Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wielki powrót Harry'ego Potter'a. Tłumy ludzi w bibliotekach czekający na swój egzemplarz książki. Rowling postanowiła pójść na rękę czytelnikom i wydać scenariusz sztuki, która miała swoją premierę na londyńskim West Endzie w lipcu 2016. Czy warto było? Co się wydarzyło 19 lat po wydarzeniach z ostatniej książki?
Dowiadujemy się, że Harry jest teraz urzędnikiem Ministerstwa Magii, ma synów Albusa i James'a, których matką jest Ginnie. Jak to zwykle bywa, ojciec nie dogaduje się z młodszym synem, który wchodzi w okres dojrzewania i zaczyna się buntować. Nie chce być taki jak ojciec, ciąży mu pokrewieństwo s wielkim Harry'm Potter'em. Jednak kolejne wydarzenia sprawiają, że Albus będzie musiał zmierzyć się ze swoim dziedzictwem. czy wszystko skończy się dobrze? Musicie się przekonać.
Książka, która stanowi 8 historię w serii różni się kolosalnie od pozostałych. Przede wszystkim różnica tkwi w formie. Historia została wydana w formie scenariusza filmowego, więc musimy zmierzyć się ze sztuką. Brakuje tutaj opisów, które zwykle bardzo uplastyczniają i uatrakcyjniają książkę. Z tego względu scenariusz czyta się bardzo szybko. I o ile potrafię zrozumieć formę scenariusza, który musi być ze względu na swoją formę bardziej 'suchy', nie mogę uznać, że w tym konkretnym wypadku to się sprawdziło. Naprawdę brakuje tych wszystkich opisów, które pomagały wyobrazić sobie cały ten magiczny świat i się do niego przenieść. Zamiast tego mamy suche dialogi. Często następuje zmiana czasu, przeskoczenie z jednej sceny do drugiej. Można w tym się odrobinę zagubić.
Nie uważam, że jest to zła książka, gdyż historia jest w porządku. Ale jednak nie robi to takiego wrażenia jak pozostałe z serii. Nie ma tej magii.
Jednak polecam każdemu wyrobienie sobie własnej opinii.

///12.12.2016///

Wielki powrót Harry'ego Potter'a. Tłumy ludzi w bibliotekach czekający na swój egzemplarz książki. Rowling postanowiła pójść na rękę czytelnikom i wydać scenariusz sztuki, która miała swoją premierę na londyńskim West Endzie w lipcu 2016. Czy warto było? Co się wydarzyło 19 lat po wydarzeniach z ostatniej książki?
Dowiadujemy się, że Harry jest teraz urzędnikiem...

Film na podstawie powieści nie dołączył do grona moich ulubionych, natomiast zachęcona ciekawą historią postanowiłam przeczytać książkę i ocenić, czy rzeczywiście jest lepsza niż ekranizacja. Więc stwierdzam - jest.
Na początku książki poznajemy Luisę - 26-letnią dziewczynę z małej wioski w Anglii, która po tym, jak straciła pracę nie wie, co dalej zrobić ze swoim życiem. W końcu po wielu wizytach w biurze pośrednictwa pracy, mając w zasadzie nóż na gardle, decyduje się zostać opiekunką niepełnosprawnego mężczyzny to i odmienia jej życie. Will Traynor był kiedyś młodym, przystojnym i bogatym rekinem biznesu, ale wypadek zmienił wszystko. Nie może pogodzić się z myślą, że całe życie spędzi przykuty do wózka, zależny od innych ludzi. Chciałby, żeby to się skończyło. Ale pojawienie się ekscentrycznej i wiecznie uśmiechniętej Luisy zmienia jego nastawienie. A czy zmieni jego decyzję?
Tym, którzy nie oglądali filmu polecam przeczytać książkę i sprawdzić.
Książkę czyta się przyjemnie. Są tu momenty zabawne jak i poważne. Jest duża ilość sarkastycznych uwag Will oraz ripost głównej bohaterki.
Zdecydowanie dobra pozycja książkowa, która nie jest jednak pełna ckliwych momentów, a także która pokazuje, jak wygląda życie nieuleczalnie chorego człowieka i jakie jest jego spojrzenie na świat po wypadku.

///04.12.2016///

Film na podstawie powieści nie dołączył do grona moich ulubionych, natomiast zachęcona ciekawą historią postanowiłam przeczytać książkę i ocenić, czy rzeczywiście jest lepsza niż ekranizacja. Więc stwierdzam - jest.
Na początku książki poznajemy Luisę - 26-letnią dziewczynę z małej wioski w Anglii, która po tym, jak straciła pracę nie wie, co dalej zrobić ze swoim życiem....

Z filmem na podstawie "Czerwonego smoka" Thomasa Harrisa zetknęłam się już jakiś czas temu, natomiast po książkę udało mi się sięgnąć dopiero ostatnio.
Jest to moje pierwsze spotkanie z tą serią. Jako pierwsza książka z cyklu wywarła na mnie bardzo dobre wrażenie. Pozwala zajrzeć to umysłu mordercy i choć spróbować zrozumieć jego postępowanie. Bo człowiek ten był po prostu chory, nie był potworem. Nie zmienia to faktu, że był też mordercą kilku osób, który potrafił niezwykle skutecznie się ukrywać. Do czasu..
Powieść trafnie ukazuje proces dociekania prawdy i szukania winnego. Elementy układanki zaczynają się ze sobą łączyć. A morderca jest bliżej niż można by było przypuszczać.
Według mnie bardzo dobra propozycja w kategorii kryminału.

"Zastanawiał się, czy złowrogie popędy, nad którymi staramy się panować, i mroczna, instynktowna wiedza o tych popędach nie są czymś w rodzaju utajonego wirusa w wielkich organizmie ludzkości i w umysłach ludzi wierzących w cywilizację."

///15.11.2016///

Z filmem na podstawie "Czerwonego smoka" Thomasa Harrisa zetknęłam się już jakiś czas temu, natomiast po książkę udało mi się sięgnąć dopiero ostatnio.
Jest to moje pierwsze spotkanie z tą serią. Jako pierwsza książka z cyklu wywarła na mnie bardzo dobre wrażenie. Pozwala zajrzeć to umysłu mordercy i choć spróbować zrozumieć jego postępowanie. Bo człowiek ten był po...

Kolejne udane spotkanie z prozą Sapkowskiego. Co tu dużo mówić - gość zna się na rzeczy, a spójność wszystkich tomów jest na prawdę godna podziwu. Misternie opracowana seria z dużą ilością humoru, poruszająca wiele życiowych kwestii - miłości, przyjaźni, nienawiści, wojny...
Pozycja godna rekomendacji.

//
02.10.2016

Kolejne udane spotkanie z prozą Sapkowskiego. Co tu dużo mówić - gość zna się na rzeczy, a spójność wszystkich tomów jest na prawdę godna podziwu. Misternie opracowana seria z dużą ilością humoru, poruszająca wiele życiowych kwestii - miłości, przyjaźni, nienawiści, wojny...
Pozycja godna rekomendacji.

//
02.10.2016

Nie mam zbyt wielkiego doświadczenia z literaturą fantasy, jednak książki Sapkowskiego z serii o Wiedźminie bardzo do mnie przemawiają.
Tom III czyli "Krew elfów" jest pierwszym, którzy nie składa się z opowiadań (jak poprzednie dwa), ale jest już pełnoprawną powieścią fantasy nawiązującą w dalszym ciągu do swoich poprzedniczek. I to spotkanie z serią było dla mnie bardzo udane.
Było tu wiele - znane i lubiane postaci, tj Gerald czy Ciri, nowe postaci czy ciekawe przygody. I najważniejsze - dobrze znany wszystkim styl pisania Sapkowskiego, a także humor i ironia, którymi książka jest wypełniona, co jest dla mnie bardzo na plus i zdecydowanie uatrakcyjnia lekturę. Niektóre fragmenty były dla mnie dość nużące - jak te, w których przez ileś stron autor skupiał się na kwestiach politycznych świata bohaterów, czy skomplikowanym tłumaczeniu istniejących rodów, królów, konfliktów. Osobiście niektóre te fragmenty były dosyć monotonne i w pewnym stopniu zbyt zagmatwane jak na mój mało taktyczny móżdżek, co nie zmienia faktu, że książkę czytało mi się dobrze. :)
Póki co moimi faworytami są dwa pierwsze tomy a w szczególności tom II, ale kto wie, może kolejne sprawią, że zmienię zdanie.
Jednym zdaniem - kawał dobrej literatury fantasy. Nie ma co się dziwić, że "Wiedźmin" robi taką furorę na świecie. ;)

\\\
21.09.16

Nie mam zbyt wielkiego doświadczenia z literaturą fantasy, jednak książki Sapkowskiego z serii o Wiedźminie bardzo do mnie przemawiają.
Tom III czyli "Krew elfów" jest pierwszym, którzy nie składa się z opowiadań (jak poprzednie dwa), ale jest już pełnoprawną powieścią fantasy nawiązującą w dalszym ciągu do swoich poprzedniczek. I to spotkanie z serią było dla mnie bardzo...

Jest to moje pierwsze spotkanie z cyklem "Przewodnik ksenofoba", które mogę zaliczyć do całkiem udanych. Jako że od kilku lat stale interesuję się kulturą Japonii, książka ta stanowi dla mnie fajne zebranie wszystkich ogólnie znanych przywar, stereotypów i ciekawostek związanych z Krajem Kwitnącej Wiśni.
Pozycje z tej serii należy traktować z pewnym przymrużeniem oka, ponieważ wszystko opisane jest ze znaczną dozą ironii i humoru.
Z pewnością fajna pozycja na niedzielne popołudnie dla ludzi chcących przeczytać coś lekkiego. Niby nic odkrywczego, ale jednak warte uwagi.

///
17.09.16

Jest to moje pierwsze spotkanie z cyklem "Przewodnik ksenofoba", które mogę zaliczyć do całkiem udanych. Jako że od kilku lat stale interesuję się kulturą Japonii, książka ta stanowi dla mnie fajne zebranie wszystkich ogólnie znanych przywar, stereotypów i ciekawostek związanych z Krajem Kwitnącej Wiśni.
Pozycje z tej serii należy traktować z pewnym przymrużeniem oka,...

Druga najsłynniejsza powieść Jane Austen zaraz po "Dumie i uprzedzeniu" spodobała mi się odrobinę mniej niż jej następczyni. Niemniej jednak jest to powieść bardzo dobrze napisana, jest klasyką swego gatunku i zdecydowanie warto po nią sięgnąć.
"Rozważna i romantyczna" podejmuje ten sam temat przewodni co "Duma i uprzedzenie" - a mianowicie kwestię zamążpójścia. Nic prostszego - znaleźć odpowiedniego mężczyznę, zakochać się w nim z wzajemnością a potem żyć razem długo i szczęśliwie. Nie do końca. Ówczesne normy i obyczaje niczego nie ułatwiały. Rodzina i kwestie majątkowe miały decydujący głos w sprawach, które mogłyby wydawać się kwestią naszej osobistej decyzji. Książka ukazuje perypetie dwóch sióstr - Marianny i Eleonory Dashwood - i ich drogi do osiągnięcia szczęścia rodzinnego. Marianna, romantyczka nie bojąca się okazywać swych emocji, jest zupełnym przeciwieństwem swojej siostry, którą cechuje powściągliwość w uwydatnianiu swych uczuć i rozwaga. Każda z nich spotyka mężczyznę swych marzeń, ale czy siostrom dane będzie małżeństwo z miłości? Odsyłam do książki;)
Powieść polecam wszystkim, którzy chcą poczuć klimat XIX-wiecznej Anglii - czasu uroczych dworków na wzgórzach, pięknych sukni czy uroczystych balów.

12.09.16

Druga najsłynniejsza powieść Jane Austen zaraz po "Dumie i uprzedzeniu" spodobała mi się odrobinę mniej niż jej następczyni. Niemniej jednak jest to powieść bardzo dobrze napisana, jest klasyką swego gatunku i zdecydowanie warto po nią sięgnąć.
"Rozważna i romantyczna" podejmuje ten sam temat przewodni co "Duma i uprzedzenie" - a mianowicie kwestię zamążpójścia. Nic...

Do przeczytania książki zachęcił mnie jej sukces czytelniczy oraz fakt zbliżającej się premiery filmu na jej podstawie.
"Dziewczyna z pociągu" napisana jest prostym językiem, nie ma tam zabawy słowem, każdy z nas mógłby po tę książkę sięgnąć w jakieś leniwe popołudnie. Sama historia wydaje się być lekko naciągana - naprawdę jakaś dziewczyna jeździ codziennie tam i z powrotem do Londynu pociągiem a po drodze za każdym razem obserwuje dom obcych sobie ludzi i choć nic o nich nie wie, na podstawie tego, co "popodgląda" formuje sobie o nich zdanie, wyobraża sobie jak wygląda ich życie, a nawet wymyśla im imiona, żeby choć trochę byli dla niej bliżsi. Chore? Trochę tak. Należy wciąć jednak pod uwagę fakt, że główna bohaterka jest osobą bardzo zagubioną, a przede wszystkim samotną. Po rozstaniu z mężem dziewczyna popada w coraz większe kłopoty osobiste, nie radzi sobie z zaistniałą sytuacją i choć ona sama tego nie dostrzega z początku, wszyscy dookoła widzą, że dzieje się z nią coś złego. Rachel chce się czuć potrzebna. Być może dlatego, kiedy kobieta z domu, który codziennie obserwuje, znika, Rachel za wszelką cenę chce pomóc i jest przekonana, że to, co zaobserwowała podczas swojej podróży pociągiem może pomóc w rozwiązaniu śledztwa. Ale czy naprawdę? Może to tylko urojenia zagubionej kobiety, która chce choć raz być w centrum uwagi? A może rzeczywiście Rachel widziała coś, co może wiele wnieść do sprawy?
Książkę czyta się bardzo szybko. Na uwagę zasługuje fakt, iż książka napisana jest z perspektywy trzech kobiet, co w pewien sposób uatrakcyjnia całą akcję, gdyż mamy trzy różne perspektywy patrzenia na tą samą historię.
Nie powiedziałabym, że ta książka to arcydzieło, ale jest naprawdę dobra. Odpowiednia dla każdego, kto nie lubi zbytnio wysilać się przy czytaniu książki pisanej skomplikowanym językiem, a jednocześnie lubi kryminały. Plusem jest to, że praktycznie do ostatnich stron nie potrafiłam rozgryźć, kto jest winny zaginięcia, było to dla mnie zaskoczenie.
Jednym słowem - jeśli ktoś ma wolne kilka wieczorów, to może pokusić się na przeczytanie książki. Kto wie, może film okaże się od niej lepszy? Czas pokaże.

04.08.2016

Do przeczytania książki zachęcił mnie jej sukces czytelniczy oraz fakt zbliżającej się premiery filmu na jej podstawie.
"Dziewczyna z pociągu" napisana jest prostym językiem, nie ma tam zabawy słowem, każdy z nas mógłby po tę książkę sięgnąć w jakieś leniwe popołudnie. Sama historia wydaje się być lekko naciągana - naprawdę jakaś dziewczyna jeździ codziennie tam i z...

"Duma i uprzedzenie" to moje pierwsze spotkanie z literaturą Jane Austen, chociaż lektura jej książek kusiła mnie już dużo wcześniej.
Zadziwiające jest to, że choć od napisania powieści minęło już wiele lat, ponieważ książka powstała w początkach XIX wieku, czyta się ją bardzo dobrze i język nie jest na tyle skomplikowany by sprawić jakikolwiek kłopot czytelnikowi.
Powieść opowiada historię rodziny państwa Bennet i ich pięciu niezamężnych córek. Dla pani Bennet największym szczęściem wydaje się być możliwość wydania wszystkich swoich córek za mąż - niekoniecznie z miłości, ale, co najważniejsze, z zyskiem dla nich samych i ich rodziny, która nie może poszczycić się pokaźnym majątkiem. Historia skupia się w głównej mierze na perypetiach dwóch najstarszych córek - Jane i Elżbiecie. Siostry, choć wydają się być swym przeciwieństwem, gdyż Jane jest osobą bardziej stonowaną i opanowaną a Elżbieta częściej daje wyraz swym uczuciom i jest bardziej żywiołowa od siostry, dogadują się ze sobą bardzo dobrze i są dla siebie przyjaciółkami powierzającymi sobie najskrytsze sekrety. Kiedy w okolicy pojawia się dwóch młodych dżentelmenów, spokój w rodzinie zostaje zupełnie zachwiany, gdyż oto nadarza się okazja do wydania córek za mąż. Ale czy na pewno?
Historia opowiedziana jest w sposób bardzo lekki i zabawny, nie brakuje tutaj ironii i ciętych ripost bohaterów. Lektura daje nam również możliwość poznania obyczajów panujących w tamtych czasach - dowiadujemy się, jakie reguły i zwyczaje panowały w towarzystwie, a także jaka była pozycja kobiety w ówczesnym społeczeństwie.
Na uwagę zasługuje również wydanie książki. Seria "Angielski ogród" wydawnictwa Świat Książki składa się z najbardziej znanych przykładów angielskiej literatury kobiecej, w dodatku wydana jest w pięknych, kwiecistych okładkach, które niewątpliwie zwracają uwagę potencjalnych czytelników.
Nic tylko czytać! ;)

04.08.2016

"Duma i uprzedzenie" to moje pierwsze spotkanie z literaturą Jane Austen, chociaż lektura jej książek kusiła mnie już dużo wcześniej.
Zadziwiające jest to, że choć od napisania powieści minęło już wiele lat, ponieważ książka powstała w początkach XIX wieku, czyta się ją bardzo dobrze i język nie jest na tyle skomplikowany by sprawić jakikolwiek kłopot czytelnikowi.
Powieść...