Książka lekka i pełna humoru. Polecam.

Książka lekka i pełna humoru. Polecam.

Niestety muszę powiedzieć, że ta książka jest zwyczajnie nudna. Tak naprawdę przez większość książki jest tak mało akcji, że w trakcie się wyłączałam.
Myślałam, że to będzie naprawdę fajna pozycji, bo połączenie brzmiało świetnie! Ile da się wyciągnąć z połączenia branży literackiej z kryminałem. A jeszcze można pokazać wiele grzeszków pracowników czy pisarzy. Opis jest zdecydowanie na plus.
Nie jest to może najśmieszniejsza komedia kryminalna, jaką czytałam, ale trochę gagów jest. Tytułowe wiedźmy czy też skonfliktowany z nim Adam Grandzik to dość barwne i nietuzinkowe postacie. Rozmowy głównych bohaterek potrafiły rozbawić, a Grandzik i jego roszczeniowe podeście do życia powodowało, że w kontaktach z ludźmi dochodziło do wielu zabawnych nieporozumień.
Niemniej jednak autorka za mało czasu poświęciła wątkowi kryminalnemu, który został zamknięty na kilkudziesięciu stronach. Mam wrażenie, że trochę go autorka na siłę ścieśniła, żeby zajmował mniej miejsca. Chociaż od początku wiedziałam, kto odpowiada za morderstwa, zagadka i tak była ciekawa i przyjemna.

Niestety muszę powiedzieć, że ta książka jest zwyczajnie nudna. Tak naprawdę przez większość książki jest tak mało akcji, że w trakcie się wyłączałam.
Myślałam, że to będzie naprawdę fajna pozycji, bo połączenie brzmiało świetnie! Ile da się wyciągnąć z połączenia branży literackiej z kryminałem. A jeszcze można pokazać wiele grzeszków pracowników czy pisarzy. Opis jest...

Mega zabawne i "odmużdrzająca" lektura po ciężkich dniach w pracy, ubaw aż miło 😊

Mega zabawne i "odmużdrzająca" lektura po ciężkich dniach w pracy, ubaw aż miło 😊

Kiedy sięgałam po tę książkę sądziłam, że będę miała do czynienia z połączeniem komedii, kryminału oraz urban fantasy. Naprawdę sądziłam, że skoro tak dużo o wiedźmach piszą w tej książce to naprawdę o wiedźmy chodzi (tak, tę władające magią). Szybko jednak do mnie dotarło, że się myliłam. I tak byłam tej powieści ciekawa, więc zabrałam się za lekturę.
No właśnie... Postaram się zrobić z tej recenzji tzw. "kanapkę", czyli dobre słowo-złe-dobre raz jeszcze na koniec.
Zacznę więc od tego, że nie żałuję czasu jaki tej książce poświęciłam. Może się to wydać dziwne, ale naprawdę nie żałuję.
Niestety język powieści czasami mnie denerwował. Powiedzieć, że jest w dużej mierze potoczny to mało. Da się to jednak przeżyć, chociaż nie jest łatwo. Dramatem był dla mnie fakt, że niemal wszystkie postacie odnosiły się do innych postaci mianem "zarazy". Nie każdy używa tego określenia na co dzień, a tu nagle około 5 osób jedzie z "zarazą", przez co nasuwa nam się myśl, że autorka ma słabość do tego określenia do tego stopnia, że mimowolnie wpycha je w usta swoich bohaterów. Kolejnym problem jest fakt, że przez 2/3 książki nic się nie dzieje, a całość jest raczej przegadana. Nie mówiąc już o tym, że skoro nasze "wiedźmy" nie lubią jakiegoś autora to naturalnie musi być on beznadziejny. Humor też mi jakoś tu umknął i chyba tylko w 3 momentach przez moją twarz przemknął cień uśmiechu.
Jak to więc możliwe, że przeczytałam tę powieść do końca? Nie mam pojęcia! Małgorzata J. Kursa musi być prawdziwą wiedźmą, która zaczarowała swoją książkę tak, że mimo braku polotu i licznych powodów do narzekań mam ochotę sięgnąć po kolejne części. Sama tego nie rozumiem, tym bardziej, że już teraz jestem pewna, że to nie było moje ostatnie spotkanie z "wiedźmami".

Kiedy sięgałam po tę książkę sądziłam, że będę miała do czynienia z połączeniem komedii, kryminału oraz urban fantasy. Naprawdę sądziłam, że skoro tak dużo o wiedźmach piszą w tej książce to naprawdę o wiedźmy chodzi (tak, tę władające magią). Szybko jednak do mnie dotarło, że się myliłam. I tak byłam tej powieści ciekawa, więc zabrałam się za lekturę.
No właśnie......

Komedia po części tylko kryminalna, bo kryminał występuje na samym końcu. Większość książki to satyra na świat wydawniczy z mocno zarysowanymi postaciami. Czy jest to literatura głęboka, sięgająca do uniwersalnych prawd o człowieku? Nie. Czy dobrze się bawiłam? Tak. Czy odpoczęłam przy lekturze? Oczywiście. Jak sama autorka przyznaje „Wiedźmy na gigancie” to „(…) czytadło napisane ku uciesze czytających” i taką rolę spełnia w mojej ocenie wzorowo.

Komedia po części tylko kryminalna, bo kryminał występuje na samym końcu. Większość książki to satyra na świat wydawniczy z mocno zarysowanymi postaciami. Czy jest to literatura głęboka, sięgająca do uniwersalnych prawd o człowieku? Nie. Czy dobrze się bawiłam? Tak. Czy odpoczęłam przy lekturze? Oczywiście. Jak sama autorka przyznaje „Wiedźmy na gigancie” to „(…)...

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Szybko sie czytalo. Ogolnie to pozytywnie odebralam, chociaz cala akcja zaczela soe tak w 2/3 ksiazki. Dobry odmozdzacz jesli czlowiek czyta non stop kryminaly

Szybko sie czytalo. Ogolnie to pozytywnie odebralam, chociaz cala akcja zaczela soe tak w 2/3 ksiazki. Dobry odmozdzacz jesli czlowiek czyta non stop kryminaly

Treść książki wymusza na mnie nie tylko suchą ocenę ale chociaż kilka słów. Nie jestem fanką posiadania wiedzy kto czym I dlaczego od samego początku do końca. Gdyby to była pierwsza książka tej autorki poddałabym się w połowie. Kiedy już przebrnie się przez toporne 2/3 końcówka jest naprawdę bardzo przyjemna w odbiorze. Trochę za dużo tutaj środowiskowego wylewania żali a za mało akcji.

Treść książki wymusza na mnie nie tylko suchą ocenę ale chociaż kilka słów. Nie jestem fanką posiadania wiedzy kto czym I dlaczego od samego początku do końca. Gdyby to była pierwsza książka tej autorki poddałabym się w połowie. Kiedy już przebrnie się przez toporne 2/3 końcówka jest naprawdę bardzo przyjemna w odbiorze. Trochę za dużo tutaj środowiskowego wylewania żali a...

Jak zawsze - świetny humor Kursy! Śmiałam się w głos :)

Jak zawsze - świetny humor Kursy! Śmiałam się w głos :)

Wbrew części opinii tu dodanych czyta się całkiem lekko i przyjemnie :)

Wbrew części opinii tu dodanych czyta się całkiem lekko i przyjemnie :)