Pani Hassenmuller naprawdę potrafi przemienić człowieka w fontannę łez. Historia dziewczyny chorej na nieuleczalną chorobę skóry, która ją oszpeca, staje się początkiem opowieści o odrzuceniu, toksycznym rodzicielstwie i traumie rodzinnej. Czytając kolejne stronyialam ochotę przytulić główną bohaterkę i najlepiej wypchnąć jej ojczulka przez okno. Ta książka świetnie pokazuje jak bardzo umowne są nasze granice tolerancji oraz że ludziom znacznie łatwiej jest odrzucać niż akceptować.

Brutalna rzeczywistość prześladowanego i skrzywdzonego dziecka jest świadectwem naszych czasów, gdzie wygląd fizyczny stał się swoistym wyznacznikiem statusu społecznego. Każdy ułomny musi zostać upodlony, wyrzucony poza nawias, nawet jeśli jego niecodzienny wygląd nie jest jego winą. Bardzo smutna i wstrząsająca historia :(

Pani Hassenmuller naprawdę potrafi przemienić człowieka w fontannę łez. Historia dziewczyny chorej na nieuleczalną chorobę skóry, która ją oszpeca, staje się początkiem opowieści o odrzuceniu, toksycznym rodzicielstwie i traumie rodzinnej. Czytając kolejne stronyialam ochotę przytulić główną bohaterkę i najlepiej wypchnąć jej ojczulka przez okno. Ta książka świetnie...

Książka opowiada o nietolerancji młodzieży w szkole. Główna bohaterka nagle zachorowała na chorobę skórną i wszyscy znajomi się od niej odwrócili. Bohaterka nie miała gdzie znaleźć pomocy i wsparcia jakiego potrzebowała. Była sama, więc zbudowała wokół siebie mur i nikomu nie potrafiła zaufać. Książka porusza bardzo ważny temat. Pełna emocji.
Polecam.

Książka opowiada o nietolerancji młodzieży w szkole. Główna bohaterka nagle zachorowała na chorobę skórną i wszyscy znajomi się od niej odwrócili. Bohaterka nie miała gdzie znaleźć pomocy i wsparcia jakiego potrzebowała. Była sama, więc zbudowała wokół siebie mur i nikomu nie potrafiła zaufać. Książka porusza bardzo ważny temat. Pełna emocji.
Polecam.

Książka pokazuje jak nietolerancja może zniszczyć komuś życie. Wiele osób nie zdaje sobie sprawy jak ich zachowanie wpływa na nękaną osobę, a ta książka świetnie pokazuje co ta osoba odczuwa i jak jest samotna oraz czym skutkuje odrzucanie drugiego człowieka. Polecam książkę każdemu.

Książka pokazuje jak nietolerancja może zniszczyć komuś życie. Wiele osób nie zdaje sobie sprawy jak ich zachowanie wpływa na nękaną osobę, a ta książka świetnie pokazuje co ta osoba odczuwa i jak jest samotna oraz czym skutkuje odrzucanie drugiego człowieka. Polecam książkę każdemu.

"Mur może chronić przed podłymi atakami i zamachami. Jeśli człowiek dostatecznie mocno w to uwierzy, to zdoła się nim otoczyć. Chodzi o niewidzialny mur."

Szokująca i prawdziwa...

Merel jest 15 letnią, lubianą w szkole dziewczyną. Pewnego dnia zauważa na swojej skórze dziwne "łuski" - skóra zaczyna jej pękać i krwawić przy tym niemiłosiernie swędząc. Dziewczyna jest przerażona, bo wie, że prędzej czy później wyjdzie to na jaw. Zakłada swetry i bluzki z długim rękawem ukrywając swoje chore ciało. Podczas pyjama party niechcący dziewczynie niechcący zsuwa się bluzka odsłaniając zakrwawione ramię. Jej koleżanki nie kryją obrzydzenia, a Merel ucieka z przyjęcia. I tu zaczyna się prawdziwy koszmar! Ojciec dziewczyny brzydzi się nią i mówi jej to wprost, a koledzy ze szkoły nękają ją, tak, że dziewczyna odcina się od świata i zamyka w swoim własnym, wewnętrznym schronie. Co musi się stać, by rówieśnicy zmądrzeli i przestali jej dokuczać? Czy Merel posunie się tak daleko, że będzie chciała popełnić samobójstwo? Czy znajdzie się osoba, która pomoże Merel?

Chyba każdy zna sytuację, w której grupka nastolatków gnębi i prześladuje jedną niewinną osobę. Sama przyznam, że dobrze to znam - w mojej byłej klasie była grupka dziewczyn, które wyśmiewały mnie i moją koleżankę, ciągnęło się to parę lat, ale dzielnie to ignorowałyśmy. Ale przechodząc do książki: wstrząsająca i do bólu prawdziwa powieść bardzo dobrze napisana. Emocje głównej bohaterki mocno idealnie przelewają się na osobę czytającą. Gdy dziewczynie dokuczano, wyzywano ją, zarówno ona jak i czytelnik czują się podle. A zakończenie... totalnie mną wstrząsnęło, mimo, że spodziewałam się go. Po przeczytaniu ostatniej strony miałam łzy w oczach i byłam wściekła na tych ludzi, którzy są tak bardzo głupi, by krzywdzić drugą osobę!
Według mnie ta książka powinna zostać lekturą obowiązkową w szkole.

"(...) nie wierzę w piekło, a jeśli już ono istnieje, to mamy je tutaj na ziemi."

Zapraszam do mnie http://wer-pozeraczkaksiazek.blogspot.com :)

"Mur może chronić przed podłymi atakami i zamachami. Jeśli człowiek dostatecznie mocno w to uwierzy, to zdoła się nim otoczyć. Chodzi o niewidzialny mur."

Szokująca i prawdziwa...

Merel jest 15 letnią, lubianą w szkole dziewczyną. Pewnego dnia zauważa na swojej skórze dziwne "łuski" - skóra zaczyna jej pękać i krwawić przy tym niemiłosiernie swędząc. Dziewczyna jest...

Poruszająca książka o tym ile nienawiści i nie tolerancji może być wśród nastolatkach. Autorka poruszyła bardzo trudny temat na, który każdy powinien zwracać uwagę. Książka warta przeczytania.

Poruszająca książka o tym ile nienawiści i nie tolerancji może być wśród nastolatkach. Autorka poruszyła bardzo trudny temat na, który każdy powinien zwracać uwagę. Książka warta przeczytania.

www.rudymspojrzeniem.pl

Po raz pierwszy o książkach Heidi Hassenmüller przeczytałam Na Czytam, bo lubię. Sięgając po Anioły stąd odeszły wiedziałam, że muszę przygotować się na lekturę, która może mną wstrząsnąć, zmusić do zastanowienia, a co ważniejsze zostanie w głowie na długo.



Nie zawiodłam się. Dokładnie taka jest ta książka: mocna i dosłowna, a do tego ma się wrażenie, że wszystko dzieje się tak blisko nas, za ścianą niemal. Bo właściwie tak może być, taka historia, jak ta piętnastoletniej Merel, może się dziać tuż obok. Czy to zauważymy? Czy w porę zareagujemy?

Jak już wspomniałam wyżej, bohaterką książki jest nastolatka, która pewnego dnia odkrywa, że choruje na bardzo rzadką i nieuleczalną chorobę skóry, która objawia się łuszczeniem. Jest w wieku, kiedy po raz pierwszy pojawia się fascynacja seksualna płcią przeciwną, więc wszelkie zmiany na ciele są niemile widziane. Nie tylko przez nią samą. Koledzy i koleżanki, nawet dotychczasowe przyjaciółki, potrafią być okrutni, bezwzględnie napiętnować i wyrzucić poza nawias wszystko co inne, nieznane i budzi niepokój.

Merel nie pomaga sytuacja w domu rodzinnym. Ojciec - zimny, tyran, mający największą radość szczując na siebie i podjudzając przeciwko sobie dwie siostry. Matka, milczący obserwator, bojący się własnego cienia. Starsza siostra, która ucieka od tego wszystkiego na studia i wcale nie ma ochoty wracać.

Dziewczyna pozostawiona sama sobie, wykluczona ze znanych sobie środowisk zmierza po równi pochyłej. Zatapia siew świat Internetu i gier, coraz więcej zastanawia się nad sensem życia. Zaczyna otaczać się barierą, aby nie dać się skrzywdzić innym.


Na dłuższą metę mur jest gorszy niż zło, które ma zwalczać. Jeśli człowiek przestaje widzieć swojego wroga, to wyobraźnia będzie go coraz bardziej wyolbrzymiać. Tak długo aż ten urośnie do rozmiarów prawdziwego monstrum.

To wstrząsająca lektura o samotności, wyizolowaniu, a przede wszystkim o ślepocie dorosłych ludzi z otoczenia nastolatki. Przerażające jest, jak wydawałoby się dojrzali ludzie, potrafią interpretować wydarzenia i zachowania na swój, wygodny sobie sposób. Jak odwracają wzrok, bo nie chcą zauważyć problemu. Jak czasami nieumiejętna pomoc może wywołać nieprzewidziane konsekwencje.

Anioły stąd odeszły to króciutka książeczka, zaledwie 166 stron, ale stron, które pozostają w pamięci na długo.

www.rudymspojrzeniem.pl

Po raz pierwszy o książkach Heidi Hassenmüller przeczytałam Na Czytam, bo lubię. Sięgając po Anioły stąd odeszły wiedziałam, że muszę przygotować się na lekturę, która może mną wstrząsnąć, zmusić do zastanowienia, a co ważniejsze zostanie w głowie na długo.



Nie zawiodłam się. Dokładnie taka jest ta książka: mocna i dosłowna, a do tego ma się...

Jest to książka o trudnej tematyce- brak tolerancji i akceptacji. Autorka pokazuje jak osoba pod wpływem poniżania może zostać skrzywdzona psychicznie.

Główna bohaterka nie znalazła oparcia u nikogo. Rodzina ją po prostu odtrąciła. Była zdana na siebie.
Jest to druzgocąca historia, przez którą nie mogłam uwierzyć, że ludzie tak postępują. Autorka idealnie opisuje emocje i odczucia bohaterki. Jest to pozycja, po którą każdy powinien sięgnąć. Heidi Hassenmuller pisze naprawdę dobre książki, które szokują i wstrząsają, a jednocześnie poruszają tematy, z którymi każdy z nas na co dzień się spotyka.

Jest to książka o trudnej tematyce- brak tolerancji i akceptacji. Autorka pokazuje jak osoba pod wpływem poniżania może zostać skrzywdzona psychicznie.

Główna bohaterka nie znalazła oparcia u nikogo. Rodzina ją po prostu odtrąciła. Była zdana na siebie.
Jest to druzgocąca historia, przez którą nie mogłam uwierzyć, że ludzie tak postępują. Autorka idealnie opisuje emocje i...

jedna ze słabszych ksiązek ktore przeczytalam, nizebyt zręcznie opisane przezycia bohaterki, fabuła przewidywalna - bardzo szybko mozna sie domyslic czym sie skonczy (choc w moim wyobrażeniu skonczyla się lepiej),denne dialogi i ogolnie idiotyczne podejscie do tematu

jedna ze słabszych ksiązek ktore przeczytalam, nizebyt zręcznie opisane przezycia bohaterki, fabuła przewidywalna - bardzo szybko mozna sie domyslic czym sie skonczy (choc w moim wyobrażeniu skonczyla się lepiej),denne dialogi i ogolnie idiotyczne podejscie do tematu

Moim zdaniem książka słabo napisana, lecz cała historia mnie urzekła i zaspokoiła moją ciekawość. Natomiast zakończenie bardzo mnie zaskoczyło i zawiodłam się, że tak banalnie skończyła się cała ta opowiastka..

Moim zdaniem książka słabo napisana, lecz cała historia mnie urzekła i zaspokoiła moją ciekawość. Natomiast zakończenie bardzo mnie zaskoczyło i zawiodłam się, że tak banalnie skończyła się cała ta opowiastka..

Ujmująca i wzruszająca. Czasami sprawia wrażenie nierealnej. Polecam

Ujmująca i wzruszająca. Czasami sprawia wrażenie nierealnej. Polecam