Moim zdaniem najlepszy tom trylogii, która sumarycznie zasługuje na uczciwą 8 / 10. Pewne wątki - tak w trylogii jak i w tym tomie to nawet więcej, ale bądźmy skromni ;-)

Moim zdaniem najlepszy tom trylogii, która sumarycznie zasługuje na uczciwą 8 / 10. Pewne wątki - tak w trylogii jak i w tym tomie to nawet więcej, ale bądźmy skromni ;-)

Bardzo mnie umęczyła ta książka. O ile pierwsza część była ciekawa, o tyle ta druga część, mocno mi się dłużyła. Ta książka mi się nudziła, nie chciało mi się przez to w ogóle czytać. Tak na dobrą sprawę, to dopiero ostatnie 2-3 rozdziały znowu mnie zaciekawiły, na tyle, by sięgnąć po trzecią część, ale nie wiem czy dam radę doczytać tę serię do końca. Może szkoda czasu?

Bardzo mnie umęczyła ta książka. O ile pierwsza część była ciekawa, o tyle ta druga część, mocno mi się dłużyła. Ta książka mi się nudziła, nie chciało mi się przez to w ogóle czytać. Tak na dobrą sprawę, to dopiero ostatnie 2-3 rozdziały znowu mnie zaciekawiły, na tyle, by sięgnąć po trzecią część, ale nie wiem czy dam radę doczytać tę serię do końca. Może szkoda czasu?

„Dagome Iudex”, trzytomowa powieść Zbigniewa Nienackiego, jest baśnią. Opowiada o świecie zrodzonym z legend, podań ludowych i fantazji autora, o czasach kiedy historia nie wyłoniła się jeszcze z mroku dziejów. To mitologia słowiańska, w której opowieść o władzy, zbrodni, żądzy czynów, miłości i nienawiści przeplata się ze światem magii i czarów.

Drugi tom, w którym silny, niezwyciężony, niemal boski Dago zdobywa i umacnia swoje władztwo jest zdecydowanie najciekawszy.

Więcej na: https://znienacka.com.pl/2021/03/13/dagome-iudex-nienackiego-czyli-historia-sekretna-przedchrzescijanskiej-polski/

„Dagome Iudex”, trzytomowa powieść Zbigniewa Nienackiego, jest baśnią. Opowiada o świecie zrodzonym z legend, podań ludowych i fantazji autora, o czasach kiedy historia nie wyłoniła się jeszcze z mroku dziejów. To mitologia słowiańska, w której opowieść o władzy, zbrodni, żądzy czynów, miłości i nienawiści przeplata się ze światem magii i czarów.

Drugi tom, w którym silny,...

6,5

6,5

Zbigniew Nienacki
"Ja Dago Piastun"

Nie mogłam się doczekać dalszych poczynań głównego bohatera, polubiłam go niesamowicie, skradł moje serce i cieszę się, że mogłam od razu iść dalej do przodu. ☺️

Tom II zmagań Dagona w tworzeniu państwa Polan nic nie ustępuje tomowi I.
Jest tak samo wciągający, a nawet bardziej, pochłaniające opisy, wyobraźnia która nie przestaje pracować. I emocje towarzyszące od początku aż do końca.

Historia jest pełna intryg, zdrad, męstwa i haniebnych uczynków, walki zbrojnej i podstępnej oraz walki trucizną. Fabuła świetnie poprowadzona, bohaterowie których kreacja jest jak żywa.

Akcja na chwilę nie zwalnia, wręcz momentami przyspiesza i ciężko jest się oderwać, a serce bije szybciej, bo nie wiadomo jaki los czeka naszego Dago. Z zapartym tchem śledziłam jego poczynania.
Dago, który skradł moje serce w pierwszej części, tak i w tej nie zmieniam o nim zdania i moje serce go pokochało.
Bo jak nie pokochać kogoś, kto nie mając nic tworzy coś wielkiego, nie boi się, nie lęka, jest odważny i wyzwań się nie boi. Stawia na swoim, robi wszystko dla dobra innych i siebie. On i jego drużyna z pierwszej części zamierza poszerzyć państwo Polan.

Poznamy również nowych bohaterów jak i bliżej poznamy tych z pierwszej części. I tutaj powiem, że możemy zostać zdradzeni w swojej ufności i serce może zostać złamane, bo możemy polubić tych, których lubić nie wolno.

Styl i język autora jest dla mnie genialny i niepowtarzalny.

Podsumowując czyta się to wszystko fantastycznie, nie sposób się wręcz oderwać od pędzącej akcji, od bitew, knowań i zdrad. Dodatkowo szokująco aktualnie dziś brzmią nihilistyczne, gorzkie myśli Nienackiego na temat istoty władzy, jej a-moralności, mocy nazywania rzeczy dobrymi lub złymi.

Zbigniew Nienacki
"Ja Dago Piastun"

Nie mogłam się doczekać dalszych poczynań głównego bohatera, polubiłam go niesamowicie, skradł moje serce i cieszę się, że mogłam od razu iść dalej do przodu. ☺️

Tom II zmagań Dagona w tworzeniu państwa Polan nic nie ustępuje tomowi I.
Jest tak samo wciągający, a nawet bardziej, pochłaniające opisy, wyobraźnia która nie przestaje...

Tom II zmagań Dagona w tworzeniu państwa Polan nic nie ustępuje tomowi I.
Pełno intryg, zdrad,męstwa i haniebnych uczynków, walki zbrojnej i podstępnej oraz walki trucizną i jak ktoś uważa że były to piękne czasy pełne honoru i szlachetnego rycerstwa to lepiej niech nie czyta tej książki.
Ja osobiście w pełni podzielam teorię wysuniętą przez pana Nienackiego i w 90 procentach się z nim zgadzam.
Czyta się świetnie i czas na tom III

Tom II zmagań Dagona w tworzeniu państwa Polan nic nie ustępuje tomowi I.
Pełno intryg, zdrad,męstwa i haniebnych uczynków, walki zbrojnej i podstępnej oraz walki trucizną i jak ktoś uważa że były to piękne czasy pełne honoru i szlachetnego rycerstwa to lepiej niech nie czyta tej książki.
Ja osobiście w pełni podzielam teorię wysuniętą przez pana Nienackiego i w 90...

Świetna kontynuacja pierwszego tomu. Na początku miałem wątpliwości czy ta część będzie w stanie mnie zainteresować tak samo jak pierwsza, gdyż jej początek był bardzo wtórny. Dago podbija osadę za osadą, kopuluje z nowymi brankami, nominuje wójtów i grododzierżców i ciągle się "wymądrza". Na szczęście potem fabuła zmienia się, oferuje coś nowego, a końcowy motyw zdrady to już sama świeżość potrafiąca wciąż przytrzymać czytelnika przy lekturze:)

Świetna kontynuacja pierwszego tomu. Na początku miałem wątpliwości czy ta część będzie w stanie mnie zainteresować tak samo jak pierwsza, gdyż jej początek był bardzo wtórny. Dago podbija osadę za osadą, kopuluje z nowymi brankami, nominuje wójtów i grododzierżców i ciągle się "wymądrza". Na szczęście potem fabuła zmienia się, oferuje coś nowego, a końcowy motyw zdrady to...

troszkę się dłużyło. Wciaż ta samo, wojna, kobiety, kłamstwa, i tak w kółko. I dopiero w końcówce cos się zmienia. A właściwie to zmienia się tylko osoba zdradzona.

troszkę się dłużyło. Wciaż ta samo, wojna, kobiety, kłamstwa, i tak w kółko. I dopiero w końcówce cos się zmienia. A właściwie to zmienia się tylko osoba zdradzona.

RECENZJA W 5 ZDANIACH:
Recenzję piszę, kończąc część 3, co oznacza, że cześć 2 musiała być dobra. Ale... kończąc część 3 nie jestem sobie w stanie przypomnieć, o czym dokładnie była część 2. Sposób pisania, narracji, opisów sprawia, że książkę czyta się bardzo szybko, jednak liczba postaci i wydarzeń po sobie następujących utrudnia zapamiętanie faktów. Wydaje się, że Nienacki trochę wyprzedził swoje czasy - mogła być z tego polska Gra o Tron, i to głównie sposób pisania jest winny temu, że tak się nie stało. Podkreślę jeszcze raz - to bardzo dobra książka do czytania, wciągająca i interesująca, tyle tylko, że miesiąc później zupełnie się jej nie pamięta.

RECENZJA W 5 ZDANIACH:
Recenzję piszę, kończąc część 3, co oznacza, że cześć 2 musiała być dobra. Ale... kończąc część 3 nie jestem sobie w stanie przypomnieć, o czym dokładnie była część 2. Sposób pisania, narracji, opisów sprawia, że książkę czyta się bardzo szybko, jednak liczba postaci i wydarzeń po sobie następujących utrudnia zapamiętanie faktów. Wydaje się, że...

Po przeczytaniu drugiego tomu nie zmieniłam zdania - świetnie napisana książka, nic się nie zestarzała (moim zdaniem) i jest tam to, co publiczność bardzo lubi, czyli: białowłosy wojownik, gra o tron i niebezpieczne kobiety korzystające z życia. W głębszej warstwie - trochę inne spojrzenie na początki państwa polskiego. Ta książka, mam wrażenie, jest niedoceniana nawet przez fanów Nienackiego (pewnie przez swoją inną tematykę niż zwykle). Na koniec jeszcze uwaga - powieść została wydana w 1989 roku.

Po przeczytaniu drugiego tomu nie zmieniłam zdania - świetnie napisana książka, nic się nie zestarzała (moim zdaniem) i jest tam to, co publiczność bardzo lubi, czyli: białowłosy wojownik, gra o tron i niebezpieczne kobiety korzystające z życia. W głębszej warstwie - trochę inne spojrzenie na początki państwa polskiego. Ta książka, mam wrażenie, jest niedoceniana nawet...