Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To było tak złe, że musiałam się zmuszać do czytania. Dałam "Lampionom" szansę do ostatniej strony (głównie dlatego, że rzecz się działa w Łodzi, moim mieście, i kilkoro znajomych oprowadzało K. Bondę w trakcie robienia dokumentacji do książki). Nie wiem skąd Autorka czerpie pomysły na imiona dla bohaterów. Sasza, Jonatan, Dobrochna, Kalina, Laura - come on! Opisy Łodzi jakby żywcem przeklejone lub ciut przeredagowane z folderów reklamowych miasta. Jako łodzianka z krwi i kości w życiu nie słyszałam tyle razy łodzianizmów w stylu "siajowe", co w tej książce. A jeszcze nawet nie doszłam do fabuły... Zamachy, bomberzy, całe miasto w płomieniach, wątek muzułmański - no nie. Rozczulił mnie fragment w którym główna bohaterka szkoląc policjantów w łódzkiej komendzie wyciąga z torby egzemplarz "Ziemi obiecanej" i czyta policjantom fragmenty. Serio? Kto tak robi? Plus jeszcze koszmarki językowe typu "dzień dzisiejszy" albo "starczy" zamiast "wystarczy" (moja polonistka w liceum mawiała, że "starczy" to jest uwiąd). Żałuję bardzo, bo o Łodzi nikt dawno nie napisał nic dobrego, miałam nadzieję że tym razem będzie co czytać.

To było tak złe, że musiałam się zmuszać do czytania. Dałam "Lampionom" szansę do ostatniej strony (głównie dlatego, że rzecz się działa w Łodzi, moim mieście, i kilkoro znajomych oprowadzało K. Bondę w trakcie robienia dokumentacji do książki). Nie wiem skąd Autorka czerpie pomysły na imiona dla bohaterów. Sasza, Jonatan, Dobrochna, Kalina, Laura - come on! Opisy Łodzi...