Jesteśmy społecznością, która kocha książki

bardzo sie rozczarowalam

bardzo sie rozczarowalam

Książka na pewno nie jest łatwa ani lekka, to dość "muskularny" kawał papieru. Kilka wątków na przemian przeplata się ze sobą, z teraźniejszości wpadamy w przeszłość i tak w kółko aż do końca pierwszej części utworu, do tego można się jednak przyzwyczaić a po pewnym czasie nawet polubić. Podobało mi się zakończenie tej historii, które w całości oddało sens utworu, oraz sposób ukazania poszczególnych etapów przemiany bohaterki. Przygody Alicji wciągu kilku lat twardo formowały jej wewnętrzną sylwetkę, czy właściwie? W obecnym czasie, w dobie krajowego kryzysu na rynku pracy dla ludzi młodych, to pytanie nie tyczy się już tylko psychologów, w tym momencie to już niestety problem typowo socjologiczny.

Książka na pewno nie jest łatwa ani lekka, to dość "muskularny" kawał papieru. Kilka wątków na przemian przeplata się ze sobą, z teraźniejszości wpadamy w przeszłość i tak w kółko aż do końca pierwszej części utworu, do tego można się jednak przyzwyczaić a po pewnym czasie nawet polubić. Podobało mi się zakończenie tej historii, które w całości oddało sens utworu, oraz...

Szok. Szok i ekscytacja która rośnie z każdą kolejną stroną. Pod koniec żal, że już więcej nie przeczytam o tej dziwnej parze znajomych. Finał wszystkich "katastrof" które wydarzyły się w pierwszej i drugiej części. Finał jak dla mnie trochę przewidywalny ale mistrzowsko napisany, więc mimo jakiegoś obrazu końca trylogii równie ciekawy jak cała książka. Ostatnie sceny jak najbardziej zaskakujące.

Szok. Szok i ekscytacja która rośnie z każdą kolejną stroną. Pod koniec żal, że już więcej nie przeczytam o tej dziwnej parze znajomych. Finał wszystkich "katastrof" które wydarzyły się w pierwszej i drugiej części. Finał jak dla mnie trochę przewidywalny ale mistrzowsko napisany, więc mimo jakiegoś obrazu końca trylogii równie ciekawy jak cała książka. Ostatnie sceny jak...

To nie jest autobiografia Wojciecha Manna. To jest książka o jego przygodzie z muzyką. Autor we właściwym dla siebie stylu opisuje swoje pierwsze muzyczne zachwyty, pierwsze koncerty, płyty i liczne spotkania z wybitnymi artystami. Napisane jest do bardzo dobrą polszczyzną, a przy tym czyta się to lekko, łatwo i przyjemnie. Mnie szczególnie zdumiała historia z Animalsami. Dziś trudno sobie wyobrazić sytuację, że przyjeżdża do nas topowy zespół, znany na cały świecie i z braku innych rozrywek zabieramy go na prywatkę np. do kolegi Danwaya, czy Kalibra48, bo akurat mają dużą i wolną chatę. Piękna i niezapomniana przygoda.

To nie jest autobiografia Wojciecha Manna. To jest książka o jego przygodzie z muzyką. Autor we właściwym dla siebie stylu opisuje swoje pierwsze muzyczne zachwyty, pierwsze koncerty, płyty i liczne spotkania z wybitnymi artystami. Napisane jest do bardzo dobrą polszczyzną, a przy tym czyta się to lekko, łatwo i przyjemnie. Mnie szczególnie zdumiała historia z Animalsami....