Artykuły
W pisaniu trzeba mieć odwagę dziecka: rozmowa z Grzegorzem KapląSonia Miniewicz1Artykuły
Gdzie kupić książki z rabatami na Dzień Dziecka? Przegląd promocjiLubimyCzytać1Artykuły
Przez drzewa do ludzi, przez ludzi do drzewcorbeau0Artykuły
Nowości i zapowiedzi tygodnia. Co będziemy czytać?LubimyCzytać9
Zofia Posmysz

- Pisze książki: literatura piękna, powieść historyczna, biografia, autobiografia, pamiętnik, utwór dramatyczny (dramat, komedia, tragedia), czasopisma
- Urodzona: 23.08.1923
- Zmarła: 08.08.2022
Pisarka i scenarzystka. W czasie II wojny światowej w roku 1942 została uwięziona w obozie koncentracyjnym Auschwitz, następnie w Ravensbrück. Po zakończeniu wojny przeniosła się do Warszawy. W 1945 zadebiutowała literacko wspomnieniami "Znam katów z Belsen...". W 1952 roku ukończyła polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Pracowała m.in. w piśmie "Głos Ludu" jako korektorka, w Polskim Radiu współtworząc od 1960 roku powieść radiową "W Jezioranach". Rozgłos przyniosło jej słuchowisko radiowe "Pasażerka z kabiny 45", na motywach którego powstał film "Pasażerka" w reżyserii Andrzeja Munka, a następnie książka pod tym samym tytułem wydana w 1962 roku. Reżyser filmu zginął w trakcie jego kręcenia w roku 1961, film dokończyli jego współpracownicy, wszedł na ekrany w 1963 roku.
Zofia Posmysz została uhonorowana m.in.:
* 1964 - Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
* 1970 - Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
* 1976 - Nagrodę Komitetu ds. Radia i Telewizji za osiągnięcia autorskie w dziedzinie słuchowisk
* 2007 - Nagrodę im. Witolda Hulewicza
* 2008 - Nagrodę Ministra Kultury za wybitne osiągnięcia w krzewieniu polskiej kultury
- 1 067 przeczytało książki autora
- 2 136 chce przeczytać książki autora
Książki i czasopisma
Cytaty
...jest wolnym ten, kto nie ma nic do stracenia. Niewolnikiem czyni człowieka pragnienie życia.
...jest wolnym ten, kto nie ma nic do stracenia. Niewolnikiem czyni człowieka pragnienie życia.
A przecież ona jest zawsze taka sama: jednakowo ohydna, niezależnie od tego, jak się umiera i za kogo względnie przeciw komu.
A przecież ona jest zawsze taka sama: jednakowo ohydna, niezależnie od tego, jak się umiera i za kogo względnie przeciw komu.
Wspomnienia, choć nie z krwi i ciała, także podlegają prawom umierania.
Wspomnienia, choć nie z krwi i ciała, także podlegają prawom umierania.