Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tym razem parę słów na temat książki z serii „Inne podejście do fantastyki”, czyli krócej pisząc prezent od Żony. Jak to zwykle bywa w przypadku zakupów dokonanych przez moją Lubą – książka mało popularnego autora, posiadająca dosyć podzielone opinie. Moje odczucia nie są również jednoznaczne – stąd też taka ocena. Wydarzenia przedstawione w „Od nowiu do pełni” autorstwa Hanny Fronczak osadzone są w szesnastowiecznej Pradze za czasów panowania Rudolfa II Habsburga. W mieście tym mieszkają alchemicy, wróżbici, magicy, a przede wszystkim on - Bernhard von Rövershagen. Człowiek, które całe swoje życie poświęcił dla nauki. Samotnik. Stroniący od ludzi, zamknięty w sobie i skupiony na swoich badaniach. Większość swojego wolnego czasu spędza w swoim laboratorium na studiowaniu aspektów związanych z botaniką, medycyną, farmacją. Jego niezwykła ambicja i nieugiętość w dążeniu do celu sprawiają, że jego zainteresowania podażąją jednak w niebezpiecznym kierunku... W realizacji jego zamierzeń mają mu pomoc dwie księgi, które odziedziczył po ojcu. Książki te zawierają tajemniczą, zakazaną wiedzę, która niezwykle kusi naszego bohatera. Jakie eksperymenty planuje przeprowadzić Bernhard ? Jakie będą ich rezultaty ? Bernhard nie jest zdecydowanie bohaterem, z którym chcielibyśmy się utożsamiać. Przekonany o swojej wyższości nad „pospólstwem”, traktuje ludzi przedmiotowo. Jego dosyć specyficzny stosunek do płci przeciwnej, może również wywołać lekkie zniesmaczenie u czytelniczek. Jednakże musimy przyznać, że jest on człowiekiem upartym, dążącym do realizacji postawionych sobie celów. Jego jedyną i prawdziwą miłością jest jednak nauka i to w stosunku do niej jest oddany i lojalny. Jak wspomniałem na początku moje odczucia wobec tej książki nie są jednoznaczne. Z jednej strony całkiem przyjemnie się ją czytało, jednak po zakończonej lekturze człowiek odczuwa spory niedosyt. Wydawać by się mogło, że historię można było pociągnąć w troszkę innym kierunku. Kolejną rzeczą jakiej mi brakowało w tej książce to zachowanie, a może lepiej byłoby oddanie klimatu szesnastowiecznej Pragi. Nie rozumiem dlaczego autorka powołuje się, że wydarzenia te rozgrywają się w tym specyficznym miejscu skoro brakuje jakiekolwiek nawiązania do nich nawiązania. Książka ta jest swoistym traktatem o człowieku, który tego jeszcze nie wie, ale poszukuje sensu życia. Przekonany o swojej wyjątkowości nie docenia normalności. Droga, którą pokonuje aby to sobie uzmysłowić jest zdecydowanie ciężka i wyboista, ale w tym przypadku nie mogło być żadnej drogi na skróty...