Małe życie
- Kategoria:
- literatura piękna
- Seria:
- Kolekcja 70 lat Empik
- Tytuł oryginału:
- A Little Life
- Wydawnictwo:
- W.A.B.
- Data wydania:
- 2024-04-04
- Data 1. wyd. pol.:
- 2016-04-22
- Data 1. wydania:
- 2015-03-10
- Liczba stron:
- 816
- Czas czytania
- 13 godz. 36 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788383196916
- Tłumacz:
- Jolanta Kozak
- Tagi:
- przyjaźń homoseksualizm ból choroba kalectwo Nowy Jork samookaleczenie Jolanta Kozak Booker
- Inne
Poruszający obraz dojrzewania, sukcesu, traumy i przyjaźni. Najgłośniejsza amerykańska powieść 2015 roku, która wzbudziła falę zachwytu, a zarazem gorącą dyskusję wśród krytyków i czytelników.
Pochodząca z Hawajów amerykańska pisarka opisuje kilkadziesiąt lat z życia czterech przyjaciół. Bohaterów powieści poznajemy w chwili, gdy kończą studia i przenoszą się do Nowego Jorku. Przetrwanie, nie mówiąc już o sukcesie, w jednym z najwspanialszych miast świata nie jest łatwe, lecz szczęście wydaje się im sprzyjać. Pełen temperamentu JB jest malarzem i z czasem zaczyna brylować w kręgach nowojorskiej bohemy. Malcolm zostaje uznanym architektem, a Willem robi błyskotliwą karierę aktorską. Najbardziej tajemniczy z nich, Jude, przejawia wybitny talent matematyczny, a jako prawnik również odnosi sukces za sukcesem. W przeciwieństwie do przyjaciół nigdy jednak nie wspomina o swojej przeszłości ani o rodzinie, choć poważne problemy zdrowotne i emocjonalne wskazują na to, że w jego życiu wydarzyło się coś, o czym nie potrafi zapomnieć.
Willem, Malcolm i JB stopniowo odkrywać będą straszną prawdę, która kładzie się cieniem na całym życiu przyjaciela. Nieuchronnie nadchodzi dla nich czas trudnej próby empatii i dojrzałości. Co będą gotowi poświęcić, by ratować Jude’a, pogrążającego się w mroku? Oto poruszająca do głębi opowieść o życiu w wielkim mieście, które daje szansę na zapomnienie o przeszłości, oraz o życiu w bólu, który nie pozwala zapomnieć. To proza, która w całym swoim pięknie opisuje doświadczenie zła, granice ludzkiej wytrzymałości i tyranię pamięci.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Hej, Jude!
Pomyśl trzy rzeczy, które robisz lepiej niż ktokolwiek. Trudne, prawda? W taki razie, pomyśl trzy rzeczy, które robisz dobrze. Albo chociaż trzy rzeczy, które lubisz w sobie… Z pozoru zadanie wydaje się dość łatwe. Gdy jednak chcielibyśmy odpowiedzieć naprawdę szczerze, okaże się, że braknie nam pomysłu. Żaden nie będzie wystarczająco dobry. Bo w żadnej rzeczy nie będziemy mogli być tak naprawdę najlepsi. Jeśli jednak to samo pytanie zadamy osobie lub osobom, które nas kochają, zapewniam Was, że będą znali odpowiedzi. Wszystko bowiem zależy od perspektywy, od postrzegania przez nas świata i stopnia odczuwania sensu własnego życia.
„Małe życie” jest historią czterech przyjaciół, którzy kończą studia i stają przed próbą tworzenia swojego dorosłego życia. Malcom zostaje uznanym architektem. JB rozpoczyna swoją świetną karierę malarza. Willem zostaje światowej sławy aktorem. A Jude robi błyskotliwą karierę prawniczą. Poznajemy ich, gdy to wszystko dopiero próbują osiągnąć i towarzyszymy im przez ponad czterdzieści lat. Świat, który autorka przedstawia w początkach książki, gdzie Willem i Jude wynajmują tanie i maleńkie mieszkanie na Lispenard Street, znacznie różni się od świata z końca powieści, choć udaje się autorce zamknąć go w klamrze. Czytelnikowi sporo czasu zajmuje aż dotrze do tych ważnych informacji i do sedna fabuły. Trudne, ale dość sielskie życie przyjaciół, po kilkudziesięciu (a może nawet kilkuset) stronach, zaczyna skupiać się w końcu na jednym głównym bohaterze. Jest nim Jude, któremu, podobnie jak temu z piosenki Beatlesów, wszyscy przyjaciele i bliscy tłumaczą trud i sens życia. Mniej więcej nieco przed połową, powieść zaczyna mocno przyciągać, ściskać, elektryzować i naprawdę pochłaniać. W miarę jak otrzymujemy coraz to nowe informacje o dawnym życiu Jude’a, układamy fakty jak puzzle i zostajemy schwytani przez sieć uprzędzoną z zaciekawienia i niedowierzania. Ogrom – to właśnie nas pochłania. Niezwykle inteligentny, dobry Jude, skrywa niewyobrażane tajemnice o sobie samym, które, oczywiście poza jego obecnym stanem zdrowia (głównie problemami z chodzeniem),stanowią o jego obniżonym poczuciu wartości.
Nie zdradzę Wam oczywiście o jakim ogromie tragedii z życia Jude’a mówimy (jedno niedowierzanie rodzi kolejne – wielki szok i ogromny smutek). Nie zdradzę Wam również tych cudownych, szczęśliwych momentów, którymi w późniejszym życiu Jude jest obdarzany. Ale powiem Wam tylko tyle – jest to zdecydowanie zbyt wiele, jak na jednego człowieka. Dlatego właśnie powieść tak przyciąga i czujemy tak mocny żal czy tak mocno przeżywamy jego radość. To zdecydowanie skomplikowana postać, która dzięki rozłożonej na 800 stron akcji, została idealnie psychologicznie zarysowana. Na koniec umiemy go naprawdę poczuć, a nawet zrozumieć.
Jest to piękna powieść o sensie życia, o poczuciu własnej wartości, radzeniu sobie w smutku, bólu, chorobie i szczęściu. Tu nic nie jest proste – tak samo niedola, jak i szczęśliwy los. Jest to wspaniały portret relacji rodzicielskiej, problemów dorastania. Jest to opowieść zarówno o samotności, jak i przyjaźni – o miłości i śmierci. W efekcie tak wielkoobjętościowej fabuły, dotykamy tajemnicy życia i niezwykłości faktu, że każdy z nas jest odrębną, wspaniała jednostką i posiada swój własny cel. Sens życia można odnaleźć w rzeczach wielu. Mi jednak najbardziej spodobały się słowa Willema: Ja wiem, że moje życie ma sens, ponieważ jestem dobrym przyjacielem. Kocham moich przyjaciół, troszczę się o nich i mam wrażenie, że ich uszczęśliwiam.
Kiedy tak wielkich rozmiarów książka odnosi tak duży rozgłos i sukces, zawsze zastanawiam się dlaczego jest tak duża. Czy nie jest zbyt nudna, przegadana, męcząca w swoim odbiorze? Zawsze odrobinę w nią z tego powodu wątpię. Z „Małym życiem” było dość podobnie, lecz to, co odczuwałam przy pierwszych kilkudziesięciu stronach, przy tej dwustustronicowej końcówce stało się żalem, że koniec się zbliża. Hanya Yanagihara stworzyła wspaniałą powieś, o przekroju życia przez kilkadziesiąt lat, która w moim odczuciu te kolejnej kilkadziesiąt lat (i więcej) powinna przetrwać). „Małe życie” szokuje, boli i pochłania bez reszty. Tnie głęboko i mocno, jak nóż – aż do bólu, aż poczuje się naprawdę.
Monika Samitowska-Adamczyk
Oceny
Książka na półkach
- 18 356
- 17 027
- 4 720
- 1 342
- 1 143
- 187
- 176
- 112
- 107
- 98
OPINIE i DYSKUSJE
To jest książka życia. Bo ona takowe życie odmienia. Nie da się przeczytać tej książki, przeżyć tą długą i wyczerpującą drogę bohaterów i na końcu pozostać takim samym. Wydaje mi się, że ta książka kruszy jakąś warstwę ochronną w nas. Ten cienki pancerz który służy nam jak ochrona przed patrzeniem na krzywdę innych osób nagle w trakcie czytania coraz bardziej pęka, by po ukończeniu tego arcydzieła, bo tym jest ta książka, pozostawić go o wiele cieńszym, a nas bardziej wrażliwym na innych.
Nigdy dotąd nie przepłakałam tyle przy jednej książce, a historia Jude’a zostanie ze mną na zawsze.
To jest książka życia. Bo ona takowe życie odmienia. Nie da się przeczytać tej książki, przeżyć tą długą i wyczerpującą drogę bohaterów i na końcu pozostać takim samym. Wydaje mi się, że ta książka kruszy jakąś warstwę ochronną w nas. Ten cienki pancerz który służy nam jak ochrona przed patrzeniem na krzywdę innych osób nagle w trakcie czytania coraz bardziej pęka, by po...
więcej Pokaż mimo toPochłonęłam w całości w tempie wcześniej sobie nieznanym. Jest to chyba pierwsza książka, która wzbudziła u mnie tak wiele, tak silnych i skrajnych emocji. Piękna, dająca nadzieję i radość a jednocześnie okrutnie bolesna, wprowadzająca w otępienie, doprowadzająca do łez.
Pochłonęłam w całości w tempie wcześniej sobie nieznanym. Jest to chyba pierwsza książka, która wzbudziła u mnie tak wiele, tak silnych i skrajnych emocji. Piękna, dająca nadzieję i radość a jednocześnie okrutnie bolesna, wprowadzająca w otępienie, doprowadzająca do łez.
Pokaż mimo toMimo różnych opinii sięgnęłam po tę książkę i jestem zaskoczona, że tak się wciągnęłam. Objętość spora ale czytało mi się szybko dzięki sporym literom. Nie każdemu przypadnie do gustu- tego jestem pewna. Osobiście polecam!
Mimo różnych opinii sięgnęłam po tę książkę i jestem zaskoczona, że tak się wciągnęłam. Objętość spora ale czytało mi się szybko dzięki sporym literom. Nie każdemu przypadnie do gustu- tego jestem pewna. Osobiście polecam!
Pokaż mimo toTeraz, po pięciu latach od przeczytania tej książki, muszę przyznać, że kompletnie nic z niej nie pamiętam! A to oznacza, że była przegadana i niezbyt istotną w moim życiu literackim. Książki, które robią na mnie wrażenie pamiętam nawet po piętnastu latach! Obniżam jej ocenę do 5 gwiazdek. I rozważę, czy chce spędzić wiele godzin na kolejną powiesz autorki właśnie opublikowaną.
Teraz, po pięciu latach od przeczytania tej książki, muszę przyznać, że kompletnie nic z niej nie pamiętam! A to oznacza, że była przegadana i niezbyt istotną w moim życiu literackim. Książki, które robią na mnie wrażenie pamiętam nawet po piętnastu latach! Obniżam jej ocenę do 5 gwiazdek. I rozważę, czy chce spędzić wiele godzin na kolejną powiesz autorki właśnie opublikowaną.
Pokaż mimo toNie, nie, nie... To wszystko nie tak! Skuszony hasłem: "Najgłośniejsza amerykańska powieść 2015 roku" stwierdzam, że chyba był to rok w Ameryce cichy i przegadany... Przykro to mówić, ale najmocniejszym punktem książki jest dla mnie chyba jej okładka... Tym bardziej dziwi mnie laur "Książki roku 2016" dla tej pozycji i tak wysoka ocena.
Po pierwsze - jak na miłośnika urbanistyki przystało - "Małe życie" zaintrygowało mnie miejscem akcji. O Nowym Jorku, poza niewiele czytelnikowi mówiącymi nazwami ulic, wspomina się niewiele; o tyle mało, że nie da się odbudować kolorów tego miasta, nie da się poczuć jego wyjątkowej przecież atmosfery... (Nie wiemy nawet, czy pojawiające się co i rusz taksówki przypominają te ze znanych nam z Nowego Jorku zdjęć, czy nie.)
Po drugie - przegadanie. Może i nie jestem wytrawnym czytelnikiem powieści, ale wydaje mi się, że tę historię można by odchudzić o dobre 300 stron, oszczędzając czytelnikowi czasu i brnięcia przez te same, powtarzające się opisy.
Po trzecie - główny bohater. Z początku zapowiadało się nawet ciekawie: ot, czwórka ambitnych i utalentowanych przyjaciół, Nowy Jork; potem na plan pierwszy wysuwa się najbardziej ułomny z nich - Jude - i to o nim okazuje się być cała ta historia. Oczywiście - daleki jestem od stwierdzenia, że sama ułomność Jude'a czyni go mniej wartym uwagi od Willema, JB i Malcolma, ale sposób jego zachowania - to, jak odrzuca wszystkich dokoła siebie, ich pomoc - sprawia, że nie mogę wykrzesać w sobie ani krztyny sympatii do tego człowieka. Szkoda mi go, tak zwyczajnie, po ludzku, z powodu tego, co przeżył w dzieciństwie; dalsze natomiast jego cierpienia są w sporej mierze dziełem jego własnej woli.
Po czwarte - relacje między bohaterami. W wielu miejscach wieje od nich sztucznością... Szanowany profesor prawa adoptujący dorosłego, problematycznego studenta? Dorośli faceci - nie tylko geje, ale i heteroseksualni - powtarzający sobie co chwilę: "Kocham Cię" i całujący się lub okazujący uczucia w inny sposób? Niezbyt to bliskie prawdopodobieństwu i autentyczności...
Skłamałbym, gdybym powiedział, że "Małe życie" nie trzyma w napięciu. Trochę trzyma, ale jest to napięcie zdecydowanie złe, na zasadzie: "Co główny bohater, którego, mimo szczerych chęci, polubić nie sposób, jest jeszcze w stanie zepsuć w swoim życiu?"; napięcie to przeplatało się u mnie z myśleniem o tym, czy daleko jeszcze do końca i łudzeniem się, że być może jednak wydarzy się coś, co sprawi, że nagle zmienię zdanie. Nie zmieniłem.
"Małe życie" zdecydowanie okazało się dla mnie rozczarowaniem. Tym z Was, którzy jeszcze po nie nie sięgnęli, nie polecam. Niezbyt może będę w tym odradzaniu nachalny, ale poddaję tylko pod rozwagę, czy nie macie może pod ręką ciekawszych pozycji wartych czasu niezbędnego do przebrnięcia przez ośmiusetstronicowe tomisko...
Nie, nie, nie... To wszystko nie tak! Skuszony hasłem: "Najgłośniejsza amerykańska powieść 2015 roku" stwierdzam, że chyba był to rok w Ameryce cichy i przegadany... Przykro to mówić, ale najmocniejszym punktem książki jest dla mnie chyba jej okładka... Tym bardziej dziwi mnie laur "Książki roku 2016" dla tej pozycji i tak wysoka ocena.
więcej Pokaż mimo toPo pierwsze - jak na miłośnika...
Dla mnie zbyt depresyjna, nawet nie ciężka bo nie skłania do przemyśleń, ale tam dzieje się tyle nieszczęść, praktycznie bez jakiegokolwiek światełka w tunelu na to, by by coś zmieniło się na lepsze, że nie przebrnęłam przez te książkę. Przekroczyłam niewiele ponad połowę, ale nie dam rady się zmusić. Leży u mnie już kilka lat. Pokonała mnie ta książka ponieważ ja zawsze kończyłam te, które zaczęłam czytać. Nie dostrzegam jej fenomenu.
Dla mnie zbyt depresyjna, nawet nie ciężka bo nie skłania do przemyśleń, ale tam dzieje się tyle nieszczęść, praktycznie bez jakiegokolwiek światełka w tunelu na to, by by coś zmieniło się na lepsze, że nie przebrnęłam przez te książkę. Przekroczyłam niewiele ponad połowę, ale nie dam rady się zmusić. Leży u mnie już kilka lat. Pokonała mnie ta książka ponieważ ja zawsze...
więcej Pokaż mimo to“Małe życie” Hanya Yanagihara to mocny kandydat do nagrody w kategorii na najbardziej przygnębiającą książkę, jaką kiedykolwiek czytałam.
Nie mam żadnych wątpliwości, że ta książka jest pięknie napisana i zawiera najbardziej surową i szczerą prozę, jaką kiedykolwiek miałam przyjemność lub nie czytać, ale jest to bardzo długie studium postaci – ponad 1000 stron o nieszczęściu, nadużywaniu substancji psychoaktywnych, samookaleczaniu, wykorzystywaniu seksualnym i psychicznym (oraz ich następstwach),z bardzo małą ilością empatii.
Autorka opisuje kilkadziesiąt lat z życia czterech przyjaciół. Bohaterów powieści poznajemy w chwili, gdy kończą studia i przenoszą się do Nowego Jorku. Są biedni i niepewni siebie - próbują sobie poradzić z otaczającym ich światem, a przy okazji są złożonymi, dobrze skonstruowanymi jednostkami z własnymi pasjami, nadziejami i obawami.
Teoretycznie książka szczegółowo opisuje życie całej czwórki, jednak to Jude znajduje się w centrum tej historii, wpływając na życie swoich trzech przyjaciół. Im dłużej zagłębiasz się w “Małym życiu”, tym bardziej zdajesz sobie sprawę, że tak naprawdę jest to powieść o właśnie o nim, a pozostałe trzy postacie – choć ważne – są jedynie drugorzędne w całej historii. Jest to opowieść o podróży Juda od dzieciństwa pełnego wykorzystywania seksualnego do nieszczęśliwej dorosłości.
To jedna z tych książek, która spowodowała, że godzinami nie spałam, żeby ją dokończyć, a potem nie mogłam zasnąć przez przytłoczenie historią.
“Cała sztuka z przyjaźnią polega na tym, żeby znaleźć ludzi lepszych od siebie, nie inteligentniejszych, nie bardziej cool, ale lepszych, serdeczniejszych i bardziej wybaczających, a potem szanować ich za to, czego mogą cię nauczyć i słuchać ich, gdy mówią ci coś o sobie samym, choćby najgorszego... albo i najlepszego, to się zdarza; i ufać im, co jest najtrudniejsze ze wszystkiego. Ale też i najlepsze.”
“Małe życie” Hanya Yanagihara to mocny kandydat do nagrody w kategorii na najbardziej przygnębiającą książkę, jaką kiedykolwiek czytałam.
więcej Pokaż mimo toNie mam żadnych wątpliwości, że ta książka jest pięknie napisana i zawiera najbardziej surową i szczerą prozę, jaką kiedykolwiek miałam przyjemność lub nie czytać, ale jest to bardzo długie studium postaci – ponad 1000 stron o...
Przyznam, że rozczarowało mnie zakończenie tej książki.
Początek był dla mnie trudny i bardziej go męczyłam niż czytałam. W pewnym momencie wciągnęłam się i na zmianę – wzruszałam się i śmiałam. Niestety, przez ostatnie 200 stron chciałam już żeby to się skończyło! W moim odczuciu w „Małym życiu” wszystkiego jest za dużo, zło zbyt złe a dobro za dobre. Nie przemawia do mnie taka przerysowana rzeczywistość.
A ta ckliwość i przewidywalność końcówki rodem z brazylijskiej telenoweli – nie na moje nerwy.
Przyznam, że rozczarowało mnie zakończenie tej książki.
więcej Pokaż mimo toPoczątek był dla mnie trudny i bardziej go męczyłam niż czytałam. W pewnym momencie wciągnęłam się i na zmianę – wzruszałam się i śmiałam. Niestety, przez ostatnie 200 stron chciałam już żeby to się skończyło! W moim odczuciu w „Małym życiu” wszystkiego jest za dużo, zło zbyt złe a dobro za dobre. Nie przemawia do mnie...
Recenzje "małego życia" są różne, skrajne. Dla jednych to świetna książka, dla innych przereklanowany bubel. Co ja o niej myślę po ponad 800 stronach? ARCYDZIEŁO.
Historia czterech przyjaciół, na przestrzeni kilku dekad. Pełna miłości, lojalności, ale i tajemnic, trudności... cierpienia.
Cierpienia, którego nie udzwignełoby wielu ludzi, cierpienia, które przez lata towarzyszyło Judowi. Które zmieniło go, które go zniszczyło.
Czytając, odkładałam ją tylko "bo musiałam". Przez cały czas była i jest w mojej głowie. Między jednym a drugim rozdziałem martwiłam się o bohaterów, cały czas będąc tam z nimi.
Nigdy, przenigdy, przy żadnej lekturze nie przeżyłam tylu emocji. Nigdy nie czułam takiego smutku, poczucia beznadziei, niesprawiedliwości, gniewu, bólu. Ze strony na stronę moje serce rozpadało się na coraz mniejsze kawałki, aż doszłam do finału, gdy poczułam, że totalnie się rozpadłam.
Czy ją polecam? Nie wiem. Wiem, że to trudna książka. Wiem, że jest świetnie napisana, wiem, że przez całe 800 stron nie zwątpiłam, że ją dokończę. Ale wiem też, że wiele we mnie zmieniła. Pokazała jak bardzo nasze WŁASNE postrzeganie naszej osoby może nas wspomóc, ale też bardzo NISZCZYĆ. Jak często inaczej widzimy siebie, swoje talenty, swoje mocne strony niż osoby nam bliskie.
W innych recenzjach banalne wydawało mi się to stwierdzenie, lecz teraz sama to czuję - już nic nie będzie dla mnie takie samo.
Recenzje "małego życia" są różne, skrajne. Dla jednych to świetna książka, dla innych przereklanowany bubel. Co ja o niej myślę po ponad 800 stronach? ARCYDZIEŁO.
więcej Pokaż mimo toHistoria czterech przyjaciół, na przestrzeni kilku dekad. Pełna miłości, lojalności, ale i tajemnic, trudności... cierpienia.
Cierpienia, którego nie udzwignełoby wielu ludzi, cierpienia, które przez lata...
Po ok. 150str zrezygnowałam. Nie czułam się zaciekawiona lekturą. To chyba nie jest tytuł dla mnie.
Po ok. 150str zrezygnowałam. Nie czułam się zaciekawiona lekturą. To chyba nie jest tytuł dla mnie.
Pokaż mimo to