Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie spodobała mi się ta książka pod wieloma względami. Tym, co odrzuciło mnie na początku, był przydługi opis pojedynku bokserskiego. Potem starałam się przetrawić brutalny opis morderstwa - bardzo dosadny. W końcu przeszkadzała mi narracja - niby po latach opowiada o wszystkim Mojżesz Bernsztaj. Sama narracja nie jest zła, ale te wszystkie często powielane dopowiedzenia - może mi się wydaje, nie pamiętam, może tak nie było - denerwowały mnie, wytrącały z wątku.
Na końcu oczywiście wszystko się wyjaśnia, ale tak naprawdę na dziesięciu stronach zawiera się całe rozwiązanie.

Niestety, to zupełnie nie mój klimat.

Nie spodobała mi się ta książka pod wieloma względami. Tym, co odrzuciło mnie na początku, był przydługi opis pojedynku bokserskiego. Potem starałam się przetrawić brutalny opis morderstwa - bardzo dosadny. W końcu przeszkadzała mi narracja - niby po latach opowiada o wszystkim Mojżesz Bernsztaj. Sama narracja nie jest zła, ale te wszystkie często powielane dopowiedzenia -...

Niestety muszę powiedzieć, że ta książka jest zwyczajnie nudna. Tak naprawdę przez większość książki jest tak mało akcji, że w trakcie się wyłączałam.
Myślałam, że to będzie naprawdę fajna pozycji, bo połączenie brzmiało świetnie! Ile da się wyciągnąć z połączenia branży literackiej z kryminałem. A jeszcze można pokazać wiele grzeszków pracowników czy pisarzy. Opis jest zdecydowanie na plus.
Nie jest to może najśmieszniejsza komedia kryminalna, jaką czytałam, ale trochę gagów jest. Tytułowe wiedźmy czy też skonfliktowany z nim Adam Grandzik to dość barwne i nietuzinkowe postacie. Rozmowy głównych bohaterek potrafiły rozbawić, a Grandzik i jego roszczeniowe podeście do życia powodowało, że w kontaktach z ludźmi dochodziło do wielu zabawnych nieporozumień.
Niemniej jednak autorka za mało czasu poświęciła wątkowi kryminalnemu, który został zamknięty na kilkudziesięciu stronach. Mam wrażenie, że trochę go autorka na siłę ścieśniła, żeby zajmował mniej miejsca. Chociaż od początku wiedziałam, kto odpowiada za morderstwa, zagadka i tak była ciekawa i przyjemna.

Niestety muszę powiedzieć, że ta książka jest zwyczajnie nudna. Tak naprawdę przez większość książki jest tak mało akcji, że w trakcie się wyłączałam.
Myślałam, że to będzie naprawdę fajna pozycji, bo połączenie brzmiało świetnie! Ile da się wyciągnąć z połączenia branży literackiej z kryminałem. A jeszcze można pokazać wiele grzeszków pracowników czy pisarzy. Opis jest...

Uważam, że to nie była zła książka. Autorka poruszyła dość ważną kwestię relacji między ludzkich, obsesji, nieporozumień, braku zrozumienia. Myślę tylko, że próba umieszczenia tego wszystkiego w tak cienkiej książce (która de facto skupia się na problemach psychicznych bohaterki) skutkowało mieszanką wybuchową. Przeszłość nakłada się na teraźniejszość, a majaki na rzeczywistość.
Mogłoby to być niezłe studium psychologiczne, gdyby nie to, że całość jest krótka, a sam początek niezwykle nudny. Myślałam, że poddam się przy pierwszych stu stronach.

Sama fabuła jest bardzo ciekawa, bo raczej rzadko spotykamy się z taką perspektywą i takim rozwiązaniem.

Bardzo trudno coś o tej książce powiedzieć, żeby nie zdradzać fabuły...

Uważam, że to nie była zła książka. Autorka poruszyła dość ważną kwestię relacji między ludzkich, obsesji, nieporozumień, braku zrozumienia. Myślę tylko, że próba umieszczenia tego wszystkiego w tak cienkiej książce (która de facto skupia się na problemach psychicznych bohaterki) skutkowało mieszanką wybuchową. Przeszłość nakłada się na teraźniejszość, a majaki na...

Językowo i redakcyjnie równie świetna jak pierwszy tom! Fabularnie również. Bohaterów polubiłam nieco mniej, może dlatego, że było ich znacznie więcej, byli też o wiele bardziej różnorodni (nic mi Hanki i Antka nie zastąpi).
Nie zmienię jednak swojego zdania - uważam, że to przegenialna historia, którą każdy powinien poznać.

Językowo i redakcyjnie równie świetna jak pierwszy tom! Fabularnie również. Bohaterów polubiłam nieco mniej, może dlatego, że było ich znacznie więcej, byli też o wiele bardziej różnorodni (nic mi Hanki i Antka nie zastąpi).
Nie zmienię jednak swojego zdania - uważam, że to przegenialna historia, którą każdy powinien poznać.

Genialna opowieść!
Pamiętam, że za "Chłopami" nigdy nie przepadałam. Nie doceniałam wtedy treści, a tym bardziej języka, więc gdy natknęłam się na "Sagę o ludziach ziemi", nie byłam chyba do końca przekonana, czy to jest to, przy czym chcę spędzić dziesięć godzin w formie audiobooka. Ale wystarczyło, że usłyszałam głos Anny Gzyry, która w niesamowity sposób oddała charakter postaci i całej historii i przepadłam na zawsze.
W tej części poznajemy losy dwóch pokoleń - Hanki i Antka, a także ich syna, Stefana i jego rodziny. Historia opowiedziana jest z różnych punktów widzenia, ale co ważne - w dużej mierze poznajemy perspektywę kobiet, które w tamtych czasach były traktowane jako mniej ważne.
Bardzo podobało mi się, że autorka naprawdę postarała się, tworząc tę powieść. Oparła ją na prawdziwej historii swoich przodków, a także mówiła o faktach historycznych, które miały wpływ na życie wsi. Stworzyła historię, która brzmi jak najprawdziwiej. Dodatkowym atutem jest język stylizowany na wiejski z tamtych lat, dzięki czemu powieść jest jeszcze bardziej klimatyczna.

Uważam, że ta książka powinna otrzymać jakąś nagrodę!

Genialna opowieść!
Pamiętam, że za "Chłopami" nigdy nie przepadałam. Nie doceniałam wtedy treści, a tym bardziej języka, więc gdy natknęłam się na "Sagę o ludziach ziemi", nie byłam chyba do końca przekonana, czy to jest to, przy czym chcę spędzić dziesięć godzin w formie audiobooka. Ale wystarczyło, że usłyszałam głos Anny Gzyry, która w niesamowity sposób oddała charakter...

Nie jestem przekonana do tej książki. Oczekiwałam czegoś innego - jakiejś delikatnej historii, pełnej uczuć i napięcia, a otrzymałam przerysowaną opowieść. Tara i Erick zakochują się w sobie dość szybko (kilka dni?), życie ich nie rozpieszcza - oboje przeżyli niemało w swoim życiu - a teraz świat sprzeciwia się przeciwko nim. Same problemy!
Nie podobało mi się też to, że wielokrotnie pojawiało się słowo "kurwa", ale tak niepasujące do kontekstu... I nazywanie Tary "Karmelkiem"... Albo narrator mówiący "blondynka" (niemalże bez przerwy).
Nie podoba mi się także lektorka i samo nagranie - czasami tekst mi się zacinał, chwilami słowa się urywały i zaczynało się nowe zdanie. Ciężko było.

Nie jestem przekonana do tej książki. Oczekiwałam czegoś innego - jakiejś delikatnej historii, pełnej uczuć i napięcia, a otrzymałam przerysowaną opowieść. Tara i Erick zakochują się w sobie dość szybko (kilka dni?), życie ich nie rozpieszcza - oboje przeżyli niemało w swoim życiu - a teraz świat sprzeciwia się przeciwko nim. Same problemy!
Nie podobało mi się też to, że...

Zaczęłam trochę od środka, bo od tomu trzeciego, ale akurat nie skończyłam jednego audiobooka i szybko chciałam zacząć kolejnego. Szukałam komedii kryminalnej i znalazłam serię o Jacku Przypadku, jednak mój abonament nie pozwolił mi zacząć od pierwszego tomu.
Czy mi to przeszkadzało? Wydaje mi się, że ani trochę. Mimo że kilka razy bohaterowie nawiązywali do wcześniejszych wydarzeń, nie były to bardzo istotne informacje.

Jeśli chodzi o samą historię, to jestem tak po środku. To rzeczywiście komedia kryminalna, ale zdecydowanie bardziej w kierunku komedii - więcej razy się uśmiechnęłam niż poczułam wciągnięta w zagadkę kryminalną, a właściwie w zagadki, ponieważ jak się okazało, jest to zbiór trzech historii. Dość krótkich, aczkolwiek szczegółowych. Jacek Przypadek to taki polski współczesny Sherlock Holmes, więc szczegółowo wyjaśnia nam, jak rozwiązał zagadkę. Zabrakło mi tu jednak odrobiny śledztwa - w większości jest to po prostu zbiór rozmów detektywa Jacka Przypadka z podejrzanymi.

Niemniej jednak na pewno odsłuchałam kolejną część, a potem może jeszcze jedną.

Zaczęłam trochę od środka, bo od tomu trzeciego, ale akurat nie skończyłam jednego audiobooka i szybko chciałam zacząć kolejnego. Szukałam komedii kryminalnej i znalazłam serię o Jacku Przypadku, jednak mój abonament nie pozwolił mi zacząć od pierwszego tomu.
Czy mi to przeszkadzało? Wydaje mi się, że ani trochę. Mimo że kilka razy bohaterowie nawiązywali do wcześniejszych...

Po tym, jak przesłuchałam "Taka piękna śmierć", byłam sceptycznie nastawiona do książek Magdaleny Majcher. Teraz trochę odrzucała mnie tematyka, bo tak naprawdę nie wiedziałam, czego się spodziewać. Chyba obawiałam się, że to będzie suchy reportaż, a dostałam świetnie sfabularyzowaną historię. Tak zainteresowałam się losem Szopienic, ołowicą i historią samej lekarki - Jolanty Wadowskiej-Król.
Autorka nie tylko opisuje wydarzenia, ona nadaje też charakter postaciom przez język. Oddaje też klimat tamtych czasów - PRL-u i życia w pobliżu huty.

Po tym, jak przesłuchałam "Taka piękna śmierć", byłam sceptycznie nastawiona do książek Magdaleny Majcher. Teraz trochę odrzucała mnie tematyka, bo tak naprawdę nie wiedziałam, czego się spodziewać. Chyba obawiałam się, że to będzie suchy reportaż, a dostałam świetnie sfabularyzowaną historię. Tak zainteresowałam się losem Szopienic, ołowicą i historią samej lekarki -...

To zupełnie inny kryminał niż czytam na co dzień. Tak naprawdę nie ma tu zbyt wiele krwi i morderstw, a historia toczy się wokół "samobójstwa" jednej dziewczyny. Przede wszystkim jest to książka poruszająca problematykę depresji, złego traktowania i wpływu środowiska na jednostkę.
Jest tutaj niewiele akcji, w większości są to rozmowy bohaterów i ich opowieści, jednak i tak dobrze się słuchało audiobooka.

Sama historia jest niezwykle krótka (nim się obejrzałam, już byłe epilog), jednak zakończenie mnie nie usatysfakcjonowało, niestety jest otwarte. Rozumiem, że to historia oparta na faktach i autorka postanowiła nie dopowiadać swojego zakończenia, jednak nie do końca mi się to podobało.

To zupełnie inny kryminał niż czytam na co dzień. Tak naprawdę nie ma tu zbyt wiele krwi i morderstw, a historia toczy się wokół "samobójstwa" jednej dziewczyny. Przede wszystkim jest to książka poruszająca problematykę depresji, złego traktowania i wpływu środowiska na jednostkę.
Jest tutaj niewiele akcji, w większości są to rozmowy bohaterów i ich opowieści, jednak i tak...

Ojejku, tak trochę nie mam opinii o tej książce.
Nie była zbyt świąteczna i nie wciągnęła mnie jakoś specjalnie. Na pewno było dużo wątków, jednak żaden z nich nie był mocno interesujący. Po skończeniu lektury miałam poczucie, że czegoś mi zabrakło.
Jak tak teraz myślę, to gdzieś mi poginęły zakończenia poszczególnych historii, jakby ich nie było.

Ojejku, tak trochę nie mam opinii o tej książce.
Nie była zbyt świąteczna i nie wciągnęła mnie jakoś specjalnie. Na pewno było dużo wątków, jednak żaden z nich nie był mocno interesujący. Po skończeniu lektury miałam poczucie, że czegoś mi zabrakło.
Jak tak teraz myślę, to gdzieś mi poginęły zakończenia poszczególnych historii, jakby ich nie było.

Chciałam powiedzieć, że przez połowę książki nie wiedziałam, co się dzieje, do czego dążymy, o czym ta historia jest, ale... w sumie dalej nie wiem, chociaż przed chwilą skończyłam lekturę.
Książka napisana jest dość poprawnie, właściwie dobrze. Brakowało jednak w niej akcji, duża część to takie rozmijanie się bohaterów. Długo fabuła też nie łączyła się w całość. Dopiero ostatni rozdział wprowadził dużo akcji, która została jednak zakończona statyczną rozmową i przemyśleniami.
Pewnie gdyby nie to, że to był audiobook i akurat na niego natrafiłam, nie przeczytałabym o Soni.

Chciałam powiedzieć, że przez połowę książki nie wiedziałam, co się dzieje, do czego dążymy, o czym ta historia jest, ale... w sumie dalej nie wiem, chociaż przed chwilą skończyłam lekturę.
Książka napisana jest dość poprawnie, właściwie dobrze. Brakowało jednak w niej akcji, duża część to takie rozmijanie się bohaterów. Długo fabuła też nie łączyła się w całość. Dopiero...

Wysłuchałam tego audiobooka zaskakująco szybko. Raczej nie mam tak dużo czasu na słuchanie książek, a wolny czas poświęcam raczej na czytanie. Musiało więc być coś w tej historii.

Ciężko mi jednak powiedzieć, żeby "Kwestia czasu" wybijała się na tle innych. Według mnie to zdecydowanie bardziej obyczajówka niż kryminał, nieważne, że praktycznie cały czas mamy do czynienia z zagadką kryminalną, a bohaterami są także policjanci.
Być może, gdybym cała serię przeczytała, zamiast przesłuchać, odebrałabym to inaczej. Jednak w obecnym rozrachunku bardziej skupiłam się na życiu pruskich bab.

Mimo wszystko opowieść o Edycie jest napisana całkiem przyjemnie i ciekawie. Dużo się dzieje, każda książka zaskakuje - widać, że autorce nie brakowało pomysłów na kontynuację.

To już ostatni tom, ale ja chętnie poznałabym dalsze losy tej rodziny :).

Wysłuchałam tego audiobooka zaskakująco szybko. Raczej nie mam tak dużo czasu na słuchanie książek, a wolny czas poświęcam raczej na czytanie. Musiało więc być coś w tej historii.

Ciężko mi jednak powiedzieć, żeby "Kwestia czasu" wybijała się na tle innych. Według mnie to zdecydowanie bardziej obyczajówka niż kryminał, nieważne, że praktycznie cały czas mamy do czynienia z...

Bardzo długo słuchałam tego audiobooka. I to nie dlatego, że książka mi się nie podobała. Miałam po prostu mniej czasu na słuchanie, co przełożyło się trochę na to, że książka wciągnęła mnie mniej, a historia nie była tak dynamiczna jak powinna.
Oceniam jednak historię pozytywnie i niedługo zabiorę się za ciąg dalszy przygód Edyty - kobiety, która ma ogromnego pecha i dookoła niej ścielą się trupy.
Ciekawe, kto będzie następny!

Bardzo długo słuchałam tego audiobooka. I to nie dlatego, że książka mi się nie podobała. Miałam po prostu mniej czasu na słuchanie, co przełożyło się trochę na to, że książka wciągnęła mnie mniej, a historia nie była tak dynamiczna jak powinna.
Oceniam jednak historię pozytywnie i niedługo zabiorę się za ciąg dalszy przygód Edyty - kobiety, która ma ogromnego pecha i...