„Ludzie ludziom zgotowali ten los...”

„Wojnę uczuć” zakupiłam spontanicznie, bez wcześniejszego czytania recenzji. Do kupna skłoniła mnie okładka. Dawno nie spotkałam się z książką, która potrafiłaby wzbudzić we mnie emocje jeszcze przed rozpoczęciem czytania. A ta powieść to sprawiła, właśnie przez okładkę- czarno-białe zdjęcie dwojga młodych ludzi z całą gamą uczuć wypisanych na twarzach. Od tej pory emocje towarzyszyły mi już przez cały czas, do ostatniej strony.

„Wojna uczuć” to spora dawka historii przedstawionej w interesujący sposób, tak żeby każdy- nawet człowiek nie przepadający za historią drugiej wojny światowej- nie mógł się oderwać. Tu na pierwszy plan nie wysuwają się bitwy i daty lecz ludzie. Książka opisuje perypetie ludzi w okresie drugiej wojny światowej. Losy, jak się możemy domyślać, niezbyt przyjemne, bo wojna jest okrutna i stawia człowieka przed koniecznością dokonania trudnych wyborów. I tak dzięki książce możemy poznać losy niemieckiej rodziny z tamtego okresu i przekonać się, że nie każdy Niemiec był zagorzałym zwolennikiem nazizmu i nie każdy miał pojęcie o skali okrucieństw dokonywanych przez swych rodaków- chociażby o obozach koncentracyjnych. Jesteśmy świadkami rozkwitu pięknej, młodzieńczej miłości, dojrzewającej w cierpieniach wojny, wśród huku ognia artylerii. W końcu możemy poznać ból, jakiego doświadczali ludzie w obozach. Ból, którego nie zrozumie prawdopodobnie nikt, kto nigdy nie przeżył takiego piekła.

„Wojna uczuć” to naprawdę świetna powieść, poruszająca do głębi, dająca do myślenia, a przede wszystkim wciągająca. Nie mogłam się oderwać. W książce nie brakuje szokujących fragmentów skłaniających do namysłu. Gorąco polecam. Chyba nikomu nie zaszkodzi chwila refleksji nad tym, jak błahe wydają się nasze codzienne problemy w obliczu tragedii ludzi zmuszonych żyć w czasach wojny.

„Ludzie ludziom zgotowali ten los...”

„Wojnę uczuć” zakupiłam spontanicznie, bez wcześniejszego czytania recenzji. Do kupna skłoniła mnie okładka. Dawno nie spotkałam się z książką, która potrafiłaby wzbudzić we mnie emocje jeszcze przed rozpoczęciem czytania. A ta powieść to sprawiła, właśnie przez okładkę- czarno-białe zdjęcie dwojga młodych ludzi z całą gamą uczuć...