Książka nie jest biografią Tyrmanda, sięgając po nią nie należy więc oczekiwać opowieści o jego barwnym życiu. Jest książką literaturoznawczą, akademicką pozycją, rzetelną analizą twórczości Tyrmanda. Jako rozprawa doktorska trzyma się więc kanonu pracy naukowej, co siłą rzeczy sprawia, że nie jest książką lekką, i pewnie trudno ją nazwać porywającą. A jednak jest świetną analizą bardzo niedocenianej wciąż przez naukowców i krytyków tyrmandowej prozy. Marcin Kowalczyk podszedł do sprawy profesjonalnie udowadniając, że zarówno "Dziennki 1954" jak i "Zły" to dzieła uniwersalne, wielopłaszczyznowe, fascynujące językowo i stylistycznie, z jednej strony wymykające się gatunkowym klasyfikacjom, z drugiej jednak doskonale przemyślane i dopracowane, zachwycające kunsztem literackim. Autor analizuje książki przez pryzmat bachtinowskiej teorii karnawalizacji literatury pokazując nam jak świadomie Tyrmand odwracał wartości oficjalnej kultury. I choć faktycznie perspektywa karnawału wydaje się być kluczem do pełnego odczytania wspomnianych utworów, oba doskonale się bronią również w oderwaniu od czasu w jakim powstały, bo świetna literatura po prostu się nie starzeje. A autorowi monografii należą się wielkie podziękowania za dostrzeżenie w Tyrmandzie fantastycznego pisarza a nie tylko nietuzinkowej postaci, dla której pisanie było jednym z wielu sposobów ekspresji.

Książka nie jest biografią Tyrmanda, sięgając po nią nie należy więc oczekiwać opowieści o jego barwnym życiu. Jest książką literaturoznawczą, akademicką pozycją, rzetelną analizą twórczości Tyrmanda. Jako rozprawa doktorska trzyma się więc kanonu pracy naukowej, co siłą rzeczy sprawia, że nie jest książką lekką, i pewnie trudno ją nazwać porywającą. A jednak jest świetną...