Po trzech prequelach czas przejść do właściwej powieści o Panu Samochodziku. Spodziewałem się czegoś wielkiego w porównaniu do wcześniejszych części i nie jestem zawiedziony.
Książka jest dużo lepiej napisana pod względem fabuły. Ma początek, rozwinięcie i zakończenie tworzące jedną całość. Bardzo dobrze wymyślona intryga. Nie nuży i nie jest przegadana. Z każdą stroną rozwija kolejne wątki i tworzy nowe tajemnice. W treść autor wplótł wątki antropologiczne, które są bardzo interesujące. W końcu pojawia się tajemniczy samochód z którym utożsamiany jest nasz bohater.
Nasz Pan Tomek przestał już wkurzać i rozwinął swoje zdolności detektywistyczne. Dalej słabo wychodzą mu relacje z kobietami, ale nie wszystko można zmienić. Każda z postaci w książce ma swoją rolę do odegrania i nie mogłaby zostać pominięta.
Nie ma tu spektakularnych zwrotów akcji, ale każdy nowy trop i zdarzenie prowadzi do nowych wniosków i pytań na które odpowiedź dostaniemy w zakończeniu. A ono ładnie wszystko wyjaśnia i łączy w całość.
Reasumując nie ma fajerwerków. Jest to książka o zabarwieniu kryminalnym typu Agathy Christie lub Doyla. Po prostu czysty kryminał w najlepszym tego słowa znaczeniu.

Pan Samochodzik wyrusza w podróż by odnaleźć zaginione przed laty kosztowności pewnego dziedzica. Te same plany mają wszyscy mieszkańcy wioski, wczasowicze i kilku złoczyńców.

Po trzech prequelach czas przejść do właściwej powieści o Panu Samochodziku. Spodziewałem się czegoś wielkiego w porównaniu do wcześniejszych części i nie jestem zawiedziony.
Książka jest dużo lepiej napisana pod względem fabuły. Ma początek, rozwinięcie i zakończenie tworzące jedną całość. Bardzo dobrze wymyślona intryga. Nie nuży i nie jest przegadana. Z każdą stroną...

Michał jest zachwycony. Pokochał przygody Pana Tomasza od pierwszej książki. Za nim już kilka tomów.
Tym razem pokazujemy Pana Samochodzika i wyspę złoczyńców. Wyobraźcie sobie radochę Michała jak chwilę po przeczytaniu tej książki przygotowywał prezentację o Janie Machulskim i okazało się, że to on grał Pana Tomasza w tej części.

Michał jest zachwycony. Pokochał przygody Pana Tomasza od pierwszej książki. Za nim już kilka tomów.
Tym razem pokazujemy Pana Samochodzika i wyspę złoczyńców. Wyobraźcie sobie radochę Michała jak chwilę po przeczytaniu tej książki przygotowywał prezentację o Janie Machulskim i okazało się, że to on grał Pana Tomasza w tej części.

Czytałem będąc nastolatkiem i wciągnęła mnie jak każda inna książka z tej serii.

Czytałem będąc nastolatkiem i wciągnęła mnie jak każda inna książka z tej serii.

Jak dotąd to chyba moja ulubiona książka z tej serii. Świetna fabuła, rozwijająca się przez cały czas akcja i zagadki, które faktycznie mogą częściowo nasuwać rozwiązanie, ale potem się okazuje, że to nie takie łatwe. Do tego dobry język utworu i przyjemnie się czyta coś umiejscowionego w polskich realiach (chociaż sprzed półwieku).
De facto to początek przygód Pana Samochodzika.

P.S.
Swego czasu z fragmentem tej książki wygrywałem konkursy recytatorskie, ale dopiero po ponad 25 latach przeczytałem ją :) Fajnie jest rozumieć to, o czym się mówiło kiedyś :)

Jak dotąd to chyba moja ulubiona książka z tej serii. Świetna fabuła, rozwijająca się przez cały czas akcja i zagadki, które faktycznie mogą częściowo nasuwać rozwiązanie, ale potem się okazuje, że to nie takie łatwe. Do tego dobry język utworu i przyjemnie się czyta coś umiejscowionego w polskich realiach (chociaż sprzed półwieku).
De facto to początek przygód Pana...

W "Panu Samochodziku i wyspie złoczyńców" Nienackiemu po raz kolejny udało się stworzyć atmosferę grozy i tajemniczości. Historia bardzo ciekawa, wciąga od samego początku.

W "Panu Samochodziku i wyspie złoczyńców" Nienackiemu po raz kolejny udało się stworzyć atmosferę grozy i tajemniczości. Historia bardzo ciekawa, wciąga od samego początku.

Ciekawa i wciągająca, o wiele lepsza od poprzednich części. W tej było więcej akcji i mniej historycznej paplaniny.

Ciekawa i wciągająca, o wiele lepsza od poprzednich części. W tej było więcej akcji i mniej historycznej paplaniny.

Pierwsza i wciągająca, dość mroczna historia.

Pierwsza i wciągająca, dość mroczna historia.

"Przygody nie trzeba szukać. Ona zjawia się sama. Przychodzi w najbardziej nieprzewidzianych momentach i w nieoczekiwanej postaci, najczęściej, gdy nie spodziewamy się jej, nie pragniemy jej, gdy nie jest nam ona potrzebna. Najpierw daje nam znak — że oto jest, przyszła po ciebie, chce cię ogarnąć i wciągnąć w swą grę. Musisz od razu wiedzieć, że to właśnie jej znak, musisz go rozpoznać wśród tysiąca innych znaków. Nie wolno ci zlekceważyć jej wezwania ani odłożyć go na później. Nie lubi leniwych. Pominie cię, odejdzie i więcej po ciebie nie wróci..."

Wracając po latach do cyklu o Panu Samochodziku widzę, jak mocno mnie ukształtował i rozbudził chęć przeżywania przygód, która nie opuściła mnie w dorosłości. To chyba największa siła powieści Nienackiego - budzą w nas wędrowców, poszukiwaczy i ludzi ciekawych świata.
Choć jak na historię adresowaną do młodych czytelników "Wyspa złoczyńców" bywa makabryczna, to po latach wciąż się broni i jest strawialna nawet dla dojrzałego odbiorcy. Jasne, styl jest nieco archaiczny, postaci dość jednowymiarowe, a zwroty akcji miejscami naiwne, ale to wciąż kawał dobrej powieści przygodowej. Historyczne wstawki nie nużą, a akcja pozostaje wartka. Z pewnością przemawia przeze mnie sentyment i dla współczesnych nastolatków książka może być mało atrakcyjna, ale jako że jest krótka i nie przynudza - warto dać jej szansę.

"Przygody nie trzeba szukać. Ona zjawia się sama. Przychodzi w najbardziej nieprzewidzianych momentach i w nieoczekiwanej postaci, najczęściej, gdy nie spodziewamy się jej, nie pragniemy jej, gdy nie jest nam ona potrzebna. Najpierw daje nam znak — że oto jest, przyszła po ciebie, chce cię ogarnąć i wciągnąć w swą grę. Musisz od razu wiedzieć, że to właśnie jej znak, musisz...

Czytam ponownie po kolei przygody Pana Samochodzika i przyznam, że jak do tej pory najlepsza. Dialogi bohatera z dziewczynami dalej drętwe i zawsze typu "Pani jest złośliwa" albo "Pan jest nieszczery" i tak przy każdym spotkaniu. Ale akcja choć nie zakrojona zbyt szeroko całkiem zgrabnie złożona. W sumie miły powrót do dzieciństwa.

Czytam ponownie po kolei przygody Pana Samochodzika i przyznam, że jak do tej pory najlepsza. Dialogi bohatera z dziewczynami dalej drętwe i zawsze typu "Pani jest złośliwa" albo "Pan jest nieszczery" i tak przy każdym spotkaniu. Ale akcja choć nie zakrojona zbyt szeroko całkiem zgrabnie złożona. W sumie miły powrót do dzieciństwa.

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam