Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niezwykłe historie niezwykłych kobiet. Każda opowieść jest inna a zarazem tak podobna. Strach, cierpienie, odwaga i siła wręcz nadludzka. Ta książka powinna być lektura obowiązkową, nie dlatego, że opowiada o Powstaniu Warszawskim, ale dlatego, że pokazuje trudne losy ludności w trakcie działań wojennych. Bardzo spodobało mi się, że kobiety tak szczerze otwarcie opowiadały o wszystkim, nie tylko o uczuciach i nie tylko o wzniosłych rzeczach, ale także o tak naturalnych jak miesiączkowanie, połóg, brak pokarmu czy higiena osobista w trakcie Powstania. Podziwiam te kobiety za siłę i wytrwałość, za to, że pomimo tak tragicznych przeżyć potrafiły odbudować swój świat po wojnie, że nie pozwoliły się odczłowieczyć. O tej książce nie da się tylko opowiadać i polecać komuś, ją po prostu trzeba przeczytać.

Niezwykłe historie niezwykłych kobiet. Każda opowieść jest inna a zarazem tak podobna. Strach, cierpienie, odwaga i siła wręcz nadludzka. Ta książka powinna być lektura obowiązkową, nie dlatego, że opowiada o Powstaniu Warszawskim, ale dlatego, że pokazuje trudne losy ludności w trakcie działań wojennych. Bardzo spodobało mi się, że kobiety tak szczerze otwarcie opowiadały...

Fantastyczna książka, zaskakująca, dramatyczna i wzruszająca. Znałam historie Frankensteina z filmów i nie bardzo miałam chęć przeczytać książkę. Zachęcona przez wykładowcę na studiach sięgnęłam po nią i od pierwszej do ostatniej strony byłam zachwycona. Ta opowieść nie jest tylko historią potwora i jego stwórcy, ale analizą złożoności ludzkiej natury.

Fantastyczna książka, zaskakująca, dramatyczna i wzruszająca. Znałam historie Frankensteina z filmów i nie bardzo miałam chęć przeczytać książkę. Zachęcona przez wykładowcę na studiach sięgnęłam po nią i od pierwszej do ostatniej strony byłam zachwycona. Ta opowieść nie jest tylko historią potwora i jego stwórcy, ale analizą złożoności ludzkiej natury.

Niedawno przeczytałam książkę "Dobranoc, Auschwitz" i byłam nią dość rozczarowana, dlatego chwilę się wahałam zanim zakupiłam "Królestwo za mgłą". Jednak po zakończonej lekturze mogę stwierdzić, że nie żałuję zakupu. To jest jedna z tych książek, którą chcę zatrzymać w mojej biblioteczce, postawić ją obok 'Dziewczyny z Powstania" i "Dziewczyny z Syberii" i często wracać. Michał Wójcik w ciekawy i dociekliwy sposób prowadzi dialog z Zofią Posmysz, rozmowa jest ciepła choć temat niełatwy. Wartościowa pozycja, przedstawiająca wspomnienia byłej więźniarki obozu w Oświęcimiu-Brzezince, pokazująca tę śmiertelną maszynę z nieco innej strony. Pani Zofia często zwraca uwagę na ludzka twarz esesmanów, choć nie zapomina o krzywdach jakie wyrządzili, chce by obozy koncentracyjne nie były kojarzone tylko z cierpieniem ludzkim, z głodem i walką o jedzenie, ale pragnie pokazać ludzkie zachowania, odruchy dobroci, litości, wzajemnego wsparcia. Relacje Pani Posmysz, jej hart i siła ducha, jej wytrwałość wprawiają w podziw.
Książka godna przeczytania.

Niedawno przeczytałam książkę "Dobranoc, Auschwitz" i byłam nią dość rozczarowana, dlatego chwilę się wahałam zanim zakupiłam "Królestwo za mgłą". Jednak po zakończonej lekturze mogę stwierdzić, że nie żałuję zakupu. To jest jedna z tych książek, którą chcę zatrzymać w mojej biblioteczce, postawić ją obok 'Dziewczyny z Powstania" i "Dziewczyny z Syberii" i często...

Wstrząsa i przeraża, pokazuje świat takim jakim jest i nie koloryzuje. Podziwiam Waris Dire za jej odwagę i siłę. Opis obrzezania czytałam z przerwami, nie byłam w stanie przeczytać tego ot tak jak zwykły opis, po prostu wstrząsało mnie okrucieństwo tego obrzędu. Piękne świadectwo kobiecej siły.

Wstrząsa i przeraża, pokazuje świat takim jakim jest i nie koloryzuje. Podziwiam Waris Dire za jej odwagę i siłę. Opis obrzezania czytałam z przerwami, nie byłam w stanie przeczytać tego ot tak jak zwykły opis, po prostu wstrząsało mnie okrucieństwo tego obrzędu. Piękne świadectwo kobiecej siły.

To jest książka dla wszystkich, którzy szukają zrozumienia, którzy czują potrzebę odkrycia chrześcijaństwa na nowo. To jest też książka, dla tych którzy zwątpili w Kościół. Wspaniała rozmowa z Papieżem Franciszkiem, która przywraca wiarę.

To jest książka dla wszystkich, którzy szukają zrozumienia, którzy czują potrzebę odkrycia chrześcijaństwa na nowo. To jest też książka, dla tych którzy zwątpili w Kościół. Wspaniała rozmowa z Papieżem Franciszkiem, która przywraca wiarę.

Ojciec Adam Szustak ma niezwykłą umiejętność pobudzania słuchaczy i czytelników do myślenia, do spojrzenia na swoje życie. Ta książka pozwala w zwariowanym okresie przedświątecznym trochę się wyciszyć, poczuć prawdziwą atmosferę Świąt Bożego Narodzenia. A najlepsze jest to, że Ojciec wcale nie obiecuj, że po tej lekturze wszystko będzie pięknie, ładnie, że człowiek przeżyje jakieś wielkie nawrócenie, ale pokazuje, że do Boga idzie się małymi kroczkami, drogą wcale nie gładką, ale trudną i kamienistą.

Ojciec Adam Szustak ma niezwykłą umiejętność pobudzania słuchaczy i czytelników do myślenia, do spojrzenia na swoje życie. Ta książka pozwala w zwariowanym okresie przedświątecznym trochę się wyciszyć, poczuć prawdziwą atmosferę Świąt Bożego Narodzenia. A najlepsze jest to, że Ojciec wcale nie obiecuj, że po tej lekturze wszystko będzie pięknie, ładnie, że człowiek przeżyje...

"Przeminęło z wiatrem" to książka, która doprowadzała mnie do szału. Czytałam ją z zapartym tchem nie mogąc się doczekać co będzie dalej. Moje oczy umęczone kilkugodzinnym czytaniem odmawiały mi posłuszeństwa a ja nie mogłam przestać czytać, bo prześladowało mnie pytanie: co będzie dalej? Najgorsze nastąpiło wraz z ostatnią stroną, skończyłam czytać wieczorem i przez pół nocy zastanawiałam się dlaczego się tak stało? dlaczego taki koniec? czy to możliwe żeby Rett wyrzekł się całkowicie miłości do Scarlett? Oj, dawno, dawno żadna książka nie wzbudziła we mnie tyle emocji, nie poruszyła mnie tak bardzo. Barwne postaci przedstawione w piękny sposób, w ciągu całej lektury to uwielbiałam i podziwiałam Scarlett to znów chciałam nią wstrząsnąć i nienawidziłam jej zachowania. Tak samo z Rettem, wciąż myślałam o tym jak bardzo kochał Scarlett i jak bardzo bał się wyznać jej tę miłość - bez drwin, bez ironii.
Wiele myśli kłębi mi się teraz w głowie, wciąż analizuję niektóre wydarzenia i wyobrażam sobie co mogło się stać dalej, jak Scarlett walczyła o odzyskanie miłości Retta.
Jest to jedna z nielicznych książek do których mam zamiar powrócić, jeszcze raz przeczytać i jeszcze raz przenieść się w tamte czasy.

"Przeminęło z wiatrem" to książka, która doprowadzała mnie do szału. Czytałam ją z zapartym tchem nie mogąc się doczekać co będzie dalej. Moje oczy umęczone kilkugodzinnym czytaniem odmawiały mi posłuszeństwa a ja nie mogłam przestać czytać, bo prześladowało mnie pytanie: co będzie dalej? Najgorsze nastąpiło wraz z ostatnią stroną, skończyłam czytać wieczorem i przez pół...