Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Dom Klepsydry” autorstwa Garetha Rubina to nietuzinkowy pod względem formy kryminał, w którym połączone zostały dwie z pozoru niezwiązane ze sobą historie. Powieść wydana w formie tetbeszki została podzielona na dwie części wydrukowane po przeciwnych stronach książki. W trakcie czytania możemy odwrócić tom jak klepsydrę, by rozwiązać złożone zagadki kryminalne i odkryć sekrety tytułowego domu oraz wzajemne powiązania obu historii.

Jeżeli czytelnik zdecyduje się czytać tetbeszkę zgodnie z chronologią, to najpierw pozna opowieść rozgrywającą się w latach 80. XIX wieku w Anglii (część z niebieska okładką). Młody lekarz Simeon Lee udaje się do położonego na niewielkiej wysepce Domu Klepsydry, gdzie ma zająć się leczeniem swego dalekiego krewnego – pastora Olivera Hawesa – przekonanego o tym, że ktoś go truje. Medyk rozpoczyna prywatne śledztwo, w trakcie którego odkrywa mroczne sekrety mieszkańców domostwa oraz pobliskiej wioski położonej na wyspie Mersei.

Część czerwona zabiera nas w lata 30. XX w. Ken Kourian marzy o karierze aktorskiej. Dzięki przypadkowemu spotkaniu udaje mu się trafić na imprezę pisarza Olivera Tooke’a - mającego znajomości w branży filmowej syna gubernatora. Ken szybko zaprzyjaźnia się z mężczyzną i jego siostrą, niestety w rodzinie Tooke’ ów dochodzi do tragedii. Bohater angażuje się w śledztwo, które odkrywa głęboko skrywane, mroczne sekrety familii gubernatora.

„Dom Klepsydry” to złożony, świetnie napisany kryminał, w którym pisarz z dwóch pozornie niezwiązanych ze sobą historii utkał misterną zagadkę kryminalną. Z rosnąca fascynacją śledziłam stopniowo odkrywane elementy fabuły, które subtelnie łączyły historie Simeona i Kena w jedną, zaskakującą całość. Podobało mi się, jak pisarz stopniowo budował napięcie. Totalnie urzekła mnie mroczno-gotycka atmosfera panująca w niebieskiej części „Domu Klepsydry”, uległam też hollywoodzkiemu klimatowi panującemu w części czerwonej. Czytało się tę powieść wybornie. Uwielbiam takie nieoczywiste, oryginalne, złożone historie kryminalne, a do tego powieść Garetha Rubina została wydana w bardzo ciekawej formie, co zdecydowanie sprawia, że utwór ten wybija się na tle innych utworów gatunku.

Jeżeli jesteście miłośnikom misternie skonstruowanych zagadek kryminalnych i cenicie sobie niebanalne pod względem formy powieści, to koniecznie pamiętajcie o „Domu Klepsydry”. Myślę, że ta książka byłaby również świetną propozycją dla miłośników kryminalnej prozy Stuarta Turtona.

Opinia napisana w ramach współpracy barterowej z wydawnictwem Albatros.

„Dom Klepsydry” autorstwa Garetha Rubina to nietuzinkowy pod względem formy kryminał, w którym połączone zostały dwie z pozoru niezwiązane ze sobą historie. Powieść wydana w formie tetbeszki została podzielona na dwie części wydrukowane po przeciwnych stronach książki. W trakcie czytania m...

Rozwiń

Zwiń

„Rozgrywka królowej” autorstwa Elizabeth Fremantle to powieść historyczna, która zabiera czytelników na dwór króla Henryka VIII – jednego z barwniejszych władców europejskich, który w masowej świadomości znany jest głównie ze swojego burzliwego życia uczuciowego oraz doprowadzenia do reformy religijnej, w wyniku której doszło do powstania Kościoła anglikańskiego.

W powieści śledzimy losy ostatniej żony Henryka – Katarzyny Parr. Czytelnik poznaje bohaterkę, jako świeżo owdowiałą trzydziestojednolatkę, która udaje się na dwór na zaproszenie córki króla Marii. Na miejscu kobieta poznaje Tomasza Seymoura – pogromcę niewieścich serc o bławatkowych oczach, w których przepada z kretesem. Po dwóch zaaranżowanych małżeństwach Kit ma cichą nadzieję, że wreszcie będzie mogła związać się z mężczyzną z miłości. Niestety rezolutna, słynąca ze swej inteligencji oraz wierności wdowa wpada w oko królowi, który postanawia uczynić z niej kolejną żonę. Lady Latimer nie pozostaje nic innego, jak zamknąć uczucie do Tomasza w najgłębszych zakamarkach swojej duszy i ze sztuczną radością przyjąć propozycję władcy, który zmienia żony niczym rękawiczki.

Historia wykreowana przez Elizabeth Fremantle to wciągająca opowieść wypełniona dworskimi intrygami i spiskami. W powieści śledzimy losy ostatniej żony króla Anglii oraz jej najbliższych towarzyszek – pasierbicy Małgorzaty, oddanej służącej Dot, dam dworu, które albo czekają na jej upadek, albo są jej wiernymi popleczniczkami dzielącymi z królową reformacyjne poglądy. Katarzyna to bohaterka intrygująca, ale niezwykle tragiczna - to kobieta, która musiała zrezygnować ze swoich pragnień, by zostać żoną kapryśnego i okrutnego władcy, którego przychylność może w każdej chwili się od niej odwrócić. Bohaterka nie użala się jednak nad sobą, jej pragmatyczne spojrzenie na życie ułatwia jej odnalezienie się na pełnym śmiertelnych niebezpieczeństw dla królewskiej małżonki dworze, na którym zdaje się być momentami jedynie pionkiem w grze, którą prowadzą doradcy króla, próbujący doprowadzić do osłabienia jej wpływu na zauroczonego władcę.

Elizabeth Fremantle snuje niezwykłą opowieść. Opowieść o silnej, oddanej rodzinie kobiecie, reformatorce, królowej, dzięki której Maria i Elżbieta odzyskały prawo do sukcesji angielskiego tronu. Katarzyna Parr przedstawiona na kartach „Rozgrywki królowej” jest postacią niezwykle intrygującą i bardzo cieszę się, że pisarka zamiast skupić się na wątkach romantycznych w swojej powieści postanowiła spróbować odmalować czytelnikom społeczno-polityczny obraz dworu Henryka VIII z perspektywy królowej i jej najbliższego otoczenia. Bardzo podobało mi się to, jak Fremantle podeszła do opisania kwestii małżeństwa Katarzyny z królem – to, że pisarka nie idealizowała tego związku, że świetnie według mnie nakreśliła portret psychologiczny kobiety, która wie, że małżeństwo z Henrykiem z duży prawdopodobieństwem może skończyć się dla niej tragicznie, jeśli wykona jeden fałszywy krok.

Jeśli jesteście fanami prozy historycznej i interesuje Was historia Anglii, a w szczególności dynastia Tudorów i postać Henryka VIII, to myślę, że „Rozgrywka królowej” może być dla Was idealną propozycją czytelniczą. Mnie ta powieść niezwykle wciągnęła i dostarczyła wielu emocji podczas lektury.

Recenzja napisana w ramach współpracy barterowej z wydawnictwem Albatros.

„Rozgrywka królowej” autorstwa Elizabeth Fremantle to powieść historyczna, która zabiera czytelników na dwór króla Henryka VIII – jednego z barwniejszych władców europejskich, który w masowej świadomości znany jest głównie ze swojego burzliwego życia uczuciowego oraz doprowadzenia do refor...

Rozwiń

Zwiń

“Generał i panna” to powieść historyczna z niewielką domieszką romansu i motywów charakterystycznych dla powieści gotyckiej. Daphne du Maurier przenosi czytelników do pogrążonej w wojnie domowej Kornwalii, gdzie śledzą oni losy Honor Harris - bezkompromisowej ukochanej utalentowanego, ale okrutnego generała Richarda Grenvile’a.

Honor i Richard poznali się podczas gali na zamku Playmouth, kiedy bohaterka miała osiemnaście lat. Ona była nieopierzonym, krnąbrnym podlotkiem, który dopiero debiutował w towarzystwie. On bezczelnym, najbardziej znienawidzonym oficerem w służbie Jego Królewskiej Mości. Oboje cechowała brawura, ognisty temperament i luźne podejście do obowiązujących zasad. Para dość szybko nawiązała romans, jednak nieszczęśliwy wypadek Honor doprowadził do rozstania się bohaterów na piętnaście lat.

Panna Harris i Richard spotykali się ponownie podczas wojny, kiedy to kobieta przebywała w posiadłości swojej siostry Menabilly. Dawna zażyłość bohaterów się odnawia, choć nie wygląda ona już tak, jak w przeszłości.

Relacja pomiędzy tytułowymi panną i generałem jest mocno skomplikowana i dość kontrowersyjna z mojego punktu widzenia. Nie polubiłam mocno niejednoznacznej postaci Richarda Grenvile’a - świetnego stratega, ale zarazem niesamowicie brutalnego, nieokrzesanego dowódcy wojskowego, który z czułością odnosił się do ukochanej, ale jednocześnie był wyjątkowo okrutny i złośliwy, zwłaszcza w stosunku do swojej żony i syna (to chyba przeszkadzało mi najbardziej w tym bohaterze). Jest to postać, co do której mam bardzo mieszane uczucia i nie do końca jestem w stanie zrozumieć ogromne oddanie, jakim obdarzyła Grenvile’a bohaterka.

“Generał i panna” to jednak nie romans, więc to nie na miłosnej historii Richarda i Honor skupia się fabuła utworu. To przede wszystkim opowieść o wojnie pomiędzy rojalistami i parlamentarzystami relacjonowana oczami kobiety, której rodzina i bliscy walczą po stronie króla. Wątek historyczny został doskonale opracowany przez pisarkę. Hiistoria wojenna przeplata się z przepełnioną skandalami, mrocznymi sekretami i dramatami burzliwą opowieścią o losach rodzin Harrisów i Grenvilów.

Kolejna powieść Daphe du Maurier okazała się wyborną, niesamowicie wciągającą lekturą, którą czytałam z ogromną przyjemnością.

Książkę przeczytałam i zrecenzowałam w ramach współpracy barterowej z wydawnictwem Albatros.

“Generał i panna” to powieść historyczna z niewielką domieszką romansu i motywów charakterystycznych dla powieści gotyckiej. Daphne du Maurier przenosi czytelników do pogrążonej w wojnie domowej Kornwalii, gdzie śledzą oni losy Honor Harris - bezkompromisowej ukochanej utalentowanego, ale ...

Rozwiń

Zwiń