Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciężko się przez to brnie. Naprawdę ciężko. Męczące są naturalistyczne opisy, akcji praktycznie brak. Zapomnienie można opowiedzieć w 10 zdaniach, Zmierzch w 4...

Ciężko się przez to brnie. Naprawdę ciężko. Męczące są naturalistyczne opisy, akcji praktycznie brak. Zapomnienie można opowiedzieć w 10 zdaniach, Zmierzch w 4...

Po antologię „Ostatni dzień pary” sięgnąłem dzięki, a może raczej: przez, CD-Action. „Ostatni dzień pary” to zbiór opowiadań w klimacie steampunk/postapo, które stoją na bardzo zróżnicowanym poziomie. Moje oceny wahały się między 2-8. Średnia arytmetyczna ocen dwudziestu opowiadań to 4,8. Najlepsze, moim zdaniem, są: „Człowieszyna” i „Apokanibalipsa”, najgorsze natomiast: „Królewskie dzieci” i „Radioaktywny blues”. Niektóre z opowiadań kończą się na wstępie. Pytam: gdzie rozwinięcie i zakończenie? Niektóre potrafią wciągnąć tak, że czytając ostatnie zdanie zadajesz sobie w duchu pytanie: „To już koniec?„. W każdym zbiorze znajdą się utwory lepsze i gorsze, ale mam wrażenie, że w tej antologii, niektóre nie powinny znaleźć się wcale.

Po antologię „Ostatni dzień pary” sięgnąłem dzięki, a może raczej: przez, CD-Action. „Ostatni dzień pary” to zbiór opowiadań w klimacie steampunk/postapo, które stoją na bardzo zróżnicowanym poziomie. Moje oceny wahały się między 2-8. Średnia arytmetyczna ocen dwudziestu opowiadań to 4,8. Najlepsze, moim zdaniem, są: „Człowieszyna” i „Apokanibalipsa”, najgorsze natomiast:...

Zbiór dobrych i lepszych opowiadań, każde z nich poprzedzone zostało przedmową. W mój gust najbardziej trafiły te z wiedźmińskiego uniwersum, ale reszta też jest bardzo przyjemna. Co mnie bardzo zaskoczyło, nawet opowiadanie rozgrywające się w kosmosie mi się spodobało, mimo że takich nie trawię za bardzo. Rozczarowany jestem natomiast opowiadaniami, które są chyba jednymi z bardziej uznawanych: "W leju po bombie" otrzymało Zajdla, a na podstawie "Spanienkreuz" chciano nakręcić film. Nie potrafię dostrzec ich fenomenu. Może są genialne, ale nie w moim guście. Tak czy owak, 7/10 za całość.

Zbiór dobrych i lepszych opowiadań, każde z nich poprzedzone zostało przedmową. W mój gust najbardziej trafiły te z wiedźmińskiego uniwersum, ale reszta też jest bardzo przyjemna. Co mnie bardzo zaskoczyło, nawet opowiadanie rozgrywające się w kosmosie mi się spodobało, mimo że takich nie trawię za bardzo. Rozczarowany jestem natomiast opowiadaniami, które są chyba jednymi...

Na zbiór opowiadań Bułhakowa trawiłem zupełnie przypadkowo. Jako że "Mistrz i Małgorzata" bardzo mi się podobało, postanowiłem dać szansę także tej pozycji. Zacząłem trochę na opak, bo opowiadania czytałem od tyłu, co związane było z długością poszczególnych tekstów (od najkrótszego do najdłuższego). Ostatnie opowiadanie było moim zdaniem najlepsze, więc Cziczikow dostaje ode mnie 7/10. Środkowy tekst nie przypadł mi do gustu, był mocno dziwny, dlatego 5/10. Profesor Persikow miał na siebie pomysł, czytało się go nieźle i myślę, że zasługuje na uczciwe 6/10. Średnia ocena wynosi 6/10 i tak też oceniam całą pozycję. Dla fanów Bułhakowa zapewne pozycja obowiązkowa i już dawno zaliczona. Dla pozostałych - coś na odskocznię.

Na zbiór opowiadań Bułhakowa trawiłem zupełnie przypadkowo. Jako że "Mistrz i Małgorzata" bardzo mi się podobało, postanowiłem dać szansę także tej pozycji. Zacząłem trochę na opak, bo opowiadania czytałem od tyłu, co związane było z długością poszczególnych tekstów (od najkrótszego do najdłuższego). Ostatnie opowiadanie było moim zdaniem najlepsze, więc Cziczikow dostaje...