Ocena ze względu na zakończenie. Książka na poczęta na półce ponad rok i Dokończona w 3 godziny. Więc ocena tylko że względu na zakończenie 😉

Ocena ze względu na zakończenie. Książka na poczęta na półce ponad rok i Dokończona w 3 godziny. Więc ocena tylko że względu na zakończenie 😉

Kolejna część przygód Daimona i całej reszty aniołów i demonów. Tym razem Daimon dostał objawienia od samej jasności, od Pana, który opuścił świat. Zniszczyć ziemię, wybrzmiał rozkaz. Ziemię, którą tyle czasu tworzył i tyle sił jej poświęcił. Czy Daimon podejmie się wykonania zadania, które mu dał Pan?

Maja Lidia Kossakowska kreuje niezwykły świat. I ja totalnie kupuję ten świat. Kolejny tom a ja nadal jestem pod wrażeniem jej opowieści i pluję sobie w brodę, że wcześniej nie sięgnęłam po jej dzieła. Ale nic straconego. Lecę do biblioteki po kolejną część.

Kolejna część przygód Daimona i całej reszty aniołów i demonów. Tym razem Daimon dostał objawienia od samej jasności, od Pana, który opuścił świat. Zniszczyć ziemię, wybrzmiał rozkaz. Ziemię, którą tyle czasu tworzył i tyle sił jej poświęcił. Czy Daimon podejmie się wykonania zadania, które mu dał Pan?

Maja Lidia Kossakowska kreuje niezwykły świat. I ja totalnie kupuję ten...

Najsłabsza część dla mnie jak dotąd, podobała mi się najmniej i zawierała sporo momentów, które mnie nużyły.
Książka jest krótka, a przez pierwsze 50 stron się wręcz przebijałem. Tragedii oczywiście nie ma, ale poprzednie tomy były znacznie ciekawsze.

Najsłabsza część dla mnie jak dotąd, podobała mi się najmniej i zawierała sporo momentów, które mnie nużyły.
Książka jest krótka, a przez pierwsze 50 stron się wręcz przebijałem. Tragedii oczywiście nie ma, ale poprzednie tomy były znacznie ciekawsze.

Autorka przejechala sie po Daimonie bez litosci, ale final wszystko rekompensuje. Jedyne nie zagral mi watek Appolina, zbedny i nic nie wniosl do historii. Lucyfer takze slabiutko sie zaprezentowal. Poza tym oklaski na stojaco. Zakonczenie absolutnie wspaniale. Piekne.
Ten cykl chce sie czytac i czytac. Czysta magia.

Autorka przejechala sie po Daimonie bez litosci, ale final wszystko rekompensuje. Jedyne nie zagral mi watek Appolina, zbedny i nic nie wniosl do historii. Lucyfer takze slabiutko sie zaprezentowal. Poza tym oklaski na stojaco. Zakonczenie absolutnie wspaniale. Piekne.
Ten cykl chce sie czytac i czytac. Czysta magia.

Pan wydał rozkaz, a Frey musi go wypełnić. Znękany, rozgoryczony, zmęczony i zdruzgotany tym, że to Ziemia ma paść ofiarą jego miecza, Tańczący na Zgliszczach stara się pokładać ufność w Jasności. Nie pomaga mu jednak fakt, że na planecie spisanej na zagładę odnajduje wiernych przyjaciół, którzy ryzykują własne życie by go ocalić. Jak wybrnie z tej tragicznej sytuacji? Musicie sięgnąć po tę książkę i się przekonać.Jest mrok, wartka akcja, momentami wisielczy humor i niezwykłe postaci co czyni tę pozycję naprawdę dobrym fantasy. A postać Asmodeusza jest moim zdaniem świetna. Polecam fanom gatunku!

Pan wydał rozkaz, a Frey musi go wypełnić. Znękany, rozgoryczony, zmęczony i zdruzgotany tym, że to Ziemia ma paść ofiarą jego miecza, Tańczący na Zgliszczach stara się pokładać ufność w Jasności. Nie pomaga mu jednak fakt, że na planecie spisanej na zagładę odnajduje wiernych przyjaciół, którzy ryzykują własne życie by go ocalić. Jak wybrnie z tej tragicznej sytuacji?...

Więcej niż 4 nie wystawię. Trochę mnie ciekawią dalsze losy w tym uniwersum, natomiast z drugiej strony ciężko mi znieść styl autorki. Niekonsekwencja to jeden z jej znaków firmowych. W poprzednich recenzjach Siewcy Wiatru i Tomu I zbieracza Burz, pisałem o nie potrzebnych wątkach, postaciach, dziwnej stylistyce (zmienionej nagle narracji) oraz o średnim motywie. W Tomie II otrzymujemy te rzeczy ale jeszcze wzmocnione. Pierwsze 220 stron - główny bohater pojawia się 3 razy na maks. 30 str. Dostajemy opowieść o pobocznych postaciach - głównie o Asmodeuszu, którego motyw czyta się z mieszanymi uczuciami. Oczywiście rozumiem pokazanie tutaj, że Głębia nie jest tylko zła, a Niebo tylko dobre, tylko może być całkiem na odwrót w wielu odcieniach szarości. Jednak samo dążenie do tego wygląda jak opowieść o niedojrzałym nastolatku, nie posiada żadnej głębi zbytnio, by na koniec walnąć ni z tego ni z owego rytuałem, o który by się nawet nie posądzało, że jest możliwy, ale gładko wytłumaczony. Do tego denerwująca narracja - w tym tomie w wykonaniu Lucyfera i Moda, po dotknięciu umysłu antykreatora (czemu nikt wcześniej o tym nie pomyślał przecież nie trzebaby ścigać Freya). Totalnie nie rozwinięty wątek Hiji, biedaczka dowiaduje się jaki rytuał wykorzystano i wyszła z szklanej bańki, że nią manipulowano, 6 letnie dziecko normalnie -mega niewykorzystany potencjał. O czym mówię jako nie o potrzebnych wątkach - opisywanie śmierci agentów Razjela i Michała, nic to nie wnosiło do powieści właściwie i jeden maks dwa takie wątki by wystarczyły - dostaliśmy od 5 do 8. Wprowadzenie najlepszego agenta Razjela - maga czarnoskórego Mobbe coś tam, którego Frey zabija jednym ciosem, a totalnie nic to do fabuły nie wniosło. Wątek Omegi XD szkoda komentować - budowane napięcie o tym jaki jest wszechpotężny, nie wiadomo czy go wypuszczać - na pewno zniszczy Abadano i ziemie, a kończy się w tak dziwny sposób, serio wrażenie miałem, że autorka sama nie wiedziała jak wybrnąć z tego bo przecież główny bohater musiał przetrwać do pojedynku z Michałem i nie odnieść jakiś ogromnych obrażeń - ponownie czekał nas wątek szpitalny. Od tego momentu myślałem, że opowieść się zacznie kleić, aż tu nagle do cholery motyw z koniem. Trzeba go wykraść by Abbadon w pełnym rynsztunku i na koniu mógł zniszczyć ziemię - tak w tajemnicy Razjela jest. Więc koń wykradziony, bitwa z Michałem stoczona, a Frey odsyła konia bo tak... Sama bitwa z Panem Zastępów, najpierw wiersz (czy pieśń) potem rozwinięcie to co w wierszu padło. I znowu nasz "główny" bohater ma przegrać, znowu dostaje wciry i odnosi rany (ah jak dobrze że 5 raz podczas serii nie było opisów leczenia jego) ale jednym prostym trikiem załatwia obłąkanego Michała. Dużo takiej niekonsekwencji jest w treści tej serii. Denerwowało mnie też to, że Daimon obrywa co chwilę, ciągle go leczą, właściwie 3/4 opowieści o nim w tej serii to leczenie Anioła Zagłady. Samo zakończenie było w miarę ok, choć dużo wątków jest niedokończonych, a także wiele zmarnowanych potencjałów. Takie postaci jak Razjel zepchnięte na boczne tory - można było opisać jego rozterkę po wykonaniu bluźnierczego rytuału przywrócenia Hiji gdzie musiał poświęcić naprawdę wiele, tymczasem już w drugim tomie - neh nie ma o czym mówić Pan tajemnic pozbierał się i musi zrobić coś dobrego (wykraść konia) to mu przejdzie. Normalnie jakbym słyszał moją Babcie, że najlepszy lek na depresję to pójść pobiegać. Gabriel i Lucyfer dwa ciołki na fotelach prezesów - postaci tak spłaszczone, że aż nie strawne. I wiele wiele więcej - nie będę się pastwił. Szczerze nie poleciłbym nikomu tych książek - ja kończę przygodę z Autorką i raczej nie zmuszę się by przeczytać coś jeszcze od niej.

Więcej niż 4 nie wystawię. Trochę mnie ciekawią dalsze losy w tym uniwersum, natomiast z drugiej strony ciężko mi znieść styl autorki. Niekonsekwencja to jeden z jej znaków firmowych. W poprzednich recenzjach Siewcy Wiatru i Tomu I zbieracza Burz, pisałem o nie potrzebnych wątkach, postaciach, dziwnej stylistyce (zmienionej nagle narracji) oraz o średnim motywie. W Tomie II...

Daimon Frey stoi przed ciężkim zadaniem - Jasność rozkazuje zniszczyć Ziemię. Wykonać rozkaz czy ratować ludzkość i sprzeciwić się Panu? Burzyciel Światów zostaje z tym problemem sam, ponieważ wszyscy jego przyjaciele myślą że zwariował. Bardzo ciekawa i metaforyczna kontynuacja. Bo co my byśmy uczynili - czy idziemy za Panem Bogiem nie oglądając się na swoją rodzinę i przyjaciół? Czy odróżniamy to, co ziemskie od tego co boskie? Czy zdajemy sobie sprawę, że to nasze życie na ziemi jest tylko na chwilę? Te, oraz podobne pytania krążą w mojej głowie po przeczytaniu tej książki. Cieszę się, że zmusza mnie do refleksji nad życiem "teraz i tu", ponieważ nikt nie da nam gwarancji, że jutro nie uderzy w nas kometa lub tornado czy huragan. Dodatkowo bardzo się cieszę, że mogłam bliżej poznać Asmodeusza, który okazał się bardzo sympatycznym demonem, który uwielbia sztukę tak jak ja.

Daimon Frey stoi przed ciężkim zadaniem - Jasność rozkazuje zniszczyć Ziemię. Wykonać rozkaz czy ratować ludzkość i sprzeciwić się Panu? Burzyciel Światów zostaje z tym problemem sam, ponieważ wszyscy jego przyjaciele myślą że zwariował. Bardzo ciekawa i metaforyczna kontynuacja. Bo co my byśmy uczynili - czy idziemy za Panem Bogiem nie oglądając się na swoją rodzinę i...

Z cieżkim sercem zaczynałam czytać, wiedząc, że to ostatnia okazja na spotkanie z Daimonem Freyem i jego ziomkami czy antyziomkami. Na początku nie wiedziałam jeszcze, czy zakończenie bedzie dobre czy złe, potem już robi się to nazbyt oczywiste. Nie zmienia to faktu, ze poszczególne przeboje, zakochanie Zgniłego Chłopca, szaleństwo Michała i sama postać Hariela, stają się ciekawymi momentami czy równoważnikami dla samego nieszczęśliwego Daimona. Na końcu rozwiązują się praktycznie wszystkie wątki i trochę się zastanawiałam, czy zabrakło pomysłu, co jeszcze można "wycisnąć" z tego uniwersum anielskiego czy autorka może sie znużyła tym światem. Z ogromną przykrościa dowiedziałam się o śmierci pisarki i żałuję, że dopiero zdecydowałam się na spotkanie z nią i z tym cyklem. Nie oczekiwałam arcydzieła wiadomo, i nie rozumiem innych ocen, które szukają klasyki fantastyki. Kossakowska dostarczyła mi świetnej rozrywki i ucieczki od dnia codziennego, w trudnym prywatnie czasie. Za to jestem wdzięczna i mimo, ze to pozycje raczej dla nastolatków, sprawiły mi lektury tych 3 tomów frajdę i wczułam się w atmosferę miejsc i czas wydarzeń. Będzie mi tego świata brakować.

Z cieżkim sercem zaczynałam czytać, wiedząc, że to ostatnia okazja na spotkanie z Daimonem Freyem i jego ziomkami czy antyziomkami. Na początku nie wiedziałam jeszcze, czy zakończenie bedzie dobre czy złe, potem już robi się to nazbyt oczywiste. Nie zmienia to faktu, ze poszczególne przeboje, zakochanie Zgniłego Chłopca, szaleństwo Michała i sama postać Hariela, stają się...

Trzyma poziom. Intryga nadal intrygująca, a Aniołowie, nawet ci z najwyższej półki, coraz bardziej ludzcy.

Trzyma poziom. Intryga nadal intrygująca, a Aniołowie, nawet ci z najwyższej półki, coraz bardziej ludzcy.

Zbieracz Burz Tom Drugi Autorka Maja Lidia kosakowska

Daimon Frey Rycerz Zagłady Abaddon po wygranej walce z Cieniem Jest szczęśliwy radosny

zakochany wredny jak zwykle kpiący z życia Bawi się życiem w oczekiwaniu na stoczenie

walki z cieniem oddaje się wszelkim przyjemnościom życia gdy nagle pewnego pięknego dnia

przychodzi we śnie do niego światłość i Sam Pan Od którego Rycerz Zagłady Otrzymuje

Rozkaz jaki a Bardzo fajny Cudowny wspaniały jaki Zniszczyć ziemie Kiedy się budzi jest

przekonany o tym czy aby nic mu się nie pokręciło od ilości wypitego wina ale w końcu

uświadamia sobie że to jednak prawda dostał rozkaz musi go wykonać udaje się do

królestwa aby uzyskać rade od przyjaciół Razjela księcia magów i pana tajemnic i anioła

objawień Gabriela którzy po usłyszeniu nowiny myślą oszalał próbują mu pomóc na wszelkie

sposoby przekonują o tym że może to pomyłka może źle usłyszał ludzie anioły i inne

nadprzyrodzone istoty przekazując sobie informacje o tym że Rycerz zagłady ma zniszczyć

ziemie są przekonani o tym że on naprawdę oszalał Daimon ma tego Wszystkiego Dość Czując

się podle Myśląc że wszyscy go opuścili zdradzili i nie chcą mu wierzyć ucieka na planetę

którą ma zniszczyć aby się ukryć przed swoimi Najlepszymi przyjaciółmi On jest pewien tego

czego ma dokonać po prostu zniszczyć planetę którą kocha Pan i wszyscy Anioły Diabły i inne

stworzenia Daimon poturbowany pobity ukrywa się na ziemi Pod fałszywym imieniem i

nazwiskiem A Ci wszyscy Diabły anioł i Nie dają mu żyć Jakby tego było Mało Michał Anioł

światłości uparł się aby go Zabić bo Zgłupiał wypowiedział Posłuszeństwo Gabrielowi A Pan

Objawień się na to zgodził bo i tak nie miał wyjścia Całe życie z wariatami jeszcze jeden wariat

do kolekcji Dlaczego Nie W Królestwie trwa wojna Anioły tracą życie nie ze swojej winy

nie wiadomo co się dzieje Diabły nic nie wiedzą Anioły też nie tymczasem zgniły chłopiec

mieszka sobie na ziemi nic go nie obchodzi żyje sobie spokojnie prowadzać antykwariat i

prowadząc ziemskie życie aż tu nagle dotarła do niego wieść że ANIOŁ ZAGŁADY chce

zniszczyć ziemie aby Ratować dzieła sztuki i i swoją ukochaną dzieła sztuki każe wykraść a

ukochaną porwać Gdy pewnego Wieczoru ona wychodzi z restauracji przekonana o tym że ten

ma schizofrenię a Wszyscy czekając na zniszczenie ziemi wpadają w panikę bo lucyfer zwany

pogardliwie Lampka wysyła na Dajmona moc ostateczna aby go powstrzymać lecz Nic się nie

stało Daimon wygrał walkę z siła ostateczna lecz potem musiał wykonać rozkaz zniszczenia

ziemi A Jak się skończył cały cyrk przekonacie się czytając książkę Zbieracz Burz Polecam

Natalia

Zbieracz Burz Tom Drugi Autorka Maja Lidia kosakowska

Daimon Frey Rycerz Zagłady Abaddon po wygranej walce z Cieniem Jest szczęśliwy radosny

zakochany wredny jak zwykle kpiący z życia Bawi się życiem w oczekiwaniu na stoczenie

walki z cieniem oddaje się wszelkim przyjemnościom życia gdy nagle pewnego pięknego dnia

przychodzi we...