Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Najsłabsza Żulczyka. Zmęczyła mnie.

Najsłabsza Żulczyka. Zmęczyła mnie.

Taki trochę dłuższy wywiad z "Twojego Stylu". Może dla fanów aktorki albo teatru w ogóle, bo o tym sporo. W moje ręce trafiła przypadkiem, pożyczona i polecona. Takie sobie czytadełko.

Taki trochę dłuższy wywiad z "Twojego Stylu". Może dla fanów aktorki albo teatru w ogóle, bo o tym sporo. W moje ręce trafiła przypadkiem, pożyczona i polecona. Takie sobie czytadełko.

Świetna!

Świetna!

Piękna.

Piękna.

Wstrząsająca, wzruszająca, przerażająca, dramatyczna.
Przeczytałam jednym tchem w jeden dzień. Z oczami szeroko otwartymi z niedowierzania i łzami wzruszenia.
W głowie się nie mieści jakim cudem ludzie byli w stanie przeżyć tyle okropności, rozpaczy i niesprawiedliwości losu...

Hiszpania czasów generała Franco. Rok 1940. W Europie trwa Wojna Światowa a w Hiszpanii po zakończeniu wojny domowej władzę sprawuję faszystowski reżim generała Franco.
Poznajemy historie kilku więźniarek osadzonych w wyniku prześladowań trwających w kraju a skierowanych przeciw wszystkim podejrzanym o zaangażowanie w walkę z reżimem lub o sympatie republikańskie. Oczywiście ich przewinienia są obiektywnie patrząc żadne a kary rażąco niesprawiedliwe.

Głównymi bohaterkami są dwie siostry. Pierwsza z nich to Hortensja osadzona i oczekująca na wykonanie kary śmierci za... próbę kupienia kury na wsi.. w orzeczeniu uznanej jako "zakup prowiantu przeznaczonego dla oddziału partyzantów a oskarżona jest winna zarzucanego jej czynu PRZYSTĄPIENIA DO REBELII i skazana na karę ŚMIERCI". Kara łaskawie zostaję odłożona w czasie, bo Hortensja jest w 9 miesiący ciąży i wyrok ma zostać wykonany po urodzeniu dziecka. Wszyscy liczą jednak na ułaskawienie.

Drugą siostra to Pepita. To głównie na podstawie rozmów z tą kobietą autorka książki Dulce Chacon napisała tę książkę.

A napisała ją fantastycznie. Przeżywamy dramatyczne sytuacje razem z bohaterami, razem z nimi boimy się, płaczemy, mamy nadzieję, tęsknimy i kochamy. Razem z nimi przeżywamy głód, chłód i ból. Podświadomie drapałam się czując wszy, które opanowały cele.

Trudno dokładnie określić na czym polega taka umiejętność przekazania emocji, ale autorka tej książki ją posiadła. I w mistrzowski sposób relacjonuje historie osób, które przetrwały.

Tych historii poza główną jest wiele. I każda równie wstrząsająca i chwytająca za serce.

Jak możemy przeczytać na skrzydełku okładki "Uśpiony głos pisała cztery lata. Dotarła do wielu ofiar wojny domowej,by odkryć to czego nie uczono jej w szkole. W powieści przedstawiła łagodniej niektóre prawdziwe znaczenie, bo uznała, że byłyby zbyt brutalne dla czytelnika. Od bohaterki książki Pepity usłyszała: "Wybaczam ale nie zapominam". Niepamięć uważała za najważniejszy problem Hiszpanii"

Książka niesamowita i zachęcam żeby ją przeczytać. Choćby po to, żeby historie tu opowiedziane i osoby tu opisane nie zostały zapomniane.

Wstrząsająca, wzruszająca, przerażająca, dramatyczna.
Przeczytałam jednym tchem w jeden dzień. Z oczami szeroko otwartymi z niedowierzania i łzami wzruszenia.
W głowie się nie mieści jakim cudem ludzie byli w stanie przeżyć tyle okropności, rozpaczy i niesprawiedliwości losu...

Hiszpania czasów generała Franco. Rok 1940. W Europie trwa Wojna Światowa a w Hiszpanii po...

Książka dobra dla 3-4 latka. Dużo ilustracji, mało tekstu. Historia trochę edukacyjna i z morałem. Raczej do wypożyczenia niż kupienia. Na raz. Nie jest to książeczka do której się będzie wracać.

Książka dobra dla 3-4 latka. Dużo ilustracji, mało tekstu. Historia trochę edukacyjna i z morałem. Raczej do wypożyczenia niż kupienia. Na raz. Nie jest to książeczka do której się będzie wracać.

Piękne wydanie, kolorowe duże ilustracje. Gorzej z przekładem. Wierszyki takie sobie. Do wierszyków dla dzieci takich naszych polskich autorów jak np. Michał Rusinek czy Agnieszka Frączek się nie umywają.

Piękne wydanie, kolorowe duże ilustracje. Gorzej z przekładem. Wierszyki takie sobie. Do wierszyków dla dzieci takich naszych polskich autorów jak np. Michał Rusinek czy Agnieszka Frączek się nie umywają.

Świetna! Jak zresztą większość książek autorstwa Pani Agnieszki Frączek. Piszę: "większość", bo akurat w przypadku książek dla dzieci wielkie znaczenie ma dla mnie jakość wydania, ilustracje itd i nie samo nazwisko autorki na okładce jest gwarantem tego, że książka będzie świetna. W tym przypadku wszystko jest na najwyższym poziomie.
Moi synkowie (4 i 5 lat) byli zachwyceni. Śmiali się z humoru wierszyków i łamali sobie języki próbując powtarzać trudne do wymówienia strofy.
Polecam.

Świetna! Jak zresztą większość książek autorstwa Pani Agnieszki Frączek. Piszę: "większość", bo akurat w przypadku książek dla dzieci wielkie znaczenie ma dla mnie jakość wydania, ilustracje itd i nie samo nazwisko autorki na okładce jest gwarantem tego, że książka będzie świetna. W tym przypadku wszystko jest na najwyższym poziomie.
Moi synkowie (4 i 5 lat) byli...

Kawał dobrej reporterskiej roboty. Niecodzienny temat przybliżający nam świat jakiego już nie ma i z jakim moje pokolenie nie miało styczności a pokolenie moich dziadków i rodziców mieć nie chciało... Poruszająca i wartościowa. I te wiersze Papuszy... ta miłość do natury, przyrody i wolności. Hmm... chyba w poprzednim wcieleniu musiałam być cyganką:)

Kawał dobrej reporterskiej roboty. Niecodzienny temat przybliżający nam świat jakiego już nie ma i z jakim moje pokolenie nie miało styczności a pokolenie moich dziadków i rodziców mieć nie chciało... Poruszająca i wartościowa. I te wiersze Papuszy... ta miłość do natury, przyrody i wolności. Hmm... chyba w poprzednim wcieleniu musiałam być cyganką:)

Świetna. Jakoś wcześniej po nią nie sięgnęłam a teraz chciałam zdążyć przed ekranizacją. Ciekawa jestem tylko bardzo jak Smarzowski poradzi sobie z zakończeniem...? Bo bardzo nie w jego stylu:)

Świetna. Jakoś wcześniej po nią nie sięgnęłam a teraz chciałam zdążyć przed ekranizacją. Ciekawa jestem tylko bardzo jak Smarzowski poradzi sobie z zakończeniem...? Bo bardzo nie w jego stylu:)

Zaczęłam czytać wczoraj synkom na dobranoc, bo dorwałam się w domu ich babci a moim domu rodzinnym do swojej biblioteczki z dzieciństwa. Jak zasnęli nie mogłam przestać czytać... i ryczałam jak bóbr...

Zaczęłam czytać wczoraj synkom na dobranoc, bo dorwałam się w domu ich babci a moim domu rodzinnym do swojej biblioteczki z dzieciństwa. Jak zasnęli nie mogłam przestać czytać... i ryczałam jak bóbr...

Bardzo ciekawa literatura faktu. Autor przybliża nam fascynującą postać włoskiego fizyka Ettore Majorany i historię jego tajemniczego zaginięcia . Zniknięcia niewyjaśnionego po dziś dzień. Zdaje się, że sporo z tym zniknięciem miały przełomowe odkrycia Majorany, prowadzące do ... wynalezienia bomby atomowej. Czy genialny fizyk przeraził się swoich odkryć, uciekł i zniknął ze strachu przed konsekwencjami? Czy to sprawka mafii, zajmującej się handlem fizykami, tak jak handlem żywym towarem? Czy to zwyczajnie samobójstwo?
Ta książka to też doskonała analiza genialnego umysłu oraz specyficznego sposobu bycia jego posiadacza.

Podobał mi się fragment, w którym autor zwraca uwagę na pewną prawidłowość...:

"U przedwcześnie dojrzałego geniusza - jakim był przecież Majorana - życie ma pewna nieprzekraczalną miarę: miarę czasu, dzieła. Miarę jakby z góry wyznaczoną, niepodlegającą przedawnieniu. Zaledwie dotknie tajemnicy w swym dziele, a już następuje spełnienie, doskonałość; ledwie odkryje pełnię tajemnicy, ledwie nada jej doskonała formę, to znaczy objawi ją - w kategorii poznania czy z grubsza mówiąc piękna w nauce, literaturze czy sztuce, zaraz potem następuje śmierć. A ponieważ śmierć tworzy jedność z naturą, jedność z życiem, natura zaś i życie tworzą jedność z umysłem, ten przedwczesny geniusz wie o tym, nie wiedząc. Jego działanie jest przepojone tym przeczuciem, tym lękiem. Prowadzi grę z czasem, ze swoim czasem, ze swoimi latami, oszukując i odwlekając. Stara się rozciągnąć miarę, przesunąć granice. Stara się uchylić od dzieła. którego zakończenie kończy. Kończy jego życie."

Bardzo ciekawa literatura faktu. Autor przybliża nam fascynującą postać włoskiego fizyka Ettore Majorany i historię jego tajemniczego zaginięcia . Zniknięcia niewyjaśnionego po dziś dzień. Zdaje się, że sporo z tym zniknięciem miały przełomowe odkrycia Majorany, prowadzące do ... wynalezienia bomby atomowej. Czy genialny fizyk przeraził się swoich odkryć, uciekł i zniknął...

Jesteśmy cały czas w trakcie czytania. Ja i dwóch synów lat 4 i 6. Starszy zachwycony a dla młodszego chyba troszkę za wcześnie. Rzeczywiście trochę w stylu Mikołajka. Troszkę jak Dzieci z Bullerbyn. W każdym razie wesołe opowiastki z codziennego życia opowiadane przez ośmioletniego chłopca. Rewelacyjna.

Jesteśmy cały czas w trakcie czytania. Ja i dwóch synów lat 4 i 6. Starszy zachwycony a dla młodszego chyba troszkę za wcześnie. Rzeczywiście trochę w stylu Mikołajka. Troszkę jak Dzieci z Bullerbyn. W każdym razie wesołe opowiastki z codziennego życia opowiadane przez ośmioletniego chłopca. Rewelacyjna.

Oj kiepściutka. I treść i forma. Nie jestem wielką fanką tego autora, ale ta pozycja jest najsłabsza ze wszystkich, na które się skusiłam.

Oj kiepściutka. I treść i forma. Nie jestem wielką fanką tego autora, ale ta pozycja jest najsłabsza ze wszystkich, na które się skusiłam.

Niezła, ale niczego nie urywa. O tym, że czasem za bardzo kombinujemy w związkach. Udajemy i gramy nawet wobec najbliższych nam osób. I o tym do czego to prowadzi.

Niezła, ale niczego nie urywa. O tym, że czasem za bardzo kombinujemy w związkach. Udajemy i gramy nawet wobec najbliższych nam osób. I o tym do czego to prowadzi.

Książka dla matek. O dawaniu życia, o noszeniu dziecka pod sercem o wyjątkowym związku kobiety w ciąży z dzieckiem. Piękna. Aż dziw, że tę książkę napisał mężczyzna...

Książka dla matek. O dawaniu życia, o noszeniu dziecka pod sercem o wyjątkowym związku kobiety w ciąży z dzieckiem. Piękna. Aż dziw, że tę książkę napisał mężczyzna...

No nie... Może jestem za głupia, może mam za mało wysublimowany gust, ale nie podpiszę się pod tym, że jest to pisarz wybitny. Wczoraj przeczytałam "Niewidzialne miasta", ale przy tym umęczyłam się jeszcze bardziej. Bardzo specyficzna lektura. Bardzo specyficzny autor. Pewnie można albo uwielbiać albo robić duże oczy ze zdziwienia, że ktoś to uwielbia...

No nie... Może jestem za głupia, może mam za mało wysublimowany gust, ale nie podpiszę się pod tym, że jest to pisarz wybitny. Wczoraj przeczytałam "Niewidzialne miasta", ale przy tym umęczyłam się jeszcze bardziej. Bardzo specyficzna lektura. Bardzo specyficzny autor. Pewnie można albo uwielbiać albo robić duże oczy ze zdziwienia, że ktoś to uwielbia...

Wysoki poziom abstrakcji. Bardzo nierówna jak dla mnie... Miejscami genialna ale jednak nie powala. Niby dużo podkreślonych fragmentów a jednak suma sumarum mimo to nieco męcząca lektura :)

"Nieurzeczywistnione przyszłości są tylko odgałęzieniami przeszłości: uschłymi odgałęzieniami."

Wysoki poziom abstrakcji. Bardzo nierówna jak dla mnie... Miejscami genialna ale jednak nie powala. Niby dużo podkreślonych fragmentów a jednak suma sumarum mimo to nieco męcząca lektura :)

"Nieurzeczywistnione przyszłości są tylko odgałęzieniami przeszłości: uschłymi odgałęzieniami."

Polecam.

Polecam.

Super. Zwłaszcza do czytania dzieciom przez tatusiów.

Super. Zwłaszcza do czytania dzieciom przez tatusiów.