Inspiracją do napisania powieści był odnaleziony pamiętnik, który pochodząca z Prus Wschodnich babka Gerda zaczęła pisać w latach dwudziestych ubiegłego wieku, a przestała w 1945 roku. Opisywała losy córki Evy Henatsch i jej licznej rodziny, prowadzącej duże gospodarstwo ,zamieszkującej tereny należące do Polski, a w dzisiejszych czasach do Niemiec.

Dużą część pamiętnika stanowią opisy życia codziennego i mozolnej uprawy buraka cukrowego. Dopiero strony dokumentujące rok 1945 są ciężkie i przerażające bo opisują przeprawę rodziny na zachód podczas ucieczki przed armią radziecką.

Autor w 1998 roku pierwszy raz przeczytał pamiętnik, przetłumaczony przez Heidi Krahn, córkę Evy, dodatkowo wzbogacony wspomnieniami przez innych członków rodziny. W tym momencie w jego umyśle zakiełkował pomysł na stworzenie powieści o podobnej fabule.

Stworzył trzy odrębne historie, których bohaterowie w pewnych momentach powieści poznają się, ich drogi życiowe przecinają się, a koszmar wojny ich łączy, choć każdy z bohaterów jest innej narodowości, ma inne doświadczenia inną traumę.

Poznajemy między innymi Uri Singera pochodzącego ze Schweinfurtu, dziennikarza z wykształcenia, pochodzenia żydowskiego, który od 1943 roku po ucieczce z transportu do obozu ukrywa się ciągle zmieniając tożsamość.
Cecile, francuską Żydówkę, która przebywa w jednym z obozów pracy i walczy wraz z innymi więźniarkami o przetrwanie.
Rodzinę Emmerichów z córką Anną na czele, która prowadzi gospodarstwo, uprawia rolę w Kaminheim na terenie ówczesnej Polski. W gospodarstwie pomaga im Szkot Callum, który trafił do rodziny Emmerichów jako robotnik przymusowy, do pomocy w ciężkich pracach polowych.

Spodziewałam się zupełnie innej historii, bo oczywiście nie spojrzałam na opinie, o czym będzie traktowała treść książki. Tymczasem jest to głównie spojrzenie na II wojnę światową oczami niezbyt świadomych ( aż trudno uwierzyć) arystokratów pochodzących z Prus Wschodnich, którzy muszą zostawić cały dobytek i uciekając przemierzają setki kilometrów, podążając na zachód Europy. Powoli poszczególne osoby i wydarzenia uświadamiają im okrucieństwo II wojny światowej.

W książce nie ma jakoś szczególne opisanego tła historycznego, jest za to uwidocznione okrucieństwo wojny. Autor bardziej skupia się na przeżyciach poszczególnych bohaterów. Na ich rozterkach, przemyśleniach, wewnętrznych przeżyciach oraz jak sobie radzą z okrutną prawdą, która powoli dociera do ich świadomości.

Jest to jedna z niewielu książek o II wojnie światowej widzianej z innej perspektywy niż Polaków, Żydów którą miałam przyjemność przeczytać. Cieszę się z kolejnego nowego doświadczenia.

Inspiracją do napisania powieści był odnaleziony pamiętnik, który pochodząca z Prus Wschodnich babka Gerda zaczęła pisać w latach dwudziestych ubiegłego wieku, a przestała w 1945 roku. Opisywała losy córki Evy Henatsch i jej licznej rodziny, prowadzącej duże gospodarstwo ,zamieszkującej tereny należące do Polski, a w dzisiejszych czasach do Niemiec.

Dużą część pamiętnika...

"Wojna uczuć" to trzecia książka Chrisa Bohjaliana jaką czytałam. Tym razem autor opisuje wydarzenia rozgrywające się u schyłku II wojny światowej, w 1944 i 1945 roku. Przed oczami przemykają nam obrazy powodzi niemieckich uchodźców z Prus Wschodnich, obszaru, który po I wojnie został włączony do Polski a który Hitler odebrał Polakom po inwazji na Polskę. Wśród tysięcy nieszczęśników próbujących zbiec przed Sowietami, którzy depczą im po piętach, znajduje się i pruska arystokratyczna rodzina Emmerichów, która opuściła rodzinny majątek Kaminheim by szukać ocalenia gdzieś na zachodzie. W tej ucieczce towarzyszy im szkocki jeniec wojenny, Callum, który trafił do majątku Emmerichów ze stalagu jako robotnik przymusowy. Teraz ma służyć jako karta przetargowa do rozmów z aliantami. Poza tym jest kochankiem młodej Anny Emmerich, co czyni sytuację jeszcze bardziej skomplikowaną. W pewnym momencie do tej drużyny dołącza jeszcze Manfred, żołnierz Wermachtu, który okazuje się być niemieckim Żydem a któremu udało się zbiec z pociągu wiozącego go do Auschwitz. Równolegle poznajemy losy Cecile, francuskiej Żydówki, która razem z innymi więźniarkami próbuje utrzymać się przy życiu w jednym z niemieckich obozów pracy a której los też połączy się z resztą bohaterów.
Przerażające chichoty historii, walczące ze sobą narody i cierpiący cywile muszący pokutować za zbrodnie ich rządzących.  Skomplikowane relacje i sytuacje, na które wielu obywateli wszystkich zaangażowanych w wojnę stron nie miało  wpływu. A czasami i wystarczającej wiedzy.
Książka dość ciekawie skonstruowana, z bogatym materiałem historycznym, bez łatwych osądów i ferowania wyroków. Może trochę mało wiarygodna jeśli chodzi o bohaterów i ich powiązania, choć podobno inspirowana pamiętnikami autentycznej arystokratki z Prus Wschodnich. A przecież życie czasami pisze scenariusze, które wymykają się naszym wyobrażeniom. Dobra, wartościowa książka. Polecam😊

"Wojna uczuć" to trzecia książka Chrisa Bohjaliana jaką czytałam. Tym razem autor opisuje wydarzenia rozgrywające się u schyłku II wojny światowej, w 1944 i 1945 roku. Przed oczami przemykają nam obrazy powodzi niemieckich uchodźców z Prus Wschodnich, obszaru, który po I wojnie został włączony do Polski a który Hitler odebrał Polakom po inwazji na Polskę. Wśród tysięcy...

Styczeń 1945 roku. U schyłku drugiej wojny światowej niewielka grupa uchodźców rusza w najdłuższą podróż swojego życia znad Wisły po Ren, żeby poprzez ruiny Trzeciej Rzeszy dostać się do wojsk alianckich, nie wpaść zaś w ręce czerwonoarmistów. Pełen emocji romans wojenny. Polecam

Styczeń 1945 roku. U schyłku drugiej wojny światowej niewielka grupa uchodźców rusza w najdłuższą podróż swojego życia znad Wisły po Ren, żeby poprzez ruiny Trzeciej Rzeszy dostać się do wojsk alianckich, nie wpaść zaś w ręce czerwonoarmistów. Pełen emocji romans wojenny. Polecam

super,czytałam i płakałam

super,czytałam i płakałam

Ciekawie przedstawiony obraz ostatniego roku wojny. Jednak książka nie oszałamia. Niestety czuć, że jest napisana męską ręką, brak w niej portretu psychologicznego bohaterów, uczuć. Książka stanowi jakby swego rodzaju reportaż. Potwierdza to sam autor w posłowiu, wskazując, że do napisania książki nakłonił go przeczytany pamiętnik kobiety, która przeżyła opisany okres. Lektura nie nużyła, lecz czuję duży niedosyt. A zakończenie to już w ogóle woła o zlitowanie.

Ciekawie przedstawiony obraz ostatniego roku wojny. Jednak książka nie oszałamia. Niestety czuć, że jest napisana męską ręką, brak w niej portretu psychologicznego bohaterów, uczuć. Książka stanowi jakby swego rodzaju reportaż. Potwierdza to sam autor w posłowiu, wskazując, że do napisania książki nakłonił go przeczytany pamiętnik kobiety, która przeżyła opisany okres....

Wojna Uczuć to kolejna moja książka z gatunku 2 wojna światowa.
Aczkolwiek,wojna tu się powoli kończy.Jednak koszmar ludzi,zwłaszcza narodu Żydowskiego jeszcze trwa.

Zmaltretowani ludzi,nie dobitki z Holocaustu,wędrują na Zachód w stronę Niemiec.
Czytamy tu,o więźniarkach.Które pozbawione,czci i godności,są nadal zabijane przez nazistowskich strażników.

Autor opisuje też wątek romansowy,według mnie.Robi to w taki sposób,by ten wątek.Nie przebijał się przez główną kanwę fabuły.
Bardzo dobry finał książki,warto ją przeczytać.

Wojna Uczuć to kolejna moja książka z gatunku 2 wojna światowa.
Aczkolwiek,wojna tu się powoli kończy.Jednak koszmar ludzi,zwłaszcza narodu Żydowskiego jeszcze trwa.

Zmaltretowani ludzi,nie dobitki z Holocaustu,wędrują na Zachód w stronę Niemiec.
Czytamy tu,o więźniarkach.Które pozbawione,czci i godności,są nadal zabijane przez nazistowskich strażników.

Autor opisuje też...

Książka jest zdecydowanie dobra, jednak opisy nieszczęść wojennych tak dosadne i brutalne, że nie dałam rady jej dokończyć w obawie przed nocnymi koszmarami.

Książka jest zdecydowanie dobra, jednak opisy nieszczęść wojennych tak dosadne i brutalne, że nie dałam rady jej dokończyć w obawie przed nocnymi koszmarami.

Wiele oczekiwałam po opisie z okładki książki.
Moim zdaniem, potencjał tej historii nie został do końca wykorzystany.
Jestem zawiedziona i niestety znużona po tej lekturze...

Wiele oczekiwałam po opisie z okładki książki.
Moim zdaniem, potencjał tej historii nie został do końca wykorzystany.
Jestem zawiedziona i niestety znużona po tej lekturze...

Nie będę streszczać o czym jest ta książka. Napisana jest dobrze, ale mnie osobiście wymęczyła. Jakoś nie porwała mnie ta historia. Kolejni dobrzy Niemcy, który muszą opuszczać swoje domy przed Sowietami. Niemiecki Żyd, który ukrywa się w niemieckim mundurze i walczy o przetrwanie. To nie wszystkie historie, które pojawiają się w tej książce. Brakowało mi w niej emocji. Bardzo przeszkadzały mi niemieckie nazwy miast, choć przecież w tamtych czasach to były Niemcy i autor słusznie ich używał. Tak czy siak, to nie jest zła książka, historia dająca inne światło. Warto przeczytać żeby samemu wyrobić sobie zdanie.

Nie będę streszczać o czym jest ta książka. Napisana jest dobrze, ale mnie osobiście wymęczyła. Jakoś nie porwała mnie ta historia. Kolejni dobrzy Niemcy, który muszą opuszczać swoje domy przed Sowietami. Niemiecki Żyd, który ukrywa się w niemieckim mundurze i walczy o przetrwanie. To nie wszystkie historie, które pojawiają się w tej książce. Brakowało mi w niej emocji....

Często i chętnie sięgam po książki, których akcja toczy się w czasach II wojny światowej. Tym razem widzimy wojnę oczami Niemców, którzy muszą porzucać swoje domy, by uciekać i ratować życie. I chociaż wielu z nich z wojną nie ma nic wspólnego, to, jak już ktoś tu wspomniał, dziwi ich naiwność i niezorientowanie w tym, co naprawdę się dzieje i jakim człowiekiem jest Hitler. Mimo wszystko jednak propozycja godna polecenia i dająca do myślenia.

Często i chętnie sięgam po książki, których akcja toczy się w czasach II wojny światowej. Tym razem widzimy wojnę oczami Niemców, którzy muszą porzucać swoje domy, by uciekać i ratować życie. I chociaż wielu z nich z wojną nie ma nic wspólnego, to, jak już ktoś tu wspomniał, dziwi ich naiwność i niezorientowanie w tym, co naprawdę się dzieje i jakim człowiekiem jest Hitler....