Sądziłam, że daruję sobie pisanie recenzji, bo już wszystko tu zostało przede mną napisane, ale jednak ta książka zasługuje na to, aby wspomnieć o niej choć kilka słów.

Zakończenie pierwszej części zdecydowanie nie należało do najszczęśliwszych. Tutaj też nie zaczyna się zbyt kolorowo. Abbadon, który po ostatnich starciach z anielskimi wojskami ledwo uchodzi z życiem, trafia w ręce demonów... Fajnie? Ano okazuje się, że nie najgorzej, bo są to demony, które postawiły go na nogi, pomogły mu i chcą pomagać dalej. Tak więc widzimy tu moment, w którym Anioł sprzymierza się ze Złem... Kto czytał poprzednią część, wie, że tutaj teoretyczne dobro i zło nie jest jak białe z czarnym. Dalej autorka opisuje następujący bieg wydarzeń powiązany z tym, co działo się w części pierwszej. Czyli oczywiście droga do poznania prawdy o planach rozwalenia Ziemi. A żeby ową prawdę poznać, wówczas ktoś musi się poświęcić... I założę się, że dobra połowa czytelników nie wpadnie na pomysł kto. Tego oczywiście nie zdradzę, przeczytajcie o tym sami.

W tej części o wiele więcej miejsca zostało poświęcone Asmodeuszowi i innym postaciom z Piekła Rodem. Już pierwsze stronice książki dotyczą właśnie naszego Diabła. Na to, co stało się z Daimonem trzeba poczekać prawie pierwsze sześćdziesiąt stron. Jest tu również o wiele więcej rozważań i tekstów dotyczących emocji tudzież uczuć bohaterów. Spotkałam się z opiniami, że to przeszkadza w rozwoju akcji. Cóż... ja tak nie uważam. To najwyżej urozmaica treść, daje do zrozumienia, że nie wszystko jest takie kolorowe, dobre jak nam by się wydawało. Czasem ci, na których normalnie nie zwrócilibyśmy uwagi, a może nawet uznalibyśmy za wrogów, są gotowi do większego współczucia i pomocy niż nasi, jak sądziliśmy, przyjaciele.

Nie będę streszczać książki, ani też nie będę pisać nic więcej o wydarzeniach w niej zawartych, bo lepiej, aby każdy przeczytał to sam. Uwierzcie, czyta się bardzo szybko. I bynajmniej nie dlatego, że język jest banalny czy coś w tym rodzaju. Ze swojej strony mogę tylko dodać, że jest to fenomenalna książka, jedna z najlepszych jakie w życiu czytałam i na pewno sięgnę po całą serię jeszcze nie raz.

Sądziłam, że daruję sobie pisanie recenzji, bo już wszystko tu zostało przede mną napisane, ale jednak ta książka zasługuje na to, aby wspomnieć o niej choć kilka słów.

Zakończenie pierwszej części zdecydowanie nie należało do najszczęśliwszych. Tutaj też nie zaczyna się zbyt kolorowo. Abbadon, który po ostatnich starciach z anielskimi wojskami ledwo uchodzi z życiem,...