Bardzo mieszane miałam uczucia czytając tę książkę. Temat ciekawy, ale niewyczerpujący. Trochę o Kosowie, zdecydowanie za mało, więcej o życiu wśród rodziny albańskiej. Drugi pobyt w Kosowie opisany bardzo chaotycznie i pobieżnie.

Bardzo mieszane miałam uczucia czytając tę książkę. Temat ciekawy, ale niewyczerpujący. Trochę o Kosowie, zdecydowanie za mało, więcej o życiu wśród rodziny albańskiej. Drugi pobyt w Kosowie opisany bardzo chaotycznie i pobieżnie.

Fatalna okładka, która wręcz odrzuca oraz tytuł również trochę kiczowaty to jeszcze nie koniec świata, dlatego dałam szansę tej książce. Do jej przeczytania skłoniło mnie tytułowe Kosowo, które leżało niegdyś w kręgu moich zainteresowań. Styl pisarski autorki średni, ale jest to jej historia, spisana własnoręcznie przez nią samą, więc nie mam większych zastrzeżeń. Nie jest to wielce porywająca historia, a jedynie proza życia prowincjonalnej albańskiej rodziny w prowincjonalnym kosowskim miasteczku, ale mimo to książka zapadła mi w pamięć. Czyta się szybko i właściwie całkiem przyjemnie (Pomijając irytujące wielokropki i nadużywanie capslocka). Nie jest to literatura najwyższej próby, ale przeżycia bohaterki, która doświadcza szoku kulturowego, wymieszanego z przeaźliwą, namacalną wręcz, nudą kury domowej, zamkniętej w czterech ścianach w obcym kraju, o którym wcześniej nic nie wiedziała oraz rozczarowanie ukochanym wcześniej facetem, w jakiś sposób wzbudziły we mnie empatię. I chyba za to te 6 *. Oceniam książkę po 10 latach, więc może treści nie pamiętam już tak dobrze, ale wrażenie towarzyszące czytaniu zdecydowanie tak.

Fatalna okładka, która wręcz odrzuca oraz tytuł również trochę kiczowaty to jeszcze nie koniec świata, dlatego dałam szansę tej książce. Do jej przeczytania skłoniło mnie tytułowe Kosowo, które leżało niegdyś w kręgu moich zainteresowań. Styl pisarski autorki średni, ale jest to jej historia, spisana własnoręcznie przez nią samą, więc nie mam większych zastrzeżeń. Nie jest...

Po paru latach w końcu udało mi się zdobyć tę książkę, co mnie niezmiernie cieszy. Bardzo lubię autobiografie i historie pisane na faktach, Miłość na gruzach Kosowa również mnie nie zawiodła. Pokochałam styl pisania Pani Izy, sposób w jaki dobiera słowa, jak przeplata wątki historyczne i opisy tamtejszej kultury.Ogromnie urzekła mnie również atmosfera jaką otoczyła mnie książka, nadal czuję jakby ta historia była częścią mnie, jakbym przyglądała się jej stojąc u boku głównej bohaterki.
Myślę,że nie powinno się w tym przypadku oceniać treści, ale trzeba przyznać, że każda strona była ciekawa i zachęcała do przewrócenia na następną. Miłość na gruzach Kosowa na pewno na długo pozostanie w mojej pamięci jako piękna opowieść z ciężkimi przeżyciami.

Po paru latach w końcu udało mi się zdobyć tę książkę, co mnie niezmiernie cieszy. Bardzo lubię autobiografie i historie pisane na faktach, Miłość na gruzach Kosowa również mnie nie zawiodła. Pokochałam styl pisania Pani Izy, sposób w jaki dobiera słowa, jak przeplata wątki historyczne i opisy tamtejszej kultury.Ogromnie urzekła mnie również atmosfera jaką otoczyła mnie...

przeczytałam tą historię dziewczyny o swoim pobycie w Kosowie. i trochę ją nie rozumiem. bo to, że pojechała do Kosowa za swoim ukochanym mężczyzną i tam okazało się, że rzeczywistość i tamtejsze obyczaje to nie różowa bajka to rozumiem i nawet miłość nie pomogła. bo samo uczucie nie pielęgnowane w końcu nie ma szans przetrwać. ale ona wyrwała się z Kosowa do Polski i postanowiła po pół rocznym pobycie wrócić z powrotem. i wtedy było jeszcze gorzej. dobrze,że los to sprawił, że spotkała takich ludzi na swojej drodze, którzy jej pomogli i do celowo jest z córką w Polsce.

przeczytałam tą historię dziewczyny o swoim pobycie w Kosowie. i trochę ją nie rozumiem. bo to, że pojechała do Kosowa za swoim ukochanym mężczyzną i tam okazało się, że rzeczywistość i tamtejsze obyczaje to nie różowa bajka to rozumiem i nawet miłość nie pomogła. bo samo uczucie nie pielęgnowane w końcu nie ma szans przetrwać. ale ona wyrwała się z Kosowa do Polski i...

Kiedy książka ta trafiła w moje ręce byłam pełna sceptycyzmu i stereotypów… Czego nowego mogę się dowiedzieć z takiej powieści? Przecież oczywiste jest jak się kończą takie historie… Wielka ślepa miłość kontra różnice kulturowe, to może wyglądać tylko w jeden sposób… Jednak przeczytałam ją. I nie żałuję ani jednej minuty jaką spędziłam nad Miłością na gruzach Kosowa…
Czy warto po nią sięgnąć? Ja się odważyłam, ale ostrzegam Was… Nie jest to lekka powieść z nutą biografii. Raczej będzie to jedna z tych, które tworzą rysy na sercu i duszy. Czasem mniejsze, czasem głębsze. Rysy, które połączone w jedną całość tworzą niezwykle intrygujący i ciekawy obraz. Nie zawsze piękny, ale zawsze wnoszący coś wartościowego w nasze życie. Tak było i w tym przypadku.
Czytając Miłość na gruzach Kosowa nie powinniście oceniać Bohaterki, stawiać się w Jej sytuacji, bo nigdy, nigdy nie wiemy jak my byśmy się zachowali w obliczu takiego okrucieństwa i braku zrozumienia. Należy spojrzeć na ludzką obojętność, brak szacunku, na brutalność świata muzułmańskiego i jego odmienność w stosunku do naszych standardów. Czytamy o może nieco naiwnej miłości, ale bardzo czystej, prostej, niewymagającej, postawionej naprzeciw brutalnemu męskiemu światu, w którym rządzi chęć całkowitego podporządkowania sobie kobiet, często kosztem ich zdrowia i życia… Ta zupełni obca nam rzeczywistość sprawiała, iż nie raz zaciskały się pięści przy przewracaniu kolejnych stron. Oczy zaciskały się aby nie przepuścić łez… Rozum nie pojmował jak świat może pozwalać na taką bezduszność…
Dla mnie osobiście historia Izabeli pokazuje, że pomimo przeciwności losu, pomimo nieustającego cierpienia, kłód rzucanych pod nogi przez los, zawsze trzeba mieć wiarę. Trzeba wierzyć w swoje uczucia, w swoje siły, wierzyć w siebie. A najważniejsze – mimo całego bólu, wszystkich nieszczęść trzeba mieć wiarę w drugiego człowieka…

Kiedy książka ta trafiła w moje ręce byłam pełna sceptycyzmu i stereotypów… Czego nowego mogę się dowiedzieć z takiej powieści? Przecież oczywiste jest jak się kończą takie historie… Wielka ślepa miłość kontra różnice kulturowe, to może wyglądać tylko w jeden sposób… Jednak przeczytałam ją. I nie żałuję ani jednej minuty jaką spędziłam nad Miłością na gruzach Kosowa…
Czy...

Byłam w liceum na spotkaniu z autorką. Wiele rzeczy zostało przemilczane, nie zostało w ogóle opisane. To co przeżyła zbudowało ją na całe życie. Umocniło i dało siłę do życia. Historia Kosowa, zbrodnie masakry. Na co dzień jest wiele złych rzeczy na całym świecie. Straszne bestialstwo i znieczulica, a po nas spływa jak po kaczce. Każdy ma swoje życie i problemy. Świat jest złym miejscem.

Byłam w liceum na spotkaniu z autorką. Wiele rzeczy zostało przemilczane, nie zostało w ogóle opisane. To co przeżyła zbudowało ją na całe życie. Umocniło i dało siłę do życia. Historia Kosowa, zbrodnie masakry. Na co dzień jest wiele złych rzeczy na całym świecie. Straszne bestialstwo i znieczulica, a po nas spływa jak po kaczce. Każdy ma swoje życie i problemy. Świat jest...

Wciągająca książka ze względu na opisywane przeżycia bohaterki, która związała się z obcokrajowcem, Albańczykiem, jej zderzenie z odmienną kulturą, wielkie rozczarowanie związkiem z mężczyzną wychowanym w zacofanej muzułmańskiej rodzinie i desperacka walka o powrót do Polski.

Wciągająca książka ze względu na opisywane przeżycia bohaterki, która związała się z obcokrajowcem, Albańczykiem, jej zderzenie z odmienną kulturą, wielkie rozczarowanie związkiem z mężczyzną wychowanym w zacofanej muzułmańskiej rodzinie i desperacka walka o powrót do Polski.

Książka wciąga od samego początku. Godna polecenia pozycja, daje dużo do myślenia i motywuje do zagłębienia się w historię Kosowa.

Książka wciąga od samego początku. Godna polecenia pozycja, daje dużo do myślenia i motywuje do zagłębienia się w historię Kosowa.

Bardzo przejmująca historia. Książka warta przeczytania. Czytałam z zapartym tchem.

Bardzo przejmująca historia. Książka warta przeczytania. Czytałam z zapartym tchem.

Książka pełna paradoksów.

Książka pełna paradoksów.