Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Taki trochę dłuższy wywiad z "Twojego Stylu". Może dla fanów aktorki albo teatru w ogóle, bo o tym sporo. W moje ręce trafiła przypadkiem, pożyczona i polecona. Takie sobie czytadełko.

Taki trochę dłuższy wywiad z "Twojego Stylu". Może dla fanów aktorki albo teatru w ogóle, bo o tym sporo. W moje ręce trafiła przypadkiem, pożyczona i polecona. Takie sobie czytadełko.

Świetna!

Świetna!

Piękna.

Piękna.

Wstrząsająca, wzruszająca, przerażająca, dramatyczna.
Przeczytałam jednym tchem w jeden dzień. Z oczami szeroko otwartymi z niedowierzania i łzami wzruszenia.
W głowie się nie mieści jakim cudem ludzie byli w stanie przeżyć tyle okropności, rozpaczy i niesprawiedliwości losu...

Hiszpania czasów generała Franco. Rok 1940. W Europie trwa Wojna Światowa a w Hiszpanii po zakończeniu wojny domowej władzę sprawuję faszystowski reżim generała Franco.
Poznajemy historie kilku więźniarek osadzonych w wyniku prześladowań trwających w kraju a skierowanych przeciw wszystkim podejrzanym o zaangażowanie w walkę z reżimem lub o sympatie republikańskie. Oczywiście ich przewinienia są obiektywnie patrząc żadne a kary rażąco niesprawiedliwe.

Głównymi bohaterkami są dwie siostry. Pierwsza z nich to Hortensja osadzona i oczekująca na wykonanie kary śmierci za... próbę kupienia kury na wsi.. w orzeczeniu uznanej jako "zakup prowiantu przeznaczonego dla oddziału partyzantów a oskarżona jest winna zarzucanego jej czynu PRZYSTĄPIENIA DO REBELII i skazana na karę ŚMIERCI". Kara łaskawie zostaję odłożona w czasie, bo Hortensja jest w 9 miesiący ciąży i wyrok ma zostać wykonany po urodzeniu dziecka. Wszyscy liczą jednak na ułaskawienie.

Drugą siostra to Pepita. To głównie na podstawie rozmów z tą kobietą autorka książki Dulce Chacon napisała tę książkę.

A napisała ją fantastycznie. Przeżywamy dramatyczne sytuacje razem z bohaterami, razem z nimi boimy się, płaczemy, mamy nadzieję, tęsknimy i kochamy. Razem z nimi przeżywamy głód, chłód i ból. Podświadomie drapałam się czując wszy, które opanowały cele.

Trudno dokładnie określić na czym polega taka umiejętność przekazania emocji, ale autorka tej książki ją posiadła. I w mistrzowski sposób relacjonuje historie osób, które przetrwały.

Tych historii poza główną jest wiele. I każda równie wstrząsająca i chwytająca za serce.

Jak możemy przeczytać na skrzydełku okładki "Uśpiony głos pisała cztery lata. Dotarła do wielu ofiar wojny domowej,by odkryć to czego nie uczono jej w szkole. W powieści przedstawiła łagodniej niektóre prawdziwe znaczenie, bo uznała, że byłyby zbyt brutalne dla czytelnika. Od bohaterki książki Pepity usłyszała: "Wybaczam ale nie zapominam". Niepamięć uważała za najważniejszy problem Hiszpanii"

Książka niesamowita i zachęcam żeby ją przeczytać. Choćby po to, żeby historie tu opowiedziane i osoby tu opisane nie zostały zapomniane.

Wstrząsająca, wzruszająca, przerażająca, dramatyczna.
Przeczytałam jednym tchem w jeden dzień. Z oczami szeroko otwartymi z niedowierzania i łzami wzruszenia.
W głowie się nie mieści jakim cudem ludzie byli w stanie przeżyć tyle okropności, rozpaczy i niesprawiedliwości losu...

Hiszpania czasów generała Franco. Rok 1940. W Europie trwa Wojna Światowa a w Hiszpanii po...