Jesteśmy społecznością, która kocha książki

No i nich ktoś mi teraz powie że polskie kobiety nie mają jaj!!! A jak powie to mu każę przeczytać tę książkę …i to dwa razy a potem jeszcze przepytam na wyrywki z tekstu. A tak całkiem na poważnie to bardzo dobra książka o kobietach w świecie który chyba nadal jest bardziej przyjazny mężczyznom ( z niewiadomych przyczyn bo jak się okazuje kobiety w lotnictwie niewiele im ustępują). Książka pokazuje polskie lotniczki od początku lotnictwa przez czasy wojenne, PRL do współczesności. 11 rozdziałów-11 historii opowiedzianych z imienia i nazwiska. Niesamowita cześć o Polkach w czasie II WŚ które na Wyspach Brytyjskich służyły w tamtejszym lotnictwie i przeprowadzały albo raczej dostarczały samoloty tam gdzie były one potrzebne. I były w czołówce udowadniając że nie ma maszyny na której by nie poleciały. Te historie akurat znałam z jakiegoś filmu dokumentalnego ale nadal są one niesamowite. Ponadto mamy przekrój maszyn bo książka opowiada zarówno o kobietach latających na szybowcach jak i pilotujących samoloty pasażerskie czy wojskowe MIGi. Wszystkie te historie mają wspólny mianownik – nie ma albo nie było dla tych kobiet rzeczy niemożliwych jak się zaparły to cel osiągnęły i nie było zmiłuj. Dla nich ten zawód to pasja. Ale jest też jeden smutny wniosek który przewija się przez strony tej książki a mianowicie taki że kiedyś było zdecydowanie łatwiej rozpocząć przygodę z lotnictwem od strony finansowej. I jeżeli trafił się talent to starano się go wykorzystać. Obecnie co podkreślały żyjące bohaterki nie było by ich stać na naukę latania to zbyt droga sprawa i zupełnie nie wspierana przez państwo. A właśnie dzięki takiemu wsparciu w poprzednich ustrojach wielu udało się osiągnąć ten cel. Ale przecież doskonale znamy to życia przykład jakikolwiek sport wyczynowy, nie ma sponsora nie ma mistrzów. Generalnie lektura bardzo godna polecenia. Świetnie się czytało.