Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Opowieść: pełna niedowierzania,
język: poetycki,
akcja: brak, a mimo to czyta się ją z wypiekami i z zapałem,
przesłanie: każdy znajdzie dla coś dla siebie, ja w tej powieści odnalazłem to oślepiające nieobecne światło, które jest w każdym z nas.
Literatura Maghrebu - powiew świeżości w literaturze światowej.
Chciałem jeszcze dodać, że polskie tłumaczenie tej powieści jest naprawdę wybitne!

Opowieść: pełna niedowierzania,
język: poetycki,
akcja: brak, a mimo to czyta się ją z wypiekami i z zapałem,
przesłanie: każdy znajdzie dla coś dla siebie, ja w tej powieści odnalazłem to oślepiające nieobecne światło, które jest w każdym z nas.
Literatura Maghrebu - powiew świeżości w literaturze światowej.
Chciałem jeszcze dodać, że polskie tłumaczenie tej powieści...

Ciężko mi odnieść się do tej książki. Doceniam mistrzostwo formy (podobno złożonej z cytatów wielkich klasyków literatury jak Kafka, Proust, Joyce, Dostojewski, Camus)... ale bardzo ciężko czytało mi się tę powieść. Nie do końca zgodzę się, że jest to studium depresji, widzę pewne analogie, jednak dla mnie jest to raczej książka o wypaleniu. O takim stanie duszy, który przeżywa każdy człowiek w różnych momentach życia. Mimo ciężkiego stylu bardzo podobało mi się wędrowanie, oniryczne wręcz, po Paryżu, poznawanie codziennego, monotonnego życia bohatera. Nie umiem inaczej odnieść się do tej książki. Jest w niej coś co pociąga, ale równocześnie coś co sprawia, że czyta się ją z trudem i chciałoby się ją rzucić w kąt.
Może trzeba się nią delektować, wędrować powoli, bez pośpiechu jak główny bohater?
Z całym szacunkiem dla kunsztu i pomysłu autora na książkę, jednak mnie ona nie porwała.

Ciężko mi odnieść się do tej książki. Doceniam mistrzostwo formy (podobno złożonej z cytatów wielkich klasyków literatury jak Kafka, Proust, Joyce, Dostojewski, Camus)... ale bardzo ciężko czytało mi się tę powieść. Nie do końca zgodzę się, że jest to studium depresji, widzę pewne analogie, jednak dla mnie jest to raczej książka o wypaleniu. O takim stanie duszy, który...

Ciężko jednoznacznie wyrazić opinię na temat tej powieści. Tak jak wielu pisało - jest wielowymiarowa. Milan Kundera stawia wiele poważnych pytań i wiele zaskakujących odpowiedzi. Styl pisania, tworzenia świata oraz bohaterów jest ... rewelacyjny. W połowie książki dowiadujemy się jaki los czeka bohaterów, autor antycypuje wiele wydarzeń i mimo tego, że czytelnik wie co się święci cały czas czyta z zapałem... bo w ten sposób obserwujemy procesy jakie zachodzą w bohaterach.
Powieść nie jest złożona wyłącznie z fabuły, autor wplata swoje "wywody", swoje obserwacje, które, co ważne, nie są wyrwane z kontekstu. Ten zabieg pozwala nam poznawać życie bohaterów i dzięki esejom Kundery - rozumieć ich. O ile cała fabuła jest bardzo ciekawa, warto powracać do tej książki właśnie ze względu na eseje Kundery. Jest to książka nad którą trzeba się zadumać.
Tą powieść (o charakterze eseju - kolejny trafny zwrot zapożyczony od Kryptonite :]) naprawdę warto przeczytać.

Ciężko jednoznacznie wyrazić opinię na temat tej powieści. Tak jak wielu pisało - jest wielowymiarowa. Milan Kundera stawia wiele poważnych pytań i wiele zaskakujących odpowiedzi. Styl pisania, tworzenia świata oraz bohaterów jest ... rewelacyjny. W połowie książki dowiadujemy się jaki los czeka bohaterów, autor antycypuje wiele wydarzeń i mimo tego, że czytelnik wie co się...