tę powieść. Nie do końca zgodzę się, że jest to studium depresji, widzę pewne analogie, jednak dla mnie jest to raczej książka o wypaleniu. O takim stanie duszy, który...

Ciężko jednoznacznie wyrazić opinię na temat tej powieści. Tak jak wielu pisało - jest wielowymiarowa. Milan Kundera stawia wiele poważnych pytań i wiele zaskakujących odpowiedzi. Styl pisania, tworzenia świata oraz bohaterów jest ... rewelacyjny. W połowie książki dowiadujemy się jaki los czeka bohaterów, autor antycypuje wiele wydarzeń i mimo tego, że czytelnik wie co się święci cały czas czyta z zapałem... bo w ten sposób obserwujemy procesy jakie zachodzą w bohaterach.
Powieść nie jest złożona wyłącznie z fabuły, autor wplata swoje "wywody", swoje obserwacje, które, co ważne, nie są wyrwane z kontekstu. Ten zabieg pozwala nam poznawać życie bohaterów i dzięki esejom Kundery - rozumieć ich. O ile cała fabuła jest bardzo ciekawa, warto powracać do tej książki właśnie ze względu na eseje Kundery. Jest to książka nad którą trzeba się zadumać.
Tą powieść (o charakterze eseju - kolejny trafny zwrot zapożyczony od Kryptonite :]) naprawdę warto przeczytać.

Ciężko jednoznacznie wyrazić opinię na temat tej powieści. Tak jak wielu pisało - jest wielowymiarowa. Milan Kundera stawia wiele poważnych pytań i wiele zaskakujących odpowiedzi. Styl pisania, tworzenia świata oraz bohaterów jest ... rewelacyjny. W połowie książki dowiadujemy się jaki los czeka bohaterów, autor antycypuje wiele wydarzeń i mimo tego, że czytelnik wie co się...

Książka mnie znużyła mimo, że doceniam styl, bogactwo wyrazu, język autora. Mam po niej jakiś niesmak. Zgadzam się z kryptonite "Przerost filozofii i erudycji nad treścią". Jednak czy jest to książka o fascynacji pięknem? Nie wiem, jakoś mnie autor nie przekonał...do swojej wizji piękna.
Mimo to na pewno przeczytam inne pozycje tegoż autora.

Książka mnie znużyła mimo, że doceniam styl, bogactwo wyrazu, język autora. Mam po niej jakiś niesmak. Zgadzam się z kryptonite "Przerost filozofii i erudycji nad treścią". Jednak czy jest to książka o fascynacji pięknem? Nie wiem, jakoś mnie autor nie przekonał...do swojej wizji piękna.
Mimo to na pewno przeczytam inne pozycje tegoż autora.

Do książki podchodziłem sceptycznie. Na początku trochę mnie nudziła, ale teraz wiem, że trzeba się dobrze wbić w styl Hrabala ponieważ potem było o niebo lepiej. Książka zabrała mnie w jakiś magiczny świat, którego się nie spodziewałem. Akcja nie jest "wartka", bo tu nie o to chodzi, trzeba wgłębić się w każdą historyjkę, kontemplować ją powoli... Czytając tę minipowieść miałem takie samo wrażenie jak przy oglądaniu filmów J.J Kolskiego... niech ten bajkowy świat nigdy się nie kończy, "A gów**!" jakby rzekł stryjaszek Pepi, skończył się i to bardzo szybko! Niestety! Polecam, warto się przenieść w hrabalowski świat.

Do książki podchodziłem sceptycznie. Na początku trochę mnie nudziła, ale teraz wiem, że trzeba się dobrze wbić w styl Hrabala ponieważ potem było o niebo lepiej. Książka zabrała mnie w jakiś magiczny świat, którego się nie spodziewałem. Akcja nie jest "wartka", bo tu nie o to chodzi, trzeba wgłębić się w każdą historyjkę, kontemplować ją powoli... Czytając tę minipowieść...

Esej Amina Maalouf'a czyta się bardzo dobrze.
Książka wydana w 2002 roku a mimo to problemy nad którymi pochyla się autor były, są i będą ważne i uniwersalne. Któż z nas chciałby poznać odpowiedzi na pytanie dotyczące własnej tożsamości...?
Amin bardzo celnie trafia w sedno problemu wielokulturowości i przynależności samej w sobie. A jest to bardzo ciekawa perspektywa człowieka, który urodził się w Libanie, człowieka wychowanego w chrześcijańskiej rodzinie, mówiącego po arabsku, posiadającego ogromne dziedzictwo kulturowe, matkę pochodzącą z Egiptu, ojca protestanta, wpływy francuskie, angielskie, tureckie i całą plejadę różnych "mieszanek".
Wydaje mi się, że warto nawet tylko po to sięgnąć po tę publikację, aby poznać w jaki wnikliwy, mądry, nienachalny sposób autor przedstawia swój punkt widzenia. Ciekawy, a przede wszystkim poparty doświadczeniem. Maalouf często sięga do historii, aby móc lepiej przedstawić swoje wywody, przez co dla mnie książka staje się o wiele bogatsza. Przyznam jednak, że do połowy książki byłem oczarowany stylem wypowiedzi, błyskotliwymi spostrzeżeniami, później... trochę się zawiodłem. Uważam jednak, że pozycja ta jest godna uwagi nie tylko dla osób zajmujących się polityką, religią i problemem wielokulturowości, wg mnie jest to książka dla każdego człowieka, po kto aby uzmysłowić sobie jak wiele łączy nas z innymi ludźmi, ale również jak wiele dzieli.

Tak jak Maalouf w swoich powieściach próbuje realizować i lansować mit pojednania tak i w swoim eseju pokazuje, że wizja przyjaźni między ludźmi jest ciągle możliwa i nie jest to wizja utopijna.
Naprawdę, polecam, warto przeczytać!

Esej Amina Maalouf'a czyta się bardzo dobrze.
Książka wydana w 2002 roku a mimo to problemy nad którymi pochyla się autor były, są i będą ważne i uniwersalne. Któż z nas chciałby poznać odpowiedzi na pytanie dotyczące własnej tożsamości...?
Amin bardzo celnie trafia w sedno problemu wielokulturowości i przynależności samej w sobie. A jest to bardzo ciekawa perspektywa...

Ciekawa lektura. Dla mnie coś w rodzaju łatwej, relaksującej książki. Jeśli ktoś ludzi kulturę francuską i Francję ta pozycja go zadowoli.

Ciekawa lektura. Dla mnie coś w rodzaju łatwej, relaksującej książki. Jeśli ktoś ludzi kulturę francuską i Francję ta pozycja go zadowoli.

Czyta się ją wyśmienicie. Zmusza do refleksji. Sposób pisania dla mnie obłędny ponieważ czytelnik czuje się jak towarzysz drogi, jakby sam tam był. Mimo, że książka religijno - filozoficzna to zupełnie nie narzucająca światopoglądu autora. Piękna opowieść o człowieku i o poszukiwaniu Boga. To jak autor podchodzi do ludzi odmiennej wiary i kultury napawa mnie optymizmem. Przytoczone historię pokazują, że człowiek z natury jest życzliwy i dobry:) Polecam każdemu, bo naprawdę warto!

Czyta się ją wyśmienicie. Zmusza do refleksji. Sposób pisania dla mnie obłędny ponieważ czytelnik czuje się jak towarzysz drogi, jakby sam tam był. Mimo, że książka religijno - filozoficzna to zupełnie nie narzucająca światopoglądu autora. Piękna opowieść o człowieku i o poszukiwaniu Boga. To jak autor podchodzi do ludzi odmiennej wiary i kultury napawa mnie optymizmem....

Ciekawa pozycja dla fanów Koltesa. Zbiór różnych wywiadów z dramaturgiem. Jednak spodziewałem się czegoś innego. Liczyłem, że po lekturze znajdę wiele odpowiedzi na nurtujące mnie pytania dotyczące twórczości artysty, ale się przeliczyłem. Jednak warto przeczytać!

Ciekawa pozycja dla fanów Koltesa. Zbiór różnych wywiadów z dramaturgiem. Jednak spodziewałem się czegoś innego. Liczyłem, że po lekturze znajdę wiele odpowiedzi na nurtujące mnie pytania dotyczące twórczości artysty, ale się przeliczyłem. Jednak warto przeczytać!

Dobrze się czyta. Relaksująca lektura, ale w porównaniu z poprzednimi częściami wymięka.

Dobrze się czyta. Relaksująca lektura, ale w porównaniu z poprzednimi częściami wymięka.

Książka o facetach dla facetów. Do mnie trafiła. Oczywiście została tu przedstawiona wizja mężczyzny pod kątem religii, wizja mężczyzny oczami Boga. Niektórych może odstraszać, a innych wręcz przeciwnie. Warto przeczytać.

Książka o facetach dla facetów. Do mnie trafiła. Oczywiście została tu przedstawiona wizja mężczyzny pod kątem religii, wizja mężczyzny oczami Boga. Niektórych może odstraszać, a innych wręcz przeciwnie. Warto przeczytać.