Dobre, lajtowe, ale nie bardzo lajtowe fantasy. Takie w polskim stylu, w dobrym tego słowa znaczeniu, czyli z paroma warstwami cebuli i gęstym klimatem od czasu do czasu.

Dobre, lajtowe, ale nie bardzo lajtowe fantasy. Takie w polskim stylu, w dobrym tego słowa znaczeniu, czyli z paroma warstwami cebuli i gęstym klimatem od czasu do czasu.

Genialna książka! Żałuję, że tak późno ją odkryłam. Dlaczego o Ewie Białołęckiej nie jest tak głośno jak o Andrzeju Sapkowskim? To nasz kolejny skarb narodowy!

Genialna książka! Żałuję, że tak późno ją odkryłam. Dlaczego o Ewie Białołęckiej nie jest tak głośno jak o Andrzeju Sapkowskim? To nasz kolejny skarb narodowy!

Świetna. Inspirująca. To nie tylko fantasy, to solidna dawka psychologii przemyconej w fabule.

Świetna. Inspirująca. To nie tylko fantasy, to solidna dawka psychologii przemyconej w fabule.

Bardzo fajnie wymyślony świat. Książkę czyta się przyjemnie. W odróżnieniu do literatury fantasy pisanej przez mężczyzn- świat ten nie ocieka krwią i może to jest plusem tej książki, którą również można dać do czytania dla młodzieży.

Bardzo fajnie wymyślony świat. Książkę czyta się przyjemnie. W odróżnieniu do literatury fantasy pisanej przez mężczyzn- świat ten nie ocieka krwią i może to jest plusem tej książki, którą również można dać do czytania dla młodzieży.

"Smoki? - przekazywał Pożeracz Chmur jego słowa - Pełno tu tego lata. Jakbym nie gonił, to by na łeb wlazły. Zawsze parę wiader mleka postawię, to i wypiją i zwierzaki mi w spokoju zostawią. Po lasach sarny łapią, węże na bagnach. Da się żyć..."

Myślę, że można tą książkę porównać do "Imię wiatru" Rothfuss'a. Klimatycznie się to czyta, perła wśród fantastyki.
Tajemnicza - postać, przygoda, talent. Ciekawe postacie ( i równie ciekawe imiona) spotykane po drodze, które pod wpływem integracji z naszym bohaterem rozwijają się. Dla lubiących klasy magów i różne moce, polecam.
Znajdziesz tutaj smoki, magię i naukę w "akademii".
Warto zwrócić uwagę na język opisów przedmiotów i rzeczy. Jest on szczegółowy i "delikatny", przez co naprawdę czuć, że ten świat żyje.
Jeżeli czytałbym tą pozycję w okresie gimnazjum - liceum - pewnie bym dał większą ocenę. Pozycja głównie młodzieżowa, ale starszy czytelnik nie pogardzi tymi przepięknymi opisami.
Najsłabszą częścią książki jest chyba środek, gdzie bohater moim zdaniem trochę zwalnia i krząta się, ale to i tak warte przeczytanie dzieło.

"Smoki? - przekazywał Pożeracz Chmur jego słowa - Pełno tu tego lata. Jakbym nie gonił, to by na łeb wlazły. Zawsze parę wiader mleka postawię, to i wypiją i zwierzaki mi w spokoju zostawią. Po lasach sarny łapią, węże na bagnach. Da się żyć..."

Myślę, że można tą książkę porównać do "Imię wiatru" Rothfuss'a. Klimatycznie się to czyta, perła wśród fantastyki.
Tajemnicza -...

Bardzo, bardzo dobry kawał literatury fantastycznej.

UWAGA! Ten tom ZAWIERA W SOBIE to, co tu na Lubimy Czytać jest oznaczone jako 1.1. i 1.2. - ja się naszukałam "Tkacza iluzji" w antykwariacie, a wystarczyło kupić ebooki "Naznaczeni błękitem" i "Drugi krąg"

Bardzo, bardzo dobry kawał literatury fantastycznej.

UWAGA! Ten tom ZAWIERA W SOBIE to, co tu na Lubimy Czytać jest oznaczone jako 1.1. i 1.2. - ja się naszukałam "Tkacza iluzji" w antykwariacie, a wystarczyło kupić ebooki "Naznaczeni błękitem" i "Drugi krąg"

Po raz pierwszy przeczytałem książką fantasy, którą napisała kobieta ... i zadziałała jak narkotyk, trudno się od niej oderwać. Szkoda, że autorka nie kontynuuje lub przynajmniej nie kontynuowała dalszych przygód Tkacza Iluzji i Naznaczonych Błękitem.

Po raz pierwszy przeczytałem książką fantasy, którą napisała kobieta ... i zadziałała jak narkotyk, trudno się od niej oderwać. Szkoda, że autorka nie kontynuuje lub przynajmniej nie kontynuowała dalszych przygód Tkacza Iluzji i Naznaczonych Błękitem.

Właściwie 8,5; najlepsza książka dla młodzieży jaką czytałem; logiczny i poukładany świat fantasy; Główny bohater Kamyk przeradza się z chłopca w maga i ostatecznie z 10 innych młodzieńców tworzą drugi, konkurencyjny Krąg Magów.

Właściwie 8,5; najlepsza książka dla młodzieży jaką czytałem; logiczny i poukładany świat fantasy; Główny bohater Kamyk przeradza się z chłopca w maga i ostatecznie z 10 innych młodzieńców tworzą drugi, konkurencyjny Krąg Magów.

Książka świetna, nie można się nudzić podczas czytania- ciągle coś się dzieje, postacie barwne i dobrze napisane

Książka świetna, nie można się nudzić podczas czytania- ciągle coś się dzieje, postacie barwne i dobrze napisane

Polecam wielbicielom fantasy oraz czytelnikom jeszcze niezdecydowanym. Niektórych już sama obecność smoków przekona do sięgnięcia po tę książkę, choć uprzedzam bez zdradzania szczegółów, że nie są to smoki stereotypowe. Jeżeli ktoś jeszcze nie czuje się przekonany, niech wyobrazi sobie świat pełen magii, w którym obserwujemy także "prozę życia". Mało? No to przejdźmy do głównego bohatera, który byłby magiem doskonałym, gdyby nie niepełnosprawność.
Świat Białołęckiej jest bogaty i dopracowany, przygody trzymają w napięciu, a postacie są wyraziste. Aż chciałoby się od razu przeczytać więcej opowiadań. "Tkacz iluzji" jest jak dotąd moją ulubioną książką Autorki.

Polecam wielbicielom fantasy oraz czytelnikom jeszcze niezdecydowanym. Niektórych już sama obecność smoków przekona do sięgnięcia po tę książkę, choć uprzedzam bez zdradzania szczegółów, że nie są to smoki stereotypowe. Jeżeli ktoś jeszcze nie czuje się przekonany, niech wyobrazi sobie świat pełen magii, w którym obserwujemy także "prozę życia". Mało? No to przejdźmy do...